Gjörspilltur Heimir Hannesson reynir að ritskoða umfjöllun um sig í fjölmiðlum

Maður sem heitir Heimir Hannesson stelur af stútendaráði Háskóla Íslands á bensínkorti sem hann fékk úthlutað. Upp kemst um Heimir og annan aðila (sem hefur ekki verið nefndur á nafn hingað til) þegar gerð er athugasemd við tölur í bókhaldi stúdentaráði Háskóla Íslands. Þegar upp komst um Heimir Hannesson þá „gafst hann fyrirgefninar“ og endurgreiddi upphæðina sem hann stal af stúdentafélagskortinu sem honum hafði verið treyst fyrir. Þar með lauk málinu að hálfu stúdendafélagsins og engin var kærður fyrir þjófnað eins og hefði verið fullkomnlega eðlilegt að gera. (Ég finn ekki fréttir af þessu máli þessa stundina. Set þessar fréttir þegar ég finn þær.)

Síðan er smá umfjöllun um þetta mál í fjölmiðlum á Íslandi. Umfjöllun sem var hvorki stór eða meiðandi. Nema fyrir utan þá staðreynd að þessi misnotkun var nefnd eins og vænta mátti. Þar hefði málið átt að enda. Hinsvegar ákvað pabbastrákurinn Heimir Hannesson að fara með málið lengra og sætti sig ekki við umfjöllun fjölmiðla. Jafnvel þó svo að hann hefði hvergi verið nafngreindur í henni á nokkurn hátt og komið hefði fram í þessari umfjöllun hver hann var. Daginn sem hann ákvað að ráða sér lögfræðing (rándýrt) og fara í mál við Smuguna (undir yfirskyni þess að fara í mál við Vinstri Græna) þá kom hann upp um sig. Enda er hérna um að ræða lögsókn sem er ekkert annað en tilraun til ritskoðunar á íslenskum fjölmiðlum í gegnum lögsóknir. Hver hann var og hvað hann hefur gert. Núna ætla ég að draga það saman hver þessi spillti maður er og í hvað hans unga pólitíska líf hefur farið undanfarið.

Heimir Hannesson er í Heimdalli, félagi sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Þannig að spillingin og hrokinn kemur lítið á óvart þar. Hann reyndi að bjóða sig fram sem formaður Heimdallar en dró síðan framboðið sitt til baka og í kjölfarið var sjálfkjörið í sæti formanns Heimdallar. Heimir skrifar einnig pistla á pressan.is. Þar sést vel að stjórnmálaskilningur hans er talsvert minni en stjórnmálaskilningur niðurskorna súrra gúrkna í krukku komnar langt fram yfir síðasta söludag. Þannig að ljóst er að pólitískur ferill hans innan sjálfstæðisflokksins á eftir að verða langur og farsæll.

Það er merki um mjög slæma menningu innan sjálfstæðisflokksins að Heimir telji sig geta komist upp með að ritskoða fjölmiðla á Íslandi með því að stefna þeim fyrir dómstóla. Sérstaklega þegar ekkert hefur verið sagt um hann í fréttum eða hann nafngreindur á nokkurn hátt. Orðið fjárdráttur á einnig fullan rétt á sér. Enda var Heimir að draga að sér peninga með ólögmætum hætti. Á Íslandi hefur fólk verið dæmt til fangelsisvistar fyrir slíka hegðun. Heimir má þakka fyrir að þetta mál fór ekki lengra en það gerði. Annars hefði hann verið að horfa á fangelsisvist í einhverja mánuði í versta falli. Heimir Hannesson er eins og margir aðrir sjálfstæðismenn á Íslandi. Gjörspilltur.

Fjölskylduhjálp Guðmundar Franklíns

Guðmundur Franklín Jónsson fer núna mikin í fjölmiðlum. Þar sem hann sakar einstæða tveggja barna móður í Reykjavík um að hafa stolið af sér pening. Til þess að toppa skömmina. Þá reyndi hann að þvinga konuna til þess að skrifa undir játningu um fjárdrátt og brot í starfi. Samkvæmt Smugunni og DV þá virðist staðreyndin hinsvegar vera sú að Guðmundur Franklín Jónsson hafi ekki borgað konunni, og fleira fólki umsamin laun fyrir þá vinnu sem það lét af hendi. Staðreyndin er sú að þetta er ekki í fyrsta skipti sem Guðmundur Franklín Jónsson stendur í svona atburðum. Fyrir utan að keyra fullur og haga sér almennt eins og sá siðleysingi sem Guðmundur Franklín Jónsson virðist vera almennt séð. Þá eru ásakanir hans í fjölmiðlum um þetta mál ekki byggðar á neinum staðreyndum eftir því sem ég kemst næst.

Auðvitað veit ég ekki allar staðreyndir þessa máls. Aftur á móti er fljótgert að kynna sér baksögu Guðmundar Franklíns Jónssonar. Sú saga er skelfileg og virðist ekki fara neitt batnandi eftir því sem árin líða.


Frétt um Guðmund Franklín Jónsson í DV þann 17. Maí 2005. Tengill á Tímarit.is er hægt að finna hérna.


