Þingmenn sem eru ekki hæfir í sínu starfi

Á Alþingi situr fasistaflokkurinn miðflokkurinn og þar eru tveir þingmenn, einn þingmaður yfirgaf þá strax eftir kosningar og fór til sjálfstæðisflokksins til að stunda þar meiri fasisma en hann komst upp með í miðflokknum. Eins og allir fasistaflokkar, þá gengur miðflokkurinn út að ljúga að fólki, koma með innantóm loforð og stunda spillingu þar sem því er við komið (hafandi engin völd, þá er þessi spilling bara innanflokks núna hjá þeim).

Núna er miðflokkurinn að reyna að blása til sóknar gegn EES Samningum og í reynd EFTA. Þar sem fastaflokkar eru á móti öllu alþjóðlegu samstarfi vilja gjarnan að íslendingar þurfi að sækja um leyfi til þess að flytja til Spánar og kaupa þar hús (þetta þarf ekki í dag á grundvelli ESB sem kallast frjáls för) og búa hluta úr ári (meira en 90 daga). Hluti af því að vera í EES er að íslendingar þurfa að samþykkja lög ESB, án þess að hafa nokkuð eða mjög lítið um þau að segja (þessi staða væri ekki svona væru íslendingar aðilar að ESB).

Nýjasta grein sem einn helsti áróðursrugludallur miðflokksins, þingmaður að nafni Bergþór Ólason, sem er skrifuð í hægri fasistablaðið morgunblaðið kallast „B(r)ókun 35“ (mbl.is). Þessi grein er þvættingur, það sem ég get lesið af henni. Hægt er að lesa umrædda lagabreytingu á Samráðsgátt Alþingis, „Drög að frumvarpi til laga um breytingu á lögum um Evrópska efnahagssvæðið nr. 2/1993, með síðari breytingum (bókun 35)“ (samradsgatt.island.is).

Það er þannig í alþjóðlegu samstarfi, eins og EES samningum og ESB að lög þessa samstarf eru alltaf æðri landslögum. Þetta er gert til þess að koma í veg fyrir ósamræmi milli landa á þeim lagasviðum sem eru sameiginleg. Íslendingar hafa staðið sig afskaplega illa í að uppfylla það skilyrði í marga áratugi núna og ólíklegt að það breytist. Þessi lagabreyting tekur einnig af allan vafa á því hvaða lög gilda hverju sinni af að lög á Íslandi rekast á við lög frá ESB.

Það ætti enginn að eyða tíma sínum að hlusta á þvæluna sem kemur frá miðflokknum.

Íslendingar dæma sig til ævarandi fátæktar

Grunnur að hagsæld þjóða í hagkerfi heimsins eru viðskipti við aðrar þjóðir. Á þessu byggja mörg efnahags-bandalög í heiminum í dag. Enda er það svo að heimurinn er hægt og rólega að skiptast upp í efnahags-bandalög þjóða sem stunda viðskipti sín á milli og semja síðan sem ein heild við aðrar þjóðir eða önnur efnahags-bandalög í heiminum. Þessi bandalög eru eins misjöfn og þau eru mörg. Í Evrópu eru tvö slík bandalög til staðar. Það sem íslendingar tilheyra kallast EFTA og það sem 28 þjóðir eru í kallast Evrópusambandið í dag. Á Íslandi hefur alltaf verið barist gegn betri og sterkari tengslum Íslands við Evrópu af hálfu fólks sem er ekkert nema varðmenn kúgunar og verri lífskjara á Íslandi.
Það er ekki í fyrsta skipti sem Framsóknarflokkurinn stoppar aðild Íslands að Evrópusambandinu (þáverandi Kola og stálbandalag Evrópu) var það á árunum 1950 til 1960 þegar Framsóknarflokkurinn kom beint í veg fyrir aðildar umsókn Íslands að Evrópubandalaginu á þeim tíma. Síðan þá var málið í dvala til ársins 2009. Baráttan gegn EFTA er gott dæmi um slíkt á Íslandi, þá eins og í baráttunni gegn Evrópusambandinu í dag var talað um verra ástand [einnig hérna] við aðild. Jafnvel þó svo að raunveruleikinn hafi orðið allt annar. Slíkar fullyrðingar voru einnig hafðar uppi þegar aðild að Evrópska Efnahagssvæðinu var samþykkt á Alþingi árið 1993. EFTA aðild Íslands með EES samningnum hefur reynst íslendingum afskaplega vel. Enda hefur þetta gengið vel í því umhverfi sem var til staðar fyrir íslendinga að sinna sínum viðskiptum. Heimurinn hefur hinsvegar breyst hratt síðan stofnað var til EES og EFTA. Í dag eru báðir þessir samningar í raun úreltir og þjóna ekki hagsmunum almennings og varla að þeir þjóni hagsmunum fyrirtækja sem starfa innan þeirra.

