Það er enginn Bónus verslun í Skagafirði

Það er athyglisverð staðreynd að í Skagafirði er engin Bónusverslun. Sú saga gengur af því máli að Kaupfélag Skagfirðinga hefði einfaldlega hótað Bónus því að þeir mundu ekki fá neitt kjöt afgreitt frá þeim ef þeir kæmu með verslun í Skagafirði. Hvort að þessi saga er sönn veit ég ekki, þó er ýmislegt sem bendir til þess að svo sé.

Tal manna í Skagafirði um „hatursorðræðu“ gegn Skagfirðingum er eintóm þvæla. Breytir þar engu þó svo að Bjarni Jónsson í sveitarstjórn Skagafjarðar fullyrðir að svo sé. Staðreyndin er mjög einföld og augljós. Kaupfélag Skagfirðinga er orðið einokunarveldi í Skagafirði og heldur öllum þar sem þurfa að stunda viðskipti í sínum heljargreipum. Kaupfélag Skagfirðinga hefur verið að bjóða uppá vaxtalaus lán til ýmissa hluta undanfarin ár í Skagafirði. Síðan hefur Kaupfélag Skagfirðinga verið að bjóða bændum lán og eru þau alveg vaxtalaus að sögn (þó er það verðtryggt sem er í raun verðbólgutengdir vextir á höfuðstól lánsin). Hætt er þó við að eina skilyrðið sem bændur þurfa að hlíta er að þurfa að leggja allt sitt inn til KS um alla framtíð löngu eftir að lánið er greitt upp (ef slíkt er mögulegt vegna verðtryggingar, ég er mjög efins að slíkt sé hægt hjá þeim bændum sem tóku slík lán). Síðan hefur KS verið að stækka við sig þar sem fólk minnst von á því, eins og sjá má hérna.

Þó er þetta ekki nema lítið brot af því sem gengur á varðandi Kaupfélag Skagfirðinga. Áhrif þess á stjórnmálin á Íslandi eru í dag gífurleg og það er í reynd skelfileg staðreynd að svo sé raunin. Slíkt hefur ekkert með neina hatursumræðu að gera eins og Bjarni Jónsson heldur fram. Hérna er um að ræða eðlilega gagnrýni á fyrirtæki sem hagar sér með ósiðlegum hætti.

Heimild: Hat­ursorðræða gegn Skagaf­irði (mbl.is)

Íslendingar dæma sig til ævarandi fátæktar

Grunnur að hagsæld þjóða í hagkerfi heimsins eru viðskipti við aðrar þjóðir. Á þessu byggja mörg efnahags-bandalög í heiminum í dag. Enda er það svo að heimurinn er hægt og rólega að skiptast upp í efnahags-bandalög þjóða sem stunda viðskipti sín á milli og semja síðan sem ein heild við aðrar þjóðir eða önnur efnahags-bandalög í heiminum. Þessi bandalög eru eins misjöfn og þau eru mörg. Í Evrópu eru tvö slík bandalög til staðar. Það sem íslendingar tilheyra kallast EFTA og það sem 28 þjóðir eru í kallast Evrópusambandið í dag. Á Íslandi hefur alltaf verið barist gegn betri og sterkari tengslum Íslands við Evrópu af hálfu fólks sem er ekkert nema varðmenn kúgunar og verri lífskjara á Íslandi.
Það er ekki í fyrsta skipti sem Framsóknarflokkurinn stoppar aðild Íslands að Evrópusambandinu (þáverandi Kola og stálbandalag Evrópu) var það á árunum 1950 til 1960 þegar Framsóknarflokkurinn kom beint í veg fyrir aðildar umsókn Íslands að Evrópubandalaginu á þeim tíma. Síðan þá var málið í dvala til ársins 2009. Baráttan gegn EFTA er gott dæmi um slíkt á Íslandi, þá eins og í baráttunni gegn Evrópusambandinu í dag var talað um verra ástand [einnig hérna] við aðild. Jafnvel þó svo að raunveruleikinn hafi orðið allt annar. Slíkar fullyrðingar voru einnig hafðar uppi þegar aðild að Evrópska Efnahagssvæðinu var samþykkt á Alþingi árið 1993. EFTA aðild Íslands með EES samningnum hefur reynst íslendingum afskaplega vel. Enda hefur þetta gengið vel í því umhverfi sem var til staðar fyrir íslendinga að sinna sínum viðskiptum. Heimurinn hefur hinsvegar breyst hratt síðan stofnað var til EES og EFTA. Í dag eru báðir þessir samningar í raun úreltir og þjóna ekki hagsmunum almennings og varla að þeir þjóni hagsmunum fyrirtækja sem starfa innan þeirra.