Frétt um Guðmund Franklín Jónsson í Frjálsri Verslun þann 1. Maí 1999. Tengill á Tímarit.is er hægt að finna hérna.


Frétt um Guðmund Franklín Jónsson í Fréttablaðinu þann 3. Janúar 2002. Tengill á Tímarit.is er hægt að finna hérna.

Smellið á myndinar fyrir fulla upplausn. Það getur tekið smá stund fyrir myndinar að hlaðast inn ef internet tengingin er hæg.

Það er mitt álit að málflutningur Guðmundar Franklíns Jónssonar almennt séð. Alveg óháð þessu máli er ekki traustverðugur. Hvernig sem á það er litið. Enda sýnir sagan að Guðmundi Franklíni Jónssyni er ekki treystandi. Ljóst má vera að stjórnmálaflokkur hans, sem kallast Hægri Grænir eru bara skel fyrir eitthvað stærra og meira hjá Guðmundi. Hvað svo sem það er í raun.

Umfjöllun um þetta mál

Segir Guðmund Franklín hafa haft í hótunum við sig (DV.is)
„Þetta er mannlegur harmleikur“ (DV.is)
Guðmundi Franklín stefnt vegna launaskuldar – ,,hótar mér lögreglu og fangelsi” (Smugan)
Fjölskylduhjálp Hægri Grænna? (Blogg Smugan.is)

Forseti Íslands í Rannsóknarskýrslu Alþingis

Forseti Ísland er ekki eins saklaus af efnahagshruninu á Íslandi og hann lætur í veðri vaka. Enda er það staðreynd að Foresti Íslands var á fullu að taka þátt í útrásinni á sínum tíma. Eins og stendur í Rannsóknarskýrslu Alþingis.

[…]

Í uppgangi áranna eftir aldamótin 2000 var vinsælt að tala um „nýja hagkerfið“
eða hagkerfi 21. aldarinnar. „Nýja hagkerfinu“ fylgdu nýir siðir sem
ekki geta talist beinlínis umhverfisvænir. Margir forsvarsmenn fyrirtækjanna
komu sér upp bækistöðvum erlendis til að sinna auknum umsvifum
þar, en árið 2004 birti Frjáls verslun frétt um að fjöldi íslenskra athafnamanna
væri fluttur til London.281 Nokkrir íslensku auðmannanna keyptu
sér einkaþotur til þess að fara á milli landa. Björgólfur Thor reið á vaðið
2005 og keypti sér einkaþotu sem kostaði á annan milljarð króna ef marka
má fjölmiðla.282 Stofnað var sérstakt leiguflugfélag til að þjóna skottúrum
auðmanna.283 Sumarið 2006 lentu einkaþotur um fjögur hundruð sinnum
á Reykjavíkurflugvelli en ekki er þar með sagt að allar hafi verið í eigu eða
þjónustu Íslendinga.284 Í frétt í einu dagblaðanna árið 2007 kemur fram að þá
stóðu ellefu einkaþotur á Reykjavíkurflugvelli.285 Ýmsir fengu að fljóta með
í ferðum auðmanna, t.d. forseti Íslands og kona hans, eins og fram kemur
á öðrum stað í skýrslu þessari. Þá voru þess dæmi að auðmenn keyptu sér
þyrlur til að ferðast um innan lands.286

[…]

Bls, 83. Aðdragandi og orsakir falls íslensku bankanna 2008 og tengdir atburðir

Þetta er þó bara byrjunin.

[…]

Forseti Íslands og forsetaritari flugu 4. maí 2007 með Ingibjörgu
Pálmadóttur
og Skarphéðni Steinarssyni hjá Baugi frá Kaupmannahöfn til
Reykjavíkur. Leigð var einkaþota til fararinnar. Það má hafa til marks um
ónákvæmni þeirra gagna sem vinnuhópurinn hafði undir höndum að forsetinn
sást ekki á fleiri farþegalistum. Snemma árs 2009 sendi Fréttablaðið fyrirspurn
til forsetaembættisins um það hversu oft forsetinn hefði flogið með
einkaþotum í eigu eða leigu íslenskra fyrirtækja á tímabilinu 2005–2008.
Samkvæmt svari embættisins flaug forsetinn níu sinnum með slíkum aðilum
til ýmissa landa, þar á meðal til Kína og Búlgaríu. Vélarnar voru meðal
annars í eigu eða leigu Kaupþings, Actavis, Glitnis, Novator, FL Group og
Eimskipafélags Íslands.727
Að sögn flugmanns, sem sá mikið um einkaflug á vegum bankanna, kemur
það ekki á óvart að stjórnmálamenn sjáist nær ekkert á farþegalistum; farþegar
hafi langmest verið bankamenn og félagar þeirra úr fjármálageiranum.728

[…]

Bls 167 – 168. Aðdragandi og orsakir falls íslensku bankanna 2008 og tengdir atburðir

[…]

