Viðskiptabönn Bændasamtaka Íslands kosta sauðfjárbændur milljarða í tekjur

Sú hugmyndafræði sem keyrir Bændasamtök Íslands og andstöðu þeirra gagnvart Evrópusambandinu (Wikipedia á ensku hérna) er núna að kosta íslenska sauðfjárbændur milljarða í tekjur á ári þessa mánuðina. Ástæðan er sú að íslenskir sauðfjárbændur og íslenskir bændur almennt hafa ekki aðgang að 512 milljón manna markaði sem Evrópusambandið byggir á.

Ástæðan er sú að íslendingar hafa takmarkaðan innflutning inná markaði Evrópusambandsins með lambakjöt og aðrar vörur vegna tolla eins og fjallað er um á vefsíðu Evrópusambandsins hérna. Aðild Íslands að Evrópska Efnahagssvæðinu (EES) skiptir engu í þessu máli og er líklega býr til fleiri vandamál en það á að leysa. Samkvæmt þessari hérna (smella þarf á ‘Market Dashboard’fyrir nýjustu verðupplýsingar á markaði Evrópusambandsins) vefsíðu, þá getur íslenskur bóndi fengi 515,6€ á hver 100 kg af góðu lambi á markaði Evrópusambandsins í dag. Létt lamb fer á 552,9€ á hver 100kg núna í dag á markaði Evrópusambandsins.

Kjötfallið sem íslenskir bændur sitja uppi með og veldur tekjutapi hjá íslenskum sauðfjárbændum stafar eignöngu af þröngsýni og skorti á framsýni hjá Bændasamtökum Íslands. Það er stór markaður fyrir íslenskt lambakjöt en sá markaður er allur í Evrópusambandinu og á meðan íslendingar standa þar fyrir utan. Þá er sá markaður svo gott sem lokaður fyrir íslenska sauðfjárbændur.

Íslenskir sauðfjárbændur og aðrir eru að láta Bændasamtök Íslands að hafa sig að fíflum með stöðugri andstöðu þeirra við aðild Íslands að Evrópusambandinu. Ef íslenskir bændur vilja hafa það gott og halda áfram að hafa í sig á þá verða íslenskir bændur að láta af andstöðunni við aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Íslandi best borgið innan Evrópusambandsins (ESB) með evru

Útganga Bretland úr Evrópusambandinu mun valda efnahagskreppu á Íslandi. Þar sem helstu útflutningsmarkaðir Íslands til Bretlands munu lokast í kjölfarið á úrgöngu Bretlands úr Evrópusambandinu og munu verða lokaðir til lengri tíma í kjölfarið. Það er mikil hætta á því að sú efnahagskreppa muni vara til lengri tíma á Íslandi og verði jafnvel dýpri en sú efnahagskreppa sem varð í kjölfarið á bankahruninu árið 2008.

Það er því alveg ljóst að ef Íslendingar vilja hafa aðgang að alþjóðlegum mörkuðum án tollgjalda og innflutningstakmarkana, þá er alveg nauðsynlegt fyrir íslendinga að ganga í Evrópusambandið sem fyrst og taka upp evruna sem gjaldmiðil eins og fljótt og hægt er. Að öðrum kosti býður íslendinga ekkert nema kreppa og fátækt, enda mun ferðamannastraumur frá Bretlandi til Íslands detta niður í kjölfarið á því að Bretland hverfur úr Evrópusambandi, þar sem frá þeim degi sem Bretland gengur úr Evrópusambandinu þá munu Bretar missa þau réttindi að geta ferðast frjálsir um alla Evrópu. Nýju kröfurnar til Breta verða þær að Breskir ríkisborgarar verða krafðir um landvistarleyfi til Íslands (Schengen visa heimild) áður en þeir koma til Íslands. Á móti munu íslendingar einnig verða krafðir um Visa heimildir áður en þeim verður hleypt inn í Bretland, þannig að verslunarferðir íslendinga til Bretlands munu verða eitthvað sem mun tilheyra sögubókunum frá og með þeim degi sem Bretland gengur úr Evrópusambandinu.

Það er erfitt að segja til um það hvernig kreppan mun verða á Íslandi, þó er ljóst að kreppan mun hefjast í kringum árið 2019 eða uppúr 2020 eftir að breskir markaðir verða harðlæstir og íslendingum verður óheimilt að flytja þangað inn matvæli af neinu tagi. Eina vörn íslendinga í þessum aðstæðum er aðild Íslands að Evrópusambandinu og þá helst með evru en ljóst er á þeim tímaramma sem er núna í boði að það næst ekki alveg, þó er hægt að styrkja stöðu Íslands með því að halda áfram með aðildarviðræður við Evrópusambandið, klára þær og samþykkja síðan í þjóðaratkvæðagreiðslu og ganga síðan í Evrópusambandið í kjölfarið. Evruna er síðan hægt að taka upp um leið og lögbundum skyldum hafa verið uppfylltar og samþykktar af ECB og viðeigandi aðilum innan ESB.

Þó svo að Bretland væri ekki að ganga úr Evrópusambandinu og valda kreppu á Íslandi í kjölfarið, þá er alveg ljóst að Íslandi væri samt betur borgið innan ESB. Þar sem sá efnahagur sem íslendingar búa við í dag er ekki neinum bjóðandi og í reynd tryggir eingöngu það að þeir sem eru að kaupa íbúðir í dag munu tapa þeim eftir 3 – 5 ár, í næstu efnahagskreppu sem mun örugglega skella á Íslandi og eins og ég skrifa hérna að ofan, þegar Bretland gengur úr Evrópusambandinu og útflutningsmarkaðir íslendinga til Bretlands lokast.

