Birni Bjarnarsyni fyrrum dómsmálaráðherra svarað um Evrópusambandið

Ég sé að ný-frjálshyggjuöfgamaðurinn Björn Bjarnarson, fyrrum dómsmálaráðherra á Íslandi og núverandi ritstjóri Evrópuvaktarinnar og penni á AMX skrifar upp sjö punkta (að eigin sögn) um Evrópusambandið sem mótrök við grein í Morgunblaðinu. Þessir sjö punktar eru eitthvað sem Björn og ný-frjálshyggjuliðið á Íslandi, ásamt öðrum andstæðingum Evrópu og Evrópusambandsins eru búnir að ákveða sé sannleikurinn um Evrópusambandið og Evrópu á Íslandi

Staðreyndirnar eru hinsvegar aðrar og hafa alltaf verið það.

Hefst nú yfirferðin á fullyrðingum Björns Bjarnarsonar fyrrverandi dómsmálaráðherra, núverandi öfgamanni og ritstjóra Evrópuvaktarinnar og penna á AMX.

Fullyrðing nr 1:

Ástæða er til að staldra þarna við tvennt.

Í fyrsta lagi er alrangt að kalla þá „einangrunarsinna“ sem eru andvígir aðild Íslands að ESB. Fyrir því er auðvelt að færa rök að Ísland yrði þá fyrst einangrað ef til aðildar að ESB kæmi. Stjórnkerfið tæki alfarið að snúast um það sem er að gerast í Brussel. Hvorki yrði mannafli, fé né tími aflögu til að leggja rækt við önnur alþjóðleg samskipti. Framkvæmdastjórn ESB og utanríkisráðherra ESB tækju að sér íslensk málefni út á við og slegið yrði slöku við þátttöku í NATO, Norðurlandaráði, Norðurskautsráðinu og jafnvel Sameinuðu þjóðunum. Réttur Íslands sem strandríkis samkvæmt hafréttarsáttmála Sameinuðu þjóðanna hyrfi til ESB. Tvíhliða samskipti við Bandaríkin, Kanada, Rússland og Kína mundu mæta afgangi og jafnvel einnig við Færeyjar, Grænland og Noreg sem yrðu áfram utan ESB. Íslendingar eru í EFTA, hafa gert EES-samninginn við ESB og auk þess gerst aðilar að Schengen-samstarfinu. Að kenna stuðning við þetta alþjóðasamstarf við einangrun er fráleitt.

Í öðru lagi er rangt að þeir sem vilja standa utan evru-lands hafi ekki boðað aðra lausn í gjaldmiðilsmálum en að ganga í ESB og taka upp evru. Bent hefur verið á upptöku Bandaríkjadollars og færð hafa verið skýr rök fyrir því að taka upp Kanadadollar. Þá ber að halda því til haga að síður en svo eru allir sammála um að kasta eigi krónunni fyrir róða.

Þetta er rangt. Öll aðildarríki Evrópusambandsins standa í samskiptum við önnur ríki. Bæði innan Evrópusambandsins og utan þess. Sameiginlegir þættir Evrópusambandsins eru ákveðnir að öllum aðildarríkjum Evrópusambandsins. Það eru fríverslunarsamningar við önnur ríki í heiminum, ákvarðanir í utanríkismálum sem snerta öll aðildarríki ESB og annað í þeim dúr. Það fylgir ekki aðild að Evrópusambandinu að öll utanríkisþjónustan snúist um það sem er að gerast innan Evrópusambandsins. Þeir sem sjá um þann hluta eru kjörnir fulltrúar aðildarríkjanna og síðan skipaðir fulltrúar aðildarríkjanna. Evrópuþingmenn aðildarríkjanna spila einnig þar inn mikið og vanmetið hlutverk þegar það kemur að ákvörðunum sem teknar eru að hálfu aðildarríkja Evrópusambandsins.

Þeir sem vilja standa fyrir utan Evrópusambandsins hafa ekki komið með neinar trúverðugar lausnir fyrir Ísland um það hvað skal gera í efnahagsmálum íslensku þjóðarinnar. Það hafa ennfremur ekki komið fram neinar lausnir um hvað skal gera við íslensku krónuna, sem er núna í gjaldeyrishöftum og ljóst má vera að þau eru ekki að fara neitt á næstunni.

Upptaka Bandaríkjadollars er ekkert nema tálsýn þeirra sem hafa hag af því að rugla umræðuna. Það stendur einfaldlega ekki til boða taka upp Bandaríkjadollar einhliða. Það er ennfremur ekkert frekar til boða að taka upp Kanada-dollar frekar en Bandaríkjadollar. Allt tal um slíkar „lausnir“ er misleiðandi og eingöngu gert til þess að blekkja fólk í umræðunni.

Það eina sem EES samningurinn gerir er að veita íslendingum takmarkaðan aðgang að innri markaði Evrópusambandsins. Íslendingar geta ekki flutt út tollfrjálst nema að takmörkuðu leiti. Ennfremur sem íslendingar hafa ekkert um lög Evrópusambandsins að segja, sem verða þó að taka gildi á Íslandi vegna kröfu ESB um samrænda löggjöf á innri-markaðinum. Það má ennfremur benda á þá staðreynd að EES samningurinn er samningur EFTA við ESB, en þetta er ekki sér samningur við Ísland eins og oft er haldið fram í umræðunni á Íslandi (eða látið).