Nauðsynlegt er fyrir íslendinga að ganga í Evrópusambandið til þess að tryggja áhrif sín og tryggja hagsmuni sína. Með því að draga aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu til baka eru íslendingar eingöngu að tryggja varanlega fátækt íslensks almennings og fyrirtækja. Enda er ljóst að í núverandi stöðu mun EES samningurinn ekki halda. EFTA aðild Íslands mun ennfremur ekki halda vegna svipaðra ákvæða þar er varða fjármagnsflutninga til og frá Íslandi. Það er ekki víst að EFTA verði til staðar mikið lengur vegna þeirrar stöðu sem komin er upp í Sviss, en EFTA í dag er ákvæði um frjálst flæði fólks sem Sviss hefur nú hafnað í þjóðaratkvæði. Það kæmi mér ekki á óvart að EFTA einfaldlega hyrfi eftir 5 til 10 ár, jafnvel skemmri tíma ef þannig aðstæður skapast. Þeir stjórnmálaflokkar sem standa í dag gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu eru í raun að gera íslenskri þjóð gífurlegan óleik með þessari afstöðu sinni. Sá ó-leikur mun verða íslendingum mjög dýr til lengri tíma litið. Enda er hætta á algerri einangrun Íslands ef EFTA og EES hverfa úr samskiptum Íslands við Evrópu.

Það er ljóst að í núverandi stöðu mun hagvöxtur á Íslandi stoppa, hafi hann verið einhver fyrir utan vöxt í einkaneyslu íslendinga. Ljóst er að núna er að koma að mjög erfiðu tímabili í sögu íslensku þjóðarinnar. Tímabil sem mun einkennast af fátækt og miklu atvinnuleysi á Íslandi. Þetta er það sem íslendingar kusu yfir sig og þetta er það sem koma skal.

Sviss á leið úr EFTA og tvíliðasamningum við Evrópusambandið

Ljóst er eftir þjóðaratkvæðagreiðsluna sem átti sér stað í gær þá er tvíhliðasamningur Sviss við Evrópusambandið fallin úr gildi. Þó ekki sé búið að segja þessum samningi upp formlega af hálfu Evrópusambandsins.

Það er einnig ljóst að EFTA aðild Sviss er einnig fallin úr gildi. Þar sem EFTA hefur svipaðar kröfur og tvíhliðasamningur Sviss við Evrópusambandið varðandi frjálsa för fólks. Það má reikna með að umrædd lagabreyting sem kosið var um í Sviss í gær nái einnig til EFTA aðildar Sviss. Ljóst er að efnahagur Sviss mun taka mikla dýfu í kjölfarið á þessari niðurstöðu, áhrifin munu ekki koma fram fyrr en eftir tvö til þrjú ár þegar umræddar takmarkanir fara að hafa veruleg áhrif á fólks flutninga til Sviss. Þetta þýðir einnig að efnahagskreppan er loksins komin til Sviss, þó með öðrum hætti en í nágrannaríkjunum.

Þjóðrembur (halldorjonsson.blog.is) og einangrunarsinnar (Evrópuvaktin) á Íslandi fanga þessu hinsvegar ákaft. Þar sem þetta fólk gerir sér ekki grein fyrir áhrifum og kostnaði við einangrun þjóða. Sviss mun hinsvegar vonandi núna þjóna sem fín viðvörun gegn slíkum hugsunarhætti og afleiðingum hans.

Öfgaliðið snýst gegn EES samningum

Það mátti búast við þessu, öfgafólkið sem hefur verið að berjast gegn ESB aðild Íslands hefur snúið sér að EES samningum, og hef ég persónulega búist við þessu í lengri tíma núna. Þeir sem hvaða mest hafið sig í frammi gegn ESB aðild Íslands hafa ákveðið að taka skrefið og hafa núna hafið baráttuna gegn EES Samningum á fullu. Þetta eru lítil skref í upphafi hjá þessu fólki, en ég reikna með að á næstum mánuðum munu íslendingar fá að sjá fleiri fréttir og áróður gegn EES Samningum, og jafnvel EFTA ef svo ber undir.

Baráttuna gegn EES samningum er leidd af tveim aðilum, Ragnari Arnalds sem hefur frá upphafi verið á móti EES samningum (og EFTA aðild Íslands) og síðan Bændasamtökum Íslands sem sjá hag sinn í því að ljúga að almenningi um stöðu mála á Íslandi. Búast má við því fljótlega að Heimssýn verði blandað í þessa baráttu og þau samtök notuð til þess að breiða út öfganar til íslendinga eins og gert hefur verið í báráttu þessa öfgafólks gegn Evrópusambandinu og samvinnu íslendinga við önnur Evrópulönd.

Enda er það svo að gamla bændaveldið á Íslandi dreymir um nýtt alræðisvald á Íslandi, og fremstur í þeim flokki er Ólafur Ragnar sem hagar sér stöðugt meira eins og einræðisherra, frekar en forseti lýðveldsins Íslands. Hvað Bændasamtök Íslands varðar, þá legg ég til að þau verði lögð niður í núverandi mynd, öll ríkisstyrk verkefni færð til viðeigandi ráðuneyta og rannsókn verði gerði á hugsanlegum lögbrotum þessara samtaka á Íslandi síðustu áratugina.

