Heimssýn og Evrópuvaktin boða áframhaldandi kjaraskerðingu almennings á Íslandi

Árið 1981 skiptu íslendingar um gjaldmiðil. Þá voru tvö núll tekin af íslensku krónunni. Þannig að 1000 gamlar krónur urðu 10 nýjar krónur. Þegar þetta var gert þá var íslenska krónan (þessu nýja) á rúmlega pari við dönsku krónuna. Frá því að vera mjög verðlaus gjaldmiðill í dönskum krónum talið fyrir það ár. Þessi kjaraskerðing í gegnum íslensku krónuna kom auðvitað eingöngu niður á íslenskum almenningi og fyrirtækjum sem ekki höfðu aðgang að erlendum gjaldeyri.

Hérna eru nokkrar sögulegar fréttir um þetta mál.

Allar þessar blaðsíður eru fegnar af vefsíðunni tímarit.is. Smellið á myndinar til að fá leshæfa stærð.

Það er ótrúlegur samhljómur með þessu ástandi sem var uppi árið 1980 og árin þar á undan. Það er áður en gengi íslensku krónunnar var fellt 100 falt (tvö núll tekin af íslensku krónunni). Árið 1981 var 1 DKK rúmlega 1 ISK, eða nærri því á pari. Í dag er 1 DKK rúmlega 21,24 ISK krónur. Á rúmlega 30 árum hefur gengi íslensku krónunnar því fallið mjög mikið, einhver sagði að þetta fall væri rúmlega 95% á rúmlega 30 árum. Ég er ekki frá því að það sé nærri því að vera rétt.

Það er þó ljóst að þeir sem berjast gegn Evrópusambands aðild Íslands og evrunni vilja viðhalda í þessa kjaraskerðingu, gengisfall (handvirkt ef ekki sjálfvirkt), verðbólgu, hátt verðlag og almenna skerðingu á launum íslensks almennings með því að lækka gengi íslensku krónunnar og skerða þannig kjör íslensks almennings á óbeinan hátt (hærra verðlag á erlendum vörum). Síðan má minnast á gjaldeyrishöft og jafnvel hugsanleg innflutningshöft (eftir að Ísland verður rekið úr EES og EFTA fyrir að standa ekki við kröfur aðildar) á vöruinnflutningi til Íslands.

Þeir sem vilja skerða kjör íslensks almennings eru eftirtaldir aðildar.

Heimssýn
Evrópuvaktin
Sjálfstæðisflokkurinn
Framsóknarflokkurinn
Vinstri Grænir
Aðrir stjórnmálaflokkar á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Ég er persónulega ekki tilbúinn að láta íslenska stjórnmálaflokka að hafa mig af fífli með endalausum kjaraskerðingum með því að nota íslensku krónuna sem gjaldmiðil. Af þeim sökum mun ég flytja aftur til Danmerkur á næsta ári. Hvað almenningur á Íslandi gerir er hans að ákveða, en nýjustu skoðanakannanir boða ekki bjarta framtíð fyrir íslendinga.

Andstæðingar ESB á Íslandi ýtreka það að þeir séu heimskir

Andstæðingar ESB á Íslandi hafa ýtrekað það að þeir séu heimskir og að það eigi alls ekki að taka mark á þeim. Núna er LÍÚ blaðið Morgunblaðið farið að endurtaka uppspunafrétt The Telegraph um að ESB sé að fara banna börnum að blása í blöðrur.

Þessi nýja goðsögn er ekki komin á goðsagnavefsíðu ESB. Þar sem tekið er á svona rugli sem fullir blaðamenn á börum í Brussel finna upp og skrifa um í bresku slúðurpressuna.

Hérna er líka afskaplega gott myndband um þessa vitleysu.

Þessi uppspunafrétt í Morgunblaðinu á því ekki við nein rök að styðjast. Þó hafa aðrir íslenskir fjölmiðlar verið að endurtaka þessa vitleysu eins og að þetta væri einhversskonar sannleikur.