Fullyrðing nr: 2

Af þessum orðum mætti draga þá ályktun að landbúnaður sé með miklum blóma í ESB-ríkjunum. Því fer víðs fjarri að þar uni bændir glaðir við sitt. Pétur ætti að færa rök fyrir því að framleiðslustyrkir til íslensks landbúnaðar hafi engu skilað „nema niðurníðslu í sveitum, einokun og tómum hillum í verslunum“. Þetta og að líkja íslensku landbúnaðarkerfi við Sovétríkin þar sem Stalín gekk að bændum dauðum í orðsins fyllstu merkingu með samyrkjubúunum er argasta níð og ekki framlag til málefnalegra umræðna. Er með ólíkindum að aðildarsinnar telji sig þurfa að seilast svo langt í rangfærslum til að fegra málstað sinn. Víst er að vilji menn umbætur í íslenskum landbúnaði er mun skynsamlegra að vinna að þeim á eigin forsendum í stað þess að fá formúluna frá Brussel. Hún á einfaldlega ekki við hér á landi en gengur hins vegar að íslenskum landbúnaði dauðum í núverandi mynd og þar með fæðuöryggi þjóðarinnar um aldir.

Landbúnaður innan Evrópusambandsins er í blóma og fjölgar ungum bændum umtalsvert í nokkrum aðildarríkjum Evrópusambandsins. Það eru auðvitað vandamál eins og vill stundum verða. Hinsvegar eru bæði Evrópusambandið og viðkomandi ríkji að gera sitt besta til þess að leysa þessi vandamál. Samkvæmt skýrslu Eurostat um tekjur bænda innan Evrópusambandsins fyrir árið 2010 þá jukst tekjur bænda að jafnaði um 12,6% fyrir árið 2010. Mest jukust tekjur bænda í Danmörku, eða um rúm 56,6%. Mesta tekjutap var hjá bændum í Bretlandi, en þar minnkuðu tekjunar um 6,5% yfir árið 2010.

Ég hef engar staðfestar tölulegar upplýsingar um tekjuaukningu eða tap íslenskra bænda. Vegna þess að þessar upplýsingar eru ekki aðgengilegar eftir því sem ég kemst næst. Þökk sé Bændasamtökum Íslands. Þó leitaði ég örlítið eftir þessum upplýsingum á internetinu.

Það er ekkert nema hreinræktuð lygi að halda því fram að íslenskur landbúnaður leggist af við aðild Íslands að Evrópusambandinu. Íslenskur landbúnaður mundi blómstra í Evrópusambandinu. Bæði vegna þess að þá fengist heilbrigð samkeppni inn á íslenskan landbúnaðarmarkað, og ennfremur sem að tekjur bænda yrðu öruggari og betri í kjölfarið ef allir standa rétt að málum.

Allt tal hérna um fæðuöryggi um aldir er blekking. Sérstaklega í ljósi þess að oftar en einu sinni varð íslenska þjóðin hungurmorða vegna þess að ekki var næg landbúnaðarframleiðsla á Íslandi. Núverandi framleiðsla og landbúnaðarkerfi á Íslandi er sett upp snemma á 20 öldinni, eða í kringum 1930. Þegar hin íslensku mjólkurlög voru sett og tryggðu einokun á íslenskri mjólkurframleiðslu, þessi einokun er ennþá í gildi á Íslandi og hefur verið það síðustu 76 ár eða svo.

Enn og aftur hefur Björn rangt fyrir sér þegar það kemur að Evrópusambandinu.

Fullyrðing nr: 3

Það er einfaldlega ekkert lögmál að matarverð sé hærra hér á landi en annars staðar. Hinn 29. júní 2011 birtist þessi frétt á Evópuvaktinni:

Matvælaverð sem hlutfall af innkomu er mjög hátt á Íslandi er mjög hátt. Þetta þekkja allir sem eru á hefðbundum launum á Íslandi. Líklegt er hinsvegar það að Björn þekki þetta vandamál ekki. Enda vel fóðraður af vinum sínum og eftirlaunum. Tölulegu staðreyndirnar sýna hinsvegar þessa þróun á Íslandi miðað við önnur aðildarríki Evrópusambandsins. Þarna sést líka vel þegar fólk fer að draga úr útgjöldum á Íslandi (milli ára).

Sú aðferð sem Björn notar hérna, og er alltaf notuð af andstæðingum Evrópusambandsins er sú að þeir nota gengi íslensku krónunnar á hverjum tíma fyrir sig til þess að fram þessa tölu. Þetta er auðvitað blekkjandi, þar sem með veiku gengi íslensku krónunnar þá geta andstæðingar Evrópusambandsins hækkað verð erlendis um mörg prósent miðað við það sem raunverulega kostar að lifa í Evrópusambandslöndum ef að viðkomandi er með laun í gjaldmiðil viðkomandi ríkis.

Formúlan er í raun ekkert flókin, en hún er svona. Tekjur – kostnaður – matvælaverð = eftirstöðvar tekna.

Niðurstaðan er því sú að það er dýrt að búa á Íslandi. Sérstaklega ef maður er með lítil og léleg laun í íslenskum krónum.

Fullyrðing nr: 5

Það þarf nokkurt hugmyndaflug til að ímynda sér að það sé undir aðild að ESB komið hve mikið vöruval sé í íslenskum verslunum. Hugmyndaauðgi kaupmanna og áhugi viðskiptavina ræður hvernig vöruvali er háttað. Aðild að ESB kann hins vegar að þrengja svigrúm íslenskra kaupmanna frá því sem nú er. Hér eru seldar innfluttar vörur frá Bandaríkjunum sem framkvæmdastjórn ESB lítur hornauga vegna regluverks Evrópusambandsins. Afskipti opinberra embættismanna af því sem selt er í verslunum minnka síður en svo við aðild að ESB. Í raun er miklu auðveldara að draga úr þeim á einhliða hátt utan ESB heldur en þegar valdið verður í höndum framkvæmdastjórnarinnar í Brussel.

Þetta er rangt. Sérstaklega þegar það kemur að matvælum. Þar sem að tollar og höft eru ríkjandi á Íslandi núna í dag. Ennfremur sem að háir tollar á sumum vöruflokkum gera það nær ómögulegt að flytja þessar vörur inn og selja þær. Íslenskir ráðherrar hafa ennfremur engan áhuga á því að draga úr áhrifum sínum þegar það kemur að innflutningi á vörum til Íslands. Það er því ljóst að ekki verður dregið úr neinum takmörkunum einhliða eins og Björn Bjarnarson fullyrðir hérna.