Það er hinsvegar alveg ljóst að Heimssýn ætlar sér að herða áróðurinn fyrir einangrun Íslands á næstunni, með tilheyrandi fátækt og efnahagslegum óstöðugleika fyrir íslenskan almenning. Stefna sem mun aldrei verða til góðs á Íslandi, hvorki fyrir lýðræðið eða kjör almennings. Íslendingar þurfa að átta sig á því að fullyrðingar þessa fólks um Evrópusambandið og evrópu almennt er byggt á tómri dellu, spuna sem á ekki neinn grundvöll í raunveruleikanum. Staðreyndin er einnig sú að ESB andstæðingar eru vel fjármagnaðir af LÍÚ og síðan í gegnum Bændasamtök Íslands (með vafasömum aðferðum að mínu mati). Þetta fjármagn leyfir þeim að halda úti stöðugum árórði, þó handahófskenndur og lélegur sé, engu að síður er þetta áróður sem íslenska þjóðin trúir á, enda er lítið um fréttir af raunverulegri stöðu mála í Evrópu og Evrópusambandinu að finna í íslenskum fjölmiðlum.

Hvað svo sem verður, þá er alveg ljóst að einangrunarstefna þessa fólks er skaðleg og mun alltaf verða skaðleg til lengri og skemmri tíma. Íslendingar munu fara að finna slíkt á eigin skinni fljótlega þegar stefna þessa fólks fer að birtast í stjórnarathöfnum ríkisstjórnar Íslands á næstu mánuðum og árum. Skaðinn verður langvarandi og mikill til lengdar, og almenningur á Íslandi ætti að búa sig undir það versta að mínu mati.

Vinstri vaktin gegn ESB snýst gegn EES samningum

Andstaða við hrátt kjöt og afstaðan til EES (blog.is)

Ögmundur Jónasson brýtur gegn EFTA og EES samninginn

Nýjasta reglugerð Ögmundar Jónassonar sem bannar útlendingum að kaupa jarðir og húsnæði á Íslandi er brot á EFTA aðildíslensku) Íslands og EES Samningum.

Það er bannað samkvæmt EFTA og EES samningum að setja svona hömlur eins og þær sem Ögmundur Jónasson hefur sett á Íslandi. Þetta er lögbrot samkvæmt þeim alþjóðlegum samningum sem Ísland hefur undrritað.

Ég er búinn að senda ESA tölvupóst um þetta mál og ég reikna með að þeir taki þetta mál upp. Enda er hérna um alvarlegt brot að ræða á EFTA+EES samþykktum. Ögmundur er ennfremur ráðherra í starfsstjórn. Það er ekki lengur hlutverk hans að setja svona reglur, hann hefur einfaldlega ekki umboð til þess.

Síðan eru Vinstri Grænir hissa á því að þeir hafi tapað kosningum. Það er ekki flókið að tapa kosningum þegar fólk eins og Ögmundur Jónasson er í Vinstri Grænum, með bannfíkn og útlendingahatur á háu stigi.

Fréttir og reglugerðin

Ögmundur breytir reglum um jarðarkaup útlendinga (Vísir.is)
Breyttar reglur um kaup EES borgara á fasteignum hér á landi (innanrikisraduneyti.is)
Reglugerðin sjálf.

Engin virðing borin fyrir kjörum almennings á Íslandi

Á Íslandi er barist gegn hagsmunum almennings. Alla daga, allt árið um kring. Þessi baráttumenn gegn hagsmunum almennings. Ég er ekki að tala um lægra matvælaverð á Íslandi. Ég er ekki að tala um lægri vexti á Íslandi. Ég er að tala um viðskipti íslendinga við útlönd. Þessi viðskipti skipta íslendinga miklu máli. Reynar svo miklu máli að allt annað virðist ganga fyrir hjá íslendingum.

Það er líka þar sem hugmyndafræði íslendinga virkar mjög illa. Hugmyndafræði íslendinga er nefnilega sú að best sé að stunda viðskipti við önnur lönd án viðskiptasamninga. Í mesta lagi að hafa viðskiptasamningana í formi fríverslunarsamninga (Free Trade Agreements). Gallin við FTA samninga er að þeir eru takmarkaðir, viðhalda tollmúrum og þjóna eingöngu fyrirtækjum að stórum hluta, en almenningur græðir mjög lítið á svona samningum almennt séð.

Fríverslunarsamningar þjóna fyrirtækjum en ekki almenningi. Enda er það svo að verðlækkanir á vörum eru takmarkaðar í fríverslunarsamningum eins og þeim sem EFTA gerir fyrir hönd Íslands. Auk þeirra samninga sem íslendingar gera sjálfir við önnur ríki. Á innfluttum vörum þarf almenningur hinsvegar ennþá að borga tolla (t.d vegna verslunar af internetinu). Staðreyndin er sú að almenningur á Íslandi græðir afskaplega lítið á því að íslendingar séu í EFTA+EES. Þó svo að EES samningurinn hafi fært íslendingum kjarabætur og miklar lagaumbætur á undanförnum áratug. Þá er augljóst að alltaf má gera betur.