Örlög Íslands ráðast á næstu mánuðum og árum

Ísland er eitt þeirra ríkja sem varð til í kjölfarið á seinni heimsstyrjöldinni. Það er erfitt að segja til um það hvernig málin hefðu þróast ef stríðið í Evrópu hefði ekki brotist út. Þó er ljóst að Ísland hefði ekki orðið sjálfstætt ríki eins og raunin varð, líklegra er að íslendingar væru þá ennþá í konungsríkinu Danmörku með svipuðum hætti og Færeyjar og Grænland. Alveg óháð slíkum hugsunum þá er alveg ljóst að Ísland sem ríki er á mörkunum að vera starfhæft ríki eins og málin er að þróast núna. Ástæðan er ekkert flókin og hefur allt með þá staðreynd að gera hverjir eru við völd núna á Íslandi. Ég hef ekki skrifað mikið um íslensk málefni á undanförnum mánuðum, þar sem ég áttaði mig á þeim sannleika að lítið breytist á Íslandi og mun lítið breytast á næstu árum. Það eina sem breytist eru nöfnin, fjöldi þingmanna. Stefnumálin eru hinsvegar nærri því alltaf þau sömu, til skamms tíma (kjörtímabilið yfirleitt) og án nokkurar langtímaáætlana.

Það sem er að á Íslandi og er að gera alla stjórnsýsluinnviði landsins ónýta. Það má kalla þetta stjórnsýslulegan fúa. Ástæðan er mjög einföld, það er ekki verið að skipta út því sem fúnar á Íslandi, eins og er gert í öðrum ríkjum heimsins. Stjórnmálamenn eru ekki kærðir fyrir spillingu, stjórnkerfið og stjórnvöld rotta sig saman með stórfyrirtækjum og sérhagsmunasamtökum (Bændasamtök Íslands, Fyrrverandi LÍÚ, og fleiri) til þess að arðræna almenning á Íslandi inn að beini. Þetta eru nokkur atriði sem ég ætla að fara hérna yfir. Þar sem á meðan þetta er í sjálfu sér flókið, þá er þetta einnig á sama tíma mjög einfalt mál. Ég ætla að byrja á toppnum.

Forseti Íslands (Ólafur Ragnar Grímsson)

Byrjum á einföldu atriðunum. Ólafur Ragnar er búinn að sitja sem forseti Íslands í 19 ár þegar þetta er skrifað, á næsta ári verður hann búinn að vera í embætti í 20 ár. Það er aðeins einvaldurinn í Hvíta Rússlandi sem er búinn að sitja lengur og þar munar eingöngu einu ári. Fyrstu tvö kjörtímabil Ólafs Ragnar voru svo til án nokkura hneyksla eða umræðu um hans embætti. Enda gerðist nærri því ekki neitt markvert á þeim tíma. Síðan þá fór að draga til tíðina og þá sérstaklega eftir efnahagshrunið árið 2008. Í aðdraganda efnahagshrunsins var hann að nota embætti sitt til þess að auglýsa og styðja banka og önnur fyrirtæki á Íslandi. Slíkt fellur ekki undir embættisverk forseta Íslands, gallin er hinsvegar sá að engar reglur eru til um þetta og Ólafur Ragnar neitar að samþykkja siðareglur varðandi slík atriði.

Þegar tilefni gefa ástæðu til. Þá hefur Ólafur Ragnar notað allt það sem hentar honum til þess að auka vinsældir sínar. Á síðustu árum hefur hann notað Icesave til þess að auka vinsældir sínar og náði að toppa það fyrir forsetakosninganar árið 2012 og tryggja sér þannig endurkjör. Ólafur hefur aldrei unnið þannig að almenningi á Íslandi stafi bati af. Þannig hefur það í raun aldrei verið eftir að hegðun hans varð með þessum hætti sem núna er. Ólafur hefur hinsvegar verið að tryggja hagsmuni þeirra sem eru hvað ríkastir á Íslandi. Það er eina hugsun hans, enda er Ólafur að tryggja sína eigin hagsmuni með þessu eftir að hann lætur af embætti sem forseti Íslands.

Sjálfstæðisflokkur og framsóknarflokkur

Síðan Ísland varð sjálfstætt ríki árið 1944 (71 ár) hafa sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn verið með völd á Íslandi í rúmlega 54 ár af 71 ár síðan Ísland varð sjálfstætt ríki (samkvæmt þessari hérna grein). Á þessum tíma hafa þessir stjórnmálaflokkar fúnað eins og annað í stjórnmálum Íslands á þessum tíma. Lítil endurnýjun verður innan þessara flokka hugmyndafræðilega og stefnulega. Enda stunda þessir flokkar báðir næstum því sömu stefnu í raun, munurinn er helst sá að hvernig stefnan er klædd upp og sýnd almenningi. Þar er talsverður munur en í raunveruleikanum er enginn munur á stefnum þessara flokka og hefur aldrei verið. Báðir þessar flokkar ganga erinda sérhagsmunahópa á Íslandi, sérstaklega í Bændasamtökum Íslands, sjávarútvegi og síðan þeirra sem vilja tryggja einangrun Íslands frá umheiminum. Svo mikil er græðgin innan þessara flokka að ekkert skiptir meira máli hjá þeim heldur en þeirra eigin hagsmunir og það er allt gert til þess að tryggja þá. Enda eru báðir þessir flokkar reknir eins og einkafyrirtæki tveggja fjölskylda.

