Stríðið gegn öryrkjum á Íslandi

Það er ekki nóg með að allar örorkubætur séu skornar niður við nögl með tekjutengingum á alla kanta hjá öryrkjum í dag. Heldur á einnig verið að reyna troða „starfsgetumati“ á öryrkja með lagabreytingu á komandi haust og vetrarþingi samkvæmt frétt Rúv í dag („Innbyggður hvati í hátt örorkumat“).

Staðreyndin er hinsvegar sú að starfsgetumat er eingöngu ætlað til þess að spara ríkissjóði peninga (þar sem ekki vill sjálfstæðisflokkurinn hækka skatta á hina ríku) og auka fátækt öryrkja. Það segir sig sjálft að starfsgetumats kerfi hefur innbyggða skerðingu á greiðslum til öryrkja sem lenda í þessu kerfi. Í Bretlandi, þaðan sem þessi mannvonska er uppruninn var starfsgetumatskerfið kerfisbundið notað til þess að taka bætur af fólki þó svo að það átti rétt á þeim. Enda hafa rannsóknir sýnt að dauðsföll í ákveðnum hópum öryrkja og sjúkra [1] voru margfalt hærri eftir að starfsgetumatskerfið var tekið upp en áður en það fór í notkun.

Það sama mun gerast á Íslandi ef þetta mannvonskukerfi verður tekið upp. Ef sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn er að leita að auknum tekjum. Þá eiga þessir flokkar að hækka skatta á útgerðina og ríkustu íslendingana. Það á ekki að auka álögur og níðast á öryrkjum, fátækum og veiku fólki eins og á að gera með þessu starfsgetumati eins og á að troða núna í gegn um Alþingi á komandi þingi. Þetta er ósvinna sem ber að mótmæla og stöðva.

1. Thousands have died after being found fit for work, DWP figures show (frétt frá 2015)
2. Death has become a part of Britain’s benefits system (2015)
3. Man died on his way home from Job Centre ‘after being found fit to work’ (2017)
4. More than 2,300 died after fit for work assessment – DWP figures (2015, BBC News)
5. Disabled dad dies after being told he’s fit for work – then benefit bosses accept he needed help AFTER his death (Mirror, 2017)
6. Disabled man starved to death four months after being declared ‘fit to work’ (2015, Mirror)

Íslendingar dæma sig til ævarandi fátæktar

Grunnur að hagsæld þjóða í hagkerfi heimsins eru viðskipti við aðrar þjóðir. Á þessu byggja mörg efnahags-bandalög í heiminum í dag. Enda er það svo að heimurinn er hægt og rólega að skiptast upp í efnahags-bandalög þjóða sem stunda viðskipti sín á milli og semja síðan sem ein heild við aðrar þjóðir eða önnur efnahags-bandalög í heiminum. Þessi bandalög eru eins misjöfn og þau eru mörg. Í Evrópu eru tvö slík bandalög til staðar. Það sem íslendingar tilheyra kallast EFTA og það sem 28 þjóðir eru í kallast Evrópusambandið í dag. Á Íslandi hefur alltaf verið barist gegn betri og sterkari tengslum Íslands við Evrópu af hálfu fólks sem er ekkert nema varðmenn kúgunar og verri lífskjara á Íslandi.
Það er ekki í fyrsta skipti sem Framsóknarflokkurinn stoppar aðild Íslands að Evrópusambandinu (þáverandi Kola og stálbandalag Evrópu) var það á árunum 1950 til 1960 þegar Framsóknarflokkurinn kom beint í veg fyrir aðildar umsókn Íslands að Evrópubandalaginu á þeim tíma. Síðan þá var málið í dvala til ársins 2009. Baráttan gegn EFTA er gott dæmi um slíkt á Íslandi, þá eins og í baráttunni gegn Evrópusambandinu í dag var talað um verra ástand [einnig hérna] við aðild. Jafnvel þó svo að raunveruleikinn hafi orðið allt annar. Slíkar fullyrðingar voru einnig hafðar uppi þegar aðild að Evrópska Efnahagssvæðinu var samþykkt á Alþingi árið 1993. EFTA aðild Íslands með EES samningnum hefur reynst íslendingum afskaplega vel. Enda hefur þetta gengið vel í því umhverfi sem var til staðar fyrir íslendinga að sinna sínum viðskiptum. Heimurinn hefur hinsvegar breyst hratt síðan stofnað var til EES og EFTA. Í dag eru báðir þessir samningar í raun úreltir og þjóna ekki hagsmunum almennings og varla að þeir þjóni hagsmunum fyrirtækja sem starfa innan þeirra.