Nauðsynlegt er fyrir íslendinga að ganga í Evrópusambandið til þess að tryggja áhrif sín og tryggja hagsmuni sína. Með því að draga aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu til baka eru íslendingar eingöngu að tryggja varanlega fátækt íslensks almennings og fyrirtækja. Enda er ljóst að í núverandi stöðu mun EES samningurinn ekki halda. EFTA aðild Íslands mun ennfremur ekki halda vegna svipaðra ákvæða þar er varða fjármagnsflutninga til og frá Íslandi. Það er ekki víst að EFTA verði til staðar mikið lengur vegna þeirrar stöðu sem komin er upp í Sviss, en EFTA í dag er ákvæði um frjálst flæði fólks sem Sviss hefur nú hafnað í þjóðaratkvæði. Það kæmi mér ekki á óvart að EFTA einfaldlega hyrfi eftir 5 til 10 ár, jafnvel skemmri tíma ef þannig aðstæður skapast. Þeir stjórnmálaflokkar sem standa í dag gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu eru í raun að gera íslenskri þjóð gífurlegan óleik með þessari afstöðu sinni. Sá ó-leikur mun verða íslendingum mjög dýr til lengri tíma litið. Enda er hætta á algerri einangrun Íslands ef EFTA og EES hverfa úr samskiptum Íslands við Evrópu.

Það er ljóst að í núverandi stöðu mun hagvöxtur á Íslandi stoppa, hafi hann verið einhver fyrir utan vöxt í einkaneyslu íslendinga. Ljóst er að núna er að koma að mjög erfiðu tímabili í sögu íslensku þjóðarinnar. Tímabil sem mun einkennast af fátækt og miklu atvinnuleysi á Íslandi. Þetta er það sem íslendingar kusu yfir sig og þetta er það sem koma skal.

Vanþekking Jón Gerald Sullenberger á íslenskum lögum og reglugerðum

Jón Gerald Sullenberger er maður sem er gjarn á að halda fram hlutum sem hann hefur engan skilning á. Þessar hérna fullyrðingar eru gott dæmi um slíkt hjá honum.

jon.gerald.sullenberger.29-July-2013
Jón Gerald Sullenberger að bulla á Facebook þann 29-Júlí-2013. Skjáskot af Facebook.

Það eru nokkrir hlutir í þessu sem vert er að athuga, sem Jón Gerald hefur augljóslega ekki athugað annars kæmi ekki svona þvæla frá honum opinberlega. Það eina sem Evrópusambandið gerir kröfu um varðandi Ísland eru heilsufarsreglur matvæla (auk þeirra laga og reglna sem íslendingar sjálfir setja), og hefur Evrópusambandið víðtækar lög og reglur þar að lútandi (sjá nánar Matvælaöryggisstofnun Evrópusambandsins). Þessar reglur eru hluti af EES samningum. Aðildarríkin sjá síðan um að framfylgja þessum reglum með staðbundnum eftirlitsstofnunum eins og MAST á Íslandi. Ég nefni þetta sérstaklega, þar sem Jón Gerald hefur oft talað á móti Evrópusambandinu (sjá hérna), þó svo að ljóst sé að án Evrópusambandsins og EES samningins þá væri Jón Gerald ekkert að reka neina matvælabúð á Íslandi núna í dag. Vegna EES Samningins og Evrópusambandsins er íslenskur markaður mun frjálsari í dag en hann var fyrir nokkrum áratugum síðan, þegar EES samningurinn var ekki til.