Hinir stjórnmálaflokkanir á Íslandi

Fyrir utan Pírata, sem ég tel að séu ennþá tiltölulega óspilltir (ég á eftir að sjá hvernig vald fer með þá og stefnu þeirra). Þá er ljóst að hinir stjórnmálaflokkanir séu jafn mikið spilltir og sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn. Það er nákvæmlega enginn munur þar á milli. Það sést mjög vel á undanförnum árum þegar Samfylkingin og Vinstri Grænir drápu báðir nýja stjórnarskrá Íslands vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn fóru fram á það og í reynd héldu uppi málþófi á Alþingi þegar átti að koma nýrri stjórnarskrá í gegn (sjá hérna og hérna). Eftir að fullnaðarsigur var unnin gegn lýðræðisumbótum á Íslandi þá kom í ljós að það sem hafði sést á Alþingi var bara hálf sagan og varla það. Þáttur Samfylkingarinnar (sjá hérna) í að drepa nýja stjórnarskrá Íslands er mjög augljós og verður verkefni sagnfræðinga (sjá hérna) í framtíðinni að komast að því hvað gekk þarna á.

Fjölmiðlar á Íslandi

Á Íslandi er meirihluti fjölmiðla komnir undir tvær blokkir. Þær blokkir eru sjálfstæðisflokkurinn (beint og gegnum milliliði) og síðan framsóknarflokkurinn í gegnum milliliði. Það eru einstaka fjölmiðlar sem eru sjálfstæðir en þeir standa illa oft á tíðum og stafar stöðug hætta af því að geta verið til í dag en horfnir á morgun. Blaðamönnum er ennfremur ekki tryggt það sjálfstæði sem þarf til þess að reka almennilega rannsóknarblaðamennsku, ásamt lágum launum, lélegri ritstjórn og löngum vinnudegi. Eini fjölmiðill landsins sem hefði með réttu átt að standa styrkum fótum í dag er Ríkisútvarpið en það er ekki raunin. Að færa fjármálavald Rúv til Alþingis var og hefur alltaf verið viljandi aðferð sjálfstæðisflokksins og framsóknarflokksins til þess að ná tökum og stjórna umræðu Rúv um þá og þeirra verk. Eins og sést hefur, þá hafa þessir flokkar ekki verið óhræddir við að nota vald sitt til þess að skera niður Rúv, hóta fréttamönnum (sem er oft hunsað) og almennt gera allt sem í þeirra valdi til þess að hafa áhrif á umræðuna. Þetta hefur virkað að einhverju leiti, enda er erfiðara að fjalla um mál sem skipta máli þegar búið er að skera niður allt fjármagn sem þarf í slíkan fréttaflutning og ekki bætir úr skák þegar stjórnarmeirihlutinn hótar niðurskurði ef fjölmiðlamenn haga sér ekki að óskum viðkomandi stjórnmálamanna (sjá hérna, hérna og hérna). Þetta er staða sem er hættuleg en þetta er einnig staða sem var viljandi sett upp af stjórnmálamönnum á Íslandi og þeir hafa engan áhuga á því að breyta þessu. Þar sem fjárlagavaldið gefur þeim ómæld völd til þess að þagga niður í óþægilegum fréttaflutningi sem nær til allra landsmanna á Íslandi.

Efnahagsmálin á Íslandi

Síðan efnahagshrunið árið 2008 hafa efnahagsmálin á Íslandi verið mjög undarleg. Enda er hagkerfið allt saman komið undir hæl nokkura aðila og í reynd í hendur nokkura fjölskyldna á Íslandi. Núna er komin upp sú staða í hagkerfi Íslands að ef einn aðili fellur þá munu allir aðilar falla, gildir þá einu hversu stórir eða litlir þeir eru. Þetta sést mjög vel á eignargröfum sem komu fram í fjölmiðlum fyrir nokkrum vikum síðan og er hægt að skoða hérna, hérna og hérna. Þetta er bæði hættulegt og glæfralegt, bendir einnig til þess að lærdómurinn af efnahagshruninu árið 2008 hafi verið nákvæmlega enginn og þar við situr.

Þvert á góða efnahagsstefnu þá hefur Seðlabanki Íslands verið að hækka stýrivexti. Þetta virðist vera eingöngu gert til þess að hækka verðbólgu, það er þó ekki að gerast eins og hagfræðingar Seðlabankans búast við þar sem þeir skilja ekki hvað er í gangi og hvernig á að bregðast við því. Verðbólga án húsnæðis er ekki nema 0,5% á Íslandi núna um þessar mundir og 1,5% með húsnæði. Ég skil ekki afhverju Seðlabanki Íslands er að auka vaxtabirði íslendinga með þessum aðgerðum sínum, þar sem það minnkar kaupmátt og gerir endurgreiðslu lána af öllum gerðum erfiðari, þar sem aukinn vaxtakostnaður skerðir möguleika fólks á að nota peninginn í annað nytsamlegra, svo sem matvælakaup, endurnýjun á nauðsynlegum búnaði heimilis og fleira þannig. Ég reikna fastlega með frekari vaxtahækkunum á Íslandi, enda virðist stefnan vera sú að skerða kaupmátt almennings eins og hægt og halda kaupmætti niðri með skipulegum hætti. Stefnan ætti og þarf að vera jöfn kjör og stöðugleiki í efnahag Íslands en ljóst er að það gerist ekki og mun aldrei gerast á Íslandi á meðan hugsunarhátturinn er eins og hann er í dag.