Óraunverulegur raunveruleiki hjá andstæðingum Evrópusambandsins á Íslandi

Ef það hefur farið fram hjá einhverjum. Þá eru andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi margir hverjir ekki alveg í sambandi við raunveruleikann. Þessu til sönnunar er best að benda á nafnlausa grein á vefnum Evrópuvaktin, sem er ritstýrð af Birni Bjarnarsyni (fyrrverandi ráðherra osfrv) og Styrmi (fyrrverandi ritstjóra Morgunblaðsins).

Í þessari grein á Evrópuvaktin er talað um trójuhesta og annað slíkt. Þar er óbeint hreinlega verið að saka fólk um að vera landráðamenn og annað slíkt fyrir það eitt að stoppa ekki aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins.

Hérna er öll greinin til greiningar.

Trójuhestar ESB á Íslandi?

Þegar heimsveldum gengur illa að ná undir sig löndum koma þau sér gjarnan upp Trójuhestum. Hverjir ætlu séu þeir Trójuhestar, sem Evrópusambandið er að koma sér upp á Íslandi til þess að auðvelda því að ná yfirráðum yfir íslenzka lýðveldinu? Ekki verða Samfylkingarmenn sakaðir um það enda fara þeir ekki leynt með þá fyrirætlan sína að koma Íslandi undir yfirráð Brussel.

Trójuhestarnir eru þeir, sem þykjast vera annað en þeir eru. Tveir af forystumönnum VG, þeir Steingrímur J. Sigfússon og Árni Þór Sigurðsson þreytast ekki á því að segja að þeir séu andvígir aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þegar grannt er skoðað er hins vegar ekkert samhengi á milli orða þeirra og gerða. Steingrímur J. hefur til þessa dags greitt fyrir öllu, sem hann hefur þurft að greiða fyrir til þess að ýta undir aðild Íslands að ESB enda gengur hnífurinn ekki á milli hans og Össurar Skarphéðinssonar í málinu. Árni Þór Sigurðsson segist í orði vera á móti aðild að ESB en verk hans segja allt aðra sögu ekki sízt verk hans (og verkleysi) sem formaður utanríkismálanefndar Alþingis.

Það er því ekki fráleitt að ætla að þar séu á ferð Trójuhestar ESB á Íslandi. En eru þeir kannski fleiri?

Það er alvarlegt umhugsunarefni.

Takið eftir því að talað er um Evrópusambandið sem heimsveldi. Staðreyndin er hinsvegar sú að Evrópusambandið er ekki heimsveldi. Frakkland er heimsveldi, Bretland er heimsveldi, Ítalía er heimveldi, Evrópusambandið er ekki heimsveldi. Það sem munar þar er sú staðreynd að Evrópusambandið er ekki ríki og getur því ekki verið heimsveldi. Stök aðildarríki Evrópusambandsins geta verið heimsveldi (örfá aðildarríki Evrópusambandins eru það) upp á sínar eigin spýtur.

Sú alvarlega bilun sem margir andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi hafa getur og jafnvel mun verða íslensku þjóðinni dýr þegar fram líða stundir. Enda mun höfnun íslendinga á ESB aðild þýða áframhaldandi verðtryggingu á Íslandi, óstöðugt gengi íslensku krónunnar og áframhaldandi sveiflur á verðbólgu og rýrnandi kjör íslensks almennings. Í þessari grein er einnig gengið upp með það að Steingrímur J, og Árni Þór séu landráðamenn (orð sem andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi nota mikið) og eitthvað þaðan af verra.

Þess má einnig geta að allar líkur eru á því að hinn kristni öfgamaður Jón Valur Jensson hafi skrifað þessa grein á Evrópuvaktin. Enda er það eini maðurinn (fyrir utan örfá önnur hits á Google) sem notar orðið „sízt“ með zetu.

