Hættur að tjá mig um íslenska gjörspillingu og heimsku

Ég hef tekið þá ákvörðun um að leyfa íslendingum að gera öll sín mistök í friði fyrir mér. Ég er nefnilega búinn að fá nóg af því að vera skammaður og að vera hótað vinamissi og fleira í þeim dúr fyrir það eitt að benda á augljósan sannleikann um alla spillinguna og öfgarnar á Íslandi. Jafnframt er ég orðin þreyttur á þeirri staðreynd að vera vændur um meiðyrði í hvert skipti sem ég bendi á gjörspillta þingmenn, ráðherra og stjórnmálaflokka á Íslandi.

Ég ætla núna bara að þegja. Íslendingar geta átt sína ösku í friði fyrir mér. Ég reyndi að slökkva bálið með því að skrifa um það en íslendingar kveiktu bara aftur í sama bálinu og héldu áfram á sömu braut. Af þeim sökum geta íslendingar átt sínar brunarústir í friði fyrir mér. Ég er endanlega búinn að fá nóg af því sem er að á Íslandi og það er kominn tími til þess hjá mér að ég snúi mér bara að öðrum skrifum og málefnum en því sem er að gerast á Íslandi.

Ríkisstjórn Íslands hefur tapað lögmæti sínu

Ríkisstjórn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks hafa tapað lögmæti sínu með aðgerðum sem eru þvert á Stjórnarskrá Íslands. Ofan á þessi brot hefur ríkisstjórn Íslands ákveðið að hunsa vilja almennings á Íslandi og ætlar sér ennþá að slíta aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins. Það er skylda ríkisstjórna að standa vörð um hagsmuni almennings og kjósenda sinna. Það er ekki hluti af verkefnum ríkisstjórna eða þingmanna að þjónusta sérhagsmunaöfl og sérhagsmuni ríkra einstaklinga á Íslandi og fyrirtækja eins og gert hefur verið á þessu kjörtímabili.

Ofan á þetta eru síðan stjórnar-þingmenn farnir að brjóta stjórnarskrána beint með því að krefjast ritskoðunar fjölmiðla eða þeir muni hljóta verra af. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem slíkt hefur gerist þegar skorið var niður á Rúv til þess að stjórna beint fréttaflutningi þar. Nýjustu ritskoðunartilburði er hægt að sjá hérna (Rúv.is), hérna (eyjan.is), hérna (DV.is). Ríkisstjórn Íslands á að segja af sér nú þegar. Að öðrum kostir hefur almenningur á Íslandi ekki annan kost nema að fjarlægja ríkisstjórn Íslands með valdi.

Ísland séð erlendis frá

Ég hef verið búsettur í Danmörku núna í rétt rúmlega tvö ár núna. Á þessum tveim árum hefur margt breyst á Íslandi og ekkert endilega til góðs. Það sem hefur þó helst breyst hefur ekki orðið til góðs, vegna þess að þær hugmyndir og hugmyndafræði sem þar er að finna. Uppgangur þess sem er ekkert annað hægt að kalla en öfgar hefur verið hræðilegur á Íslandi síðustu ár en kemur lítið á óvart. Þar sem það er verið að ýta á þetta opinberlega af stjórnmálaflokkum á Íslandi og síðan hinum ýmsu félagslegu hópum sem komst upp með að halda fram næstum því hverju sem er án athugasemda.

Þetta vandamál nær ekki eingöngu til stórra hópa, heldur einnig til einstaklinga. Nýlega tapaði ég vini vegna þess að hann sættir sig ekki við þá skoðun mína að konur eigi að vera frjálsar og ákveða sjálfar hvað þær gera. Hann vill nefnilega banna vændi og styður slíkt að fullum krafti. Síðan tekur þessi fyrrverandi vinur minn ekki í mál að sætta sig við þá skoðun og staðreynd að slíkt er í reynd skerðing á frelsi fólks og hefur alltaf verið. Þetta fór þannig að umrædd persóna talar ekki lengur við mig og hefur lokað á mig (blokkað) á Facebook. Jafnvel þó svo að hann væri með hástemmdar yfirlýsingar að hann hefði fengið verra yfir sig í umræðunni á internetinu (sem ég hallast að sé kjaftæði miðað við viðbrögðin). Þessi viðbrögð voru hinsvegar mjög íslensk, þar sem íslendingar almennt taka gagnrýni sem árás svo að þeir þurfi ekki að horfast í augu við gagnrýnina. Síðan til þess að toppa vitleysuna þá sakaði hann mig um að vera öfgafullan fyrir að vilja að konur hefðu það frelsi yfir líkama sínum og ættu að njóta þess réttar að ríkisvaldið væri ekki að skipta sér af því hjá hverjum þær væru að sofa hjá og afhverju þær gerðu það. Síðan eyddi hann mér út af Facebook og blokkaði mig þar. Líklega er þetta endinn á þessari vináttu sýnist mér. Þar sem ég reikna ekki með að þessi hugsunarháttur renni af manninum á næsta áratug og líklega lengur sýnist mér.