Samskipti Íslands við umheiminn

Það hefur verið óopinber stefna núverandi ríkisstjórn (frá kosningum 2013 – 2017) að koma á þeirri stefnu að einangra Ísland frá Evrópu varanlega. Þessi stefna hefur þann tilgang að færa Ísland nær Bandaríkjunum, bæði efnahagslega og þjóðfélagslega. Þessari stefnu hefur verið fylgt eftir í gegnum samtök eins og Heimssýn og fleiri aðili sem tala gegn Evrópusambandinu. Þær breytingar sem er verið að gera í heilbrigðiskerfinu og menntakerfinu á Íslandi eru þannig settar upp að kerfið er að hluta til orðið eins og það kerfi sem Bandaríkjamenn nota og á ekkert skylt lengur við það kerfi sem er notað á hinum norrænu löndum. Sérstaklega Noregi, Svíþjóð og Danmörku. Umræðan um að fara úr Schengen samstarfinu hefur eingöngu þann tilgang að koma af stað afsökun svo að ríkisstjórnin geti fundið tylliástæðu til þess að segja upp Schengen og taka upp fast vegabréfaeftirlit á Íslandi.

Úrsögn Íslands úr EES virðist einnig vera þessum aðilum hugleikinn. Ástæða þess að ekki hefur orðið að þessu er sú staðreynd að Bandaríkin hafa ekki sýnt neinn áhuga á því að styðja Ísland um nokkurn hlut. Þó er alveg ljóst að breytt varnarstaða vegna hernaðarbrölts Rússlands er að æsa þessa aðila í að koma Íslandi úr Schengen og EES, jafnvel er hugsanlegt að það verði gengið svo langt að Ísland segi sig úr Norðurlandasamningum, ef slíkt hentar hagsmunum þessara hagsmunaðila sem ráða för á Íslandi. Það er reyndar ekki víst af ekkert af þessu gerist, þar sem hugsanlegt er að Bandaríkin reyni eftir fremsta megni að forðast sérhagsmunaklíkunar á Íslandi og þeirra græðgi.


Hinir fúnu innviðir Íslands

Eins og sést hérna að ofan þá er staðan á Íslandi frekar slæm og fúin. Það er mjög mikið og stórt vandamál fyrir alla íslendinga að svo sé. Það versta er að líklega er ekkert hægt að gera í þessu. Ef Píratar komast til valda á Íslandi (eins og ég reikna með að gerist eftir næstu kosningar til Alþingis), þá er engu að síður til staðar kerfi á Alþingi og utan þess sem mun berjast við þá alla leiðina og allt kjörtímabilið. Annað hvort þangað til að Píratar gefast upp eða láta eftir kröfum þessa kerfis sem er til staðar í dag. Þetta er ein af þeim ástæðum afhverju ríkisstjórn Samfylkingingar og Vinstri Grænna gekk svo illa að koma sínum málum í gegnum Alþingi og jafnvel ráðuneytin. Kerfið sem er til staðar sá rækilega til þess að ekkert breyttist og í dag er þetta kerfi ennþá til staðar og passar rækilega uppá þá hagsmuni sem því hefur verið sagt að passa upp á. Þetta er staðan í dag og þetta er mjög slæm staða til þess að vera í.

Dagurinn þegar Ísland hættir að vera til sem ríki

Eins og ég nefni fyrst í þessari grein þá er ástæða þess að Ísland fékk sjálfstæði frá Danmörku sú staða sem komin var upp eftir að þjóðverjar höfðu ráðist inn og hertekið Danmörku. Íslendingar notuðu sér þá lagaholu í samningum um fullveldi íslendinga við Danmörku til þess að lýsa yfir sjálfstæði frá Danmörku. Þar sem ekki var hægt að semja um áframhaldandi veru Íslands í konungsríkinu Danmörku. Það er mér til efins að íslendingar hafi verið tilbúnir til þess að verða sjálfstæð þjóð með allri þeirri ábyrgð sem því fylgir, eins og atburðir frá árinu 1944 hafa sýnt. Auk allrar þeirra spillingar sem hefur ríkt á þeim tíma á Íslandi. Eitt af betri dæmum það hversu óundirbúnir íslendingar voru og eru fyrir sjálfstæði er sú staðreynd að núna 71 ári eftir að íslendingar lýstu yfir sjálfstæði er ennþá í gildi stjórnarskrá á Íslandi sem var eingöngu hugsuð til sex mánaða á meðan ný stjórnarskrá yrði samin fyrir Ísland og allar tilraunir til þess að setja nýja stjórnarskrá hafa verið stoppaðar af. Þetta er grunnurinn að þeim stjórnmálavandamálum sem eru ríkjandi á Íslandi og þetta er einnig grunnurinn að falli Íslandi sem ríkis. Ekki veit ég hvað mun valda því að allt kerfið hrynur á Íslandi.

Mér þykir þó líklegast að næsta efnahagskreppa á Íslandi muni reyna mjög mikið á fúna og skemmda innviði Íslands á pólitíska sviðinu. Hvort að það verður atriðið sem veltir öllu um koll veit ég ekki, ef það gerir það ekki, þá er ljóst að næsta efnahagskreppa mun eingöngu auka skemmdirnar og hið fúna kerfi á Íslandi. Sagan segir mér einnig að friður er ekki varanlegur í Evrópu, jafnvel þó svo að Evrópusambandið muni tryggja frið milli sinna aðildarríkja. Þá er alveg ljóst að önnur öfl innan Evrópu munu líklega ná að koma af stað stríðum á einhverjum tímapunkti og þá er ljóst að staða Íslands sem sjálfstæðs ríkis mun standa mjög tæpt.