Það er hinsvegar með ólíkindum að svona málflutningur skuli fá að komast áfram í umræðunni á Íslandi. Sérstaklega í ljósi þess þetta er svo mikið geðveiki og rugl að það nær ekki nokkurri átt. Á þessu hinsvegar keyrir öll barátta andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi. Það er að kenna fólk við landráð, svik og fleira í þeim dúr.

Það hafa ekki komið fram neinar lausnir, eða útskýringar frá andstæðingum Evrópusambandsins á Íslandi um það hvernig þeir ætla sér að koma efnahagsmálum á Íslandi í lag, eða þá hvernig þeir ætla sér að laga vandamálið verðtrygginguna. Ekkert slíkt hefur komið fram hjá þeim stjórnmálaflokkum sem hafa sett sig upp á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það má því reikna með því sama gamla frá þeim stjórnmálaflokkum sem eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þá sögu þekkja flestir íslendingar, og verður hún því ekki sögð hérna núna.

Birni Bjarnarsyni fyrrum dómsmálaráðherra svarað um Evrópusambandið

Ég sé að ný-frjálshyggjuöfgamaðurinn Björn Bjarnarson, fyrrum dómsmálaráðherra á Íslandi og núverandi ritstjóri Evrópuvaktarinnar og penni á AMX skrifar upp sjö punkta (að eigin sögn) um Evrópusambandið sem mótrök við grein í Morgunblaðinu. Þessir sjö punktar eru eitthvað sem Björn og ný-frjálshyggjuliðið á Íslandi, ásamt öðrum andstæðingum Evrópu og Evrópusambandsins eru búnir að ákveða sé sannleikurinn um Evrópusambandið og Evrópu á Íslandi

Staðreyndirnar eru hinsvegar aðrar og hafa alltaf verið það.

Hefst nú yfirferðin á fullyrðingum Björns Bjarnarsonar fyrrverandi dómsmálaráðherra, núverandi öfgamanni og ritstjóra Evrópuvaktarinnar og penna á AMX.

Fullyrðing nr 1:

Ástæða er til að staldra þarna við tvennt.

Í fyrsta lagi er alrangt að kalla þá „einangrunarsinna“ sem eru andvígir aðild Íslands að ESB. Fyrir því er auðvelt að færa rök að Ísland yrði þá fyrst einangrað ef til aðildar að ESB kæmi. Stjórnkerfið tæki alfarið að snúast um það sem er að gerast í Brussel. Hvorki yrði mannafli, fé né tími aflögu til að leggja rækt við önnur alþjóðleg samskipti. Framkvæmdastjórn ESB og utanríkisráðherra ESB tækju að sér íslensk málefni út á við og slegið yrði slöku við þátttöku í NATO, Norðurlandaráði, Norðurskautsráðinu og jafnvel Sameinuðu þjóðunum. Réttur Íslands sem strandríkis samkvæmt hafréttarsáttmála Sameinuðu þjóðanna hyrfi til ESB. Tvíhliða samskipti við Bandaríkin, Kanada, Rússland og Kína mundu mæta afgangi og jafnvel einnig við Færeyjar, Grænland og Noreg sem yrðu áfram utan ESB. Íslendingar eru í EFTA, hafa gert EES-samninginn við ESB og auk þess gerst aðilar að Schengen-samstarfinu. Að kenna stuðning við þetta alþjóðasamstarf við einangrun er fráleitt.

Í öðru lagi er rangt að þeir sem vilja standa utan evru-lands hafi ekki boðað aðra lausn í gjaldmiðilsmálum en að ganga í ESB og taka upp evru. Bent hefur verið á upptöku Bandaríkjadollars og færð hafa verið skýr rök fyrir því að taka upp Kanadadollar. Þá ber að halda því til haga að síður en svo eru allir sammála um að kasta eigi krónunni fyrir róða.