Íslendingar hafa sín eigin tollalög. Þessi tollalög eru ekki hluti af EES Samningum, og eru því ekki nærri því lík þeim tollalögum sem Evrópusambandið hefur. Þessi tollalög ákvarða hvað er leyfilegt að flytja inn, og hvað er bannað að flytja inn. Íslensk tollalög hafa verið sett með hagsmuni Bændasamtaka Íslands að leiðarljósi, og banna nærri því allan innflutning á dýravörum. Hvort sem þær eru frá Bandaríkjunum eða Evrópu, og þannig er tryggt í lögum einokun íslenskra bænda yfir markaðinum á Íslandi. Íslensk tollalög ákvarða einnig hvort að „Quinoa“ er skilgreint sem fræ eða korn, og íslenskir stjórnmálamenn eru alltaf að breyta þessum skilgreingum milli þinga, og jafnvel oft á tíðum meðan þing situr. Síðan koma reglugerðir ráðherra og fleira til þess að flækja hlutina á Íslandi. Þannig að þó svo að „Quinoa“ hafi einu sinni verið skilgreint sem korn, þá segja lögin líklega í dag að þetta eigi að skilgreina sem fræ.

Hvað karmellusóuna varðar, þá getur Jón Gerald sent þakkarbréf á þessum vandamálum sínum til Bændasamtaka Íslands, enda hafa Bændasamtök Íslands fengið það í gegn að á Íslandi er algert bann á innflutningi mjólkur og mjólkurvara. Þetta er allt saman vandlega búið að skilgreina í reglugerð sem Steingrímur J. Sigfússon setti árið 2012. Í því tilfelli sem Jón Gerald telur upp hérna, þá eru starfsmenn Mast einfaldlega að fara eftir reglum sem þeim eru settir af ráðherra og Alþingi íslendinga, undir vandlegri leiðsögn Bændasamtaka Íslands sem oft á tíðum senda ráðherrum og Alþingi þessar reglur bara í tölvupósti til lögfestingar.

Jón Gerald er því, eins og venjulega að gelta upp um rangt tré eins og venjulega. Ef Jón Gerald hefði haft fyrir því að kynna sér málið, þá vissi hann þetta allt saman og væri því ekki að gera sig af fífli á Facebook eins og sést hérna að ofan.

Engin virðing borin fyrir kjörum almennings á Íslandi

Á Íslandi er barist gegn hagsmunum almennings. Alla daga, allt árið um kring. Þessi baráttumenn gegn hagsmunum almennings. Ég er ekki að tala um lægra matvælaverð á Íslandi. Ég er ekki að tala um lægri vexti á Íslandi. Ég er að tala um viðskipti íslendinga við útlönd. Þessi viðskipti skipta íslendinga miklu máli. Reynar svo miklu máli að allt annað virðist ganga fyrir hjá íslendingum.

Það er líka þar sem hugmyndafræði íslendinga virkar mjög illa. Hugmyndafræði íslendinga er nefnilega sú að best sé að stunda viðskipti við önnur lönd án viðskiptasamninga. Í mesta lagi að hafa viðskiptasamningana í formi fríverslunarsamninga (Free Trade Agreements). Gallin við FTA samninga er að þeir eru takmarkaðir, viðhalda tollmúrum og þjóna eingöngu fyrirtækjum að stórum hluta, en almenningur græðir mjög lítið á svona samningum almennt séð.

Fríverslunarsamningar þjóna fyrirtækjum en ekki almenningi. Enda er það svo að verðlækkanir á vörum eru takmarkaðar í fríverslunarsamningum eins og þeim sem EFTA gerir fyrir hönd Íslands. Auk þeirra samninga sem íslendingar gera sjálfir við önnur ríki. Á innfluttum vörum þarf almenningur hinsvegar ennþá að borga tolla (t.d vegna verslunar af internetinu). Staðreyndin er sú að almenningur á Íslandi græðir afskaplega lítið á því að íslendingar séu í EFTA+EES. Þó svo að EES samningurinn hafi fært íslendingum kjarabætur og miklar lagaumbætur á undanförnum áratug. Þá er augljóst að alltaf má gera betur.