Kerfisbundin óstöðuleiki í íslensku efnahagslífi

Á Íslandi er kerfisbundin óstöðugleiki í efnahagslífinu. Þessi kerfisbundi óstöðugleiki er ennfremur viljandi hafður til staðar svo að hægt sé með reglulegu millibili að lækka verðgildi íslensku krónunar til þess að hygla eigendum stórra útgerðarfyrirtækja ásamt öðrum stórum útflytjendum á Íslandi. Þetta er skipulagt og viljandi haft svona. Þetta óstöðuga efnahagslíf þjónar fáum fyrirtækjum og einstaklingum mjög vel. Enda tryggir endalaust gengisfall íslensku krónunar stöðugan hagnað þessara fyrirtækja. Jafnvel þó svo að tæknilega séu umrædd fyrirtæki jafnvel orðin löngu gjaldþrota vegna óráðsíu og vanhæfni stjórnenda þeirra. Þetta er ekkert ný saga. Eftir að íslenska krónan hafði verið gjaldfelld um tvö núll árið 1979 til 1981 vegna óðaverðbólgu og mjög hárra stýrivaxta þá var strax farið í að gjaldfella íslensku krónuna kerfisbundið reglulega. Þá í þágu útflytjenda. Þá var helst um að ræða LÍÚ og síðan Bændasamtök Íslands, sem standa á bak við fyrirtækjum sem flytja út landbúnaðarvörur.

Þessi kerfisbundna gjaldfelling íslensku krónunar hefur haft þau áhrif að gengi íslensku krónunar er í dag 19 til 24 kr gagnvart dönsku krónunni. Þegar tvö núll voru tekin af íslensku krónunni árið 1981 þá var íslenska krónan og sú danska næstum því á pari. Þessar kerfisbundnu gengisfellingar hafa skert lífskjör á Íslandi, minnkað kaupmátt og aukið verðbólgu svo um munar á þessu tímabili.
Gengisfelling íslensku krónunnar í upphafi árs 1983 til þess að þjóna útflytendum fisks. Heimild: Tímarit.is, upprunalegt blað er að finna hérna.

Andstaðan við Evrópusambands aðild Íslands

Andstaðan við Evrópusambands aðild Íslands þjónar eingöngu þeim sem hagnast á núverandi fyrirkomulagi. Almenningur sem er á móti Evrópusambandsaðild Íslands hefur ekki fengið réttar upplýsingar um stöðu mála, eða hefur einfaldlega lesið kerfisbundin áróður gegn Evrópusambandinu í Morgunblaðinu, Bændablaðinu eða öðrum fjölmiðlum á Íslandi. Enda er það svo að fjölmiðlar á Íslandi eru almennt mjög neikvæðir út í Evrópusambandið og flytja fréttir af málefnum þess í æsifréttastíl. Staðreyndir eru oftar en ekki virtar af vettugi af íslenskum fjölmiðlum. Þetta eru staðreyndir sem skipta máli fyrir umræðuna á Íslandi um Evrópusambandið. Þessar staðreyndir koma hinsvegar ekki fram vegna þess að íslenskir fjölmiðlar þjónkast við afstöðu LÍÚ, Bændasamtaka Íslands og annara aðila sem eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Launalækkanir í gegnum gengisfellingar, verðbólgu og hærri stýrivexti

Laun íslendinga eru bundin árstíðarsveiflum að hluta til. Það sem átt er hérna við er að gengi íslensku krónunar ræður kaupmætti íslendinga. Kaupmáttur íslendinga sveiflast því eftir árstíðum. Verstur er kaupmáttur íslendinga á tímabilinu Október til Mars í dag. Kaupmátturinn er sæmilegur frá Apríl til September. Þetta er svona rúmlega ferðamannatímabilið yfir sumarið á Íslandi. Sú kjaraskerðing sem verður til vegna verðbólgu er tengd beint því hvernig staða íslensku krónunar er hverju sinni. Verðbólga skerðir kjör fólks beint. Beinu áhrifin er það að verðlag hækkar (þar með hækkar verðtrygging einnig og verðtryggð lán fólks). Sú kjaraskerðing sem íslendingar verða til vegna hárra stýrivaxta er sú staðreynd að háir stýrivextir almennt hægja á hagvexti í eðlilegu hagkerfi. Hinsvegar er það áhugaverð staðreynd að íslenskt hagkerfi hagar sér ekki eins og venjulegt hagkerfi. Þar sem háir stýrivextir draga ekki úr þenslu og bólumyndun í hagkerfinu. Þetta virðist einkenni þess að íslenskt hagkerfi er hugsanlega alvarlega sjúkt vegna íslensku krónunar og allra þeirra hliðar áhrifa sem hún veldur í efnahagnum.