Ástæða þess að Bandarískar vörur eru litnar hornauga er sú staðreynd að reglur Evrópusambandsins eru mun strangari en Bandarískar reglur. Hinsvegar er Evrópusambandið með fríverslunarsamning við Bandaríkin og hefur verið með slíkt núna í nokkra áratugi. Hægt er að skoða tölulegar upplýsingar um slíkt hérna, á vef ESB. Nánari upplýsingar hérna um samskipti BNA og ESB.

Fullyrðing nr: 6

Ákvarðanir um kostnað sem fylgir útflutningi eða eftirliti með honum falla undir ríkisstjórn og alþingi og eru alls ekki bundnar við aðild Íslands að ESB. Fríverslunarbandalag Evrópu, EFTA, hefur gert fjölmarga fríverslunarsamninga auk þess sem Íslendingar hafa unnið að gerð tvíhliða samninga eins og t.d. við Kínverja. Þeim viðræðum lauk þegar íslenska ríkisstjórnin tók stefnu á aðild að ESB.

Þetta er að hluta til rétt. Þar sem Alþingi er æðsti löggjafinn á Íslandi. Hinsvegar eru íslendingar einnig bundnir af ákvörðunum EFTA og EES samkvæmt samningum þar að lútandi. Þá samninga hefur Alþingi Íslands nú þegar samþykkt. Það voru sjálfstæðismenn sem hófu þessar viðræður við Kínverja á sínum tíma. Það breytir þó ekki þeirri staðreynd að það er hagstæðara fyrir íslendinga að vera innan Evrópusambandsins heldur en utan þess.

Fullyrðing nr: 7

Aðildarsinnar fengu ríkisstjórn sem sótti um aðild að ESB og greiddu fyrir það með því að sitja undir stjórnarháttum í þeim dúr sem Pétur lýsir í sjötta lið sínum. Þeir sem eru andvígir höftum, takmörkunum og auknum ríkisafskiptum eru að meirihluta einnig andvígir aðild að ESB. Spurningin sem Pétur þarf að svara snýst um hvort hann vilji halda áfram stuðningi við sjónarmið Samfylkingarinnar í ESB-málum og samstarf hennar við VG til að ná markmiðum sínum eða hvort hann vill vinna að því að málsvarar frelsis haldi um stjórnartaumana.

Staðreyndin er nú bara sú að þeir sem vilja höft, tollamúra, takmörkunum (eða takmarkaleysi) eru andvígir aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það er ennfremur alveg ljóst að Björn Bjarnarson fyrrverandi dómsmálaráðherra er ekki talsmaður frelsis á Íslandi og hefur aldrei verið það til að byrja með. Sú fullyrðing Björns að hann og hans líkir standi fyrir frelsi er einhver mesta sjálfslygi sem sést hefur í rituðu máli á Íslandi.

Fullyrðing nr 8:

Hefði Pétur frestað ritun greinar sinnar fram yfir 16. ágúst 2011 hefði hann orðið að breyta lokafullyrðingu sinni um að það sé „þjóðsagnaspuni“ og „goðsögn“ að ekkert aðildarlanda ESB stefni í „ofurríki og aukna miðstýringu“. Angela Merkel, kanslari Þýskalands, og Nicolas Sarkozy, forseti Frakklands, komu saman í París þriðjudaginn 16. ágúst og ákváðu að bjarga evrunni með því sem á frönsku er nefnt gouvernement économique á evru-svæðinu, það er efnahagsríkisstjórn. Þar er um að ræða yfirþjóðlega stjórn í evru-ríkjunum í efnahags- og ríkisfjármálum. Verði þessi tillaga valdamestu þjóðarleiðtoga evru-ríkjanna að veruleika myndi miðstýring stóraukast og að lokum verða til „ofurríki“ innan ESB. Ísland ætti ekki annan kost en að ganga í þetta „ofurríki“ því að aðildarsinnar telja mestu skipta að komast í Evrulandið sem Herman Van Rompuy, forseti leiðtogaráðs ESB, nefnir svo en þau Merkel og Sarkozy vilja að hann stjórni fundum þeirra sem gegna forystu í ófjárráða ríkjum innan Evrulandsins.

Hér hef ég rætt sjö röksemdir Péturs J. Eiríkssonar hagfræðings og því miður ekki fundið eina sem mér finnst standast nánari skoðun. Hitt er síðan táknrænt og varla tilviljun þegar aðildarsinni sest niður til að ræða rökin fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu kýs hann að minnast ekki á sjávarútvegsmál. Þau eru hins vegar helsti þröskuldurinn á aðildarleiðinni.

[…]

Það er rangt hjá Birni að Evrópusambandið stefni að aukinni miðstýringu. Fullyrðingar þess efnis eru útúrsnúningur á því sem stungið hefur verið upp á að hálfu Frakklands og Þýskalands. Það sem á að gera er að auka samvinnu á milli aðildarríkja Evrópusambandsins til þess að koma í veg fyrir þá kreppu sem núna ríkir í Evrópu. Þessar tillögur á því eftir að samþykkja, og mér þykir líklegt að aðildarríki Evrópusambandsins muni gera breytingar á þeim þegar fram líða stundir. Þetta er hinsvegar ekki tilraun til aukinnar miðstýringar eins og Björn fullyrðir hérna. Enda er Evrópusambandið mjög lítið miðstýrt í eðli sínu og hefur alltaf verið það. Þau stjórnmál sem sjálfstæðisflokkurinn hefur rekið á Íslandi síðustu áratugina hafa verið með mun meiri miðstýringu heldur en Evrópusambandið. Svo einhver dæmi séu nefnd.