Staðreyndin er sú að öfgamönnum finnst þeir ekkert vera öfgafullir. Þeir bregðast þó allir ókvæða við þegar þeir eru gagnrýndir og rök færð fyrir því að málflutningur þeirra sé ekki upp á mikið og jafnvel ómerkilegur oft á tíðum. Það sem gerðist með þennan fyrrverandi vin minn er hinsvegar lýsandi fyrir það sem er að gerast á Íslandi og í íslensku þjóðfélagi. Íslenskt þjóðfélag yfir heildina er að verða öfgafullra og fólk sem berst gegn þessum öfgum fær oft yfir sig hótanir og jafnvel mannorðs-morð á internetinu. Löggjafarvaldið gerir ekkert í þessu, enda eru öfgamenn sjálfir komnir við völd á Íslandi [Sjálfstæðisflokkur, Framsóknarflokkur] enda eru það öfgamenn einir sem vilja drepa menningu og koma í veg fyrir starfsemi listamanna eins og núna er verið að gera á Íslandi. Ég reikna ekki með að þetta batni á næstu árum og jafnvel ekki áratugum. Uppgangur öfgamanna og hugmynda þeirra í efnahagskreppum eru þekkt stærð. Á Íslandi hefur hinsvegar öfgafólkinu tekist að komast til valda og þegar slíkt gerist verður fjandinn laus og ekkert gott mun koma útúr þessu ástandi.

Þegar maður horfir á Ísland utanfrá þér sér maður geðveikina, valdasýkina, öfgarnar og klíkuskapinn. Þetta verður augljóst þegar maður býr erlendis í einhvern tíma og mann langar ekkert í þetta ástand aftur. Hvað fyrrverandi vin minn varðar. Þá var hann kóngur í einn dag en ekkert meira en það.

Þegar maður horfir á efnahagsmálin utanfrá þá áttar maður sig fyrst á því hversu mikil geðveiki efnahagsmál á Íslandi eru. „Skuldaleiðréttingin“ er ekkert nema ein stór blekking og mun ekki skila neinu. Ódýrara hefði verið fyrir íslendinga að fella niður verðtrygginguna á lánum en halda verðtryggingunni hugsanlega á sparnaði í bönkum. Þannig hefði verið tryggt að fólk hefði getað borgað niður húsnæðislánin sín á skynsamlegum tíma og án þess að eiga það á hættu að lánið hækki yfir greiðslutímann. Eins og er raunin núna í dag og verður raunin þrátt fyrir þessar „björgunaráætlanir“ ríkisstjórnarinnar á skuldamálum íslenskra heimila. Núverandi áætlun ríkisstjórnarinnar er því ekkert nema skyndilausn sem mun til lengri tíma eingöngu skapa fleiri vandamál en henni er ætlað að leysa.

Íslenska fátæktaránauðin

Á Íslandi er komin ný stefna, ég kýs að kalla þessa stefnu fátæktarbandið eftir því hvað hún gerir almenningi á Íslandi. Við upphaf 20 aldarinnar var vistaránauðin (vistarbandið) fellt úr gildi á Íslandi að orðinu til. Þar sem nútíminn hafði komið til Íslands þvert á óskir hins íslenska bændaveldis sem hélt öllum almenningi á Íslandi við fátæktar og hungurmörk. Í stað þess að íslenskur almenningur losnaði úr þeirri fátækt sem hann sat í, þá hélt fátæktin áfram og þannig er þetta ennþá í dag. Enda er fjöldi fólks í því sem er kallað millistétt mjög lítill á Íslandi, og eftir efnahagshrunið var hin íslenska millistétt nánast alveg þurrkuð út. Árið 2008 voru algeng laun íslendings í kringum 355.000 kr [gögn hérna], og það er rétt svo hin íslenska millistétt. Eftir efnahagshrunið árið 2008 hefur kaupmáttur allra íslendinga skerst mjög mikið, og þetta hefur í reynd þurrkað út meirihlutan af hinni íslensku millistétt.

Lægstu laun á Íslandi eru fyrir neðan fátæktarmörk sé miðað við neysluviðmið Velferðarráðuneytsins. Tekjur öryrkja og ellilífeyrisþega á Íslandi eru einnig langt undir þessum mörkum á Íslandi, og þekki ég það mjög vel sjálfur hversu ómögurlegt það er að lifa af þessum tekjum núna í dag sem örorkubætur eru. Þó er ég betur staddur en öryrkjar sem búa á Íslandi, þar sem verðlag er stöðugt hérna í Danmörku og Þýskalandi við hliðina á mér. Það er engu að síður ekki hægt að bjóða öryrkjum og láglaunafólki að lifa við svona aðstæður, þar sem þetta veldur því að fólk festist í skuldavandamálum og greiðsluvandamálum, þar sem það getur ekki lifað af þeim launum sem það fær, og slíkt er ólýðandi að mínu mati. Þessu verður að breyta á Íslandi, en ég óttast að áhuginn sé ekki til staðar og verðbólgu afsökunin muni verða notuð þegar það kemur að því að semja um kjör fólks á Íslandi [frétt um það hérna]. Hvað öryrkja og ellilífeyrisþega varðar, þá er ljóst að þeir semja ekki um kjör sín og eru því sá hópur íslendinga sem er hvað fátækastur í dag.