Staðreyndin er hinsvegar sú að í gegnum þetta allt saman þá borgar fólk fyrir þetta með launum sínum. Beint og óbeint. Beint með því að þurfa að borga meira fyrir nauðsynjavörur, þjónustu. Síðan óbeint með hærri stýrvöxtum, neikvæðum innlánsvöxtum á bankareiknum sínum. Ásamt stöðugt hækkandi lánum sem eru verðtryggð, þar sem verðbólgan tryggir það að höfuðstóll lána lækkar ekki þrátt fyrir reglulegar afborganir af þessum lánum. Þetta er þó það sem íslendingar virðast vilja. Miðað við mælda andstöðu íslendinga við inngöngu í Evrópusambandinu og upptöku evrunar, sem mundi leysa stóran hluta af þessum vandamálum sem ég hef nefnt hérna að ofan.

Síðan má nefna það að hinn almenni íslendingur á ekki neinn kvóta. Fjöldi kvótaeiganda er í kringum 166 manns á öllu Íslandi. Það er alveg ljóst að þeir eru ekki þjóðin og hafa aldrei verið það.

Af fáfræði og þöggun um Evrópusambandið

Samtökin Ísaold eru skilgetið afkvæmi Heimssýnar, samtaka sem ganga útá það að viðhalda efnahagslegri einangrun Íslands. Þar sem gömlir hægri og vinstri á Íslandi eru ekki ennþá búnir að fatta það að kalda stríðið er búið, og möguleikar íslendinga til þess að hafa áhrif á alþjóðlegum vettvangi núna í dag eru einhverstaðar á milli þess að vera engir yfir í það að vera litlir. Málflutningur þessara gömlu manna nær til ungs fólks. Annað væri mjög óeðlilegt. Aftur á móti er skaðsemin af varpaðri og úreltri hugmyndafræði þessara gömlu manna mjög mikil.

Núna í dag eru íslendingar farnir að dragast mjög hratt (hraðin á þessu eykst með hverju árinu) úr nágrannaríkjunum. Þá sérstaklega er varðar alþjóðleg samskipti. Það má vel vera að Norgur og Svissland gangi ekki í Evrópusambandið næstu 30 árin. Það er þeirra mál eingöngu. Það ætti hinsvegar að vera metnaðarmál fyrir íslendinga að ganga í Evrópusambandið. Enda eru íslendingar lítil þjóð með mjög takmarkaða möguleika áhrifum á alþjóðlegum vettvangi. Það breytir litlu hverju íslendingar ljúga að sjálfum sér í stjórnmálum og með fjölmiðlum um þessi mál. Staðreyndinar breytast ekki svo glatt.

Þær ásakanir sem koma fram um Evrópusambandið á vef Morgunblaðsins eru undarlegar og ekki í neinu samræmi við raunveruleika málsins. Enda er það svo að Evrópustofa hefur þann tilgang að upplýsa fólk um Evrópusambandið. Þá vegna þess að Íslands er umsóknarríki að Evrópusambandinu og er búið að sækja um aðild að því. Reyndar er það svo að áróðurinn gegn Evrópusambandinu er mun öflugri en upplýsingagjöf um Evrópusambandið frá stuðningsmönnum þess. Reyndar má segja að áróðurinn gegn Evrópusambandinu á Íslandi sé móðgun við almenning. Enda er talað niður til almennings í boðskap andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi. Látið eins og að fólk eigi ekki að hafa möguleikan á því að kynna sér málið og málflutning Evrópusambandsins, og stuðningsmanna Evrópusambands aðildar Íslands. Þetta sést best á því að þegar fjallað er um Evrópsambandið á jákvæðum nótum þá verða andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi vitlausir af reiði og koma með ásakanir um afskipti og áróður. Á meðan þeir sjálfir eru með afskipti, og hafa jafnvel gengið svo langt að reyna skemma aðildarferlið á Alþingi og í ríkisstjórn Íslands með óheiðarleika og jafnvel hreinum lygum.

Málflutningur Ísafoldar í frétt á Morgunblaðinu er gott dæmi um þessa hegðun andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi. Núna er nefnilega verið að fara halda upp, eða verið að halda upp á Evrópuviku sem fagnar því afreki sem Evrópusambandið er fyrir þjóðir Evrópu. Í þessari viku er ekki að finna neinn neikvæðan áróður um Evrópusambandið, og vegna þessa þá verða andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi alveg snarbrjálaðir og fara skrifa tóma þvælu í Morgunblaðið. Eins og þeir gera ævinlega þegar Evrópusambandið ber á góma.

Þessi hérna fullyrðing hjá Brynju er ennfremur röng, og styðst ekki við neinn raunveruleika eða staðreyndir.

[…]

Á sama tíma og blásið er til hátíðar er Evrópusambandið í málaferlum við Íslendinga fyrir EFTA – dómstólnum vegna Icesave kröfu Breta og Hollendinga. Þá eru ekki öll kurl komin til grafar í deilunni um makrílinn vegna samþykktar sjávarútvegsnefndar ESB – þingsins frá 24.apríl sl. að tillögu Framkvæmdarstjórnarinnar um reglur til þess að refsa ríkjum utan sambandsins sem að mati þess stunda ósjálfbærar fiskveiðar.

[…]

Það er EFTA sem er í dómsmáli gegn Íslandi vegna Icesave. Evrópusambandið er í dag bara aðili að málinu. Evrópusambandið er ekki að reka málið, enda hafa þeir engan rétt til þess að reka dómsmál gegn Íslandi beint á þessum grundvelli. Aðeins ESA getur það, enda er það eftirlitsstofnn EFTA.

