Category: Höfundaréttur

Birt þann

Stofnun Árna Magnússonar slær eign sinni á íslenska tungu

Rykföllnu pappa-starfsmennirnir í stofnunu íslenskra fræða, sem gengur undir heitinu Stofnun Árna Magnússonar virðast hafa fengið þá flugu í höfuðið að þeir geti einhliða skellt höfundarrétti á allt íslenska tungumálið. Það er einfaldlega ekki hægt að skella höfundarrétti eða setja skilmála á tungumál eins og stofnun Árna Magnússonar gerir í reynd með því að koma í veg fyrir að aðrir en þessi eina stofnun geti miðlað gögnum um íslensku til annara en íslendinga, t.d fólks sem vill læra íslensku en getur það ekki almennilega nema með aðstoð internet. Vefsíða þessara stofnunar er ennfremur óaðgengileg, illa uppsett að mörgu leiti og eingöngu á Íslensku.

Það má vel vera að vefsíða Árna Magnússonar sé undir höfundarrétti. Þetta er engu að síður stofnun sem er kostuð af íslenskum skattgreiðendum og sem slík þá ætti efni þessar stofnunar að vera opið og aðgengilegt öllum án sérstaks leyfis.

Stofnun Árna Magnússonar heldur öðru fram í athugasemd á Facebook síðu sinni við frétt Fréttatímans sem fjallar um þetta mál. Vandamálið við þessa yfirlýsingu er sú staðreynd að hún er ekki samkvæmt raunveruleikanum. Enda fékk stofnun Árna Magnússonar sínu framgengt og fékk vefsíðuna tala.is tekna niður á grundvelli höfundarréttar og þeirra skilmála sem þeir hafa og það er ekkert voðalega opið, eins og þeir vilja halda fram opinberlega. Sú krafa um að „sérstakar málfræðilega athugasemdir verða að fylgja ákveðnum íslenskum orðum“ (tilvitnun Fréttatíminn) er ekkert nema smámunasemi að stærstu gerð og eingöngu gerð til þess að torvelda og takmarka möguleika þeirra sem vilja afla sér þekkingar um íslenska tungu með því að nota internetið.

stofnun.arna.magnussonar.12.03.2016
Yfirlýsing stofnunar Árna Magnússonar. Eins og starfsmennirnir sem þar vinna, þá er þessi yfirlýsing rykfallin en einnig talsvert úldin og þröngsýn. Skjáskot af Facebook síðu Stofnunar Árna Magnússonar.

Frétt Fréttatímans

Ómögulegt að hjálpa íslenskri tungu

Birt þann

Fólk á Íslandi kaupir tónlist og kvikmyndir af Amazon (og svipuðum vefsíðum)

Það er ótrúlegt að hlusta á viðtalið á Bylgjunni við talsmann STEF á Íslandi. Þar er öllum rangfærslum söluaðila (ekki höfunda) er spilað fram af fullum krafti. Áskrift að tónlist.is er ekkert nema leiga á tónlist og margt fólk hreinlega neitar að leigja tónlist af vefsíðum eins og tónlist.is. Síðan er það áhugaverð staðreynd að STEF og Smáís hafa kerfisbundið komið í veg fyrir opnun vefsíða eins og Netflix, Amazon (myndbandaleigunar) og fleiri á Íslandi. Síðan er það staðreynd að fólk kaupir sjónvarpsseríur og tónlist af vefsíðum eins og Amazon í staðin fyrir að versla þetta efni í íslenskum okurverslum.

Síðan má einnig minna á þá staðreynd að STEF fær tekur af öllum seldum búnaði, geisladiskum, dvd diskum þar sem hægt er að geyma eða vista gögn. Það breytir engu þó svo að viðkomandi gögn séu alltaf eign viðkomandi höfunda. Þetta eru margar milljónir á ári sem STEF og Smáís hafa þarna í tekjur til þess að bæta höfundum upp það tekjutap sem þeir verða fyrir vegna niðurhals. Hvort að höfundar fá þennan pening er hinsvegar annað mál. Enda hefur STEF reynst vera afskaplega sniðugt og úrræðafullt í að halda þessum tekjum eins langt frá höfundum og hægt er.