Í bókinni Sögu af forseta eftir Guðjón Friðriksson sagnfræðing segir: „Ólafur Ragnar Grímsson hefur í forsetatíð
sinni haldið fjölda fyrirlestra og talað um íslensku útrásina í viðtölum við
fjölmarga fulltrúa erlendra fjölmiðla, blaða, sjónvarpsstöðva, útvarpsstöðva
og viðskiptatímarita.“731 Þegar rauðu ljósin tóku að blikka árið 2006 og svo af
auknum krafti 2007 og í upphafi árs 2008 var forsetinn einn þeirra sem taldi
gagnrýni á íslenskt viðskiptalíf og hættumerkin sem bent var á orðum aukin,
Íslendingar yrðu að kynna málstað sinn betur, endurtók hann margsinnis og
lagði áfram sitt af mörkum í ferðum og ræðum í þágu útrásarinnar.732
Í kjölfar hruns íslensks efnahagslífs hljóta að vakna margar spurningar
um hlut forsetaembættisins í útrásarsögunni, ekki síst í ljósi endaloka sumra
þeirra fyrirtækja sem fremst voru í flokki og þess sem fram hefur komið um
starfsemi þeirra. Var embætti forseta Íslands misnotað í þágu útrásarinnar
til að gera einstaka forkólfa og fyrirtæki trúverðug gagnvart erlendum fjárfestum?
Var það hlutverk sem forsetinn tók að sér eðlilegt þar sem átti í hlut
þjóðhöfðingi sem á að vera sameiningartákn þjóðarinnar? Hver var þáttur
forsetans við að halda á lofti gagnrýnislausri lofgjörð um yfirburði íslenskra
athafnamanna eða „athafnaskálda“, eins og hann kallaði þá margsinnis í ræðum
og fyrirlestrum heima sem erlendis? Hverjum var forsetinn og embætti hans
að þjóna og hvert á hlutverk forseta Íslands að vera?

Ræður forsetans
Árið 2000 var forseti Íslands farinn að láta verulega til sín taka í þágu viðskiptalífsins,
m.a. var hann það ár viðstaddur opnun útibús Kaupþings í
Lúxemborg sem var fyrsta útibú íslensks banka erlendis.733 Sama ár flutti
hann ræðu í hádegisverði íslensk-ameríska viðskiptaráðsins í Los Angeles þar
sem fram koma nokkur þau leiðarstef sem síðar urðu einkennandi fyrir málflutning
hans.734 Með heimsókn sinni til Rússlands í apríl 2002 tók forsetinn
fyrir alvöru að mynda tengsl við rísandi stjörnur í íslensku viðskiptalífi. Í
kjölfarið hóf hann að flytja fyrirlestra um íslenskt viðskiptalíf. Í heimsókninni
til Rússlands kynntist forsetinn Björgólfi Thor Björgólfssyni sem átti í
miklum viðskiptum þar og notaði hann þá tækifærið og kynnti Björgólf fyrir
rússneskum ráðamönnum.735
Mánuði síðar hélt forsetinn erindi við Harvard-háskóla í Bandaríkjunum
um tækifæri smárra ríkja á tímum alþjóðavæðingar. Erindið er athyglisvert
vegna þess að þar er kenningin um sérstöðu íslenskra athafnamanna tekin að
mótast fyrir alvöru. Forsetinn var ákaflega jákvæður í garð alþjóðavæðingarinnar
og minntist ekkert á skuggahliðar hennar og gagnrýni á hana eða að
eitthvað bæri að varast. Forsetinn talaði um „hagkerfi 21. aldarinnar“ sem
nýtt fyrirbæri sem gæfi fyrirtækjum frá smáríkjum kost á að verða risastór
og smáríkjum tækifæri til að beita sér og leggja heiminum ýmislegt til. Ísland
væri kjörið dæmi um slíkt með sinn öfluga sjávarútveg, velferðarkerfi og vel
menntað fólk. Forsetinn rifjaði upp hvernig stjórnvöldum (sem hann hafði
tilheyrt sem fjármálaráðherra) hefði ásamt aðilum vinnumarkaðarins tekist