Gjörsamlega óviðunandi og óeðlileg vinnubrögð lögreglunar á Íslandi

Hérna má sjá fullkomnlega óeðlileg vinnubrögð lögreglunar á Íslandi. Þetta gerðist í Reykjavík þann 6-Júlí-2013. Hérna má sjá lögregluna taka niður fulla manneskju á mjög svo grófan máta, þannig að ljóst má vara að viðkomandi hlýtur skaða af. Svona vinnubrögð lögreglunar á ekki að líða, hvorki í þessum tilvikum eða öðrum.

Hérna má sjá atvik að viðkomandi hegðun lögreglunar. Ásamt lögreglunúmeri þessa lögreglubíls (07-140).

Þetta er í raun ekkert annað en ofbeldi lögreglu gegn almennum borgurum og á ekki að líðast. Það breytir engu þó svo að viðkomandi manneskja sé full eins og þarna er raunin.

Yfirvald Sigmundar Davíðs á Íslandi

Það er kalt á Íslandi í dag, og ég er ekki bara að tala um veðrið hérna. Ég er að tala um þá hegðun sem Sigmundur Davíð er farin að sýna af sér sem forsætisráðherra á Íslandi, og sú mynd er ekki falleg. Enda er það stjórnunarstefna hjá Sigmundi Davíð, ásamt Bjarni Benediktssyni að nota þjóðrembu og öfgakennda umræðu til þess að fela ónýta efnahagsstefnu sem þessir stjórnmálaflokkar eru með á Íslandi.

Þetta mun eingöngu versna eftir því sem líður á kjörtímabilið, og eftir því sem stefnumál ríkisstjórnarinnar munu ekki ganga upp á þessum tíma. Staðreyndin er sú að núverandi ríkisstjórn Íslands hefur frá fyrsta degi verið á tómum tanki og ónýtri hugmyndafræði um efnahagsmál sem ekki virkar, og setti íslensku þjóðina á hausinn árið 2008. Enda er það svo að þau vandamál sem íslendingar standa frammi fyrir eru bein afleiðing af þesssari efnahagsstefnu sem rekin var á árunum 1994 til 2007. Til þess að toppa skömmina, þá ætlar þessi ríkisstjórn skera niður útgjöld til þess að mæta lægri tekjum vegna skattalækkana þessara sömu stjórnmálaflokka.

Efnahagstefna framsóknarflokksins og sjálfstæðisflokksins er til þess fallin að auka fátækt á Íslandi. Þessi stefna er viljandi að fjölga fátækum fjölskyldum og einstaklingum á Íslandi. Enda er ríkisstjórn Sigmundar Davíðs ríkisstjórn stéttarskiptingar, misréttis og auðsöfnunar fyrir þá ríku á Íslandi. Sigmundar Davíð þarf þó ekki að örvænta um að honum verði hent öfugum útúr stjórnarráðinu, enda hefur hann aðferð til þess að halda sér þar þó svo að allt annað fari til fjandans á Íslandi.

Þegar efnahagsstefna stjórnvalda er dæmd til þess að mistakst, og dæmd til þess að auka fátækt á Íslandi er nefnilega alltaf hægt að vísa á einhvern óvin, ekki er verra ef þessi óvinur er í fjarlægu landi. Þetta hefur mikið verið notað á Íslandi undanfarin ár, gekk afskaplega brösulega fyrst en þetta fólk lærði af mistökum sínum og núna gengur áróðursvélin smurt og vel fyrir sig á Íslandi. Helst beina þessir einstaklingar sjónum sínum að Evrópusambandinu, helsta baráttuafli gegn fátækt og misrétti í Evrópu síðustu áratugina. Þetta fólk vill alls ekki að Ísland gangi í Evrópusambandið, þar sem lög og reglur sambandsins mundu tryggja hagsmuni almennings, bæta stöðu fátækra á Íslandi. Síðan vísar Sigmundur Davíð einnig mikið í IMF, sem kom íslendingum til hjálpar þegar allir peningar og gjaldeyrir á Íslandi var búinn og hætta því að enginn innflutningur yrði til Íslands í einhverjar vikur samhliða gjaldþroti íslenska bankana og hruni hagkerfis Íslands.