Ég mæli síðan með því að fólk berjist gegn íslenskri okurverslun og kaupi sína tónlist og kvikmyndir af vefsíðum eins og Amazon UK. Þannig er hægt að lækka verðið á Íslandi (vonandi á endanum) og tryggja þannig hag íslenskra neytenda í þessu máli.


Með því að kaupa í gegnum þennan tengil ertu einnig að styrkja mig. Takk fyrir stuðninginn.

Birt þann

Heimskulegar takmarkanir í e-bókar búðum

eBækur eru ekki einar um að sýna af sér svona heimsku. Þetta er þekkt hjá Amazon (UK allavegana) og er mjög illa liðið af notendum þeirrar síðu. Enda fara margir og kaupa sínar ebækur annarstaðar en á Amazon. Mér finnast svona takmarkanir mjög heimskulegar. Þar sem þær koma í veg fyrir sölu á ebókum og takmarka því útbreiðslu rithöfundana. Þeta er ekki höfundarréttarvandamál. Nema útaf því að höfundarréttarhafanir (í þessu tilfelli útgáfufyrirtækin) gera þetta að vandamáli hjá sjálfum sér. Ég er búsettur í Danmörku, og get ekki keypt ebækur frá Íslandi þó svo að ég gjarnan vildi.


Af ebækur.is. Skjáskot sem ég tók sjálfur. Smellið á myndina fyrir fulla stærð.

Það er því ljóst hvar ég mun ekki gefa út mínar ebækur. Hjá eBækur.is. Enda vil ég hafa sem fæstar takmarkanir á því hvar og hvenar fólk mun geta keypt mín ritverk í framtíðinni. Innan Evrópu er ennfremur orðið ljóst að svona takmarkanir á ebókum eru heimskulegar og þjóna nákvæmlega engum tilgangi og eru eingöngu til þess fallnar að auka sjóræningjastarfsemi og minnka tekjur höfunda.

Frétt frá því í sumar af þessu

Ebooks shouldn’t be restricted by European borders (The Guardian)

Birt þann

Hin gjörspilltu samtök höfundarrétthafa

Það er til marks um heimsku og þröngsýni samtaka eins og STEF og Smáís að núna ætla þau sér að fara láta vefsíðum á internetinu eftir þeirra hentugleika. Allt saman er þetta að Bandarískri fyrirmynd, þar sem að samtök höfundarrétthafa (stórfyrirtækja, ekki einstakra höfunda) hafa verið að reyna koma svipaðri löggjöf í gegnum Bandaríska þingið, en gengur illa (kallast SOPA og PROTECT IP Act). Eins og í Bandaríkjunum er krafan sú að aðgangi vefsíðum verði lokað. Þá án réttmætar málsmeðferðar eða sönnunargagna.

Það er þó ennfremur bara staðreynd að svona aðgerðir munu ekki virka, og munu frekar hvetja til þess að DNS kerfi sem er ekki undir stjórn ICANN verði almennilega komið á lagginar. Þá munu svona lokanir hafa nákvæmlega ekkert vægi og þjóna nákvæmlega engum tilgangi. Enda munu hinir betur að sér í tölvum og internetinu komast þangað sem þeir vilja án nokkura vandamála. Það er ennfremur sannað og hefur sýnt sig að þetta virkar ekki og mun aldrei gera það. Enda notar margir í dag Google DNS og OpenDNS, sem gera svona lokanir gjörsamlega tilgangslausar með öllu. Enda er ekki hægt að loka á IP tölur. Þar sem margar vefsíður eru oft hýstar á sömu IP tölunni.