Kerfisbundin óstöðuleiki í íslensku efnahagslífi

Á Íslandi er kerfisbundin óstöðugleiki í efnahagslífinu. Þessi kerfisbundi óstöðugleiki er ennfremur viljandi hafður til staðar svo að hægt sé með reglulegu millibili að lækka verðgildi íslensku krónunar til þess að hygla eigendum stórra útgerðarfyrirtækja ásamt öðrum stórum útflytjendum á Íslandi. Þetta er skipulagt og viljandi haft svona. Þetta óstöðuga efnahagslíf þjónar fáum fyrirtækjum og einstaklingum mjög vel. Enda tryggir endalaust gengisfall íslensku krónunar stöðugan hagnað þessara fyrirtækja. Jafnvel þó svo að tæknilega séu umrædd fyrirtæki jafnvel orðin löngu gjaldþrota vegna óráðsíu og vanhæfni stjórnenda þeirra. Þetta er ekkert ný saga. Eftir að íslenska krónan hafði verið gjaldfelld um tvö núll árið 1979 til 1981 vegna óðaverðbólgu og mjög hárra stýrivaxta þá var strax farið í að gjaldfella íslensku krónuna kerfisbundið reglulega. Þá í þágu útflytjenda. Þá var helst um að ræða LÍÚ og síðan Bændasamtök Íslands, sem standa á bak við fyrirtækjum sem flytja út landbúnaðarvörur.

Þessi kerfisbundna gjaldfelling íslensku krónunar hefur haft þau áhrif að gengi íslensku krónunar er í dag 19 til 24 kr gagnvart dönsku krónunni. Þegar tvö núll voru tekin af íslensku krónunni árið 1981 þá var íslenska krónan og sú danska næstum því á pari. Þessar kerfisbundnu gengisfellingar hafa skert lífskjör á Íslandi, minnkað kaupmátt og aukið verðbólgu svo um munar á þessu tímabili.
Gengisfelling íslensku krónunnar í upphafi árs 1983 til þess að þjóna útflytendum fisks. Heimild: Tímarit.is, upprunalegt blað er að finna hérna.

Andstaðan við Evrópusambands aðild Íslands

Andstaðan við Evrópusambands aðild Íslands þjónar eingöngu þeim sem hagnast á núverandi fyrirkomulagi. Almenningur sem er á móti Evrópusambandsaðild Íslands hefur ekki fengið réttar upplýsingar um stöðu mála, eða hefur einfaldlega lesið kerfisbundin áróður gegn Evrópusambandinu í Morgunblaðinu, Bændablaðinu eða öðrum fjölmiðlum á Íslandi. Enda er það svo að fjölmiðlar á Íslandi eru almennt mjög neikvæðir út í Evrópusambandið og flytja fréttir af málefnum þess í æsifréttastíl. Staðreyndir eru oftar en ekki virtar af vettugi af íslenskum fjölmiðlum. Þetta eru staðreyndir sem skipta máli fyrir umræðuna á Íslandi um Evrópusambandið. Þessar staðreyndir koma hinsvegar ekki fram vegna þess að íslenskir fjölmiðlar þjónkast við afstöðu LÍÚ, Bændasamtaka Íslands og annara aðila sem eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Launalækkanir í gegnum gengisfellingar, verðbólgu og hærri stýrivexti

Laun íslendinga eru bundin árstíðarsveiflum að hluta til. Það sem átt er hérna við er að gengi íslensku krónunar ræður kaupmætti íslendinga. Kaupmáttur íslendinga sveiflast því eftir árstíðum. Verstur er kaupmáttur íslendinga á tímabilinu Október til Mars í dag. Kaupmátturinn er sæmilegur frá Apríl til September. Þetta er svona rúmlega ferðamannatímabilið yfir sumarið á Íslandi. Sú kjaraskerðing sem verður til vegna verðbólgu er tengd beint því hvernig staða íslensku krónunar er hverju sinni. Verðbólga skerðir kjör fólks beint. Beinu áhrifin er það að verðlag hækkar (þar með hækkar verðtrygging einnig og verðtryggð lán fólks). Sú kjaraskerðing sem íslendingar verða til vegna hárra stýrivaxta er sú staðreynd að háir stýrivextir almennt hægja á hagvexti í eðlilegu hagkerfi. Hinsvegar er það áhugaverð staðreynd að íslenskt hagkerfi hagar sér ekki eins og venjulegt hagkerfi. Þar sem háir stýrivextir draga ekki úr þenslu og bólumyndun í hagkerfinu. Þetta virðist einkenni þess að íslenskt hagkerfi er hugsanlega alvarlega sjúkt vegna íslensku krónunar og allra þeirra hliðar áhrifa sem hún veldur í efnahagnum.