að ná tökum á verðbólgu og skapa stöðugleika um 1990: „Samkeppni,
gegnsæið og persónutengslin sem smæðin skapar höfðu án efa veruleg áhrif á að með samræmdum aðgerðum tókst að varðveita stöðugleikann. Smáríki
geta því með agaðri hagstjórn náð jafnvæginu sem nauðsynlegt er til að geta
til lengdar notið farsældar í efnahagslífi.“736 Síðan nefndi forsetinn hvernig
Íslendingar hefðu nýtt sér tækifærin: „Alþjóðavæðingin getur fært smáríkjum
nýtt blómaskeið ef hagstjórnin tekur á agaðan hátt mið af þeim kröfum sem
opnun hagkerfanna felur í sér.“737 Þá vék forsetinn að útrásinni og rakti hvernig
íslenskir athafnamenn væru að kaupa upp verslunarkeðjur í Bandaríkjunum
og Bretlandi.
Við vitum nú að „nálægðin“ var allt of mikil og „gegnsæið“ var lítið sem
ekkert. Forsetinn sagði einnig: „Vinnumenningin frá tímum sjósóknar og
búskapar á fyrri öldum þegar keppst var við að bjarga aflanum og heyfengnum
hvað sem tímanum leið hefur greinilega umbreyst í athafnaanda á hörðum velli
heimsviðskiptanna, rætur íslenskrar menningar skapa nú frumkvöðulsvilja og
framtakssemi sem fellur vel að þörfum hins alþjóðlega markaðar. Fámennið á
fyrri tíð færir okkur þannig ávinning á tímum hnattvæðingar.“738 Slíkir menn
væru athafnaskáld, sagði forseti Íslands í Harvard-háskóla. Orðræða forsetans
var ákaflega karlmiðuð, vísað var til sjómanna og bænda, athafnaanda,
frumkvöðulsvilja, framtakssemi og vinnusemi dásömuð. Allt eru þetta eiginleikar
sem tengdir hafa verið sérstaklega við karlmennsku.739 Forsetinn taldi
vinnumenningu innan fjármálafyrirtækja til fyrirmyndar en spyrja má hversu
fjölskylduvænt það vinnuumhverfi var. Vinnuálag var gífurlegt og vinnutími
langur um leið og laun voru árangurstengd og þeir umsvifalaust látnir víkja
sem ekki þóttu standa sig nógu vel, hvað þá ef þeir voru á annarri skoðun en
þeir sem stýrðu fyrirtækjunum.740
Í október 2003 hélt forsetinn ávarp á fjárfestingarráðstefnu í Kaupmannahöfn.
Þá kynnti hann erlendum þátttakendum í fyrsta sinn kenningu
sína um þá þætti sem skiptu sköpum við að tryggja velgengni íslensks viðskiptalífs
á erlendri grundu. Þessum þáttum, sem voru sex talsins, átti eftir
að fjölga. Í fyrsta lagi nefndi forsetinn að mikil samskipti væru milli manna
innan viðskiptalífsins, þvert á fyrirtæki og greinar. Í öðru lagi væri viðskiptalífið
mjög árangursmiðað, gengið væri hreint til verks við að leysa verkefnin
og minnisblöð og fundargerðir væru ekki að þvælast fyrir. Í þriðja lagi væri
íslensk framkvæmdagleði laus við skriffinnskuaðferðir, hugsanlega vegna
mannfæðar, en um leið fengju athafnamenn aukið frelsi. Í fjórða lagi væru
samskipti mjög persónuleg, þau byggðust á trausti milli manna í fornum anda.
Það gæfi færi á meiri hraða við ákvarðanatöku. Í fimmta lagi hefði frumkvöðlahugarfar
þróast um aldir við veiðar og landbúnað þar sem frumkvæði
einstaklingsins skipti sköpum í baráttu við náttúruöflin. Þetta hugarfar væri
nú orðið drifkraftur í nútímaviðskiptum. Í sjötta lagi væri svo sköpunarkrafturinn.
Íslendingar hefðu ætíð dáðst að skáldum sínum og sköpun þeirra,
krafturinn væri nú „athafnaskáldanna“ sem nytu virðingar.741