Þetta hefur einnig verið reynt í Danmörku, Finnlandi og fleiri Evrópulöndum. Niðurstaðan er alltaf sú sama. Þetta hefur engin áhrif á niðurhal. Hvorki á tónlist, kvikmyndir eða sjónvarpsþætti. Það sem hefur hinsvegar áhrif á þetta er þegar löglegir og almennilegir möguleikar koma fram sem bjóða fólki að kaupa þetta efni löglegt og nota það án takmarkana (DRM)

Höfundarétthafa hafa haldið því fram undanfarin rúmlega 100 árin að allar tækniframfair sem hafa komið fram á þessum tíma sé að drepa tónlist. Þessu hafa líka kvikmyndaframleiðendur haldið fram eftir að sú tækni kom fram. Allt frá myndbandstækjum og yfir í skrifanlega dvd diska áttu að drepa þetta listform með öllu. Staðreyndin er hinsvegar sú að dreifingarfyrirtækin og framleiðendur hafa oft á tíðum ekki grætt meira á nýrri tækni en sem nemur tapinu af þessu efni. Það er ennfremur staðreynd að hlutafallslega lítið af því efni sem er framleitt skilar hagnaði. Ástæðan er auðvitað sú að þessi markaður er tiltölulega mettaður og endurnýjun er mjög hröð þar að auki. Reikna má með að efni skili hagnaði eingöngu næstu fimm ár eftir útgáfudag (mitt eigið mat). Eftir það þá fellur hagnaður gífurlega, en kostnaður af útgáfu minnkar einnig eftir því sem minna er framleitt af viðkomandi tónlist, sjónvarpsþáttum eða kvikmynd. Engu að síður þá er hagnaður af því efni sem framleitt er og skilar hagnaði gífurlegur.

Mest af þessum hagnaði fer ekki til listamanna, tónlistarmannana og kvikmyndargerðarmannana. Flest af þessu fer beint til stórfyrirtækjana sem hirða mest af þessu upp í „kostnað“ og skilja síðan við sjálfa listamennina slippa og snauða eftir tónlist eða kvikmyndir (eða þættir) tapa vinsældum eins og mun gerast með allt það efni sem framleitt er. Eini hópurinn sem ég hef séð að hefur ekki farið þessa leið eru rithöfundar, sem hafa notað tæknina sér til framdráttar. Enda gefa margir út sitt efni sjálfir í e-bókarformi og fá því hagnaðin beint í sinn eigin vasa.

Það er óumflýjanleg staðreynd að aðferðir STEF og Smáís er röng. Þetta mun ekki virka og hefur ekki gert það hingað til. Allt tal þessara aðila um að ný tækni sé að drepa þessa miðla er tóm þvæla, og hefur verið það síðustu 100 árin.

Nánar.

Radio Is Killing Music (techdirt.com)
Making a Profit in Music: The Mick Jagger Meme and More (artandavarice.com)

Birt þann

Lygar og ýkjur Smáís og STEF um meint tap vegna niðurhals

Það er áhugaverð staðreynd að Smáís og Snæbjörn Steingrímsson framkvæmdastjóri Smáís skuli alltaf fá að komast upp með það að ljúga stöðugt í fjölmiðla um meint tap þeirra af niðurhali. Það er staðreynd að tap þessara aðila vegna niðurhals á sjónvarpsþáttum (Smáís sér um sjónvarpsþætti og kvikmyndir) er lítið yfir í að vera nákvæmlega ekki neitt.

Þetta hefur verið sannað með rannsóknum á þessu, og hægt er að kynna sér fréttaflutning um það hérna.