Slíkt er alltaf gert þegar lygin bregst eins og hefur gerst ítrekað hjá þessum tveim stjórnmálaflokkum undanfarin ár, og af þessum sökum hafa þeir keyrt á harðri þjóðernishyggju án þess þó að hugsa málið til enda og athugað hvaða afleiðingar þessi stefna mun hafa á Íslandi til framtíðar. Afleiðinganar af þessari stefnu munu verða hrikalegar til lengri tíma, og ég er hreinlega ekki viss um að sjálfstæði íslendinga muni lifa þetta þjóðrembutímabil þegar á reynir. Enda er sjálfstæði íslendinga ekki eitthvað sem er sjálfgefið, íslendingar þurfa að viðhalda fullveldi landsins og sjálfstæði. Það þarf að vökva fullveldið og sjálfstæðið eins og blóm, annars deyr það. Sú einangrunarstefna sem er rekin á Íslandi er andstaðan við að styrkja fullveldi og sjálfstæði íslendinga. Þjóð án samskipta við önnur ríki er ekki alvöru þjóð, ekki einu sinni hálfdrættingur. Hvergi er betra fyrir íslendinga að vera en í Evrópusambandinu, jafnvel þó svo að þjóðremban á Íslandi sjái því allt til foráttu í heimsku sinni og þröngsýni.

Sigmundur Davíð segir í 17 Júní ræðu sinni fyrir árið 2013 að Evrópusambandið þurfi að sanna sig. Þetta er rangt hjá honum, Evrópusambandið þarf ekki að sanna sig. Það er löngu búið að því í sögu sinni, Evrópusambandið hefur staðið af sér efnahagskreppur, hrun Sovétríkjanna og fleiri vandamál á síðustu áratugum. Þegar það kemur að Sigmundi Davíð og þeirri stefnu sem hann leiðir með fullþingi framsóknarflokksins og sjálfstæðisflokksins. Sú stefna sem þeir boðar mun mistakast á ný, og þessi hérna staða mun koma upp aftur.

Ég er samt ekki viss um að enginn muni vilja hjálpa íslendingum aftur þegar á reynir. Enda er sú stefna sem rekin er á Íslandi þessa dagana ekki líkleg til þess að treysta böndin við nágrannaþjóðinar og tryggja að íslendingar geti fengið hjálp ef eitthvað kemur upp á, sem ég er alveg viss um að muni gerast eftir einhverja mánuði til ár, og það er nú þegar farið að örla á vandræðum núverandi ríkisstjórnar í efnahagsmálunum, og núverandi ríkisstjórn virðist ekki vera fær um að leysa þetta vandamál og notar því þjóðrembuna til þess að fela vandamálið og halda athyglinni frá vandamálinu eins og kostur er. Síðan er það staðreynd að sumarþingið á Alþingi er ekki búið og ríkisstjórn Íslands er strax búin að koma sér í stórfelld vandræði.

Fréttir af þjóðrembu vitleysunni

Gagnast að benda á erlenda andstæðinga (Rúv.is)
Sigmundur Davíð sendi AGS og ESB tóninn (Rúv.is)
Evrópusambandið þarf að sanna sig fyrir Íslandi (Vísir.is)

Kurteisi borgar sig ekki í stjórnmálum

Ég er búinn að komast að þeirri niðurstöðu að yfirmáta mikil kurteysi í stjórnmálum er vandamál. Ekki bara lítið vandamál. Heldur stórkostlega mikið vandamál. Þessi yfirborðslega kurteisi hefur meðal annars verið undirliggjandi vandamál í efnahagskreppunni sem núna ríkir í heiminum. Það er allavegana mín skoðun og er það ekki vísindalega sannað. Það er þó áhugaverð staðreynd að þau tvö ríki sem hafa komist hjá efnahagskreppunni undanfarið eru þau ríki þar sem mjög svo heiðarleg skoðanaskipti eru til staðar. Þessi ríki eru Ástralía og síðan Ísrael. Í báðum þessum ríkjum eru heiðarleg skoðanaskipti stunduð. Þó meira í Ísrael en í Ástralíu, en í Ástralíu þá reka þeir bara einfaldlega viðkomandi ef hann stendur sig ekki.

Á Íslandi er dansað í kringum vandamálin og ekkert er sagt eða gert fyrr en viðkomandi vandmál er búið að eyðileggja og gleypa allt í kringum sig. Gott dæmi um þetta er Davíð Oddsson, maður sem er gjörsamlega óhæfur til þess að vera stjórnmálamaður. Reyndar er Davíð Oddsson reyndar einnig óhæfur til þess að gegna ábyrgðarstöðum af nokkru tagi. Í Ástralíu hefði Davíð Oddsson aldrei komist í svona embætti eins og á Íslandi. Hann hefði verið rekin úr flokknum sama dag og hann gekk í hann bara fyrir það eitt að vera hann sjálfur. Svo vanhæfur og óhæfur er hann. Fleiri dæmi er að finna á Íslandi. Menn eins og Halldór Ásgrímsson hefði aldrei komist áfram í stjórnmálum annarstaðar en á Íslandi. Hvorki í Ástralíu eða annarstaðar í Evrópu. Honum hefði einfaldlega verið sparkað fyrir að vera gjörspilltur maður. Hann hefði jafnvel endað í fangelsi fyrir embættisverk sín annarstaðar.