Hvað makrílin varðar. Þá virða hvorki íslendingar eða færeyingar þá verndarstefnu sem hefur verið í kringum makrílin í norður Atlantshafi. Evrópusambandsríkin sem þetta mál varðar eru í fullum rétti til þess að verja hagsmuni sína eins og íslendingar. Munurinn er bara sá að þessi ríki eru aðildar Evrópusambandinu. Ísland er það ekki, og EFTA blandar sér ekki í svona málefni. Enda ekki hluti af þeirra stefnu að gera slíkt.

Frétt Morgunblaðsins. Með viðtali við fyrrverandi formann Ísafoldar, sem er núna talskona þessara ungliðasamtaka.

Gagnrýna Evrópuviku (mbl.is)

Þeir sögðu þetta um Icesave 3 samninginn og dómsmálið

Þar sem ég er orðin þreyttur á liðinu sem afneitar núna afleiðingum þess að fella Icesave 3 samninginn árið 2011. Í þjóðaratkvæði þann 9. Apríl 2011. Þá hef ég tekið saman þessa hérna upprifjun á því sem sagt var af andstæðingum Icesave samningins og um dómsmálið, og Icesave málið sjálft.

Byrjum á formanni framsóknarflokksins. Honum Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni.

[…]

Í öðru lagi er alls ekki víst að Íslendingar tapi þessu máli. Virtir lögfræðingar, íslenskir sem erlendir, hafa fært fyrir því rök að Ísland eigi mjög góðar líkur á að vinna slíkt mál fyrir EFTA dómstólnum. En eitt er víst: Bretum og Hollendingum hentar hvorki að vinna né tapa slíku máli. Hvers vegna?

Jú, Það hentar þeim augljóslega ekki að tapa dómsmáli, en ástæðan fyrir því að þeim hentar ekki að vinna það heldur er að þá hefur Evrópudómstóll komist að þeirri niðurstöðu að allar innistæður í öllum bönkum í Evrópu séu á ábyrgð viðkomandi ríkja. Breskum yfirvöldum ber þá að tryggja allar innistæður í breskum bönkum upp að 20.000 Evrum, hollenska ríkið ber þá ábyrgð á hollenskum bönkum og svo framvegis. Ekki aðeins er þetta algerlega andstætt samkeppnisreglum Evrópusambandsins heldur má einnig velta því fyrir sér hversu vænlegt það sé fyrir t.d. yfirskuldsett spænska ríkið að fá alla stórskuldugu spænsku bankana í fangið í einu vetfangi eftir slíkan dóm.

[…]

Í fjórða lagi er öruggt að aðeins íslenskur dómstóll getur dæmt íslenska ríkið til að greiða Bretum og Hollendingum skaðabætur vegna Icesave málsins (t.d. allar Icesave innistæður sem Bretar greiddu úr, eins og hræðsluáróðurinn hamast nú á). Þetta kom t.d. fram fyrir skömmu í bréfi frá ritara EFTA dómstólsins. Varnarþing íslenska ríkisins er í Reykjavík og ríkið verður ekki sótt fyrir öðrum dómstólum nema það samþykki það sjálft (t.d. eins og gert er í Icesave samningunum).

Ef Bretar og Hollendingar myndu ekki fallast á þá lausn sem íslendingar byðu í kjölfar EFTA dóms gætu þeir því höfðað skaðabótamál á hendur íslenska ríkinu fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur.

[…]

Í sjötta lagi er rétt að minnast þess að Icesave samningur losar íslenska ríkið ekki við málaferli vegna neyðarlaganna, og mismununnar á grundvelli þeirra, enda eru slík málaferli þegar hafin af hálfu annarra kröfuhafa.

Þegar staðreyndir málsins eru skoðaðar lið fyrir lið á skynsamlegan hátt er augljóst að sá hræðsluáróður sem nú er beitt til að hvetja Íslendinga til að samþykkja Icesave samningana er rakalaus.

Sigmund Davíð Gunnlaugsson, Bretum og Hollendingum hentar hvorki að vinna né tapa dómsmáli, Advice.is

Maður að nafni Frosti Sigurjónsson kom einnig með ýmsar fullyrðingar um Icesave 3 samningin sem reyndust ekki halda þegar á reyndi.

[…]

2. Ef við fellum Icesave þá eru Bretar og Hollendingar illa sviknir
Þetta er rangt því neyðarlögin tryggja þeim mörg hundruð milljörðum hærri bætur en ef tryggingasjóðurinn hefði verið fullur af peningum. Þeir fá heila 1175 ma í stað aðeins 674 ma.

[…]

8. Leiðin til að losna við Icesave málið er að samþykkja samninginn
Stjórnvöld leggja ofuráherslu á að ljúka Icesave málinu. “það sé þreytandi að hafa þetta hangandi yfir sér”. Með samningnum eru stjórnvöld að flytja málið af sínu borði til fólksins í landinu, sem mun burðast með málið í allt að 35 ár – í formi hærri skatta og minni velferðar.