Nauðsynlegt er fyrir íslendinga að ganga í Evrópusambandið til þess að tryggja áhrif sín og tryggja hagsmuni sína. Með því að draga aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu til baka eru íslendingar eingöngu að tryggja varanlega fátækt íslensks almennings og fyrirtækja. Enda er ljóst að í núverandi stöðu mun EES samningurinn ekki halda. EFTA aðild Íslands mun ennfremur ekki halda vegna svipaðra ákvæða þar er varða fjármagnsflutninga til og frá Íslandi. Það er ekki víst að EFTA verði til staðar mikið lengur vegna þeirrar stöðu sem komin er upp í Sviss, en EFTA í dag er ákvæði um frjálst flæði fólks sem Sviss hefur nú hafnað í þjóðaratkvæði. Það kæmi mér ekki á óvart að EFTA einfaldlega hyrfi eftir 5 til 10 ár, jafnvel skemmri tíma ef þannig aðstæður skapast. Þeir stjórnmálaflokkar sem standa í dag gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu eru í raun að gera íslenskri þjóð gífurlegan óleik með þessari afstöðu sinni. Sá ó-leikur mun verða íslendingum mjög dýr til lengri tíma litið. Enda er hætta á algerri einangrun Íslands ef EFTA og EES hverfa úr samskiptum Íslands við Evrópu.

Það er ljóst að í núverandi stöðu mun hagvöxtur á Íslandi stoppa, hafi hann verið einhver fyrir utan vöxt í einkaneyslu íslendinga. Ljóst er að núna er að koma að mjög erfiðu tímabili í sögu íslensku þjóðarinnar. Tímabil sem mun einkennast af fátækt og miklu atvinnuleysi á Íslandi. Þetta er það sem íslendingar kusu yfir sig og þetta er það sem koma skal.

Stórveldisdraumar í súpuskál

Á Íslandi býr fólk, þetta fólk er ekki hægt að ræða við og það er gjöreytt allri skynsemi og rökhugsun um framtíðina og hvernig er best að haga málum þannig að allt gangi upp til lengri tíma litið. Það er ekki hægt að ræða við þetta fólk. Það er búið að ákveða að heimurinn sé samkvæmt þeirra heimsmynd og ekkert annað kemur til greina. Jafnvel þó svo að raunveruleikinn sé allt annar. Þetta fólk er blint á heiminn í kringum sig vegna þess að það neitar að sjá hann.

Þetta sama fólk er síðan með óraunhæfa stórveldisdrauma. Vilja stofna vestnorrænt-efnahagssvæði milli Íslands, Færeyja og Grænlands sem undanfara á því að sameina svæðin í eitt ríki. Þar sem Ísland yrði í fararbroddi um stjórnun og áhrifa innan þess svæðis. Slíkir draumar eru auðvitað ekkert annað en fásinna fáfróðra manna. Sérstaklega þar sem íslendingar geta ekki einu sinni haldið sínu eigin ríki á floti án vandræða. Þá er augljóst að íslendinga mundu aldrei geta haldið um slíkt efnahagssvæði eða nokkurn annan hlut af slíkri gerð. Það er nefnilega einfaldlega engin þekking til slíks á Íslandi og mun aldrei verða. Hið íslenska andverðleika-samfélag mun rækilega sjá til þess. Þetta eru því ekkert nema draumórar íslendinga sem munu aldrei rætast og það er væntanlega fyrir bestu.