Infringing anime downloads increase DVD sales (2011)
Study: P2P Music Downloads Increase Music CD Sales (2007)
Canadian Study: Piracy Boosts CD Sales (2007)
Music Sales Increase In Sweden For First Time Since 2000 (2010)

Ástæða þess að tónlistargeisladiskar og DVD sjónvarpsþáttaseríu og kvikmyndir seljast illa á Íslandi er verðlagningin. Enda er hún gjörsamlega útúr öllu samhengi miðað við það sem hægt er að fá annarstaðar. Enda nýta íslendingar sér það í miklum mæli að kaupa DVD diska og tónlist í gegnum Amazon og aðrar netverslanir. Íslenskar búðir eru í beinni samkeppni við internetverslanir og íslensku búðirnar standa höllum fæti gagnvart þessum búðum vegna þess að verðlagið er mjög hátt og úrvalið er mjög takmarkað í íslenskum búðum.

Mér dettur ekki í hug að kaupa kvikmynd á Íslandi fyrir 2000 til 5000 kr þegar ég get fengið sömu kvikmynd fyrir 800 – 1500 kr á Amazon með flutningi til Íslands, ásamt tolli og vsk ofan á (ásamt öðrum gjöldum). Enda hef ég verslað alla mína tónlist og dvd diska þannig í mörg ár, og ég ætla að halda því áfram. Mér dettur ennfremur ekki í hug að kaupa erlenda tónlist á Íslandi af sömu ástæðu.

Lygar og ýkjur aðstoðarframkvæmdastjóra STEF eru engu betri. Þess má einnig geta að tónlistarmenn eru þeir sem fara hvað verst útúr því að eiga við STEF, enda fá þeir ekki einu sinni nægar tekjur frá STEF til þess að lifa af sinni vinnu og tónlist. Hvernig er það fyrir staðreynd fyrir tónlistarmenn á Íslandi. Þess má einnig geta að STEF hefur hundruðir milljóna í tekjur af sköttum sem eru lagðir á tóma geiskadiska, dvd diska, harða diska, tölvur með skrifurum, skrifara, usb lykla, vhs spólur, kasettur osfrv. Þessar tekjur virðast ekki rata í vasa tónlistarmanna á Íslandi eins og var tilgangurinn með þessum sköttum í upphafi.

Það sem skiptir þó máli í þessari umræðu er sú staðreynd að Snæbjörn Steingrímsson og Guðrún Björk Bjarnadóttir eru að ljúga í íslenska fjölmiðla afhverju sala á erlendum tónlistardiskum er að dragast saman á Íslandi. Þessa lygi notar hann síðan til þess að fá Alþingi til þess að setja lög á Íslandi sem ganga gegn hagsmunum almennings en vernda hagsmuni söluaðilanna. Þið getið gleymt því að Smáís og STEF verndi rétt höfundarréttarhafana. Enda er Smáís og STEF samtök sem vernda rétt dreifingaraðilana, sem græða mest á sölu á margmiðlunarefni á Íslandi sem og annarstaðar í heiminum.

Sem betur fer er þetta lið að verða fljótt úrelt á Íslandi og annarstaðar. Það mun enginn sakna þeirra þegar þetta lið er horfið af sjónarsviðinu í núverandi formi.

Frétt Vísir.is um þetta mál.

Skiptir verulegu máli fyrir íslenska tónlistarmenn og höfunda (Vísir.is)

Birt þann

Hræðsluáróður á Pressunni, taka undir lygar Smáís og Stefs

Á Pressunni er að finna „frétt“ sem er ekkert annað en óþveginn hræðsluáróður gegn niðurhaldi á sjónvarpsþáttum og kvikmyndum. Enda er það þannig að samtök dreifingaraðila á Íslandi nota slíkan áróður óspart í fjölmiðlum, ásamt því að ljúga og blekkja um meint tap af slíku niðurhali á undanförnum árum. Hérna eru nokkrar erlendar fréttir sem hafa flett ofan af lygum MPAA (Smáís eru tengjast þeim á Íslandi) og RIAA (STEF tengist þeim á Íslandi).