[…]
maí 2005 flutti forsetinn ræðu í Walbrook-klúbbnum í London sem oft
hefur verið vitnað til. Eins og í fyrri ræðum fór forsetinn yfir áhrif alþjóðavæðingar,
upplýsingatækninnar og möguleika smáríkja í „nýja hagkerfinu“.
Hann fór yfir helstu fyrirtækin í útrásinni, allt frá Baugi til Bakkavarar og
Kaupþings og dró saman þrettán helstu einkenni íslensku útrásarinnar.
Þegar þessi þættir legðust saman yrði til samkeppnishæft umhverfi sem gæfi
færi á sigrum og ávinningum.744 Til að gera langa sögu stutta má segja að
Walbrook-ræðan hafi verið endurtekin margsinnis á næstu árum, m.a. að
hluta til í Kínaferð forsetans nokkrum vikum síðar. Þangað hélt forsetinn
með um það bil 100 fulltrúa íslenskra fyrirtækja og nokkra fulltrúa íslenskra
háskóla.

Víkur þá sögunni að fyrirlestri þeim sem forsetinn flutti hjá Sagnfræðingafélaginu
í janúar 2006 en þá var að hefjast fyrirlestraröð undir yfirskriftinni:
Hvað er útrás? Fyrirlesturinn var fluttur í þann mund sem gagnrýnin
umræða var að hefjast í erlendum blöðum, t.d. í Danmörku, um íslensku
útrásina. Fyrirlesturinn var að kjarna til Walbrook-ræðan en að þessu sinni
flutt á íslensku. Þarna fengu Íslendingar fyrir alvöru að kynnast málflutningi
forsetans og kenningu hans um sérkenni Íslendinga hér heima og á eigin
tungu. Forsetinn sagði m.a.: „Útrásin er byggð á hæfni og getu, þjálfun og
þroska sem einstaklingarnir hafa hlotið og samtakamætti sem löngum hefur
verið styrkur okkar Íslendinga […]. Lykillinn að árangrinum sem útrásin
hefur skilað er fólginn í menningunni, arfleifðinni sem nýjar kynslóðir hlutu
í vöggugjöf, samfélaginu sem lífsbarátta fyrri alda færði okkur, viðhorfum
og venjum sem eru kjarninn í siðmenningu Íslendinga.“745 Forsetinn fór yfir
kenninguna um þættina sem mótuðu íslenska andann, að þessu sinni nefndi
hann tíu atriði. Forsetinn klykkti út með því að líkja íslensku samfélagi við
ítalska endurreisn, renaissans, „þar sem blómaskeiðið byggðist jöfnum hönd-um á viðskiptum, vísindum, listum og samfélagi fólks sem skarar framúr á
ólíkum sviðum.“746 Forsetinn hafði einnig uppi almenn varnaðarorð um að
útrásarmenn glötuðu ekki tengslum við samfélagið.
Þessi fyrirlestur féll ekki í góðan jarðveg. Fjöldi sagnfræðinga gagnrýndi
forsetann harðlega fyrir alhæfingar, þjóðernishroka og úreltar gamaldags
túlkanir á sögunni sem ekki byggðust á nútímarannsóknum hvað þá nútímakenningum
í sagnfræði.747
Forsetinn lét gagnrýnina sem vind um eyru þjóta og endurtók ræðu
sína á næstu tveimur árum, m.a. í maí 2006 á málþingi sem Kaupþing hélt
í Helsinki, á fundi í The Bource Club í sömu borg og svo skömmu síðar í
London á ráðstefnunni Ísland í London – samvinna til árangurs. Þá hafði
íslenska „efnahagsundrið“ sætt mikilli gagnrýni greinenda og fjölmiðla, ekki
síst í Danmörku. Þeir bentu á að þessi útþensla gæti ekki staðist til lengdar.
Einu af erindum forsetans í ferðunum til Finnlands og Englands var greinilega
ætlað að slá á slíkar gagnrýnisraddir. Hann var því í hópi þeirra ráðamanna
sem héldu í víking útrásinni til varnar. Á þessu tímabili sagði forsetinn
um bankana: „Yes, the future does indeed offer fascinating opportunities
– and the growing strength of the Icelandic banking sector will, as before,
play a crucial role, both in itself and by providing valuable connections to
the international
banking community […] Somehow the nature
of banking
seems to offer small states favourable opportunities, giving them competitive
advantage both now and in earlier times.“748 Forsetinn taldi greiningar og
gagnrýni erlendra aðila storm í vatnsglasi og sagði eins og fleiri að Íslendingar
yrðu að kynna málstað sinn betur. Allir þeir sem kynntu sér rækilega hvað
gerst hefði á Íslandi fylltust bjartsýni og jákvæðni í garð íslenskra athafnamanna.
749
Í upphafi árs 2008 var orðið ljóst að mikill vandi var framundan þótt
ráðamenn gerðu lítið úr honum. Um leið og forsetinn hélt áfram að mæra
útrásina tók hann einnig að draga í land. Í nýársávarpi 1. janúar 2008 sagði
hann: „Þanþolið í hagkerfinu hefur á köflum reynst ótrúlegt en nú bendir
margt til að hollt sé að ganga hægar um gleðinnar dyr, nema staðar um stund
og hugleiða hvað skiptir mestu.“750

[…]

Forseta Íslands var boðið til Kína og hann fór í sína fyrstu Kínaför sem
forseti árið 2005. Um hundrað manns voru með í för, þar á meðal allir helstu
aðalleikararnir í útrásinni, frá fjárfestunum Björgólfi Thor Björgólfssyni, Jóni
Ásgeiri Jóhannessyni og Hannesi Smárasyni til bankastjóranna Hreiðars Más
Sigurðssonar og Sigurjóns Þ. Árnasonar. Forsetinn fór aftur til Kína árið
2007, að þessu sinni í einkaþotu og var flugið kostað af Glitni. Ferðin var farin
í þágu athafnaskáldanna og var forsetinn m.a. viðstaddur opnun kæligeymslu
í eigu Eimskips.757
Útibúum banka fjölgaði. Á árunum 2005–2007 var forsetinn viðstaddur
opnanir nokkurra bankaútibúa og tók þá um leið þátt í ráðstefnum þar sem
hann flutti fyrrnefndar ræður um yfirburði Íslendinga. Í nóvember 2005 var
hann viðstaddur opnun á útibúi Glitnis í London og 2006 var hann á viðskiptaþingum
í Helsinki og London í boði Kaupþings.
Í september 2007 var
forsetinn viðstaddur opnun útibús Glitnis í New York og tók þátt í ráðstefnu
um orkumál sem kostuð var af Glitni. Árið 2007 heimsótti forsetinn útibú
Glitnis og Kaupþings í Osló og sama ár var hann viðstaddur opnun útibús
Landsbankans í Winnipeg.758 Forsetinn þjónaði því öllum stóru bönkunum.