Hin íslenska þröngsýni mun ekki gefast upp og það mun einfaldlega þýða sömu efnahagsvandamál á Íslandi næstu áratugina með tilheyrandi óstöðugri krónu og hárri verðbólgu og vöxtum. Það hefur sýnt sig að lítið þýðir að ræða við íslendinga sem taka ekki rökum og staðreyndum. Margir íslendingar sjá ennfremur ekki lengra en sem nemur út að girðingunni í garðinum heima hjá þeim með hræðilegum afleiðingum. Andstaðan við Evrópusambandið stafar af fámennum sérhagsmunahópum sem fara um Ísland eins og þeir eigi það allt saman og haga sér eins og það sé sturlungaöld á Íslandi, en það er önnur grein sem ég mun skrifa síðar.

Efnahagslegur sannleikur um íslensku krónuna

Hérna er smá efnahagslegur sannleikur um íslensku krónuna.

Þann 1-Október-1981 var gengi íslensku krónurnar þetta hérna á miðgengi. Hérna nota ég USD, DKK og GBP þar sem þeir eru til allt þetta tímabil sem ég skoða. Aðrir gjaldmiðlar í Evrópu hafa hætt og evran hefur verið tekin upp í staðin í flestum tilfellum.

1 USD = 7,775 ISK.
1 GBP = 14,139 ISK.
1 DKK = 1,0658 ISK.

Þann 1-Október-1986 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 40,43 ISK.
1 GBP = 58,4535 ISK.
1 DKK = 5,2798 ISK.

Þann 1-Október-1991 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 59,4 ISK.
1 GBP = 103,7985 ISK.
1 DKK = 9,2286 ISK.

Þann 1-Október-1996 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 67,12 ISK.
1 GBP = 105,07 ISK.
1 DKK = 11,475 ISK.

Þann 1-Október-2001 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 100,56 ISK.
1 GBP = 148,4 ISK.
1 DKK = 12,325 ISK.

Þann 2-Október-2006 var þetta gengi íslensku krónunnar (gengi var ekki skráð þann 1-Október-2006 vegna þess að það var sunnudagur svo að ég tek næsta virka dag á eftir hérna).

1 USD = 70,12 ISK.
1 GBP = 131,39 ISK.
1 DKK = 11,945 ISK.

Þann 3-Október-2011 var þetta gengi íslenskur krónunnar (1 og 2-Október-2011 voru laugardagur og sunnudagur þannig að ég notaði næsta virka dag á eftir hérna).

1 USD = 118,48 ISK.
1 GBP = 184,15 ISK.
1 DKK = 21,286 ISK.

Þann 1-Október-2013 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 120,39 ISK.
1 GBP = 195,48 ISK.
1 DKK = 21,867 ISK.

Eins og hérna má sjá þá hefur gengi íslensku krónunnar farið stöðugt versnandi með tímanum og verðgildi íslensku krónunnar minnkað á móti. Slæmt gengi íslensku krónunnar er ekki bara hluti af efnahagshruninu sem varð á Íslandi árið 2008. Þetta er hluti af miklu stærra vandamáli sem hefur verið til staðar á Íslandi mjög lengi og er ennþá í gangi. Þetta vandamál mun ennfremur aldrei hverfa á meðan íslendingar nota íslensku krónuna sem gjaldmiðil.

Þegar ég heyri íslenska stjórnmálamenn tala um að þeir vilji halda í íslensku krónuna sem framtíðargjaldmiðil íslensku þjóðarinnar. Þá ofbýður mér vitleysan og ruglið, enda veit ég að fullyrðingar þessara manna eru ekkert nema kjaftæði og hafa alltaf verið það.

Tölurnar eru fegnar af vefsíðu Seðlabanka Íslands.