Þau rök sem Björn Bjarnarson reyndi að setja fram hérna standast enganvegin og gerðu það í raun ekkert. Í reynd var þetta ekkert nema útúrsnúningur hjá Birni þegar það kom að fullyrðingum hjá Pétri J, Eiríkssyni. Enda standast fullyrðingar Péturs skoðun og staðreyndir málsins. Það sem Björn setur fram gerir það hinsvegar ekki.

Hvað varðar sjávarútvegsmál. Þá hafa íslendingar ekkert að óttast í þeim efnum. Samið verður um þau þegar þar að kemur. Þeir einu sem óttast eru LÍÚ, sem hafa verið með einokun á Íslandi síðustu áratugina. Enda er helsti ótti LÍÚ samkeppni við fyrirtæki sem eru ekki undir þeirra stjórn og áhrifum. Enda eru öll stærri fiskvinnslufyrirtæki á Íslandi undir áhrifum LÍÚ og sjálfstæðismanna ef útí það er farið.

Bloggfærsla Björns er hægt að lesa hérna, það skal þó gera með varúð.

Vilja viðhalda einokun í íslenskum landbúnaði

Gervi-samtökin Samtök Ungra Bænda, sem virðast ekki vera neitt annað en undirdeild Bændasamtaka Íslands hafa núna krafið þau fyrirtæki sem hyggja á innflutning á landbúnaðarvörum um svör. Þetta er auðvitað dæmalaus hegðun þessara samtaka. Þar sem augljóst má vera að þessi samtök ætla sér að viðhalda þeirri einokun sem ríkir á Íslandi og hefur gert lengi.

Samkvæmt Morgunblaðinu (mbl.is) er spurningin þessi hérna.

„Samtök ungra bænda harma afstöðu þinna hagsmunasamtaka þ.e. Samtaka verslunar og þjónustu gagnvart innlendri búvöruframleiðslu og hagsmunum bænda.

Undanfarnar vikur hafa Samtök verslunar og þjónustu farið mikinn í almennri umræðu varðandi innflutning á kjöti til Íslands. Greint hefur verið frá því að Samtök verslunar og þjónustu undirbúi nú innflutning á kjötvörum sem munu koma í beina samkeppni við innlenda framleiðslu bænda.

Innlend búvara hefur allt frá hruni haldið aftur af vísitölu neysluverðs og verið mikilvægur hlekkur í því að halda niðri verði á matarkörfu heimilanna. Ekki er nokkur vafi á að með þeirri samfélagslegu ábyrgð sem bændur hafa sýnt með því að koma ekki öllum þeim hækkunum sem þeir hafa þurft út í almennt verðlag hafa þeir tekið á sig byrðar sem fyrir vikið hafa ekki lent á neytendum.

Því þykir Samtökum ungra bænda miður að hagsmunasamtök þín vilji í heild sinni hefja innflutning á kjötvörum til Íslands og stuðla þannig að samdrætti í innlendri framleiðslu og veikara atvinnulíf innanlands. Með því að flytja inn vörur sem nú þegar eru framleiddar á Íslandi er tekin óábyrg afstaða til samfélagsins og vegið að innlendri atvinnustarfsemi.

Því spyrja Samtök ungra bænda fyrirtæki þitt hvort þessi fyrirhugaði innflutningur sé gerður í umboði þíns fyrirtækis?“

Tekið úr frétt mbl.is hérna.

Sá galli er á þeirri einokun sem ríkir á Íslandi er sá að þetta er slæmt fyrir neytandann, en fyrst og fremst er þetta slæmt fyrir bóndann sem framleiðir vöruna. Þar sem hann getur ekki fengið hagstæðasta verðið fyrir þá vöru sem hann framleiðir og bóndinn hefur ekki val um það hverjum hann selur framleiðslu sína, til þess að fram hagstæðustu verðin fyrir vöruna sína. Þannig að sú sem er í landbúnaði á Íslandi kemur niður á hagsmunum bænda alveg jafn mikið og hún kemur niður á hagsmunum neytenda, en neytendur á Íslandi eru rændir þeim möguleika að versla þar sem er hagstæðast fyrir þá. Ennfremur sem að einokun dregur sjálfkrafa úr vöruúrvali í búðum og hækkar verð á vörunni.

Sú fullyrðing sem þarna er sett fram hjá „samtökum“ Ungra Bænda er því röng. Sérstaklega þar sem með því að koma í veg fyrir innflutning og þar að leiðandi samkeppni er sjálfkrafa verið að hækka verð á landbúnaðarvörum á Íslandi.

Það er einnig staðreynd að íslendingar hafa skrifað undir alþjóðlega samninga sem krefjast þess að ákveðið magn af landbúnaðarvörum eru flutt inn til Íslands á ári hverju. Jón Bjarnarson Landbúnaðarráðherra er í dag að brjóta þessa alþjóðlegu samninga á mjög svo grófan hátt. Það er hætta á því að WTO muni taka hart á málinu ef þetta verður stundað mikið lengur af hálfu Íslendinga.

Það er alveg ljóst að Samtök Ungra Bænda eru með þessu að ógna fyrirtækjum og blekkja almenning með svona leiðandi spurningum eins og þarna er lögð fram. Þar sem lagt er upp með að innflutningur sé slæmur og allt sem honum tengist.

Ég mæli með því að Samtök Ungra Bænda verði hunsuð, enda er augljóst að þarna er bara verið að gera tilraun til þess að viðhalda landbúnaðareinokun á Íslandi. Sem eins og áður segir kemur bændum og neytendum illa og hefur alltaf gert það.

Efnahagskreppa í boði einangrunar Íslands

Það er ekki ofsögum sagt að ákveðnir þjóðfélagshópar innan Íslands keppist við þessa dagana að einangra Ísland og íslendinga í kjölfarið á efnahagskreppunni. Þar sem gjarnan er notuð sú lína að efnahagskreppan á Íslandi sé alþjóðlegum samskiptum Íslands að kenna. Gildir þá einu hvort um sér að ræða EFTA og EES aðild Íslands, eða hugsanlega ESB aðild Íslands.