Ég hef ekki verið að skrifa mikið um íslensk stjórnmál. Vegna þess að ég hef hlotið skammir og leiðindi fyrir það að vera of grimmur. Staðreyndin er hinsvegar sú að það er rétt af mér að vera svona grimmur. Vegna þess að eitthvað annað augljóslega virkar ekki og kurteisi er bara upp á punt í stjórnmálum. Hvort sem það er á Íslandi eða annarstaðar.

Ég hef einnig tekið þá ákvörðun að hætta að vera kurteis þegar það kemur að stjórnmálum. Hvort sem að það er á Íslandi eða annarstaðar. Vegna þess að kurteisi borgar sig ekki í stjórnmálum oft á tíðum. Í skjóli kurteisinar komast nefnilega óhæfir einstaklingar í valdastöður þar sem þeir ættu alls ekki að vera og valda þar skaða, tapa peningum og kosta skattgreiðendur mikla fjármuni. Ef að það er einhver lærdómur sem ég hef tekið frá efnahagskreppunni á Íslandi og annarstaðar. Þá er það þessi lærdómur.

Ég ætla samt ekki að skrifa um kosninganar núna á Íslandi. Mig langar nefnilega til þess að komast að því hversu heimskir íslendingar eru núna. Svona til þess að setja mælistiku á hugsunarhátt íslendinga eftir efnahagshrunið árið 2008. Ég mun byrja að skrifa aftur um íslensk stjórnmál aftur eftir þann 1. Maí. Þá á óvægin hátt þar sem hlutinir verða sagðir eins og þeir eru. Ef einhver fer að grenja útáf því. Þá getur hinn sami bara haldið sínu væli fyrir sjálfan sig. Kostnaðurinn vegna kurteisi í stjórnmálum er einfaldlega orðin alltof mikill á Íslandi og annarstaðar þar sem slíkt er stundað.

Fréttir BBC News um Ástralíu og Ísrael

Getting behind Israeli ‘frankness’ (BBC News)
Australia’s coup culture (BBC News)

Ólöglegur Ögmundur (Innanríkisráðherra)

Ögmundur Jónasson, Innanríkisráðherra boðar viðskiptahöft á Íslandi. Eitthvað sem er ólöglegt samkvæmt EFTA+EES samningum Íslands. Einnig sem að slíkt er í andstöðu við WTO aðild Íslands. Spilabann eins og það sem Ögmundur Jónasson leggur til hefur verið dæmt ólöglegt af WTO.

Þetta gildir bæði um aðgang fólks fullorðins vefsíðum og spilasíðum af ýmsum toga.

Hvað varðar kaup á landi. Þá er slíkt bann eða takmörkun ekki heimilt samkvæmt EFTA+EES samningum. Ísland hefur ekki undanþágu frá þeirri meginreglu ESB/EES samningins að takmarka kaup útlendinga á fasteignum eða landaeignum sem eru á Íslandi. Nánar er hægt að lesa sér til um þessar varanlegu undanþágur sem hafa fengist frá þessum meginreglum ESB hérna fyrir neðan.

Bolig i Danmark
Purchasing property in another Member State (EU)

Óflotti maðurinn ég

Þegar ég flutti til Danmerkur. Þá varð ég fyrir menningarsjokki, sem er fullkomnlega eðlilegt og náttúrlegt að gerist þegar maður flytur á milli menningarsvæða. Það gerðist hinsvegar fleira og verður það útskýrt núna í þessari bloggfærslu eins ýtarlega og hægt er. Ég er ennþá að kanna þetta sem ég skrifa hérna um hérna. Þannig að bloggfærslur mínar um þetta málefni eiga væntanlega eftir að verða fleiri en tvær og væntanlega fleiri en þrjár. Svipaðar bloggfærslur hafa komið áður frá mér. Þó um ótengd mál, en sem eru samt skyld engu að síður. Enda er þetta allt saman tengt á einn og annan hátt.

Þegar maður á heima á Íslandi og á ekki bíl. Þá eru líkunar á því að ná sér í kærustu mjög litlar. Þar sem bíll er þjóðfélagslegt stöðutákn á Íslandi. Jafnvel þó svo að það sé gamall og lélegur bíll. Fleira má líka tengja við þessa menningu. Það er ofdrykkju áfengis og aðra slíka hluti sem finnast á Íslandi. Enda þykir slíkt flott hjá flóki að stunda slíkt. Óhófleg áfengisneysla er skaðleg og fer illa með heilsu fólks. Tóbak er alltaf skaðlegt. Jafnvel þegar það er lítið notað. Þó er leyfilegt á Íslandi að taka í vörina, nösina og allt þar eftir götunum. Jafnvel þó svo að vitað sé að þetta muni valda krabbameini í munni, tannleysi og almennu heilsuleysi í framtíðinni. Gjarnan er vísað til menningarlegra atriða (eins og Svíar gera) varðandi þessa tóbaksnotkun. Ég veit ekki hver uppruni þessar tóbaksnotkunar er á Íslandi eins og stendur. Hinsvegar veit ég að það er ekkert menningarlegt við þetta (ekkert frekar en hjá svíum) og þetta er bæði ljótur og vondur siður sem nauðsynlegt er að leggja niður hið fyrsta.