[…]

10. Icesave samningurinn dregur úr líkum á að neyðarlögin falli
Sumir telja hald í því að hafa Breta og Hollendinga með sér í liði ef kemur til ágreinings um gildi neyðarlaganna og vilja því samþykkja Icesave. En þótt samningurinn verði felldur, þá hafa Bretar og Hollendingar gríðarlegan hag af því að neyðarlögin haldi og munu því ekki vilja hrófla við þeim.

Frosti Sigurjónsson , 10 Bábiljur um Icesave, Advice.is

Maður að nafni Jón Hjaltalín Magnússon hélt ýmsu fram, og bjóst við Icesave 4 samningi. Hann sá ekki fyrir dómsmálið, sem þó var augljóst fyrir öllum að mundi eiga sér stað ef Icesave 3 yrði fellt.

[…]

Það er deginum ljósara að allir þrír Innistæðutrygginagsjóðir þessara landa munu krefjast forgangs í bú Landsbankans með kröfur sínar þegar að útborgun kemur og sérstaklega sá íslenski samkv. “Hall-ákvæðinu” svokallaða um forgangskröfu lágmarksgreiðslna. Hvernig sem Skilanefnd Landsbankans ákveður útborganir sínar, þá munu Innistæðutryggasjóðir landanna þriggja leita til dómstóla til að hámarka greiðslur til sín úr búinu eins og aðrir kröfuhafar. Hvort sem men velja að segja Nei eða Já í kosningunum um ICESAVE á laugardag þá fer málið fyrir dómstóla. Því segi ég NEI og styrki þannig málflutning okkar færustu íslensku og erlendu lögfræðinga fyrir dómstólum hérlendis þegar þar að kemur og sem mun leiða til fjórða ICESAVE – samningatillögunar og vonandi án greiðslu nokkurra vaxta því þær eiga að lenda á þrotabúi Landsbankans, ef þær eiga nokkurn rétt á sér. Hingað til hafa þessar ICESAVE samningatillögur bara farið síbatnandi fyrir okkur Íslendinga!

[…]

Jón Hjaltalín Magnússon, Ég segi NEI við ICESAVE því málið fer hvort eð er fyrir dómstóla, Advice.is

Maður að nafni Sigurður Hannesson skrifaði grein, sem var bara tómt bull frá upphafi til enda. Hérna er sýnishorn af bullinu.

[…]

Hafa verður í huga að aðgerðir íslenskra stjórnvalda voru til þess fallnar að verja greiðslumiðlun Íslands gegn falli. Hefði það ekki verið gert hefðu eignir gamla Landsbankans rýrnað enn frekar þar sem verulegur hluti þeirra var innlendar eignir. Tjón Breta og Hollendinga hefði orðið mun meira en raun varð.

Því er haldið fram að dómstólaleiðin sé varhugaverð vegna þess að Ísland gæti verið dæmt fyrir mismunun vegna aðgerða sinna. Þá þarf hins vegar að sýna fram á að mismunun hafi valdið beinum og verulegum skaða. Svo er ekki.

Sigurður Hannesson, Hvaða skaða?, Advice.is

Maður að nafni Friðrik Hansen Guðmundsson kom með fullyrðingar sem hafa hreinlega ekki staðist.

[…]

Samþykkjum við Icesave 3 þá þarf ríkissjóður að greiða þessar 674 ma. óháð því hvað fæst úr þrotabúi Landsbankans. Með því að samþykkja Icesave 3 þá er verið að skuldsetja ríkissjóð um 674 ma. Þessi dómur sem féll í dag að heildsölulán eru forgangskröfur verður til þess að minna er til skiptana úr þrotabúinu upp í þessa Icesave reikninga. Það þýðir að væntingar um að lítið sem ekkert muni falla á ríkissjóð samþykkjum við Icesave 3 eru gufaðar upp. Verði neyðarlögunum hnekkt nú í framhaldinu þá verður þrotabú Landsbankans ekki til ráðstöfunar upp í þessa 674 ma. sem er þá orðin að skuld ríkissjóðs við Breta og Hollendinga.

Því er svo haldið fram að með því að auka skuldsetningu ríkissjóðs um 674 ma. þá verði auðveldara að fá lán hjá erlendum fjármálafyrirtækum.

Því er svo haldið fram að þau lán sem bjóðast eftir að við eru búin að auka skuldsetningu ríkissjóðs um sem samsvarar hálfri landsframleiðslu að þau verða þá á lægri vöxtum en þau lán sem bjóðast í dag.

[…]

Það er ljóst að það er fullt af fólki í þessu samfélagi sem er búið að missa algjörlega áttirnar í þessu máli.

Við skulum ekki láta þetta fólk segja okkur að með því að skuldsetja ríkissjóð um hálfa landsframleiðsluna þá verði auðveldara að fá lán í útlöndum og þau lán fáist á lægri vöxtum. Við skulum ekki láta þetta fólk segja okkur að hvítt sé svart og svart sé hvítt.