Bls 173 – 175 (endir). Aðdragandi og orsakir falls íslensku bankanna 2008 og tengdir atburðir

[…]

Bréfin
Tekið skal fram að forsetinn hefur
sinnt þeirri kurteisi að þakka fólki fyrir móttökur og aðstoð en bréfin sýna
að hann tók einnig þátt í fyrirgreiðslu í þágu ýmissa aðila. Forsetaembættið
afhenti alls 18 bréf og verða gerð að umtalsefni þau bréf sem varpa ljósi á hlut
forsetans í þjónustu við stóru útrásarfyrirtækin.
11. júlí 2002 skrifaði forsetinn bréf til Björgólfs Thors Björgólfssonar í
kjölfar fyrrnefndrar heimsóknar til Rússlands. Hann skrifaði: „Heimsóknin
(til Rússlands) staðfesti nýja tíma í samskiptum Rússa og Íslendinga á öllum
sviðum. Á vettvangi viðskipta eiga þú og aðrir frumherjar ríka hlutdeild í
glæsilegri sókn íslenskra fyrirtækja og rússneskra samstarfsaðila þeirra á
fjölmörgum sviðum atvinnulífs í Rússlandi.“
10. janúar 2005 skrifaði forsetinn til krónprins Aleksanders og krónprinsessu
Katarinu í Belgrad í Serbíu til að mæla með Björgólfi Thor: „We hope
that you will continue the contact with Björgólfur Thor Björgólfsson since,
as we told you, both his personality and his business success could make him
a great asset as well as a good friend to you personally as well as to your
country.“ Síðar sama ár skrifaði forsetinn einnig allítarlegt meðmælabréf fyrir
Björgólf Thor til forseta Búlgaríu.

Leiðir íslenskra fjármálafyrirtækja lágu til allra átta. 12. janúar 2006
skrifaði forsetinn til Nursultans A. Nazarbeyev, forseta Kazakstan, í þágu
Creditinfo: „As an example of the positive and successful cooperation
between Iceland and Kazakstan, I would like to draw your attention to the
cooperation between First Credit Bureau of Kazakstan and Creditinfo Group
Ltd., a leading Icelandic credit management company, mainly owned by the
largest Icelandic banks, Kaupthing Bank and the National Bank of Iceland.“
28. janúar 2007 skrifaði forsetinn til Als Gore, fyrrverandi varaforseta
Bandaríkjanna, vegna væntanlegrar þátttöku sinnar í ráðstefnu á vegum
Gores: „The President‘s Lecture will be sponsored by Glitnir Bank (www.
glitnir.is) The bank has in recent years made clear energy investments one of
its three main portfolios.“
Í tengslum við heimsókn forsetans til Kína í júní 2007 skrifaði forsetinn
bréf til Hus Jinto, forseta Kína, 1. ágúst 2007: „In the meeting I had on the
12th of June with the delegation from the Chinese energy company Sinopec,
I expressed
strong support for the Sinopec proposal to create in cooperation
with Icelandic partners, including Glitnir Bank, more geothermal energy
projects
in China in order to enable China to achieve a growth of green energy.“
Undir lok útrásarskeiðsins fóru fjármálamenn að beina sjónum til olíuríkjanna
við Persaflóann, bæði til að opna útibú og til að leita að fjárfestum,
raunverulegum eða óraunverulegum. Forsetinn lét ekki sitt eftir liggja til að
greiða þeim för. Hann skrifaði kurteisisbréf til emírsins af Katar 4. febrúar
2008, rétt í þann mund sem Davíð Oddsson, seðlabankastjóri, kom heim eftir
erfiða fundi með fulltrúum breskra fjármálafyrirtækja.
23. apríl 2008 skrifaði forsetinn bréf til krónprinsins í Sameinuðu arabísku
furstadæmunum, Sheiks Mohammed Bin Zayed Al Nahyan. Þar segir:
„In this respect I was very pleased to learn from my friend Mr. Sigurdur
Einarsson, the Chairman of Kaupthing Bank, the largest Icelandic bank, that
it had been selected by Masdar and Mubadala as one of the candidate banks
for the role of Strategic Financial Advisor to the Masdar City development.“

Enn skrifaði forsetinn í þágu Sigurðar Einarssonar, sem hann vísaði til
sem vinar síns í síðastnefndu bréfi, nú til manns sem síðar kom við sögu
Kaupþings. 22. maí 2008 skrifaði forsetinn til emírsins Hamads Bin Khalifa
Al Thani í Katar og sagði: „As I emphasized in our discussion on Tuesday,
there are now three main pillars in the evolution of our growing cooperation:
1. Banking and finance where the negotiations with Kaupthing Bank have a
priority role.“ Forseti Íslands átti samkvæmt bréfinu fund eða samtal við Al
Thani sem keypti hlutabréf í Kaupþingi með peningum frá Kaupþingi en það
er önnur saga.

[…]

Bls 175 – 177. Aðdragandi og orsakir falls íslensku bankanna 2008 og tengdir atburðir

Það eru kannski íslendingar sem vilja svona Forseta á Íslandi. Ég vil hinsvegar ekki sjá svona spilltan einstakling í embætti Forseta Íslands. Hver sá sem kýs Ólaf Ragnar er að kjósa svona hegðun aftur yfir sig. Enda má ljóst vera að Ólafur Ragnar hefur ekkert breyst síðan árið 2008. Jafnvel þó svo að hann sé að leika eitthvað annað í fjölmiðlum Íslands.