MPAA Lies About Movie Piracy! (2007)
MPAA lies about DVD seizure, AP embarrassed (2005)
Why the MPAA and RIAA can’t stand college students (2008)
The RIAA And MPAA Need To Lie (2007)
The MPAA: Movie Cops on the Loose (2007)
What piracy crisis? MPAA touts record box office for 2007 (2008)

Þetta er bara smábrot af þeim fréttum sem hafa verið á undanförnum árum um siðlausar lygar MPAA og RIAA í Bandaríkjum og systurfélögum þessa í Evrópu og víðar. Starfsaðferðir þessara félaga eru vafasamar erlendis og á Íslandi. Enda hafa Smáís og STEF á sínum snærum ólöglegan einkaspæjara sem rannsakar þessi mál á Íslandi í andstöðu við almenn hegningarlög á Íslandi og hann kemur síðan upplýsingum sem hann safnar til Smáís og STEF eftir þörfum.

Þegar Smáís og STEF fara að tjá sig. Þá er kominn tími til þess að hætta að hlusta. Enda eru þarna atvinnulygarar á ferðinni sem hika ekki við að blekkja fjölmiðla, almenning, ömmu sína, foreldra sína, börnin sín og nágranna ef það svo hentar þeim. Þetta mundu viðkomandi gera án þess að hika. Enda veit þetta fólk fullvel sannleikann í þessu máli. Þeir eru ekki að tapa neinu á niðurhaldi. Enda hafa tölunar talað sínu máli undanfarin ár. Þá sérstaklega fyrir efnahagskreppuna á Íslandi sem mun væntanlega draga úr hagnaðartölum að einhverju leiti á næstu árum.

Þar fyrir utan þá sína íslenskar sjónvarpsstöðvar lítið af því efni sem fólk er almennt á ná í. Enda eru íslenskar sjónvarpsstöðvar drasl frá helvíti sem oft á tíðum er varla áhorfanalegt á tímabilum. Það er ennfremur ljóst að margir tíma einfaldlega ekki að borga rúmlega 8000 kr fyrir Stöð 2 til þess að getað horft á einn sjónvarpsþátt á þeirri rás. Það er mun frekar að fólk nái í sjónvarps-sería á internetinu og kaupi síðan box settið á DVD þegar það kemur út af Amazon.co.uk. Hérna er t.d dæmi um sjónvarpsseríu sem er ekki sýnd á Íslandi. Þessi sería heitir Warehouse 13.

Smella til að kaupa tengill af Amazon.co.uk.

Það er ennfremur mitt álit sem rithöfundur að Smáís og STEF séu að valda meiri skaða og tjóni með þessari hegðun sinni en það sem verður af þessu niðurhali. Það er nefnilega staðreynd að fólk er tilbúið til þess að borga fyrir góða skemmtun. Fólk er ekki tilbúið til þess að borga fyrir það rul sem er algengt að sé sýnt á íslenskum sjónvarpsstöðvum.

Birt þann

Lygar STEF og Smáís

Það er undarlegt að fylgjast með fullyrðingum STEF og Smáís í gegnum árin. Sérstaklega í ljósi þess að þessar fullyrðingar samtaka eru gjörsamlega útí hött þegar nánar er skoðað. Undanfarið hafa þessi samtök verið að væla hátt og mikið yfir minnkandi sölu á tónlistargeisladiskum og DVD myndum hérna á landi. Í staðinn fyrir að skoða ástæður þess að verðlag á tónlistardiskum og DVD diskum er svona hátt hérna á landi. Þá kenna þessir menn niðurhali á þessu efni um minnkandi sölu. Staðreyndin er hinsvegar sú að sýnt hefur verið fram á að niðurhal á tónlist, sjónvarpsþáttum og kvikmyndum kemur nánast ekkert niður á sölu á þessu efni. Rannsóknir hafa sýnt fram á það að sem er að draga úr sölu á tónlist og kvikmyndum eru tölvuleikir, ekki niðurhal. Tölvuleikir kosta morðfjár á Íslandi eins og annað skemmtiefni, og það er staðreynd að fólk hefur bara takmarkað magn peninga á milli handanna til þess að eyða í svona efni. Salan á Íslandi í tónlist og DVD diskum hefur einnig dregist saman vegna þess að það er ódýrara að panta frá Amazon.com / co.uk og álíka vefverslunum á internetinu heldur en að kaupa útúr búð hérna á landi. Ástæðan er mjög einfaldara, á þessum vefsíðum er meira úrval og það er ódýrara að versla á þessum netverslunum en í búð hérna á Íslandi.