Loftkastalar evrópuandstæðinga

Á Íslandi er stór hópur sem berst gegn Evrópusambands aðild Íslands, þessir hópar hafa það sameiginlegt að vera sérhagsmunahópar, vera í einokunarstöðu og stýðir af fólki sem er mjög þröngsýnt og með alvarlegan skort á framtíðarsýn. Eina framtíðarsýnin sem evrópuandstæðingar á Íslandi hafa er fátækt, verðbólga og lægri kaupmáttur íslendinga. Ásamt óstöðugleika í hagkerfi Íslands með tilheyrandi vandamálum, samdrætti og krepputímabilum. Þetta er stórt atriði sem evrópuandstæðingar einfaldlega horfa fram hjá í umræðunni, láta sem það skipti ekki máli og halda síðan áfram að tala illa um evruna og Evrópusambandið. Á meðan hæla þeir íslensku krónunni fyrir að hafa „bjargað“ íslenskum efnahag á krepputímum og hag íslensku þjóðarinnar, á meðan staðreyndin er sú að íslenska krónan hefur aldrei þjónað íslendingum jafn illa og núna í dag.

Loftkastalar um að íslenska krónan hafi bjargað íslendingum eru nákvæmlega það og ekkert annað. Staðreyndin er sú að íslenska krónan bjargði ekki íslendingum og hefur aldrei gert það, þessi örgjaldmiðill íslendinga ber ábyrgð á lágum launum, skertum kaupmætti íslendinga. Árið 2008 voru laun íslendinga lækkuð um meira en 50% í upphafi kreppunar, reyndar var á tímabilið ástandið þannig að íslendingar voru fátækasta þjóð í allri Evrópu þó víðar væri leitað vegna íslensku krónunnar. Það hefur með gjaldeyrishöftum og öðrum aðgerðum tekst að draga úr þessum mun og er íslenska krónan þessa dagana á genginu 20 til 23 kr gagnvart dönsku krónunni (sem ég miða alltaf við þar sem ég er búsettur í Danmörku).

Daumsýn evrópuandstæðinga er nákvæmlega það sem hún er, draumsýn sem byggir ekki á neinu nema hugmyndafræði einangrunar og draumsýn um að Ísland geti staðið eitt fyrir utan hnattræn viðskipti og stefnur. Staðreyndin er sú að engar þjóðir geta leyft sér að standa fyrir utan viðskiptabandalög, enda hentar slíkt ekki neinum þjóðum og er gegn hagsmunum þeirra. Enda er það staðreynd að heimurinn hefur verið að skipta sér upp í svæðisbundin viðskiptabandalög sem stunda viðskipti sín á milli. Hérna er ágætt yfirlit yfir þau viðskiptabandalög sem eru nú þegar til staðar í heiminum.

Það er því til marks um ótrúlega skammsýni og þröngsýni að fara fram á viðræðuslit eins og Heimssýn vill núna að stjórnvöld geri. Það er einnig til marks um þröngsýni og skammsýni að báðir stjórnarflokkanir skuli vera á móti Evrópusambands aðild Íslands. Þetta ætti reyndar ekki að koma á óvart, yfirstéttin á Íslandi hefur alltaf verið bæði hrokafull, þröngsýn og heimsk svo öldum skiptir og það er ekkert að fara breytast á næstunni. Frekar láta þeir alla íslendinga lepja dauðan úr skel frekar en að skipta um skoðun. Síðan koma hinir íslensku sérhagmunir inn í Evrópusambands málið, á meðan LÍÚ gerir upp í evrum að mestum hluta (einhverjir gera upp í bandarískum dollurum), þá borga þeir starfsmönnum sínum í íslenskum krónum fyrir aðeins brot af þeim hagnaði sem uppgjör þeirra í evrum skilar sér. Enda sleppa fyrirtækin innan LÍÚ við kerfisbundin óstöðugleika íslensku krónunar með því að gera upp í evrum eins og núna er gert. Fyrirtækin græða en almenningur situr uppi með reikninginn endalausa á Íslandi.