Þetta er rangt. Öll aðildarríki Evrópusambandsins standa í samskiptum við önnur ríki. Bæði innan Evrópusambandsins og utan þess. Sameiginlegir þættir Evrópusambandsins eru ákveðnir að öllum aðildarríkjum Evrópusambandsins. Það eru fríverslunarsamningar við önnur ríki í heiminum, ákvarðanir í utanríkismálum sem snerta öll aðildarríki ESB og annað í þeim dúr. Það fylgir ekki aðild að Evrópusambandinu að öll utanríkisþjónustan snúist um það sem er að gerast innan Evrópusambandsins. Þeir sem sjá um þann hluta eru kjörnir fulltrúar aðildarríkjanna og síðan skipaðir fulltrúar aðildarríkjanna. Evrópuþingmenn aðildarríkjanna spila einnig þar inn mikið og vanmetið hlutverk þegar það kemur að ákvörðunum sem teknar eru að hálfu aðildarríkja Evrópusambandsins.

Þeir sem vilja standa fyrir utan Evrópusambandsins hafa ekki komið með neinar trúverðugar lausnir fyrir Ísland um það hvað skal gera í efnahagsmálum íslensku þjóðarinnar. Það hafa ennfremur ekki komið fram neinar lausnir um hvað skal gera við íslensku krónuna, sem er núna í gjaldeyrishöftum og ljóst má vera að þau eru ekki að fara neitt á næstunni.

Upptaka Bandaríkjadollars er ekkert nema tálsýn þeirra sem hafa hag af því að rugla umræðuna. Það stendur einfaldlega ekki til boða taka upp Bandaríkjadollar einhliða. Það er ennfremur ekkert frekar til boða að taka upp Kanada-dollar frekar en Bandaríkjadollar. Allt tal um slíkar „lausnir“ er misleiðandi og eingöngu gert til þess að blekkja fólk í umræðunni.

Það eina sem EES samningurinn gerir er að veita íslendingum takmarkaðan aðgang að innri markaði Evrópusambandsins. Íslendingar geta ekki flutt út tollfrjálst nema að takmörkuðu leiti. Ennfremur sem íslendingar hafa ekkert um lög Evrópusambandsins að segja, sem verða þó að taka gildi á Íslandi vegna kröfu ESB um samrænda löggjöf á innri-markaðinum. Það má ennfremur benda á þá staðreynd að EES samningurinn er samningur EFTA við ESB, en þetta er ekki sér samningur við Ísland eins og oft er haldið fram í umræðunni á Íslandi (eða látið).

Fullyrðing nr: 2

Af þessum orðum mætti draga þá ályktun að landbúnaður sé með miklum blóma í ESB-ríkjunum. Því fer víðs fjarri að þar uni bændir glaðir við sitt. Pétur ætti að færa rök fyrir því að framleiðslustyrkir til íslensks landbúnaðar hafi engu skilað „nema niðurníðslu í sveitum, einokun og tómum hillum í verslunum“. Þetta og að líkja íslensku landbúnaðarkerfi við Sovétríkin þar sem Stalín gekk að bændum dauðum í orðsins fyllstu merkingu með samyrkjubúunum er argasta níð og ekki framlag til málefnalegra umræðna. Er með ólíkindum að aðildarsinnar telji sig þurfa að seilast svo langt í rangfærslum til að fegra málstað sinn. Víst er að vilji menn umbætur í íslenskum landbúnaði er mun skynsamlegra að vinna að þeim á eigin forsendum í stað þess að fá formúluna frá Brussel. Hún á einfaldlega ekki við hér á landi en gengur hins vegar að íslenskum landbúnaði dauðum í núverandi mynd og þar með fæðuöryggi þjóðarinnar um aldir.