Íslenska krónan mun ekki bæta neitt

Þeir ætla sér seint að gefast upp aðdáendur íslensku krónunnar. Þetta er fólk sem er í öllum stjórnmálaflokkum Íslands, í öllum samfélagsstöðum á Íslandi. Íslenska krónan var aðskilin frá dönsku krónunni árið 1918 á skiptagenginu 1:1. Það þýðir að ein íslensk króna var jafngild einni danskri krónu að verðgildi. Árið 1922 kom síðan fyrsta íslenska myntin út. Þessi króna var notuð frá árinu 1918 til ársins 1982 þegar verðgildi íslensku krónunar var fellt hundraðfalt og íslenska krónan var aftur á pari við dönsku krónuna. Þó eingöngu rúmlega það.

Á þessum rúmlega 29 árum síðan gengi íslensku krónunar var fellt 100 falt á Íslandi. Þá hefur gengi íslensku krónunar lækkað 23 falt á þessum tíma. Það þýðir einfaldlega að fyrir hverja 1 danska krónu fást í dag rúmlega 23 íslenskar krónur. Það er hentugt að nota dönsku krónuna sem viðmið í þessari umræðu. Þar sem íslenska krónan var aðskilin frá dönsku krónunni á sínum tíma.

Það breytir ekki neinu hverju íslenskir stjórnmálamenn lofa varðandi íslensku krónuna. Íslenska krónan mun alltaf verða stærsta hagfræðivandamál íslendinga, og það mun ekkert breytast fyrr en annar gjaldmiðill verður tekinn upp á Íslandi. Það er auðvitað ómögurlegt að taka upp annan gjaldmiðil á Íslandi einhliða (íslendingar hafa ekki efni á því að taka upp anann gjaldmiðil einhliða). Þannig að íslendingar geta í raun aðeins tekið upp evruna sem gjaldmiðil með aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Allt tal um stöðuga íslenska krónu er ekkert nema draumórar. Enda er það svo að hvorki Seðlabanki Íslands eða íslenska ríkið hafa burði til þess að viðhalda stöðugleika íslensku krónunar. Þetta er orðið mjög augljóst af efnahagssögunni síðan árið 1918. Enda fór allt nánast í kaldakol þegar íslendingar fór að gefa út sína eigin mynt. Síðan þá hefur ferlið bara verið niður á við, og er það í raun ennþá. Þar sem að algert efnahagshrun vofir ennþá yfir Íslandi þrátt fyrir að allt bankakerfið á Íslandi hafi orðið gjaldþrota árið 2008 með hrikalegum efnahagslegum afleiðingum fyrir íslensku þjóðina.

Þeir sem tala fyrir íslensku krónunni sem lausn fyrir framtíðina eru eingöngu að tala fyrir höftum, bæði inn og útflutnings höftum og mjög óstöðugum efnahag á Íslandi. Annað standa talsmenn íslensku krónunnar ekki fyrir og hafa í raun aldrei gert annað.

Allt tal um að hægt sé að tala niður íslensku krónuna er ennfremur tóm þvæla. Eins og gert er hérna.

Bjarni: Óábyrgt að tala niður krónuna (vb.is)

Íslenska þjóðin sem fær það sem hún biður um

Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.

Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.

Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.

Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.

Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.

Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.

Rangfræsla Evrópuvaktarinnar (Styrmis) um ákvarðanatöku í Evrópusambandinu

Vefurinn Evrópuvaktin er vefur sjálfstæðisflokksins og talsmaður þeirrar einangrunarstefnu sem er rekin þar á bæ. Þessi vefur hefur þann eina tilgang að birta rangfærslur um Evrópusambandið og starfsemi þess og hlutverk. Þetta hlutverk var núna síðast fjármagnað með 25 milljón króna styrk frá Alþingi íslendinga. Það standa tveir menn á bak við þennan vef opinberlega, ritstjórinn virðist ekki leggja neitt til málana á þessum vef. Þó er talverður hluti af nafnlausum áróðursgreinum birtur þarna sem gætu verið eftir fleiri aðila.

Styrmir fullyrðir þetta hérna um Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins.

Framkvæmdastjórn Evrópusambandsins er eini aðilinn í ESB-kerfinu, sem hefur frumkvæðisrétt að löggjöf. Þegar sá frumkvæðisréttur bætist við það hlutverk framkvæmdastjórnarinnar að sjá síðan um framkvæmd laga og annarra ákvarðana og hafa eftirlit með þeim er ljóst að framkvæmdastjórnin er ein valdamesta stofnunin í þessu kerfi.