Staðreyndin er hinsvegar sú að í gegnum þetta allt saman þá borgar fólk fyrir þetta með launum sínum. Beint og óbeint. Beint með því að þurfa að borga meira fyrir nauðsynjavörur, þjónustu. Síðan óbeint með hærri stýrvöxtum, neikvæðum innlánsvöxtum á bankareiknum sínum. Ásamt stöðugt hækkandi lánum sem eru verðtryggð, þar sem verðbólgan tryggir það að höfuðstóll lána lækkar ekki þrátt fyrir reglulegar afborganir af þessum lánum. Þetta er þó það sem íslendingar virðast vilja. Miðað við mælda andstöðu íslendinga við inngöngu í Evrópusambandinu og upptöku evrunar, sem mundi leysa stóran hluta af þessum vandamálum sem ég hef nefnt hérna að ofan.

Síðan má nefna það að hinn almenni íslendingur á ekki neinn kvóta. Fjöldi kvótaeiganda er í kringum 166 manns á öllu Íslandi. Það er alveg ljóst að þeir eru ekki þjóðin og hafa aldrei verið það.

Viðskiptasiðferði hjá Símanum

Í dag hefur talsvert verið fjallað um þá sekt sem Síminn er að fá hjá Samkeppniseftirlitsins. Þessi sekt sem Síminn fékk er mjög há, eða í kringum 440 milljónir króna fyrir brot gegn samkeppnislögum á árunum 2001 til árins 2007. Ástæða þess að þetta mál kom til var kæra NOVA til Samkeppniseftirlitsins. Þar sem að notendur NOVA, Vodafone og annara nýrra fjarskiptafyrirtækja þurftu að borga hærra gjald þegar áskrifendur þeirra (í frelsi og reglulegri áskrift) hringdu til Símans. Þetta gerði Síminn til þess að hvetja fólk óbeint til þess að vera í viðskiptum við sig, frekar en að vera hjá keppinautum sínum. Það sem mér þykir þó verst er sú staðreynd að Síminn vísvitandi tafði fyrir málinu, með því að neita gefa upplýsingar. Það tafði þessa rannsókn Samkeppniseftirlitsins. Enda er Síminn sektaður um heilar 50 milljónir fyrir þá hegðun. Síminn hefur áfríað þessu máli, eins og er þeirra réttur. Þó er áhugavert hvernig forstjóri Símans sver þetta brot af sér. Eins og Síminn hefur reyndar gert með önnur samkeppnislagabrot sem hafa átt sér stað á síðustu árum hjá Símanum.

Mér hinsvegar ofbýður svona hegðun. Enda hef ég ákveðið að færa viðskipti mín frá Símanum til annara fyrirtækja. Hvort að það verður varanlegt verður bara að koma í ljós með tímanum. Aftur á móti er ljóst að neytendur geta refsað fyrirtækjum sem haga sér svona. Þá með því að færa viðskipti sín annað, þá annaðhvort í hluta eða heild. Staðan er reyndar sú á Íslandi að á mörgum stöðum er ekki hægt að komast hjá því að versla við Síman með einum eða öðrum hætti.

Úrskurður Samkeppniseftirlitins

Samkeppniseftirlitið leggur 440 mkr. sekt á Símann fyrir brot á samkeppnislögum

Fréttir af þessu máli

440 milljóna sekt lögð á Símann (Vísir.is)
Síminn áfrýjar niðurstöðu Samkeppniseftirlitsins (Vísir.is)
Leggur 440 milljóna sekt á Símann (mbl.is)
Síminn áfrýjar niðurstöðu Samkeppniseftirlits (mbl.is)
Símanum gert að greiða háar sektir (Rúv.is)