Landbúnaður innan Evrópusambandsins er í blóma og fjölgar ungum bændum umtalsvert í nokkrum aðildarríkjum Evrópusambandsins. Það eru auðvitað vandamál eins og vill stundum verða. Hinsvegar eru bæði Evrópusambandið og viðkomandi ríkji að gera sitt besta til þess að leysa þessi vandamál. Samkvæmt skýrslu Eurostat um tekjur bænda innan Evrópusambandsins fyrir árið 2010 þá jukst tekjur bænda að jafnaði um 12,6% fyrir árið 2010. Mest jukust tekjur bænda í Danmörku, eða um rúm 56,6%. Mesta tekjutap var hjá bændum í Bretlandi, en þar minnkuðu tekjunar um 6,5% yfir árið 2010.

Ég hef engar staðfestar tölulegar upplýsingar um tekjuaukningu eða tap íslenskra bænda. Vegna þess að þessar upplýsingar eru ekki aðgengilegar eftir því sem ég kemst næst. Þökk sé Bændasamtökum Íslands. Þó leitaði ég örlítið eftir þessum upplýsingum á internetinu.

Það er ekkert nema hreinræktuð lygi að halda því fram að íslenskur landbúnaður leggist af við aðild Íslands að Evrópusambandinu. Íslenskur landbúnaður mundi blómstra í Evrópusambandinu. Bæði vegna þess að þá fengist heilbrigð samkeppni inn á íslenskan landbúnaðarmarkað, og ennfremur sem að tekjur bænda yrðu öruggari og betri í kjölfarið ef allir standa rétt að málum.

Allt tal hérna um fæðuöryggi um aldir er blekking. Sérstaklega í ljósi þess að oftar en einu sinni varð íslenska þjóðin hungurmorða vegna þess að ekki var næg landbúnaðarframleiðsla á Íslandi. Núverandi framleiðsla og landbúnaðarkerfi á Íslandi er sett upp snemma á 20 öldinni, eða í kringum 1930. Þegar hin íslensku mjólkurlög voru sett og tryggðu einokun á íslenskri mjólkurframleiðslu, þessi einokun er ennþá í gildi á Íslandi og hefur verið það síðustu 76 ár eða svo.

Enn og aftur hefur Björn rangt fyrir sér þegar það kemur að Evrópusambandinu.

Fullyrðing nr: 3

Það er einfaldlega ekkert lögmál að matarverð sé hærra hér á landi en annars staðar. Hinn 29. júní 2011 birtist þessi frétt á Evópuvaktinni:

Matvælaverð sem hlutfall af innkomu er mjög hátt á Íslandi er mjög hátt. Þetta þekkja allir sem eru á hefðbundum launum á Íslandi. Líklegt er hinsvegar það að Björn þekki þetta vandamál ekki. Enda vel fóðraður af vinum sínum og eftirlaunum. Tölulegu staðreyndirnar sýna hinsvegar þessa þróun á Íslandi miðað við önnur aðildarríki Evrópusambandsins. Þarna sést líka vel þegar fólk fer að draga úr útgjöldum á Íslandi (milli ára).

Sú aðferð sem Björn notar hérna, og er alltaf notuð af andstæðingum Evrópusambandsins er sú að þeir nota gengi íslensku krónunnar á hverjum tíma fyrir sig til þess að fram þessa tölu. Þetta er auðvitað blekkjandi, þar sem með veiku gengi íslensku krónunnar þá geta andstæðingar Evrópusambandsins hækkað verð erlendis um mörg prósent miðað við það sem raunverulega kostar að lifa í Evrópusambandslöndum ef að viðkomandi er með laun í gjaldmiðil viðkomandi ríkis.

Formúlan er í raun ekkert flókin, en hún er svona. Tekjur – kostnaður – matvælaverð = eftirstöðvar tekna.

Niðurstaðan er því sú að það er dýrt að búa á Íslandi. Sérstaklega ef maður er með lítil og léleg laun í íslenskum krónum.