Staðreyndin er nú samt sú að efnahagskreppan á Íslandi er eingöngu íslendingum sjálfum að kenna og engum öðrum. Þökk sé efnahagsstefnu sjálfstæðisflokksins og framsóknarflokksins frá árinu 1995 til ársins 2007 þá er skuldastaða Íslands orðin óbærileg með öllu, og nærri því óviðráðanleg. Þökk sé IMF aðild Íslands þá hefur ennþá tekist að halda hagkerfinu á Íslandi gagnandi síðustu árin. Það er þó alveg óljóst hvernig þetta mun ganga ef efnahagskreppan í löndunum sem eru í kringum okkur versnar til mikilla muna eins og virðist vera raunin núna um þessar mundir. Sú staða mun hafa alvarlegar afleiðingar fyrir íslenskan efnahag. Þar sem útflutningur frá Íslandi mun dragast saman og áhugi á fjármögnun og fjárfestingum á Íslandi mun falla niður í frostmark og jafnvel kaldara en það.

Ástæðan fyrir því að það verður enginn áhugi á fjárfestingum á Íslandi er mjög einfaldur. Ísland er núna í einangrun gjaldeyrishafta með gjaldmiðil sem enginn hefur áhuga á að stunda viðskipti í. Allt sem tengist íslensku krónunni og erlendum gjaldmiðlum fer í gegnum Seðlabanka Íslands, sem hefur það hlutverk í dag að takmarka fjármagnsflæði erlends gjaldeyris frá Íslandi. Þetta er í raun ekkert annað en óverjandi staða fyrir íslendinga að standa í. Þar sem íslendingar munu á endanum þurfa að borga upp lán sín, sem eru að meirihluta til öll í erlendum gjaldeyri.

Með dýpri kreppu og minni útflutningi frá Íslandi í kjölfarið þá mun það verða erfitt, ef ekki ómöguleg staða sem íslendingar eru komnir í með íslensku krónuna sem gjaldmiðil. Þetta er staða sem evru-ríkin eru ekki í, jafnvel þó svo að staðan sé mjög erfið þar. Þá er hún ekki nærri því eins slæm og sú staða sem er að koma upp á Íslandi þessa dagna. Enda er það svo að vextir á Íslandi og verðbólga endurspegla þessa stöðu mjög vel. Þróunin mun verða mjög svipuð á næstu dögum og mánuðum, verðbólga mun aukast ásamt stýrivöxtum Seðlabanka Íslands, verðlag mun hækka í kjölfarið og efnahagssamdráttur mun aukast í kjölfarið. Þetta mun koma fram með auknu atvinnuleysi og meira atvinnuleysi til lengri tíma litið.

Ástæðan fyrir þeirri stöðu sem íslendingar eru komnir í er mjög einföld og hefur alltaf verið það. Ástæðan er sú einangrunarstefna sem hefur verið rekin á Íslandi. Þessi stefna lýsir sér í því að fara seint og illa í alþjóðlegt samstarf eins og EFTA, EES og núna síðast umsókn Íslands um aðild að ESB. Þessi stefna íslendinga í utanríkismálum hefur kostað íslendinga milljarða í gegnum tíðina og heldur áfram að kosta íslendinga milljarða. Þessari stefnu hefur að hluta til verið stjórnað af hægri og vinstri mönnum sem eru hvað lengst útá kanti í sínum stjórnmálum. Sem betur fer þá hafa þessir menn ekki alltaf fengið sínu framgengt, vegna þess að ef svo væri. Þá væru íslendingar hvorki í EFTA eða EES núna í dag.

Því miður fyrir íslendinga núna í dag. Þá er annar stjórnarflokkana mjög upptekin af því að einangra Ísland og íslenskt efnahagslíf. Þetta felur meðal annars í sér að takmarka samkeppni á Íslandi, hækka verðlag og gera sitt besta í að tefja fyrir og valda skemmdarverkum á aðildarumsókn Íslands að ESB. Fremstur í flokki fer þar Landbúnaðarráðherra Jón Bjarnarson, en bæði Fjármálaráðherra Steingrímur J. Sigfússon og Innanríkisráðherra Ögmundur Jónasson, ásamt Menntamálaráðherra hafa gert sitt til þess að tefja og valda skemmdum á þessu ferli. Þó svo að þau hafi ekki verið eins og hávær og klaufsk í þessari frekju sinni og Jón Bjarnarson.

Afleiðingar af hegðun Vinstri Grænna í ríkisstjórn Íslands hafa ekki látið á sér standa. Efnahagsleysi Atvinnuleysi er orðið stöðugt í kringum 10% núna og mun væntanlega aukast á næstunni. Efnahagur Íslands er frosin og stefnir í að botnfrjósa á næstu mánuðum. Þökk sé afar þröngsýni stefnu Vinstri Grænna í ríkisstjórnarsamstarfinu. Það sem meira er. Ástandið á Íslandi er ekki líklegt til þess að batna á næstu mánuðum og árum. Ástæðurnar fyrir því er bæði að finna á Íslandi og utan þess.

Það er alveg ljóst núna að efnahagskreppan í heiminum er aftur farin að dýpka og mun dýpka umtalsvert á næstu mánuðum. Hvernig ríki munu koma undan þessari kreppu veltur algerlega á því hversu vel þau hafa unnið heimavinnuna síðustu mánuði í þeirri kreppu sem hefur ríkt frá árinu 2007. Í stuttu máli má reikna með að flest öll aðildarríki Evrópusambandsins komi vel útúr þessari kreppu, jafnvel þó svo einhver vandamál verði í gangi á næstu mánuðum á Íslandi.