Enda er Lýðveldið Ísland afleiðing seinni heimstyrjaldarinnar og fullveldið sem fékkst árið 1918 var í raun bein afleiðing af styrjöldinni í Evrópu árin 1914 – 1918. Sú staða sem íslendingar njóta núna í alþjóðasamfélaginu getur breyst og mun breytast hratt ef óstöðugleiki kemst á núverandi skipulag og það er alveg ljóst að óstöðugleiki er kominn í kerfið eftir að Rússland innlimaði Krímarskaga í Mars 2014 hleypti óstöðugleika í núverandi skipan ríkja í Evrópu. Það er ekki ljóst ennþá hvaða afleiðingar þetta mun hafa til lengri tíma en mér þykir ljóst að þær verða ekki góðar eða jákvæðar fyrir íslendinga.

Það er engin framtíð á Íslandi

Undanfarna daga hefur Sigmundur Davíð verið hissa á því afhverju fólk er að flytja frá Íslandi. Sérstaklega þegar allt gengur svona vel, staðreyndin er hinsvegar sú að það gengur bara vel hjá sérhagsmunafólkinu núna í dag. Hjá hinum almenna Íslendingi sem þarf að lifa af þeim launum sem hann fær borgað, þá er staðan mjög slæm og fer stöðugt versnandi vegna hækkandi vaxta, minnkandi kaupmáttar vegna hærri vaxta og stöðugt hækkandi verðlags á Íslandi. Það sem eykur einnig á vandann er sú staðreynd að flestir íslendingar sem eru almennir launamenn hafa ekki efni á því að koma sér þaki yfir höfuðið, þar sem þeir standast ekki greiðslumat bankanna og hafa hvort sem er ekki efni á húsnæðislánum, þá annaðhvort vegna hárra vaxta eða vegna verðtryggingar sem er á mörgum húsnæðislánum í dag. Hinn almenni íslendingur er fastur á milli steins og sleggju og getur sig hvergi hreyft. Það kemur því ekki á óvart að íslendingar flytji frá Íslandi eins og tölunar segja til um.

Ég hef verið búsettur á Íslandi síðustu 11 mánuði og það er alveg vonlaust fyrir mig að láta nokkurn skapaðan hlut ganga upp. Sérstaklega þegar það kemur að jafn einföldum hlut eins og fjármálum. Enda er erfitt að lifa á örorkubótum sem eru langt fyrir neðan lágmarksframræslu eins og Velferðarráðuneytið setur hana upp án húsnæðiskostnaðar. Síðan er hvergi hægt að fá leiguhúsnæði á Íslandi, þökk sé undarlegum reglum og fáránlegum kröfum þegar það kemur að félagslegu húsnæði, sem bindur öryrkja í ánauð við það sveitarfélag þeir búa í þá stundina. Síðan eru allstaðar biðlistar eftir félagslegu húsnæði á Íslandi og í öllum tilfellum er biðlistinn mörg ár og að jafnaði tvö ár eftir athugunum sem ég hef gert á stöðunni.

Stefnan hjá mér er mjög skýr. Ég flyt aftur til Danmerkur árið 2016 og ég ætla mér ekki að flytja aftur til Íslands. Það er ekkert að fá útúr því að gera slíkt og allar hugmyndir um að það sé einhvernvegin betra að búa á Íslandi eru í minnsta falli sjálfblekking og í versta falli er ég að ljúga að sjálfum mér um stöðuna á Íslandi.

Þessi grein er skrifuð með fyrirvara um leiðréttingar, hvort sem er stafsetningarleiðréttingar og leiðréttingar á staðreyndum ef villur leynast í þeim. Það ætti ekki að gerast en mistök eru alltaf möguleiki.

Óskynsamleg efnahagsstefna Seðlabanka Íslands

Seðlabanki Íslands rekur stefnu sem veldur því að hagvöxtur á Íslandi er lítill og eingöngu haldið upp með afskaplega óskynsamlegum aðferðum sem valda bólumyndun í hagkerfinu sem á endanum springa með tilheyrandi efnahagskreppu. Lærðu þessir menn ekkert í efnahagshruninu 2008?

Í þeirri stefnu sem Seðlabanki Íslands rekur er að halda launum á Íslandi lágum. Undir þeirri afsökun að hækkun launa valdi verðbólgu á Íslandi. Þetta er rangt að mínu áliti og stenst ekki skoðun, þar sem hækkun launa mun ekki valda verðbólgu. Hækkun á nauðsynjavöru gerir það hinsvegar og einnig óskynsamleg efnahagsstefna, eins og sú sem er rekin á Íslandi. Sú stefna að halda launum lágum hjá meirihluta almennings er eingöngu til þess fallin að viðhalda litlum hagvexti á Íslandi og verri lífsgæðum almennings. Sú fátæktarstefna sem er rekin á Íslandi verður að taka enda, þar sem hún einfaldlega gengur ekki lengur og hefur í raun aldrei virkað núna í marga áratugi.

Það eru til aðrar stefnur og betri til þess að hafa stjórn á Íslenskum efnahag. Hluti af þeirri stefnu væri að ganga í Evrópusambandið og taka upp evruna sem gjaldmiðil til þess að koma í veg fyrir öfgakennd áhrif þeirra sveiflu sem íslenska krónan hefur á íslenskan efnahag. Það er öryggi í stóru myntsvæði og í dag njóta íslendingar ekki neins öryggis á sínu örmyntsvæði sem íslenska krónan er, jafnvel þó svo að hún sé á bak við gjaldeyrishöft.