STEF og Smáís hafa einnig stundað lögbrot í mörg ár, en þau hafa nokkra einkaspæjara á sínum snærum sem fara inná torrent síður á Íslandi og safna þar IP tölum og notendanöfnum. Þessar upplýsingar láta síðan þessir einkaspæjarar STEF og Smáís fá, sem síðan láta lögregluna fá þessar upplýsingar. Þetta er auðvitað kolólöglegt, þar sem Hæstiréttur Íslands úrskurðaði að einkaspæjarar eins og þeir sem hérna ræðir um eru kolólöglegir á Íslandi. Enda hafa þeir ekki neinar rannsóknarheimildir eins og Lögreglan, og þeir geta seint talist öruggir fyrir þeim gögnum sem þeir koma til STEF og Smáís, sem auðvitað borga þeim fyrir þessa vinnu. Síðan er það spurning hvort að STEF og Smáís fari fram á það að google verði bannaður, enda er líka hægt að finna torrent þar, eins og með öðrum leitarvélum.

Nánari upplýsingar um það afhverju STEF og Smáís eru lygarar.

Are downloads really killing the music industry? Or is it something else? (2009)

Fréttir af úrskurði Hæstaréttar Íslands gegn IsTorrent.

Jakob Frímann fagnar: Vísast að einhverjum þyki þetta argar fréttir og illviðunandi
Sigur í baráttunni gegn ólöglegu niðurhali: Hæstiréttur staðfestir lögbann yfir torrent.is
Torrent-Svavar tapaði fyrir STEFi í Hæstarétti: Hræddur um að STEF fái ekki krónu
Lögbann á torrent.is staðfest

Birt þann

Sanngjörn notkun mynda á internetinu

Það mætti halda að NordicPhotos hafi aldrei heyrt um sanngjarna notkun í höfundarrétti eins og þeir tala á vefnum Pressan.is. Sá málflutningur sem t.d NordicPhotos hefur uppi er ekkert nema tóm della, enda er alveg ljóst í höfundréttarlögum að fólk má nota myndir á vefsíður sínar ef það er ekki gert í hagnarskyni. Lögin er mjög skýr í þessu efni. Að mínu áliti þá nær þetta einnig til persónulegra vefsíðna fólks, þar sem fólk er að setja inn myndir og annað slíkt.