Hinsvegar er viðhorfið í íslensku þjóðfélagi það. Svona oft á tíðum að ef maður tekur ekki í vörina einstaka sinnum að þá er maður einstaklega óflottur einstaklingur. Þetta er mismunandi milli hópa og mismunandi milli einstaklinga. Þannig að ekki er hægt aðhæfa í heild sinni um íslensku þjóðina að þessu leiti. Þetta er ennfremur algengara útá landi (þaðan sem ég er) heldur en á höfuðborgarsvæðinu. Af þeim sökum verð ég meira var við þetta. Miklu frekar en ef ég byggi á höfuðborgarsvæðinu. Sem betur fer bý ég í Danmörku og er alveg laus við svona þar. Nánar um það seinna í þessari bloggfærslu.

Bílaeign íslendinga er sú önnur mesta í allri Evrópu samkvæmt fréttum (sem ég finn ekki í augnablikinu). Enda er það svo að á góðum vetrardegi þá verður Reykjavík gul af mengun og fólki sagt að halda sig innandyra svo að það lendi ekki í öndunarerfiðleikum vegna mengunar frá bílum. Almenningssamgöngur á Íslandi eru meira og minna í rúst eftir óstjórn síðustu áratuga á Íslandi. Samgöngukerfið er léleg, illa uppbyggt og ferðir fátíðar. Almenningssamgöngur í Reykjavík sem dæmi er mörgum áratugum á eftir því sem er að finna í Danmörku (og því litla sem ég hef séð af þýska kerfinu).

Þessi samfélagslega krafa um að eiga bíla. Frekar en að ferðast með almenningssamgöngum hefur leitt til þess að óraunhæfar kröfur eru gerðar hjá ungu fólki í dag um að eiga bíl. Jafnvel þó svo að í raunveruleikanum þá hefur fæst ungt fólk efni á því að eiga bíl á meðan tekjur þess eru litlar eða jafnvel engar. Enda er það svo að í mörgum tilfellum. Þá lendir þessi rekstur á bílnum hjá foreldrum viðkomandi. Þetta býr einnig til menningu á Íslandi. Menningu þar sem að fólk þarf að eiga bíl til þess að vera með í samfélaginu. Ég hef orðið fyrir þessu á fleiri en einn hátt á undanförnum árum. Enda hefur mér fólki oft finnast að ég sé afskaplega óflottur vegna þess að ég á ekki bíl sem kostar þúsundir króna að reka á mánuði bara í bensín eða olíukostnað. Fyrir utan allt viðhaldið og annan kostnað sem fer í svona rekstur á bíl.

Þetta er afskaplega óholl menning sem hérna [á Íslandi] er verið að byggja og hefur verið byggð upp á undanförnum áratugum. Ástæðuna er að finna í þeirri staðreynd að þetta skapar óraunhæfar staðalímyndir og óraunhæfar kröfur til fólks af báðum kynjum. Áttu ekki bíl? Sorry, hef ekkert með þig að gera, er oft viðkvæðið hjá stelpum (frekar en strákum) á Íslandi. Þar sem að eiga ekki bíl er eitt af því óflottasta sem hægt er að gera. Það þýðir nefnilega í hugum margra að annað hvort er maður fátækur eða hreinlega stórfurðulegur og ekki þessi virði að tala við til að byrja með. Þetta er oft ekki sagt upphátt en maður veit oft af þessu viðhorfi hjá fólki. Það sést oft nefnilega meira en bara það sem sagt er í orðum.

Í tengdri menningu á Íslandi er það oft klæðaburðurinn hjá fólki sem skiptir miklu máli. Ég er ekki að tala um að fólk sé að ganga í einhverjum útigangsfötum. Ég er að tala um fólk sem gengur í venjulegum fötum. Þið vitið. Þessum fötum sem þykja af skaplega óflott og jafnvel hallærisleg. Á Íslandi þykja venjuleg föt afskaplega hallærisleg og jafnvel ljót. Á meðan í raunveruleikanum þá eru viðkomandi föt hvorugt. Enda er fatasmekkur fólks sem er þeirra eigið mál. Fatasmekkur er ekki mál annara einstaklinga úti í bæ. Á Íslandi þykir það nefnilega til siðs að dæma fólk eftir því hvernig það klæðir sig. Ásamt því að dæma það eftir því hvort að það á bíl, hvernig bíl það á. Hvort að það drekkur áfengi, hvernig það drekkur áfengi. Hvort að það tekur í vörina, hvort að það reykir eða ekki. Þetta eru allt saman þættir í íslensku samfélagi sem hreinlega dæma hversu vel manni gengur að koma sér áfram í íslensku þjóðfélagi og jafnvel hvort að maður hafi eitthvað ástarlíf yfir höfuð á Íslandi.