Íslendingar vilja kjaraskerðingu og verri lífsgæði

Íslendingar sanna það enn og aftur að þeir hafa ekki vit á efnahagsmálum. Íslendingum býðst að gerast aðildar að Evrópusambandinu og taka upp evruna sem gjaldmiðil eftir nokkura ára undirbúning. Slíkt mundi þurrka út áhættuna á gengisfalli og skertum lífsgæðum af þeim sökum. Þessu eru íslendingar algerlega á móti eins og kemur fram í frétt Rúv núna í kvöld. Vilja frekar skertan kaupmátt, óstöðuga íslenska krónu með tilheyrandi áhættu á gengisfalli og öðrum tengdum vandamálum. Þetta er hinsvegar það sem íslendingar kjósa sér og þýðir lítið að kvarta undan stöðu mála á meðan íslendingar vilja ekki breyta neinu.

Fréttir Rúv

Rúmlega helmingur andvígur aðild að ESB (Ruv.is)
Vilja greiða atkvæði um framhald viðræðna (Ruv.is)

Króatía gengur í Evrópusambandið

Þá er Króatía gengin í Evrópusambandið. Við þetta fjölgar íbúum innan Evrópusambandsins um 4,4 milljónir. Búast má við að Króatía gangi í Schengen árið 2015 og taki upp evruna sem gjaldmiðil þegar landið er tilbúið til þess. Þetta skref á eftir að vera mikil framför fyrir Króatíu, bæta samkeppnisstöðu landsins, auka hagsæld fyrir íbúa landsins. Einnig sem reikna má með að hagvöxtur aukist með tímanum frá því sem núna í dag.

Ég óska íbúum Króatíu til hamingju með aðildina að Evrópusambandinu og að vera 28 aðildarríki Evrópusambandsins.

Boða fátækt og einangrun íslendinga

Vissuð þið að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi eru samsæriskenningasmiðir? Ekki? Það kemur mér lítið á óvart, ástæðan er sú að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi hafa verið mjög duglegir við að fela þessa staðreynd frá almenningi á Íslandi. Andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi finnst það fullkomnlega eðlilegt að setja fram þessa tortryggni sína eins og um staðreyndir sé að ræða. Á meðan raunveruleikinn er allt annar og langt frá fullyrðingum Heimssýnar, Vinstri vaktin gegn ESB, Evrópuvaktin, Bændasamtökum Íslands og fleiri aðilum.

Staðreyndin er sú að fáir hafa áhuga á Íslandi, enginn hefur áhuga á Íslandi vegna „auðlynda“ íslendinga. Vegna þess að íslendingar búa ekki yfir neinum auðlyndum, langt því frá. Á Íslandi er ekki vinnanlegt magn góðmálama að finna, á Íslandi er hvorki olíu og eða gas að finna eða neitt annað nýtilegt. Þessi staðreynd er langt frá þeim áróðri sem íslendingar halda á lofti um sjálfan sig og landið. Fiskurinn telst varla mikil auðlynd, enda eru íslendingar búnir að veiða svo mikið af honum að það jarðar við að búið sé að útrýma mörgum fiskistofnum í kringum Ísland.

Síðan er það staðreynd að þjóðir Evrópu hafa engan áhuga á Íslandi og meintum auðlyndum þess. Þjóðir Evrópu hafa nefnilega nóg með sín eigin málefni og þær skortir heldur ekkert auðlyndir sjálfar, eiga sjálfar nóg af fiski í sjónum og það sem ekki fæst veitt í Evrópu er keypt af öðrum mörkuðum í kringum heiminn, einnig af íslendingum ef þörf krefur. Áhugi ríkja Evrópu og þá sérstaklega Evrópusambandsins nær eingöngu svo langt að þjóðinar eru tilbúnar að vinna með íslendingum ef íslendingar vilja vinna með þjóðum Evrópusambandsins, að öðru leiti skipta þjóðir Evrópu sér ekki af málefnum íslendinga.

Þjóðir Evrópusambandsins hafa fengið nóg af stríðum, fasisma, fjöldamorðum og fleiri hryllilegum atburðum sem hafa átt sér stað í sögu Evrópu á undanförnum 2000 árum. Þjóðir Evrópu mundu hinsvegar láta íslendinga heyra það ef valdhafar á Íslandi tæku upp á því að níðast á almenningi eins og gert er í Hvíta-Rússlandi núna í dag, að öðru leiti mundu íslendingar fá að vera í friði eins og þeir hafa alltaf fengið að vera síðan íslendingar fengu þá fáránlegu hugmynd að stofna lýðræði og vera sjálfstæð þjóð. Áhugi þjóða Evrópu á Íslandi er enginn og hefur alltaf verið það, og nær eingöngu til þess sem íslendingar eiga sjálfir frumkvæðið af.

Allar aðrar fullyrðingar koma frá fólki sem er ekki í sambandið við raunveruleikann og tala eins og fólk sem er þannig fyrir komið. Það versta er þó að þessir einstaklingar hafa að því virðist ótakmarkaðan aðgang að íslenskum fjölmiðlum, með skelfilegum afleiðingum fyrir upplýsta umræðu á Íslandi. Enda er nú svo komið að íslenska þjóðin er orðin heilaþvegin af áróðri andstæðinga Evrópusambandsins, áróðri sem er ekkert nema uppspuni þeirra sem leggja hann til og hefur aldrei verið neitt annað. Endanleg niðurstaða af þessari stefnu og hugmyndafræði þessa fólks fyrir almenning á Íslandi er fátækt og einangrun, eins og hefur verið saga íslendinga á undanförnum öldum.