11. gr. [Heimilt er einstaklingum að gera eintök af birtu verki til einkanota eingöngu, enda sé það ekki gert í fjárhagslegum tilgangi. Ekki má nota slík eintök í neinu öðru skyni.]1)
[Ákvæði 1. mgr. veita ekki rétt til:
1. mannvirkjagerðar eftir verki sem verndar nýtur eftir reglum um byggingarlist,
2. eftirgerðar verka sem verndar njóta eftir reglum um höggmyndalist, nytjalist eða dráttlist ef leitað er til hennar aðstoðar annarra manna,
3. eftirgerðar verndaðra tónverka og bókmenntaverka sé leitað til hennar aðstoðar aðila sem taka slíka eftirgerð að sér í atvinnuskyni,
4. eftirgerðar verndaðra tölvuforrita],2)
[5. eftirgerðar véllæsilegra eintaka gagnagrunns.]3)
[Höfundar verka, sem útvarpað hefur verið eða gefin hafa verið út á hljóðriti eða myndriti, eiga rétt á sérstöku endurgjaldi vegna upptöku verka þeirra til einkanota á bönd, diska, plötur eða aðra þá hluti, í hvaða formi sem er, sem taka má upp á hljóð og/eða myndir með hliðrænum eða stafrænum hætti. Enn fremur skal greiða endurgjald af tækjum sem einkum eru ætluð til slíkrar upptöku. Gjöld þessi skulu greidd hvort sem um innlenda eða innflutta framleiðslu er að ræða og hvílir skylda til að svara gjöldunum á innflytjendum og framleiðendum.
Gjöld skv. 3. mgr. skulu nema:
1. Af tækjum skal endurgjaldið vera 4% af innflutningsverði eða framleiðsluverði ef um innlenda framleiðslu er að ræða.
2. Af böndum, diskum, plötum eða öðrum hlutum til upptöku hljóðs eingöngu skal gjaldið nema 35 kr.
3. Af böndum, diskum, plötum eða öðrum hlutum til upptöku mynda, eftir atvikum ásamt hljóði, skal gjaldið nema 100 kr.
4. Gjöld skv. 2. og 3. tölul. eru miðuð við að lengd flutningstíma sé allt að 180 mínútur fyrir hluti til hljóðupptöku og allt að 240 mínútur fyrir hluti til myndupptöku. Sé flutningstími lengri hækkar gjaldið hlutfallslega sem því nemur.
Menntamálaráðherra setur nánari reglur4) um gjöld skv. 3. og 4. mgr., þar á meðal af hvaða hlutum og tækjum gjöldin skuli greidd. Lækka má fjárhæðir, sem greindar eru í 4. mgr., af böndum, diskum, plötum eða öðrum hlutum ef ætla má að einungis hluti þeirra sé ætlaður til upptöku skv. 3. mgr.
Samtök höfundaréttarfélaga, þar með talin félög listflytjenda og framleiðenda, sjá um innheimtu á gjöldum skv. 3. mgr. og ráðstafa þeim. Samtökunum er heimilt að fela tollyfirvöldum innheimtu á gjöldum þeim sem innflytjendur skulu standa skil á. Samtökunum skulu settar samþykktir5) í samvinnu við menntamálaráðuneytið og eru þær háðar staðfestingu þess. Í samþykktunum skal meðal annars ákveða skiptingu tekna með aðildarfélögum og þar má einnig mæla fyrir um framlög til styrktar útgáfu hljóð- og myndrita.]3)
1)L. 9/2006, 2. gr. 2)L. 57/1992, 3. gr. 3)L. 60/2000, 2. gr. 4)Rg. 125/2001, sbr. 186/2001 og 227/2001. 5)Samþ. 333/1996 og rg. 141/1985.

Lög um höfundarétt

Ég vona að sá næsti sem fær reikning frá NordicPhotos eða einhverjum álíka aðili byrji á því að fara í mál við viðkomandi aðilda. Þar sem það er alveg eins víst að NordicPhotos sé að brjóta á þeim, en ekki öfugt eins og þessir menn vilja halda fram í fjölmiðlum. Staðreyndin er orðin sú að höfundaréttarhafar eru búnir að stunda gengdarlausa misnotkun á höfundarréttarlögum síðustu áratugina, og stjórnvöld virðast ekki gera neitt til þess að stoppa þessa lagamisnotkun. Ef eitthvað er, þá þrengja stjórnvöld bara lögum að kröfu þessara höfundaréttarsamtaka (sem borga umræddum stjórnmálaflokkum milljónir í kosningasjóði þeirra báðum megin atlantshafsins), sem hafa ekki hikað við að eyða milljónum í lygaherferðir um meint fjárlagslegt tap þeirra vegna „höfundarréttarbrota“ á internetinu.

Frétt Pressunar.

Hart sótt fram gegn myndaþjófum: Reikningar upp á hundruð þúsunda króna