Fullyrðing nr: 5

Það þarf nokkurt hugmyndaflug til að ímynda sér að það sé undir aðild að ESB komið hve mikið vöruval sé í íslenskum verslunum. Hugmyndaauðgi kaupmanna og áhugi viðskiptavina ræður hvernig vöruvali er háttað. Aðild að ESB kann hins vegar að þrengja svigrúm íslenskra kaupmanna frá því sem nú er. Hér eru seldar innfluttar vörur frá Bandaríkjunum sem framkvæmdastjórn ESB lítur hornauga vegna regluverks Evrópusambandsins. Afskipti opinberra embættismanna af því sem selt er í verslunum minnka síður en svo við aðild að ESB. Í raun er miklu auðveldara að draga úr þeim á einhliða hátt utan ESB heldur en þegar valdið verður í höndum framkvæmdastjórnarinnar í Brussel.

Þetta er rangt. Sérstaklega þegar það kemur að matvælum. Þar sem að tollar og höft eru ríkjandi á Íslandi núna í dag. Ennfremur sem að háir tollar á sumum vöruflokkum gera það nær ómögulegt að flytja þessar vörur inn og selja þær. Íslenskir ráðherrar hafa ennfremur engan áhuga á því að draga úr áhrifum sínum þegar það kemur að innflutningi á vörum til Íslands. Það er því ljóst að ekki verður dregið úr neinum takmörkunum einhliða eins og Björn Bjarnarson fullyrðir hérna.

Ástæða þess að Bandarískar vörur eru litnar hornauga er sú staðreynd að reglur Evrópusambandsins eru mun strangari en Bandarískar reglur. Hinsvegar er Evrópusambandið með fríverslunarsamning við Bandaríkin og hefur verið með slíkt núna í nokkra áratugi. Hægt er að skoða tölulegar upplýsingar um slíkt hérna, á vef ESB. Nánari upplýsingar hérna um samskipti BNA og ESB.

Fullyrðing nr: 6

Ákvarðanir um kostnað sem fylgir útflutningi eða eftirliti með honum falla undir ríkisstjórn og alþingi og eru alls ekki bundnar við aðild Íslands að ESB. Fríverslunarbandalag Evrópu, EFTA, hefur gert fjölmarga fríverslunarsamninga auk þess sem Íslendingar hafa unnið að gerð tvíhliða samninga eins og t.d. við Kínverja. Þeim viðræðum lauk þegar íslenska ríkisstjórnin tók stefnu á aðild að ESB.

Þetta er að hluta til rétt. Þar sem Alþingi er æðsti löggjafinn á Íslandi. Hinsvegar eru íslendingar einnig bundnir af ákvörðunum EFTA og EES samkvæmt samningum þar að lútandi. Þá samninga hefur Alþingi Íslands nú þegar samþykkt. Það voru sjálfstæðismenn sem hófu þessar viðræður við Kínverja á sínum tíma. Það breytir þó ekki þeirri staðreynd að það er hagstæðara fyrir íslendinga að vera innan Evrópusambandsins heldur en utan þess.

Fullyrðing nr: 7

Aðildarsinnar fengu ríkisstjórn sem sótti um aðild að ESB og greiddu fyrir það með því að sitja undir stjórnarháttum í þeim dúr sem Pétur lýsir í sjötta lið sínum. Þeir sem eru andvígir höftum, takmörkunum og auknum ríkisafskiptum eru að meirihluta einnig andvígir aðild að ESB. Spurningin sem Pétur þarf að svara snýst um hvort hann vilji halda áfram stuðningi við sjónarmið Samfylkingarinnar í ESB-málum og samstarf hennar við VG til að ná markmiðum sínum eða hvort hann vill vinna að því að málsvarar frelsis haldi um stjórnartaumana.

Staðreyndin er nú bara sú að þeir sem vilja höft, tollamúra, takmörkunum (eða takmarkaleysi) eru andvígir aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það er ennfremur alveg ljóst að Björn Bjarnarson fyrrverandi dómsmálaráðherra er ekki talsmaður frelsis á Íslandi og hefur aldrei verið það til að byrja með. Sú fullyrðing Björns að hann og hans líkir standi fyrir frelsi er einhver mesta sjálfslygi sem sést hefur í rituðu máli á Íslandi.