Verstu og stærstu vandamálin verða þó til staðar á Íslandi. Þar sem efnahagur Íslands er í gjaldeyrishöftum og bundin þeirri böl sem íslenska krónan raunverulega er. Enda er það þannig að það eru afskaplega litlar líkur á því að íslenskur efnahagur þoli meiri samdrátt í útflutningi en hefur nú þegar orðið vegna kreppunnar erlendis. Enda er það þannig að þetta er falinn samdráttur í útflutningi. Þar sem að meira fæst fyrir minni útflutning frá Íslandi núna um þessar mundir vegna veiks gengis íslensku krónunnar. Það er ansi mikil hætta á því að íslenskur efnahagur einangrist ennþá meira en nú þegar er orðið, og að þessi einangrun verði mjög dýr íslensku þjóðfélagi. Mun meira en það sem hefur orðið nú þegar.

Þrátt fyrir þessar staðreyndir. Þá er ennþá til fólk á Íslandi sem hefur komið því inn í umræðuna á Íslandi að það sé best fyrir íslendinga að standa fyrir utan ESB. Breytir þá engu fyrir þetta fólk að þessar fullyrðingar þess um slíkt eru ósannar og hafa alltaf verið það. Þeir sem eru á móti ESB aðild Íslands og eru ekki langt til hægri eða vinstri er fólk sem er í harðri sérhagsmunagæslu fyrir sjálfan sig og sína félög sem það starfar fyrir. Enda mundi ESB aðild Íslands auka samkeppni á Íslandi, bæta viðskiptaumhverfið og auka kaupmátt almennings. Umræddir sérhagsmunahópar eru Bændasamtök Íslands, LÍÚ, sjálfstæðisflokkurinn (þessi stjórnmálaflokkur er nátengdur viðskiptaumhverfinu og þeirri einokun sem þar snýst), Mjólkursamsalan (einokunarverslun á Íslandi samkvæmt lögum), framsóknarflokkurinn (tengdur viðskiptaaðilum og einokun). Þessir hópar hafa safnast saman undir félaginu Heimssýn sem var stofnað árið 2002 af öfga-vinstri manninum Ragnari Arnalds. Eini tilgangur þessara samtaka er að einangra Ísland pólitísk og efnahagslega, eins og hefur verið stefna öfga-vinstri manna á Íslandi síðustu 60 til 90 árin eða svo.

Stefna hægri manna sem eru á móti ESB aðild Íslands byggir á græðgi og viðleitni þessara manna við að viðhalda ríkjandi einokun á Íslandi. Þannig að hægt sé að auka hagnað þessara manna með einokun og fákeppni á Íslandi. Tilgangur öfga-hægri er mjög svipaður af markmið öfga-vinstri, en þar blandast hinsvegar kynþáttahyggja og hatur á útlendingum ofan í allt annað. Slíkt má ennfremur finna hjá vinstri-öfgamönnum, það er hinsvegar bara betur falið en það er engu að síður þarna til staðar sé vel gáð.

Vilji íslenska þjóðin ekki þurfa að herða sultarólina um nokkur göt í viðbót þá verður íslenska þjóðin að hafna málflutningi þeirra sem vilja viðhalda núverandi ástandi efnahagsmála á Íslandi. Það verður eingöngu gert með því að ganga í Evrópusambandið og taka upp evruna sem gjaldmiðil nokkrum árum síðar eftir inngöngu.

Það verður ennfremur að hafna þeim blekkingum og lygum sem Heimssýn, Evrópuvaktin (vefur öfga-hægri gegn Evrópusambandinu), Vinstri Vaktin gegn ESB (vefur öfga-vinstri gegn Evrópusambandinu), Bændasamtökin (vefur og bændablaðið eru notuð í blekkingar og lygar um Evrópusambandið), Morgunblaðið (vefur ný-frjálshyggjunnar sem er á móti Evrópusambands aðild Íslands) sem koma koma fram í fjölmiðlum andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi. Vegna þess að þetta eru eingöngu áróðursfjölmiðlar sem berjast gegn Evrópusambandinu með rangfærslum og blekkingum um það sem er að gerast í Evrópu.

Þessir fjölmiðlar og þetta fólk treystir á það að íslendingar nenni ekki að kynna sér málin og fylgjast með erlendum fjölmiðlum um stöðu mála í Evrópu. Á þessu hafna nefnilega þessir fjölmiðlar verið að keyra undanfarin ár og gera ennþá.

Hvað varðar heildarmyndina á öllu þessu. Þá eru efnahagsáhrifin af dýpkandi kreppu nú þegar farin að hafa áhrif á Íslandi samkvæmt frétt Rúv frá því núna fyrr í kvöld (skrifað 6. Ágúst 2011).

Frétt Rúv: Áhrifa farið að gæta hérlendis

Einangrun er ekki nein lausn og hefur aldrei verið það, og mun ekki verða það á næstu áratugum. Vilji íslendingar leysa sín efnahagslegu vandamál. Þá þarf að koma með nýjar lausnir til þess að leysa þessi efnahagslegu vandamál sem íslendingar standa frammi fyrir á næstu árum og áratugum. Það er lausn að ganga í Evrópusambandið, en það er ekki nein lausn fólgin í því að reyna eitthvað sem ekki virkar aftur. Eins og er í raun það sem andstæðingar Evrópusambandsins boða og trúa á að muni virka núna, í þetta skiptið. Það virðist litlu breyta fyrir þetta fólk þó svo að þær lausnir sem þetta fólk boðar hafi í raun ekki virkað undanfarin 50 ár eða lengur.

Saga Íslensks efnahags hefur í raun ekki kennt þessu fólki neitt og mun ekki gera það upp úr þessu. Af þessum sökum á að hafna málflutningi og fullyrðingum andstæðinga Evrópusambandsins.

Það gæti þó hugsast að íslendingar vilji halda í hið gamla og ónýta. Ef svo er, þá verður íslendingum að því og það verður ennfremur ekkert hægt að gera því. Þar sem það er íslenska þjóðin sem ræður ferðinni og hvert þjóðin fer á endanum.

Bloggfærsla uppfærð þann 17. Ágúst 2011 klukkan 13:55 UTC.