Kjósum NEI við Icesave og tryggjum hér á komandi árum að minnsta kosti óbreytta stöðu ef ekki betri í framboði á erlendum lánum og að minnsta kosti óbreytta vexti ef ekki betri vexti á þessum lánum.

Friðrik Hansen Guðmundsson, Hvernig getur skuldsetning ríkissjóðs upp á 674 ma. aukið lánshæfi hans?, Advice.is

Maður að nafni Þorstein Hjaltason hélt að mundi ekkert gerast ef íslendingar höfnuðu Icesave 3 samningum.

[…]

Hvað ef við segjum nei við Icesave?

Það sem við segjum með nei-inu er, að við teljum okkur ekki lagalega ábyrg og erum tilbúin til að láta á það reyna fyrir dómstólum. Sama hver niðurstaða slíks máls yrði þá er trúlegt að hún myndi leiða til breytinga á innistæðutryggingakerfinu í ESB og ekki er alveg víst að áhugi sé fyrir slíku og þar með ekki dómsmáli.

Hvað ef við segjum já?

Ef við segjum já föllumst við á að ríkisábyrgð sé á þessum skuldbindingum og verðum að haga okkur í samræmi við það. Við getum ekki barið höfðinu við steininn og sagt, »Tja við skulum borga núna en að sjálfsögðu er okkur það ekki skylt og gerum það ekki næst.« Við yrðum að leggja til grundvallar að bankar eru á ábyrgð ríkisins hvað þetta varðar og því verður ríkið að hafa verulega meiri hemil á þeim. Margt verður að fara yfir t.d. það að ef samstarf í ESB eða EES krefst þess íslenskum bönkum sé heimilt að starfa alls staðar á svæðinu, höfum við þá efni á því að taka þátt í því samstarfi að óbreyttu innistæðutryggingakerfi ESB?

[…]

Þorstein Hjaltason, Eftir Icesave, Advice.is

Síðan hélt Advice hópurinn ýmsu fram um hvað mundi gerast ef íslendingar mundu fella Icesave. Eins og hægt er að sjá í þessari auglýsingu þeirra hérna.


Smellið á myndina til að fá fulla stærð.

Síðan voru það hópar eins og Samstaða þjóðar gegn Icesave sem voru í umræðunni. Sá hópur var reyndar að mestu leiti skipaður hægri öfgamönnum sem höfðu, og hafa í dag ekkert vit á því sem Icesave snýst um. Síðan voru það einnig þingmenn, sem eru yfir sig hissa á dómsmálinu núna í dag vegna Icesave sem vildu málið fyrir dóm og voru að hvetja fólk til þess að fella Icesave samningin í þjóðaratkvæði. Guðlaugur Þór, þingmaður sjálfstæðisflokksins var einn af þessum mönnum ásamt fleirum.

Dómsmál er hinsvegar það sem íslendingar vildu, og það sem íslendingar fengu. Það að Evrópusambandið vilji aðild að þessu dómsmáli kemur ekkert á óvart. Aftur á móti mun Evrópusambandið ekki hafa neitt með niðurstöðu EFTA dómstólsins að gera. Enda er EFTA dómstólinn sjálfstætt dómsvald innan EFTA ríkjanna, og nær bara til þeirra en ekki Evrópusambandsins. Eins og látið er liggja að í umræðunni þessa dagana.

Bloggfærsla uppfærð klukkan 18:11 UTC þann 12.04.2012.

Staðan í Icesave er það sem óskað var eftir

Sú staða sem er komin upp í Icesave málinu kemur ekkert á óvart. Þannig að það þýðir lítið fyrir fólkið sem hvatti til þess að Icesave 3 samningurinn yrði felldur í kosningum að væla núna yfir stöðu mála. Þetta var það sem þau vildu, og fengu. Enda er það, eins og bent var á. Það er betra að semja um málin heldur en að takast við þau í gegnum dómsmál.

Þetta væl sem Ögmundur Jónasson Innanríkisráðherra birtir núna á heimsíðu sinni í kvöld er því bara hlægilegt. Maðurinn hefði sjálfur getað sagt sér að þetta mundi gerast ef að Icesave færi í dómsmál. Aftur á móti vildi Ögmundur fá Icesave sem dómsmál með því að hafna samningaleiðinni, og því er þessi staða sem núna er komin upp meðal annars á hans ábyrgð.

Þetta kjaftæði Ögmundar um að Evrópusambandið vilji Ísland á hnéin er ekkert nema marklaus þvæla. Íslendingar vildu ekki semja um málið, og því þurfti að fara dómsmálaleiðina til þess að leysa úr málinu. Reyndar er alveg ljóst að íslendingar munu tapa Icesave málinu. Það er bara spurning hversu slæmt þetta tap verður þegar á reynir.

Hvað Ögmund og hans líka varðar. Þá hef ég aðeins þetta að segja. Ykkur var nær að vera með þennan helvítis hroka og yfirlæti. Ég kenni ykkur um þessa stöðu og engum öðrum, og ég tek ekki mark á afneitun ykkar þar sem þið eruð að afneita eigin gjörðum í Icesave málinu og þeirri stöðu sem er komin upp.