Bændasamtök Íslands eru einnig á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu, enda geta þau ekki hugsað sér samkeppni á Íslandi eða leyft íslenskum bændum að komast upp úr þeirri fátækt sem þeir lifa við. Bændasamtök Íslands geta ekki hugsað sér samkeppni og það geta verslanir á Íslandi ekki heldur, þar sem þá er ekki hægt að hækka verðlag upp úr öllu valdi reglulega og mokgræða á því í leiðinni. Samkeppni eykur einnig þjónustu og gæði verslunar, slíkt má ekki sjást í dag á Íslandi. Þjónustan er öll eins lítil og hægt er að komast upp með og eins ódýr og hægt er að komast upp með það. Þetta er eitthvað sem Bændasamtök Íslands geta ekki hugsað sér að gerist, og verslun á Íslandi ekki heldur þegar á reynir. Til hvers að selja fólki góða vöru þegar hægt er að selja almenningi á Íslandi vonda vöru á dýru verði.

Á meðan evrópuandstæðingar stjórna umræðunni þá mun umræðan alltaf verða byggð á loftköstulum og draumsýn íslendinga um eigið ágæti og hæfileika. Það er hinsvegar lítið hægt að treysta á þessa draumsýn og loftkastala, enda er næsta víst að þeir muni hvorki koma með peninga í kassan eða bæta lífsgæði íslendinga á næstu árum og áratugum.

Yfirvofandi hrun kaupfélagsveldisins í Skagafirði

Kaupfélagsveldið í Skagafirði er að hruni komið, þökk sé spillingu og græðgi innan kaupfélagsins sjálft (umfjöllun DV er að finna hérna). Þetta hrun er yfirvofandi, það er ekki hafið og mun væntanlega ekki skella á fyrr en ný efnahagskreppa hefst á Íslandi eftir nokkur ár. Í dag er Kaupfélag Skagfirðinga á toppnum, alveg eins og þegar Ísland var á toppnum árið 2007. Ári síðar var allt saman hrunið og mikil efnahagsvandræði komin af stað á Íslandi, efnahagsvandræði sem ekki sér fyrir endan á ennþá.

Í dag er Kaupfélag Skagfirðinga gífurlega valdamikið, er með Utanríkisráðherra í vasanum. Enda er Gunnar Bragi (sjá hérna) innanbúðarmaður KS á Sauðárkróki og því er stutt fyrir forstjóra KS að hringja og fá sínum hagsmunamálum framgengt. Eitt af þessum málum var stöðuvun aðildarviðræðna Íslands við Evrópusambandið. Enda geta Bændasamtök Íslands, Kaupfélag Skagfirðinga og LÍÚ ekki hugsað sér frjálsa samkeppni á Íslandi með fisk og landbúnaðarvörur. Þetta verður nefnileg allt saman að vera innan þeirrar einokunar sem þessir aðildar halda uppi á Íslandi í þessum vöruflokkum. Enda er Kaupfélag Skagfirðinga síðasta kaupfélagið í einokunarveldi SÍS sem hrundi árið 1992.

Áhrif Kaupfélags Skagfirðinga byggja á spillingu, frændskap og ættartengslum. Slíkt er afskaplega óheilbrigt og er alltaf grunnur af efnahagslegu hruni og spillingu, enda er spillingin nú þegar komin fram hjá Kaupfélagi Skagfirðinga og það er grunnurinn að hruni þeirra eftir örfá ár. Við þetta hrun þá munu völd KS einnig hrynja og það verður áhugavert að sjá hvernig það valdahrun mun koma fram á Íslandi, bæði til styttri og lengri tíma.

Yfirlýsingar Grunnars Braga um Evrópusambandið einkennast af vanþekkingu og viljanum til þess að blekkja og ljúga að fólki. Gott dæmi um þetta er sú fullyrðing Gunnars Braga að „[…] Spurt var um traust til sambandsins og var niðurstaðan sú að 60% treysta ekki sambandinu. Svo afgerandi lýsing á vantrausti hlýtur að valda stjórnendum ESB áhyggjum.[…]“ Vitnar Gunnar Bragi í frétt Daily Mail máli sínu til stuðnings. Sem er eiginlega vonlaust dæmi, þar sem Daily Mail er þekkt fyrir þá hegðun að skálda upp hlutina ef það hentar þeim.