Restin af heiminum er í viðskiptabandalögum

Heimssýn talar mikið um það að sé heimur fyrir utan Evrópusambandið. Það er í sjálfu sér ekkert rangt við þessa fullyrðingu. Það sem er hinsvegar rangt í þessari fullyrðingu hjá Heimssýn er sú hugmyndafræði að íslendingar komist að hjá restinni af heiminum. Staðreyndin er nefnilega sú að restin af heiminum er að gera nákvæmlega það sama og Evrópa hefur verið að gera síðust 60+ ár núna. Restin af heiminum er að sameinast í efnahagsbandalög, tollabandalög og jafnvel myntbandalög til þess að auka samkeppnishæfni sýna til lengri tíma litið.

Þetta er augljóst þegar þessi hérna mynd af skoðuð af heiminum.


Mynd Wikipedia, gefið út undir Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License. Efnahagsbandalög í heiminum núna í dag.

Staða mála er auðvitað misjöfn eins og gengur og gerist. Hinsvegar er þróunin öll í sömu átt. Heimurinn er að sameinast efnahagslega, þá í efnahagsbandalög sem hugsanlega renna síðar saman til þess að mynda ný bandalög og ný viðskiptasambönd.

Það sem Heimssýn boðar og aðrir sem skrifa á móti þessari þróun er mjög einfalt. Þessi samtök og þetta fólk sem þar talar vill að íslendingar standi fyrir utan allt þetta og alla þessa samvinnu. Allt vegna þess að þetta fólk er að vernda einhverja sérhagsmuni á kostnað almennings á Íslandi. Enda er það almenningur sem borgar fyrir einangrunarstefnuna sem þetta fólk boðar með verri lífskjörum og hærra vöruverði á Íslandi. Einnig sem að efnahagslegur stöðugleiki er ekki sjáanlegur í hugmyndafræði þessa fólks sem stendur á bak við Heimssýn eða aðra ESB andstöðu á Íslandi.

Þegar nánar er skoðað. Þá kemur nefnilega í ljóst að það stenst ekki neitt hjá andstæðingum ESB á Íslandi. Enda hefur þetta fólk aldrei haft nein rök fyrir þeim fullyrðingum sem það setur fram í umræðuna. Þegar það er gengið á það. Þá forðast það að svara spurningum og fer á flótta undan því að svara það sem það er spurt að.

Heimild: List of free trade agreements – Wikipedia

Aum fölsun framsóknarþingamanns um verðlag í ESB

Það er nú auma fölsuninn sem framsóknarþingmaðurinn Eygló Harðardóttir kemur með á bloggsíðu sinni á Eyjunni. Þar sem hún í alvörunni heldur því fram að matvælaverð sé hærra í löndum ESB en á Íslandi. Þessar fullyrðingar sem hún setur fram eru auðvitað ekkert annað en kjaftæði. Enda er mun hagstæðara að kaupa í matinn innan ESB á Íslandi.

Fyrir það fyrsta er þetta blekkjandi hjá Eygló Harðardóttir. Þar sem gengi íslensku krónunnar er mjög lágt eins og sjá má á vefsíðu Seðlabanka Íslands. Því er einnig háttað til að þær verslanir sem þarna eru taldar upp teljast mjög dýrar eftir því sem ég kemst næst. Verðlag og skattar eru síðan mismunandi á milli aðildarríkja ESB eins og gefur að skilja. Enda stjórna aðildarríki ESB sjálf sinni skattastefnu á matvælum. Þó hafa aðildarríki ESB samþykkt hámark og lámark virðisaukaskatt á vörur og þjónustu. Hámarkið er 25% VSK á slíkt. Virðisaukaskatturinn á Íslandi er í dag 0.50% hærri á Íslandi en þar sem hann er hæstur hjá aðildarríkjum ESB núna í dag.

Þar sem ég er afskaplega latur að skrifa upp kvittanir og hef haft þann vana að hirða allar kvittanir þegar ég versla. Þá eru hérna kvittanir frá því að ég bjó í Danmörku fyrr á þessu ár. Eins og margir vita, þá er Danmörk mjög dýrt land. Þarna er einnig kvittun frá Þýskalandi, eða landamærabúð sem Danir versla mikið í.

Hérna er verðlagið í Danmörku og síðan þýskum landamæraverslunum við Danmörk. Smellið á myndinar til þess að fá fulla og leshæfa stærð.

Það sem Eygló Harðardóttir er að gera er ekkert annað en að blekkja almenning á mjög svo einfaldan og óheiðarlegan hátt. Eins og þessar kvittanir sína. Þá er jafnvel hagstæðara að kaupa í matinn í Danmörku ef maður er með tekjur í dönskum krónum. Þetta verður auðvitað mun flóknara ef maður er með tekjur í ónýtri íslenskri krónu. Eins og mun verða raunin hjá mér að hluta þegar ég flyt aftur til Danmerkur á næsta ári.

Blogg póstur uppfærður klukkan 23:25 þann 13. Júlí 2011.

Mjólkureinokun í 76 ár á Íslandi

Það hefur ríkt einokun á mjólkurmarkaðinum í heil 76 ár á Íslandi núna, og það sem meira er. Þessi einokun er ekki að fara neitt á næstunni ef að þeir sem eru hvað harðastir á móti ESB aðild fá sínu framgengt. Sérstaklega þar sem að ef þessu fólki tekst að halda Íslandi fyrir utan ESB. Þá mun það þýða áframhaldandi einokun í mjólk og öðrum vörutegundum á Íslandi um ókomin ár.

Sé miðað við skoðanakannanir hinsvegar þá virðast íslendingar vilja hafa sína einokun á mjólk, og öðrum vöruflokkum. Viðskiptafrelsi og hagsæld er eitthvað sem greinlega hugnast ekki íslendingum. Hvað þá fjölbreytt vöruúrval í verslunum á Íslandi eins og þekkist í nágrannalöndum okkar (nema kannski Noregi).