Tugum milljóna eytt í áróður gegn Evrópusambandinu á Íslandi

Það er nokkuð merkilegt að um leið og stuðningsmenn Evrópusambandsins fá umfjöllun. Hvort sem hún er studd fjármagni eða ekki. Þá stökkva andstæðingar Evrópusambandsins upp til hópa og hrópa yfir sig að þetta hljóti nú Evrópusambandið örugglega vera að styrkja. Þetta er nefnilega merkilegt fyrir þá staðreynd að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi eyða milljónum króna á mánuði í að auglýsa andstöðu sína gegn Evrópusambandinu, og þeim rekstri sem er tengdur þessari andstöðu þeirra við Evrópusambandsaðild Íslands. Stuðningsmenn Evrópusambandsaðildar á Íslandi eyða alveg pottþétt pening í málstað sinn eins og hin hliðin, en eins og þetta lítur út fyrir mér. Þá eru stuðningsmenn Evrópusambandsaðildar að eyða mun minna fjármagni þessa dagana til þess að auka stuðning Íslands að Evrópusambandinu.

Það má einnig ekki gleyma þeirri staðreynd að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi hafa nokkra fjölmiðla á sínum snærum sem gera ekki annað en að dæla út lygum og blekkingum um Evrópusambandið.Þessir fjölmiðlar eru Morgunblaðið, Bændablaðið og síðan Útvarp Saga (rasista útvarp Íslendinga). Afstaða Stövar 2 er mér ekki nægjanlega kunn svo að ég geti dæmt um hana á þessum tíma.

Helstu stuðningsaðildar andstæðinga Evrópusambandsins eru LÍÚ, Bændasamtök Íslands, Vinstri Grænir, Sjálfstæðisflokkurinn, Framsóknarflokkurinn og aðrir sérhagsmunaðildar á Íslandi sem vilja halda því áfram að græða á tollamúrum og einokun á hinum íslenska markaði. Þetta er það sem íslenskur almenningur vill augljóslega bjóða sér, og borga fyrir að auki með stöðugt hækkandi verði á mat og öðrum nauðsynjum.

Iðnaðarsalt í matvælum á Íslandi

Samkvæmt frétt Rúv. Þá hefur iðnaðarsalt verið notað í matvælum á Íslandi síðustu 13 ár. Ekki kemur fram hversu margir matvælaframleiðendur þetta eru, en reikna má með að þetta sé umtalsverður hópur af fyrirtækjum sem framleiða matvæli á Íslandi. Það er ennfremur staðreynd að það eru ekkert svo mörg matvælafyrirtæki á Íslandi í dag. Iðnaðarsalt (Unrefined salt) er ætlað til notkunar við gerð framleiðslu á sápu, snyrtivörum og annað slíkt. Iðnaðarsalt er þyngra og það eru fleiri efni í því sem henta ekki og eru jafnvel bönnuð í matvælum vegna áhrifa þeirra.

Þetta hefur þó ekki stoppað íslensk fyrirtæki í að nota iðnaðarsalt í matvæli á Íslandi síðustu 13 árin. Þetta er rosalega langur tími fyrir lögbrot að eiga sér stað. Enda er ljóst að þetta gert viljandi og ásetningurinn er mjög augljós. Hérna er verið að spara með því að taka áhættuna á heilsu fólks sem borðar umrædd matvæli. Slíkt er algerlega óásættanlegt með öllu. Það er ennfremur ljóst að það rannsókn á að fara fram núna þegar á þessu máli. Einnig sem það á að afturkalla allar þær vörur á markaðinum sem eru með iðnaðarsalt í sér. Reyndar er hætta á því að margar íslenskar vörur hverfi af markaðinum við þessa aðgerð, en ekki er hægt að taka áhættuna með heilsu fólks.

Eftir þessa síðustu uppljóstrun. Þá er það orðin staðreynd að matvælaöryggi íslenskra matvæla er ekki neitt. Enda er alltaf verið að svindla á því og svíkja fólk um það sem borgar fyrir. Hefði Ísland verið í Evrópusambandinu. Þá hefði þetta ekki getað gerst. Enda rekur Evrópusambandið stofnanir sem taka matvælaöryggi mjög alvarlega. Enda er matvælaöryggi ekkert grín í Evrópusambandinu eins og á Íslandi.