Engin virðing borin fyrir kjörum almennings á Íslandi

Á Íslandi er barist gegn hagsmunum almennings. Alla daga, allt árið um kring. Þessi baráttumenn gegn hagsmunum almennings. Ég er ekki að tala um lægra matvælaverð á Íslandi. Ég er ekki að tala um lægri vexti á Íslandi. Ég er að tala um viðskipti íslendinga við útlönd. Þessi viðskipti skipta íslendinga miklu máli. Reynar svo miklu máli að allt annað virðist ganga fyrir hjá íslendingum.

Það er líka þar sem hugmyndafræði íslendinga virkar mjög illa. Hugmyndafræði íslendinga er nefnilega sú að best sé að stunda viðskipti við önnur lönd án viðskiptasamninga. Í mesta lagi að hafa viðskiptasamningana í formi fríverslunarsamninga (Free Trade Agreements). Gallin við FTA samninga er að þeir eru takmarkaðir, viðhalda tollmúrum og þjóna eingöngu fyrirtækjum að stórum hluta, en almenningur græðir mjög lítið á svona samningum almennt séð.

Fríverslunarsamningar þjóna fyrirtækjum en ekki almenningi. Enda er það svo að verðlækkanir á vörum eru takmarkaðar í fríverslunarsamningum eins og þeim sem EFTA gerir fyrir hönd Íslands. Auk þeirra samninga sem íslendingar gera sjálfir við önnur ríki. Á innfluttum vörum þarf almenningur hinsvegar ennþá að borga tolla (t.d vegna verslunar af internetinu). Staðreyndin er sú að almenningur á Íslandi græðir afskaplega lítið á því að íslendingar séu í EFTA+EES. Þó svo að EES samningurinn hafi fært íslendingum kjarabætur og miklar lagaumbætur á undanförnum áratug. Þá er augljóst að alltaf má gera betur.

Kerfisbundin óstöðuleiki í íslensku efnahagslífi

Á Íslandi er kerfisbundin óstöðugleiki í efnahagslífinu. Þessi kerfisbundi óstöðugleiki er ennfremur viljandi hafður til staðar svo að hægt sé með reglulegu millibili að lækka verðgildi íslensku krónunar til þess að hygla eigendum stórra útgerðarfyrirtækja ásamt öðrum stórum útflytjendum á Íslandi. Þetta er skipulagt og viljandi haft svona. Þetta óstöðuga efnahagslíf þjónar fáum fyrirtækjum og einstaklingum mjög vel. Enda tryggir endalaust gengisfall íslensku krónunar stöðugan hagnað þessara fyrirtækja. Jafnvel þó svo að tæknilega séu umrædd fyrirtæki jafnvel orðin löngu gjaldþrota vegna óráðsíu og vanhæfni stjórnenda þeirra. Þetta er ekkert ný saga. Eftir að íslenska krónan hafði verið gjaldfelld um tvö núll árið 1979 til 1981 vegna óðaverðbólgu og mjög hárra stýrivaxta þá var strax farið í að gjaldfella íslensku krónuna kerfisbundið reglulega. Þá í þágu útflytjenda. Þá var helst um að ræða LÍÚ og síðan Bændasamtök Íslands, sem standa á bak við fyrirtækjum sem flytja út landbúnaðarvörur.

Þessi kerfisbundna gjaldfelling íslensku krónunar hefur haft þau áhrif að gengi íslensku krónunar er í dag 19 til 24 kr gagnvart dönsku krónunni. Þegar tvö núll voru tekin af íslensku krónunni árið 1981 þá var íslenska krónan og sú danska næstum því á pari. Þessar kerfisbundnu gengisfellingar hafa skert lífskjör á Íslandi, minnkað kaupmátt og aukið verðbólgu svo um munar á þessu tímabili.
Gengisfelling íslensku krónunnar í upphafi árs 1983 til þess að þjóna útflytendum fisks. Heimild: Tímarit.is, upprunalegt blað er að finna hérna.

Andstaðan við Evrópusambands aðild Íslands

Andstaðan við Evrópusambands aðild Íslands þjónar eingöngu þeim sem hagnast á núverandi fyrirkomulagi. Almenningur sem er á móti Evrópusambandsaðild Íslands hefur ekki fengið réttar upplýsingar um stöðu mála, eða hefur einfaldlega lesið kerfisbundin áróður gegn Evrópusambandinu í Morgunblaðinu, Bændablaðinu eða öðrum fjölmiðlum á Íslandi. Enda er það svo að fjölmiðlar á Íslandi eru almennt mjög neikvæðir út í Evrópusambandið og flytja fréttir af málefnum þess í æsifréttastíl. Staðreyndir eru oftar en ekki virtar af vettugi af íslenskum fjölmiðlum. Þetta eru staðreyndir sem skipta máli fyrir umræðuna á Íslandi um Evrópusambandið. Þessar staðreyndir koma hinsvegar ekki fram vegna þess að íslenskir fjölmiðlar þjónkast við afstöðu LÍÚ, Bændasamtaka Íslands og annara aðila sem eru á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Launalækkanir í gegnum gengisfellingar, verðbólgu og hærri stýrivexti