Vor könnun Eurobarmeter sýnir að traust til Evrópusambandsins er lágt, en á sama tíma er traust til ríkisstjórna og þjóðþinga almennt lágt á sama tíma og þetta tvennt fer saman. Samkvæmt vorkönnun Eurobarmeter þá er 30% íbúa Evrópusambandsins með jákvæða mynd af því, á meðan 29% af fólki er með neikvæða mynd af Evrópusambandinu. Fólk með hlutlausa mynd af Evrópusambandinu er 39% samkvæmt vorkönnun Eurobarmeter. Þannig að fullyrðing Gunnars Braga (og Daily Mail) er því röng og ekki byggð á neinum staðreyndum. Slíkt kemur mér lítið á óvart, enda hafa Evrópuandstæðingar á Íslandi ekki verið þekktir fyrir að fara rétt með staðreyndir ef slíkt hentar þeim ekki.

Þegar þjóðin verður laus við Gunnar Braga, framsóknarflokkin og sjálfstæðisflokkinn. Þá mun íslenska þjóðin ganga í Evrópusambandið, taka upp evruna og hugsa til með hryllingi þegar þjóðin lét menn eins og Gunnar Braga, Sigmund Davíð og Bjarna Ben ljúga að sér og blekkja sig með stöðugum rangfærslum og lygum um Evrópusambandið.

Bloggfærsla uppfærð þann 18-Ágúst-2013 klukkan 23:56.

Íslenska fátæktaránauðin

Á Íslandi er komin ný stefna, ég kýs að kalla þessa stefnu fátæktarbandið eftir því hvað hún gerir almenningi á Íslandi. Við upphaf 20 aldarinnar var vistaránauðin (vistarbandið) fellt úr gildi á Íslandi að orðinu til. Þar sem nútíminn hafði komið til Íslands þvert á óskir hins íslenska bændaveldis sem hélt öllum almenningi á Íslandi við fátæktar og hungurmörk. Í stað þess að íslenskur almenningur losnaði úr þeirri fátækt sem hann sat í, þá hélt fátæktin áfram og þannig er þetta ennþá í dag. Enda er fjöldi fólks í því sem er kallað millistétt mjög lítill á Íslandi, og eftir efnahagshrunið var hin íslenska millistétt nánast alveg þurrkuð út. Árið 2008 voru algeng laun íslendings í kringum 355.000 kr [gögn hérna], og það er rétt svo hin íslenska millistétt. Eftir efnahagshrunið árið 2008 hefur kaupmáttur allra íslendinga skerst mjög mikið, og þetta hefur í reynd þurrkað út meirihlutan af hinni íslensku millistétt.

Lægstu laun á Íslandi eru fyrir neðan fátæktarmörk sé miðað við neysluviðmið Velferðarráðuneytsins. Tekjur öryrkja og ellilífeyrisþega á Íslandi eru einnig langt undir þessum mörkum á Íslandi, og þekki ég það mjög vel sjálfur hversu ómögurlegt það er að lifa af þessum tekjum núna í dag sem örorkubætur eru. Þó er ég betur staddur en öryrkjar sem búa á Íslandi, þar sem verðlag er stöðugt hérna í Danmörku og Þýskalandi við hliðina á mér. Það er engu að síður ekki hægt að bjóða öryrkjum og láglaunafólki að lifa við svona aðstæður, þar sem þetta veldur því að fólk festist í skuldavandamálum og greiðsluvandamálum, þar sem það getur ekki lifað af þeim launum sem það fær, og slíkt er ólýðandi að mínu mati. Þessu verður að breyta á Íslandi, en ég óttast að áhuginn sé ekki til staðar og verðbólgu afsökunin muni verða notuð þegar það kemur að því að semja um kjör fólks á Íslandi [frétt um það hérna]. Hvað öryrkja og ellilífeyrisþega varðar, þá er ljóst að þeir semja ekki um kjör sín og eru því sá hópur íslendinga sem er hvað fátækastur í dag.