Ég er ekki að segja svona séu allir á Íslandi. Aftur á móti er mikill meirihluti á Íslandi svona. Þeir sem ekki fylgja þessari menningu á Íslandi. Það er meira í þessu sem hefur ekkert með bíla, tóbak eða áfengi að gera og kemur það hérna fyrir neðan. Þannig að ef að þú kæri lesandi ert orðin brjálaður af reiði. Þá hvet ég þig endilega til þess að lesa áfram svo að þessi reiði þín fái nú einhverja útrás hjá þér.

Á Íslandi er kerfisbundin stefna að niðurlægja og tala illa um þá sem sýna vott af hugsun sem telst vera sjálfstæð, skapandi og jafnvel frjó, oft er svona fólk kallað listamenn. Í einstaka tilfellum fá höfundar og listamenn að vera þeir sjálfir í friði. Helst þó eingöngu ef þeir hafa ekki neinar skoðanir á nokkrum sköpuðum hlut sem er að gerast á Íslandi. Þá hvorki í nútíð eða framtíð. Hafi höfundar eða listamenn skoðanir þá eru þeir ekki heilagir. Einstaka listamenn teljast vera svo merkilegir að skoðanir þeirra fá að vera í friði en eru þá að sama skapi hunsaðar ef svo ber undir og hentar.

Á Íslandi er talað um marga listmenn sem afætur, sníkjudýr og fleira í þeim dúr.

Það er til orð yfir þetta. Þetta er í raun ein mynd af stefnu sem kallast and-þekkingarþjóðfélag (Anti-intellectualism). Íslenskt þjóðfélag er orðið svo sýkt af þessum hugsunarhætti að jafnvel að kynna sér málin og raunverulega vita hvað maður talar um er álitið vafasamt, og þá er maður jafnvel talaður niður í ekki neitt og hraunað yfir mann með misjafnlega grófu orðavali. Mér hefur oftar en einu sinni verið hótað öllu illu fyrir að þekkja til í málefnum Evrópusambandsins. Málefni sem er mjög kært. Enda er þetta að mínu mati ein af þeim fáu leiðum sem hægt er að fara til þess að fá fram frið í heiminum og koma í veg fyrir stríð milli þjóða.

Þetta er orðið svo slæmt á Íslandi að allir þeir sem hafa einhverja þekkingu á málunum eru talaðir niður og jafnvel álitnir hrokafullir einstaklingar fyrir það eitt að þekkja til málana. Afleiðingin af þessu er að hvaða kjaftæði sem er fær að vaða uppi á Íslandi. Hvort sem er í fjölmiðlum eða á internetinu. Kerfisbundin áróður fær að vaða uppi án andstöðu. Gott dæmi um þetta er áróðurinn gegn Evrópusambandinu í Bændablaðinu sem er gefið út af Bændasamtökum Íslands. Síðan eru ótal blogg og vefsíður sem viðhalda sömu staðreyndarleysum um Evrópusambandið. Allt þetta fær að flæða um íslenskt samfélag án mótstöðu og þeir sem vita betur. Vegna þess að þeir hafa kynnt sér málið eru síðan bara kallaðir fábjánar og síðan er haldið bara áfram með staðreyndarleysunar og vitleysuna eins og ekkert hafi í skorist.

Í heildina litið þá vinnur þetta í raun allt saman gegn íslensku samfélagi og hefur alltaf gert það. Enda er þessi bloggfærsla orðin nógu löng í sjálfu sér og litlu við hana að bæta uppúr þessu. Þó svo að ég hafi í raun meira að segja um þetta málefni og ég er langt frá því að vera búinn. Þó er alveg ljóst hjá mér að ég hef engan áhuga á því að búa á Íslandi lengur. Enda er samfélagið í raun þannig búið er að leggja það í rúst. Samfélög halda áfram að vera til þó svo að búið sé að leggja viðkomandi samfélag í rúst. Incanir vita þetta fullvel eftir að spánverjar lögðu þeirra eigið þjóðfélag í rúst á 14 til 16 öld.

Á Íslandi voru það hinsvegar engir erlendir flokkar manna sem lögðu íslenskt samfélag í rúst. Heldur var hérna um að ræða eingöngu verk íslendinga sjálfra. Þetta er svo sem ekkert einstæður atburður í íslenskri sögu. Þetta hefur nefnilega gerst áður. Aðstæður voru hinsvegar öðrvísi á Íslandi í þá daga, enda er langt um liðið síðan þetta átti sér stað á Íslandi síðast.

Hvað mun koma upp úr þessu hjá íslendingum veit ég ekki. Mér þykir hinsvegar líklegt að ekkert muni koma úr þessu hjá íslendingum og íslendingar muni halda áfram að þjóna þrælslundinni hjá sér. Jafnvel þó svo að hún verði í formi lélegra menningar, ofdrykkju áfengis og ofnotkunar á tóbaki í fleiru en einu formi.