Heilsa og Neytendur (Vefsíða Evrópusambandsins)
Evrópska Matvælaöryggisstofnunin (EFSA)

Aðeins um Salt.

Sodium chloride (Wiki)
Salt (Wiki, Gerðir salts)

Fréttir af þessu máli.

Iðnaðarsalt í matvæli (Rúv.is)

Einokunarklúbbar Íslands

Á Íslandi eru starfræktir klúbbar sem hafa það eitt markmið að viðhalda einokun og háu vöruverði á Íslandi. Þessi klúbbar eru sjálfstæðisflokkurinn, framsóknarflokkurinn, Vinstri-Grænir, Heimssýn og síðan hópur sem kallast Evrópuvaktin. Allir þessir klúbbar hafa það eitt markmið viðhalda verslunar einokun fárra á Íslandi. Ásamt því að viðhalda háu vöruverði á Íslandi. Með fullþingi ráðherra Vinstri Grænna. Þá sérstaklega Jóns Bjarnarsonar, Ögmundar og fleiri aðilum í ráðherra og þingliði Vinstri Grænna.

Þessir klúbbar lifa í fornum heimi. Heimi sem var til á Íslandi árið 1947 til 1971 þar sem ríku höft af ýmsum toga, þegar loksins fór að losna um höftin sem þá voru við lýði á Íslandi. Höftin komu öll í einu, en voru ekki tekin af almennilega fyrr en árið 1971 þegar Ísland gekk í EFTA. Í andstöðu við marga stjórnmálaflokka og einstaklinga á Íslandi í dag. Í dag eru margir af þessum sömu einstaklingum sem voru á móti EFTA aðild Íslands á móti Evrópusambands aðild Íslands. Þetta fólk er enda algerlega blint á þau tækifæri sem þrífast í opnu og frjálsu markaðshagkerfi. Þar sem tollar eru ekki vandamál við helstu viðskiptalönd í Evrópu. Þetta fólk vill frekar kjósa að búa við höft, skammtanir og efnahagsleg vandamál. Allt saman vegna þess að það þráir gamla tíma og þetta fólk sér tækifæri í þessu öllu saman til þess að hagnast óheiðarlega á einhvern hátt. Hvort sem það er í gegnum spillingu eða einokun.

Framleiðsla í einokun

Ég sé í fréttum að mjólkurbændur á Vestfjörðum eru að hafa áhyggjur af því að Mjólkursamsalan muni gjörsamlega valta yfir þá og flytja alla framleiðslu suður. Staðreyndin er sú að þetta mun væntanlega gerast. Enda hefur Mjólkursamsalan verið að færa alla vinnslu á mjólk frá landsbyggðinni suður til Reykjavíkur í nafni hagræðingar. Eftir stendur ónýtt húsnæði og meira atvinnuleysi í þessum byggðarlögum þar sem mjólkurvinnslan er lögð niður.

Það sem er þó verst í þessu öllu saman er sú staðreynd að íslenskir mjólkurframleiðendur eru fastir með Mjólkursamsöluna. Þeir geta ekki farið eitthvað annað. Enda er ríkir einokun samkvæmt lögum á mjólkurmarkaðinum á Íslandi og hefur gert það síðan árið 1934 þegar Mjólkursamsalan var handvalin til þess að vera eini framleiðandi mjólkurvara á Íslandi. Samkvæmt eldri samkeppnislögum var Mjólkursamsalan undanþegin samkeppnislögum, ég veit hinsvegar ekki hvort að það er raunin núna í dag samkvæmt nýjum samkeppnislögum frá árinu 2005. Þar sem þau samkeppnislög eru byggð á EES/EFTA samningum. Það er hinsvegar staðreynd að landbúnaður eru undanþegin EES samningum og væntanlega einnig EFTA samningum, og þar að leiðandi er það nú bara þannig að Mjólkursamsalan er undanþegin samkeppnislögum eins og kemur fram í þessari hérna frétt (Vísir.is) frá árinu 2006. Þetta kemur einnig fram í ársskýrslu Mjólkursamsölunar frá árinu 2006.

Ég veit ekki hvernig eða hvar þessi undanþága frá samkeppnislögum er sett í lögum. Þetta er engu að síður staðreynd sem mjólkurbændur verða að lifa með og geta lítið gert í stöðu mála núna í dag varðandi þetta atriði.