Það er svolítið erfitt að bera yfirstjórn ESB beint saman við yfirstjórn í lýðræðisríki eins og á Íslandi. Þannig er ljóst að leiðtogaráðið, sem skipað er forsætisráðherrum og/eða forsetum aðildarríkjanna hefur mest áhrif á stefnumörkun Evrópusambandsins í stórum dráttum og ráðherraráðið hefur mikið að segja á einstökum afmörkuðum sviðum. Þess vegna er hæpið að bera framkvæmdastjórnina beint saman við ríkisstjórn í lýðræðisríki (eins og gert hefur verið að einhhverju leyti í þessum pistlum) en samt fer ekki á milli mála, að framkvæmdastjórnin og ekki sizt forseti hennar, sem nú er Jose Manuel Barroso gegna lykilhlutverk í yfirstjórn Evrópusambandsins. Hún er þó ekki allsráðandi.

[…]

Sjálfsagt er ekki fjarri lagi að ætla, að frá því að bók Stefáns Más kom út fyrir 20 árum hafi staða leiðtogaráðsins orðið sterkari sem stefnumarkandi aðili á vegum Evrópusambandsins.

Það er sérkennilegt fyrirkomulag að framkvæmdastjórnin sé eini aðilinn í ESB-kerfinu, sem geti haft frumkvæði að löggjöf. Sennilega snúast skýringarnar á því um praktísk atriði, þ.e. að hún hafi mannafla til þess að undirbúa löggjöf með viðunandi hætti fyrir þetta fjölmenna þing, sem Evrópuþingið er. Framkvæmdastjórnin hefur yfir að ráða um 25 þúsund starfsmönnum. Það mundi sennilega þýða einhverja margföldun á þeim mannafla, ef einstakir þingmenn hefðu rétt til þess að láta undirbúa löggjöf á eigin vegum og gera tillögu um hana.

[…]

Auk þess að hafa frumkvæðisrétt um löggjöf og sjá um daglegan rekstur Evrópusambandskerfisins er auðvitað ljóst að framkvæmdastjórnin er lykilaðili í fjárlagagerð þess og um framkvæmd fjárlaganna.

Það er því sama frá hvaða sjónarhorni er litið á framkvæmdastjórnina, hún er lykillinn að öllu ESB-kerfinu en hún hefur ekki hið endanlega vald.

[…]

Tekið héðan, Framkvæmda­stjórnin er í lykilstöðu en hefur ekki síðasta orðið, 10 Nóvember, 2011, Vefur Evrópuvaktarinnar.

Það sem Styrmir vitnar (hægt að lesa í sjálfri greininni) í eru upplýsingar sem eru orðnar 20 ára gamlar og alveg hrikalega úreltar. Enda hefur margt breytst í Evrópusambandinu á þessum 20 árum síðan sú bók sem Styrmir vitnar í var skrifuð.

Hérna eru þær upplýsingar sem eru gefnar um þetta atriði á vef Evrópusambandsins.

EU law is divided into ‘primary’ and ‘secondary’ legislation. The treaties (primary legislation) are the basis or ground rules for all EU action.

Secondary legislation – which includes regulations, directives and decisions – are derived from the principles and objectives set out in the treaties.

The EU’s standard decision-making procedure is known as ‘codecision’. This means that the directly elected European Parliament has to approve EU legislation together with the Council (the governments of the 27 EU countries). The Commission drafts and implements EU legislation.

The Treaty of Lisbon increased the number of policy areas where ‘codecision’ is used. The European Parliament also has more power to block a proposal if it disagrees with the Council.

Decision-making in the European Union

Síðan er það einnig þetta hérna.

The EU’s standard decision-making procedure is known as ‘codecision’. This means that the directly elected European Parliament has to approve EU legislation together with the Council (the governments of the 27 EU countries).

Drafting EU law

Before the Commission proposes new initiatives it assesses the potential economic, social and environmental consequences that they may have. It does this by preparing ‘Impact assessments’ which set out the advantages and disadvantages of possible policy options.

The Commission also consults interested parties such as non-governmental organisations, local authorities and representatives of industry and civil society. Groups of experts give advice on technical issues. In this way, the Commission ensures that legislative proposals correspond to the needs of those most concerned and avoids unnecessary red tape.

Citizens, businesses and organisations can participate in the consultation procedure via the website Public consultations.

National parliaments can formally express their reservations if they feel that it would be better to deal with an issue at national rather than EU level.

Review and adoption

The European Parliament and the Council review proposals by the Commission and propose amendments. If the Council and the Parliament cannot agree upon amendments, a second reading takes place.

In the second reading, the Parliament and Council can again propose amendments. Parliament has the power to block the proposed legislation if it cannot agree with the Council.

If the two institutions agree on amendments, the proposed legislation can be adopted. If they cannot agree, a conciliation committee tries to find a solution. Both the Council and the Parliament can block the legislative proposal at this final reading.

Sessions of the European Parliament and some Council sessions can be watched live online.

How EU decisions are made, tenglar eru á vef Evrópusambandsins.

Þarna má því sjá að fullyrðingar Styrmis um það hvernig ákvarðanir eru teknar í Evrópusambandinu eru rangar og úreltar. Enda ekki annars að vænta frá mönnum sem virðast halda það að kalda stríðið sé ennþá í fullum gangi. Ég reyndar reikna með því að Evrópuvaktin fari að flytja fréttir af Sovétríkjunum innan skamms.