Yfirvald Sigmundar Davíðs á Íslandi

Það er kalt á Íslandi í dag, og ég er ekki bara að tala um veðrið hérna. Ég er að tala um þá hegðun sem Sigmundur Davíð er farin að sýna af sér sem forsætisráðherra á Íslandi, og sú mynd er ekki falleg. Enda er það stjórnunarstefna hjá Sigmundi Davíð, ásamt Bjarni Benediktssyni að nota þjóðrembu og öfgakennda umræðu til þess að fela ónýta efnahagsstefnu sem þessir stjórnmálaflokkar eru með á Íslandi.

Þetta mun eingöngu versna eftir því sem líður á kjörtímabilið, og eftir því sem stefnumál ríkisstjórnarinnar munu ekki ganga upp á þessum tíma. Staðreyndin er sú að núverandi ríkisstjórn Íslands hefur frá fyrsta degi verið á tómum tanki og ónýtri hugmyndafræði um efnahagsmál sem ekki virkar, og setti íslensku þjóðina á hausinn árið 2008. Enda er það svo að þau vandamál sem íslendingar standa frammi fyrir eru bein afleiðing af þesssari efnahagsstefnu sem rekin var á árunum 1994 til 2007. Til þess að toppa skömmina, þá ætlar þessi ríkisstjórn skera niður útgjöld til þess að mæta lægri tekjum vegna skattalækkana þessara sömu stjórnmálaflokka.

Efnahagstefna framsóknarflokksins og sjálfstæðisflokksins er til þess fallin að auka fátækt á Íslandi. Þessi stefna er viljandi að fjölga fátækum fjölskyldum og einstaklingum á Íslandi. Enda er ríkisstjórn Sigmundar Davíðs ríkisstjórn stéttarskiptingar, misréttis og auðsöfnunar fyrir þá ríku á Íslandi. Sigmundar Davíð þarf þó ekki að örvænta um að honum verði hent öfugum útúr stjórnarráðinu, enda hefur hann aðferð til þess að halda sér þar þó svo að allt annað fari til fjandans á Íslandi.

Þegar efnahagsstefna stjórnvalda er dæmd til þess að mistakst, og dæmd til þess að auka fátækt á Íslandi er nefnilega alltaf hægt að vísa á einhvern óvin, ekki er verra ef þessi óvinur er í fjarlægu landi. Þetta hefur mikið verið notað á Íslandi undanfarin ár, gekk afskaplega brösulega fyrst en þetta fólk lærði af mistökum sínum og núna gengur áróðursvélin smurt og vel fyrir sig á Íslandi. Helst beina þessir einstaklingar sjónum sínum að Evrópusambandinu, helsta baráttuafli gegn fátækt og misrétti í Evrópu síðustu áratugina. Þetta fólk vill alls ekki að Ísland gangi í Evrópusambandið, þar sem lög og reglur sambandsins mundu tryggja hagsmuni almennings, bæta stöðu fátækra á Íslandi. Síðan vísar Sigmundur Davíð einnig mikið í IMF, sem kom íslendingum til hjálpar þegar allir peningar og gjaldeyrir á Íslandi var búinn og hætta því að enginn innflutningur yrði til Íslands í einhverjar vikur samhliða gjaldþroti íslenska bankana og hruni hagkerfis Íslands.