Að þessu leiðir að íslenskir bændur þurfa að sætta sig við það sem Mjólkursamsalan gerir. Enda geta þeir ekki snúið sér með framleiðslu sína til samkeppnisaðila Mjólkursamsölunar. Vegna þess að það eru ekki neinir slíkir til staðar á Íslandi, og hafa ekki verið það síðan árið 1934. Mjólkurbændur skulu því búast við því að Mjólkursamsalan gjörsamlega hunsi kröfur þeirra þegar fram líða stundir, og að öll mjólkurvinnsla verði færður suður eins og hefur verið raunin undanfarin ár.

Frétt Morgunblaðsins af þessu einokunardæmi.

Bændur gagnrýna Mjólkursamsöluna

Þjóð hinna glötuðu tækifæra

Íslendingar þykjast vera voðalega sniðugir með því að banna útlendingum að stunda fjárfestingar á Íslandi. Þetta sést best á viðbrögðum dagsins eftir að Innanríkisráðherra kom í veg fyrir landakaup Kínverjans á Grímstöðum á Fjöllum. Rökstuðningur Ögmundar stenst ekki nánari skoðun, og hefur í raun aldrei gert það. Það eru margir sem halda því og trúa að þetta sé ekki neitt vandamál. Staðreyndin er hinsvegar sú að þetta er svona á fleiri sviðum á Íslandi. Fyrir nokkru síðan sendi danskt félag inn kauptilboð til þess að kaupa hina gjaldþrota Húsasmiðju. Það var ekki einu sinni litið á það tilboð samkvæmt fréttum. Þess í stað var Húsasmiðjan seld Framtakssjóði Íslands og aðilum sem eru örugglega nátengdir fyrrverandi eigendum Húsasmiðjunar.

Enda er það þannig að Íslandi og íslenskri menningu er lýst sem gjörspilltri og handónýtri. Enda er ekki hægt að stunda viðskipti á Íslandi nema að þekkja rétta aðila, að vera „innmúraður“ eins og íslendingar kalla það í daglegu tali sín á milli. Þetta er eitthvað sem íslendingar þekkja allir sjálfir og sumir hafa reynt þetta á eigin skinni að auki.

Síðan til þess að auka skömmina og niðurlægingu íslendinga. Þá kemur Ögmundur, Innanríkisráðherran sjálfur með þessi hérna skilaboð í fjölmiðlum á Íslandi.

Aðspurður hvað hægt væri að gera ef Huang Nubo myndi setja á stofn fyrirtæki innan EES og kaupa landið í gegnum það segir Ögmundur: „Ég myndi vera reiðubúinn til að reisa skorður við eignarhaldi útlendinga á Íslandi almennt, og láta bannið taka til aðila innan EES einnig.“

Ögmundur Jónsson, 25 Nóvember, 2011. Vísir.is, Ögmundur vill banna öllum útlendingum að fjárfesta á Íslandi

Ögmundur þarf ekki að hafa áhyggjur af fjárfestingum útlendinga á Íslandi í kjölfarið á þessum ummælum sínum. Erlendir fjárfestar munu einfaldlega strika Ísland af listanum sem vænlegan fjárfestinakost hjá sér, og fara með fjármagnið sitt annað. Á meðan getur Ögmundur reynt að réttlæta minnkandi gjaldeyrisforða Íslandi, og versnandi lífskjör sem fylgja þessum ákvörðunum hans. Vegna þess að fjárfestingar eru grundvöllur þess að verði hagvöxtur í hinu íslenska hagkerfi. Hver réttlætingin verður þegar fram líða stundir veit ég ekki. Ég er samt alveg viss um að réttlætingin verður rósrauð af sjálfshóli og heilögu réttlæti fyrir íslendinga. Gallin er bara að þetta sem Ögmundur lifir augljóslega fyrir færir íslendingum ekki vinnu, og ekki mat á borðið heldur.

Íslendingar eru svo sannarlega þjóð hinna glötuðu tækifæra. Enda eru það íslendingar sem leiða sjálfa sig til glötunar og engir aðrir.