Ég ætla hinsvegar lítið að pirrast yfir þessu. Enda er ég fluttur til Danmerkur og ætla að halda mig þar. Næsta verkefni hjá mér er að losa mig örorkubætur og íslensku krónuna. Varanlega. Enda er ég orðin þreyttur á því að þurfa giska á hvað ég hef miklar tekjur í dönskum krónum þennan mánuðinn. Í Danmörku er ég einnig laus við notkun munntóbaks og að vera stöðugt krafin um það af þjóðfélaginu að eiga bíl. Í raun þá er ég frjálsari í Danmörku en á Íslandi. Enda er það svo að persónufrelsi er meira í Danmörku en á Íslandi. Þetta er ekki eitthvað sem er sett í lög. Heldur er hérna um að ræða menningarlegan hlut sem margir íslendingar sjá ekki fyrr en eftir að hafa búið nokkra mánuði til ár erlendis. Sumt fólk reyndar sér þetta aldrei. Afhverju það er veit ég ekki. Þetta er bara svona hinsvegar og ekkert fær því breytt held ég.

Ég ætla að halda áfram að búa í Danmörku og vera alveg jafn óflottur þar og ég er á Íslandi. Munurinn er samt sá að í Danmörku (eða Þýskalandi) hef ég mun meiri möguleika á því að ná mér í konu en á Íslandi. Ástæðan er vegna þess að þar samþykkir fólk fjölbreytileika lífsins með öllu því fylgir. Ég er líka, ofan á allt annað orðin afskaplega pirraður á því að vera alltaf einhleypur. Búinn að fá leið á því. Ég er félagsvera og mjög langt frá því að þrífast vel í umhverfi þar sem ég er alltaf einn með sjálfum mér. Ég tel því víst að samband mundi gera mér gott. Jafnvel þó svo að ekki sé komin nein reynsla á slíkt ennþá hjá mér. Það fer vonandi að breytast hjá mér í næstu framtíð.

Heimssýn tjáir sig um fátækt

Það er alltaf talsvert sorglegt að fylgjast með fólkinu í Heimssýn tjá sig. Sérstaklega þar sem þarna er á ferðinni fólk sem hikar ekki við að arðræna íslendinga og láta sína hagsmuni ganga ofar en alls íslenska ríkisins, almennings og jafnvel fyrirtækja. Enda er hérna á ferðinni fólk sem trúir á öfga ný-frjálshyggjunar og blint á markaðinn (sem olli efnahagshruni á Íslandi árið 2008). Síðan á hinum endanum er fólk sem trúir á hið sovéska skipulag og hallast að þjóðfélagslegu skipulagi sem er ástæða fyrir félagslegum vandamálum, og þar á meðal fátækt í austur Evrópu núna í dag.

Ástæða þess að Evrópusambandið er að stofna sjóð gegn fátækt er til þess að leysa þau vandamál sem eru í austur-evrópu eftir valdatíma sovétríkja (kommúnista). Enda skyldu kommúnistar allt í rúst eftir sig þegar þeir töpuðu völdum árið 1990. Þetta er auðvitað nákvæmlega það sama og ný-frjálshyggjan gerði um allan hinn vestræna heim á síðustu áratugum. Þeir lögðu allt í rúst, og stungu af með peningana og settu síðan gjaldþrotið sem kom í kjölfarið á reikning viðkomandi ríkisstjórna. Með þeim vandamálum sem við erum að upplifa í dag um alla Evrópu, Asíu og Ameríku.

Það er einnig gott að hafa í hug að Heimssýn, sem samtök voru stofnuð af fólki sem hefur alltaf verið á móti öllum alþjóðlegum samskiptum, reglum og viðskiptum íslendinga. Þetta fólk finnst ekkert meira sjálfsagt að almennir íslendingar lifi í fátækt, fái engin tækifæri erlendis og hafi fyrst og fremst enga möguleika á því að komast erlendis. Enda hafa einstaklingar í Heimssýn margir hverjir verið á móti EFTA og EES aðild Íslands þegar um þær var rætt á sínum tíma. Ef að þetta fólk hafði haft sitt fram. Þá hefði Ísland verið fátækara og mikið á eftir nágrannaríkjunum í öllu.

Þannig að fullyrðing þeirra í nýjustu bloggfærslu Heimssýnar er því ekkert nema heilsteypt kjaftæði. Upprunið frá fólki sem hefur eingöngu áhuga á því að þjóna sínum eigin hagsmunum á Íslandi. Orð eins og „fullveldi“, „sjálfstæði“ hafa í raun ekkert gildi í hugum þessa fólks og hafa aldrei haft það. Ef að þetta fólk vildi standa í vörð um íslenskt sjálfstæði og fullveldi. Þá mundi það styðja aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það er bara svo einfalt.

Fréttatilkynning Evrópusambandsins

Poverty: Commission proposes new Fund for European Aid to the Most Deprived