Slíkt er alltaf gert þegar lygin bregst eins og hefur gerst ítrekað hjá þessum tveim stjórnmálaflokkum undanfarin ár, og af þessum sökum hafa þeir keyrt á harðri þjóðernishyggju án þess þó að hugsa málið til enda og athugað hvaða afleiðingar þessi stefna mun hafa á Íslandi til framtíðar. Afleiðinganar af þessari stefnu munu verða hrikalegar til lengri tíma, og ég er hreinlega ekki viss um að sjálfstæði íslendinga muni lifa þetta þjóðrembutímabil þegar á reynir. Enda er sjálfstæði íslendinga ekki eitthvað sem er sjálfgefið, íslendingar þurfa að viðhalda fullveldi landsins og sjálfstæði. Það þarf að vökva fullveldið og sjálfstæðið eins og blóm, annars deyr það. Sú einangrunarstefna sem er rekin á Íslandi er andstaðan við að styrkja fullveldi og sjálfstæði íslendinga. Þjóð án samskipta við önnur ríki er ekki alvöru þjóð, ekki einu sinni hálfdrættingur. Hvergi er betra fyrir íslendinga að vera en í Evrópusambandinu, jafnvel þó svo að þjóðremban á Íslandi sjái því allt til foráttu í heimsku sinni og þröngsýni.

Sigmundur Davíð segir í 17 Júní ræðu sinni fyrir árið 2013 að Evrópusambandið þurfi að sanna sig. Þetta er rangt hjá honum, Evrópusambandið þarf ekki að sanna sig. Það er löngu búið að því í sögu sinni, Evrópusambandið hefur staðið af sér efnahagskreppur, hrun Sovétríkjanna og fleiri vandamál á síðustu áratugum. Þegar það kemur að Sigmundi Davíð og þeirri stefnu sem hann leiðir með fullþingi framsóknarflokksins og sjálfstæðisflokksins. Sú stefna sem þeir boðar mun mistakast á ný, og þessi hérna staða mun koma upp aftur.

Ég er samt ekki viss um að enginn muni vilja hjálpa íslendingum aftur þegar á reynir. Enda er sú stefna sem rekin er á Íslandi þessa dagana ekki líkleg til þess að treysta böndin við nágrannaþjóðinar og tryggja að íslendingar geti fengið hjálp ef eitthvað kemur upp á, sem ég er alveg viss um að muni gerast eftir einhverja mánuði til ár, og það er nú þegar farið að örla á vandræðum núverandi ríkisstjórnar í efnahagsmálunum, og núverandi ríkisstjórn virðist ekki vera fær um að leysa þetta vandamál og notar því þjóðrembuna til þess að fela vandamálið og halda athyglinni frá vandamálinu eins og kostur er. Síðan er það staðreynd að sumarþingið á Alþingi er ekki búið og ríkisstjórn Íslands er strax búin að koma sér í stórfelld vandræði.

Fréttir af þjóðrembu vitleysunni

Gagnast að benda á erlenda andstæðinga (Rúv.is)
Sigmundur Davíð sendi AGS og ESB tóninn (Rúv.is)
Evrópusambandið þarf að sanna sig fyrir Íslandi (Vísir.is)

Almenningur á Íslandi búinn að vera

Það er ljóst að almenningur á Íslandi er búinn að vera. Ný ríkisstjórn framsóknarflokks og sjálfstæðisflokks mun sjá rækilega til þess að hagsmunum almennings á Íslandi verður fórnað fyrir sérhagsmuni hinna ríku á Íslandi. Þessi nýja ríkisstjórn ætlar sér að byrja á því að skerða tekjur ríkissjóðs á Íslandi um marga milljarða, og ekki hefur verið útskýrt hvar á að skera niður á móti í staðinn. Það er ennfremur ljóst að kosning um áframhaldandi viðræður við Evrópusambandið vegna hugsanlegrar aðildar munu ekki eiga sér stað, enda munu hvorki framsóknarflokkur eða sjálfstæðisflokkur treysta á það að aðildarviðræðum verði hafnað í kosningu. Þeir eru ekki svo öryggir um málið, og munu því fresta þessari kosningu allt kjörtímabilið.

Síðan er alveg ljóst að kjör almennings á Íslandi munu fara hægt versnandi allt kjörtímabilið, þar sem efnahagsstefna framsóknarflokksins og sjálfstæðisflokksins er hvorki skynsamleg eða gáfuleg.