Fullyrðing nr 8:

Hefði Pétur frestað ritun greinar sinnar fram yfir 16. ágúst 2011 hefði hann orðið að breyta lokafullyrðingu sinni um að það sé „þjóðsagnaspuni“ og „goðsögn“ að ekkert aðildarlanda ESB stefni í „ofurríki og aukna miðstýringu“. Angela Merkel, kanslari Þýskalands, og Nicolas Sarkozy, forseti Frakklands, komu saman í París þriðjudaginn 16. ágúst og ákváðu að bjarga evrunni með því sem á frönsku er nefnt gouvernement économique á evru-svæðinu, það er efnahagsríkisstjórn. Þar er um að ræða yfirþjóðlega stjórn í evru-ríkjunum í efnahags- og ríkisfjármálum. Verði þessi tillaga valdamestu þjóðarleiðtoga evru-ríkjanna að veruleika myndi miðstýring stóraukast og að lokum verða til „ofurríki“ innan ESB. Ísland ætti ekki annan kost en að ganga í þetta „ofurríki“ því að aðildarsinnar telja mestu skipta að komast í Evrulandið sem Herman Van Rompuy, forseti leiðtogaráðs ESB, nefnir svo en þau Merkel og Sarkozy vilja að hann stjórni fundum þeirra sem gegna forystu í ófjárráða ríkjum innan Evrulandsins.

Hér hef ég rætt sjö röksemdir Péturs J. Eiríkssonar hagfræðings og því miður ekki fundið eina sem mér finnst standast nánari skoðun. Hitt er síðan táknrænt og varla tilviljun þegar aðildarsinni sest niður til að ræða rökin fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu kýs hann að minnast ekki á sjávarútvegsmál. Þau eru hins vegar helsti þröskuldurinn á aðildarleiðinni.

[…]

Það er rangt hjá Birni að Evrópusambandið stefni að aukinni miðstýringu. Fullyrðingar þess efnis eru útúrsnúningur á því sem stungið hefur verið upp á að hálfu Frakklands og Þýskalands. Það sem á að gera er að auka samvinnu á milli aðildarríkja Evrópusambandsins til þess að koma í veg fyrir þá kreppu sem núna ríkir í Evrópu. Þessar tillögur á því eftir að samþykkja, og mér þykir líklegt að aðildarríki Evrópusambandsins muni gera breytingar á þeim þegar fram líða stundir. Þetta er hinsvegar ekki tilraun til aukinnar miðstýringar eins og Björn fullyrðir hérna. Enda er Evrópusambandið mjög lítið miðstýrt í eðli sínu og hefur alltaf verið það. Þau stjórnmál sem sjálfstæðisflokkurinn hefur rekið á Íslandi síðustu áratugina hafa verið með mun meiri miðstýringu heldur en Evrópusambandið. Svo einhver dæmi séu nefnd.

Þau rök sem Björn Bjarnarson reyndi að setja fram hérna standast enganvegin og gerðu það í raun ekkert. Í reynd var þetta ekkert nema útúrsnúningur hjá Birni þegar það kom að fullyrðingum hjá Pétri J, Eiríkssyni. Enda standast fullyrðingar Péturs skoðun og staðreyndir málsins. Það sem Björn setur fram gerir það hinsvegar ekki.

Hvað varðar sjávarútvegsmál. Þá hafa íslendingar ekkert að óttast í þeim efnum. Samið verður um þau þegar þar að kemur. Þeir einu sem óttast eru LÍÚ, sem hafa verið með einokun á Íslandi síðustu áratugina. Enda er helsti ótti LÍÚ samkeppni við fyrirtæki sem eru ekki undir þeirra stjórn og áhrifum. Enda eru öll stærri fiskvinnslufyrirtæki á Íslandi undir áhrifum LÍÚ og sjálfstæðismanna ef útí það er farið.

Bloggfærsla Björns er hægt að lesa hérna, það skal þó gera með varúð.