Laun íslendinga eru bundin árstíðarsveiflum að hluta til. Það sem átt er hérna við er að gengi íslensku krónunar ræður kaupmætti íslendinga. Kaupmáttur íslendinga sveiflast því eftir árstíðum. Verstur er kaupmáttur íslendinga á tímabilinu Október til Mars í dag. Kaupmátturinn er sæmilegur frá Apríl til September. Þetta er svona rúmlega ferðamannatímabilið yfir sumarið á Íslandi. Sú kjaraskerðing sem verður til vegna verðbólgu er tengd beint því hvernig staða íslensku krónunar er hverju sinni. Verðbólga skerðir kjör fólks beint. Beinu áhrifin er það að verðlag hækkar (þar með hækkar verðtrygging einnig og verðtryggð lán fólks). Sú kjaraskerðing sem íslendingar verða til vegna hárra stýrivaxta er sú staðreynd að háir stýrivextir almennt hægja á hagvexti í eðlilegu hagkerfi. Hinsvegar er það áhugaverð staðreynd að íslenskt hagkerfi hagar sér ekki eins og venjulegt hagkerfi. Þar sem háir stýrivextir draga ekki úr þenslu og bólumyndun í hagkerfinu. Þetta virðist einkenni þess að íslenskt hagkerfi er hugsanlega alvarlega sjúkt vegna íslensku krónunar og allra þeirra hliðar áhrifa sem hún veldur í efnahagnum.

Staðreyndin er hinsvegar sú að í gegnum þetta allt saman þá borgar fólk fyrir þetta með launum sínum. Beint og óbeint. Beint með því að þurfa að borga meira fyrir nauðsynjavörur, þjónustu. Síðan óbeint með hærri stýrvöxtum, neikvæðum innlánsvöxtum á bankareiknum sínum. Ásamt stöðugt hækkandi lánum sem eru verðtryggð, þar sem verðbólgan tryggir það að höfuðstóll lána lækkar ekki þrátt fyrir reglulegar afborganir af þessum lánum. Þetta er þó það sem íslendingar virðast vilja. Miðað við mælda andstöðu íslendinga við inngöngu í Evrópusambandinu og upptöku evrunar, sem mundi leysa stóran hluta af þessum vandamálum sem ég hef nefnt hérna að ofan.

Síðan má nefna það að hinn almenni íslendingur á ekki neinn kvóta. Fjöldi kvótaeiganda er í kringum 166 manns á öllu Íslandi. Það er alveg ljóst að þeir eru ekki þjóðin og hafa aldrei verið það.

Heimssýn tjáir sig um fátækt

Það er alltaf talsvert sorglegt að fylgjast með fólkinu í Heimssýn tjá sig. Sérstaklega þar sem þarna er á ferðinni fólk sem hikar ekki við að arðræna íslendinga og láta sína hagsmuni ganga ofar en alls íslenska ríkisins, almennings og jafnvel fyrirtækja. Enda er hérna á ferðinni fólk sem trúir á öfga ný-frjálshyggjunar og blint á markaðinn (sem olli efnahagshruni á Íslandi árið 2008). Síðan á hinum endanum er fólk sem trúir á hið sovéska skipulag og hallast að þjóðfélagslegu skipulagi sem er ástæða fyrir félagslegum vandamálum, og þar á meðal fátækt í austur Evrópu núna í dag.

Ástæða þess að Evrópusambandið er að stofna sjóð gegn fátækt er til þess að leysa þau vandamál sem eru í austur-evrópu eftir valdatíma sovétríkja (kommúnista). Enda skyldu kommúnistar allt í rúst eftir sig þegar þeir töpuðu völdum árið 1990. Þetta er auðvitað nákvæmlega það sama og ný-frjálshyggjan gerði um allan hinn vestræna heim á síðustu áratugum. Þeir lögðu allt í rúst, og stungu af með peningana og settu síðan gjaldþrotið sem kom í kjölfarið á reikning viðkomandi ríkisstjórna. Með þeim vandamálum sem við erum að upplifa í dag um alla Evrópu, Asíu og Ameríku.

Það er einnig gott að hafa í hug að Heimssýn, sem samtök voru stofnuð af fólki sem hefur alltaf verið á móti öllum alþjóðlegum samskiptum, reglum og viðskiptum íslendinga. Þetta fólk finnst ekkert meira sjálfsagt að almennir íslendingar lifi í fátækt, fái engin tækifæri erlendis og hafi fyrst og fremst enga möguleika á því að komast erlendis. Enda hafa einstaklingar í Heimssýn margir hverjir verið á móti EFTA og EES aðild Íslands þegar um þær var rætt á sínum tíma. Ef að þetta fólk hafði haft sitt fram. Þá hefði Ísland verið fátækara og mikið á eftir nágrannaríkjunum í öllu.

Þannig að fullyrðing þeirra í nýjustu bloggfærslu Heimssýnar er því ekkert nema heilsteypt kjaftæði. Upprunið frá fólki sem hefur eingöngu áhuga á því að þjóna sínum eigin hagsmunum á Íslandi. Orð eins og „fullveldi“, „sjálfstæði“ hafa í raun ekkert gildi í hugum þessa fólks og hafa aldrei haft það. Ef að þetta fólk vildi standa í vörð um íslenskt sjálfstæði og fullveldi. Þá mundi það styðja aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það er bara svo einfalt.

Fréttatilkynning Evrópusambandsins

Poverty: Commission proposes new Fund for European Aid to the Most Deprived