Það er reyndar hætta á því að þessi sjálfstæði mjólkurframleiðandi verði fljótlega gerður gjaldþrota af MS eins og aðrir sem hafa reynt að komast inná þennan markað undanfarna áratugi á Íslandi.

Frétt Vísir.is um mjólkureinokunina.

Mini-mjólk komin á markað

Ég er á móti Bændasamtökum Íslands

Ég hér með lýsi yfir andstöðu minni við Bændasamtök Íslands og allra annara samtaka á Íslandi sem tengjast þeim. Ástæðan er mjög einföld. Bændasamtök Íslands og tengd samtök eru tilbúin að fórna hagsmunum almennings fyrir sérhagsmuni og einokunarstöðu sem ríkir núna á Íslandi. Einnig sem að Bændasamtök Íslands eru tilbúin að láta almenning á Íslandi fá verri vöru og dýrari. Vegna þess að á Íslandi ríkir engin samkeppni í landbúnaði. Heldur er hérna um að ræða ríkisstyrkta einokun og það eru bæði almenningur og íslenskir bændur sem tapa á þessu kerfi.

Ég sé ennfremur að Bændasamtök Íslands og búnaðarþingið voru að endurtaka gamla þvælu sem hefur aldrei staðist.

Búnaðarþing samþykkti samhljóða í kvöld ályktun þar sem andstaða BÍ við aðild að Evrópusambandinu er ítrekuð. „Búnaðarþing telur að fæðuöryggi þjóðarinnar verði því aðeins tryggt að fullu með því að Ísland standi utan sambandsins,“ segir í ályktuninni.

„Við teljum okkur hafa undirbúið faglega sjö samningsmarkmið eða forsendur sem við munum kynna landbúnaðarráðherra og óska eftir að látið verði reyna á þær sem fyrst til að láta reyna á hvort það sé raunverulega eitthvað í boði sem stundum er verið að halda fram, fyrir íslenskan landbúnað,“ Haraldur Benediktsson, formaður Bændasamtaka Íslands. „Og þessar samningsforsendur eru í okkar huga lágmarksforsendur til þess að tryggja stöðu íslensk landbúnaðar,“ segir hann.

[…]

Eina hættan við íslenskt fæðuöryggi er sú staða sem ég lýsi hérna að ofan. Enda er augljóst fyrir alla sem vita að erlend landbúnaðarvara hefur aldrei ógnað fæðuöryggi á Íslandi. Fullyrðingar þess efnis eins og þarna eru settar fram eru ekkert nema tóm þvæla sem hafa aldrei staðist skoðun.

[…]

„ Miklir atvinnuhagsmunir bændastéttarinnar eru í húfi og telur þingið þessum hagsmunum betur borgið utan þess. Hagsmunir og afkoma bænda tengjast ótvírætt hagsmunum íslenskra neytenda og byggðum landsins,“ segir í ályktun Búnaðarþings.

Þar segir einnig að þrátt fyrir algjöra andstöðu Bændasamtakanna við aðild að Evrópusambandinu hafi þau frá upphafi dregið sérstakar varnarlínur sem þau telja að feli í sér lágmarkskröfur í yfirstandandi samningaviðræðum við Evrópusambandið.
[…]

Bændasamtök Íslands eru á móti betra rekstrarumhverfi íslenskra bænda. Einnig sem að bændasamtök íslands eru á móti hagsmunum neytenda. Svo að það sé á hreinu.

[…]

– Að með varnarlínum Bændasamtakanna hafa bændur sett fram lágmarkskröfur í landbúnaðarmálum vegna hugsanlegs aðildarsamnings. […]

Lágmarkskröfur ESB til matvæla eru margfalt meiri en þær kröfur sem eru gerðar til matvæla á Íslandi í dag. Þetta vita allir sem hafa kynnt sér málið. Matvælaöryggisstofnun ESB, sem íslendingar eiga ekki aðgang að í dag vegna þess að Ísland er ekki aðili að ESB.

[…]

– Að Bændasamtökin taki ekki þátt í undirbúningi eða aðlögunarstarfi sem leiðir beint eða óbeint af yfirstandandi samningaferli s.s. vinnu við að útfæra sameiginlegu landbúnaðarstefnu Evrópusambandsins fyrir íslenskar aðstæður.

[…]

Það er alveg augljóst að ef Bændasamtök Íslands taka ekki þátt í þessari vinnu. Þá fá þau ekki sjónarmiðum sínum framgengt. Enda er það þannig að Jón Bjarnarson verður ekki alltaf ráðherra yfir þessum málaflokki.

[…]

– Að Bændasamtökin ræki áfram skyldur sínar gagnvart stjórnvöldum með því að veita upplýsingar og ráðgjöf um landbúnaðarmál.“
[…]

Bændasamtök Íslands eru hagsmunasamtök bænda og sem slík ættu þau að lúta ströngum reglum um samskipti sín við íslenska ríkið. Núverandi staða er óviðunandi, enda eru þarna á ferðinni hagsmunaárekstrar sem eru mjög svo ósiðlegir.

Frétt Morgunblaðsins.

Ítreka andstöðu við ESB-aðild (varúð, mbl.is)

Ólöglegar hótanir eigenda Staðarskála gegn Bæjarhreppi

Það kemur fram í Fréttablaðinu núna í dag Staðarskáli hafi komið í veg fyrir með hótunum að Olís geti reyst þar bensín og þjónustmiðstöð, sem mundi þá sérstaklega þjóna þeim sem eru að koma frá Hólmavík og eru á leiðinni suður eða annað. Fyrir það fyrsta þá er þessi hegðun eigenda Staðarskála kolólögleg, enda er ólöglegt að koma í veg fyrir samkeppni með hótunum eins og hérna er gert. Það er einnig alvarlegt að eigendur Staðarskála skulu vera að hóta lögbundum yfirvöldum hérna á landi, í þessu tilfelli sveitarstjórn Bæjarhrepps.

Það er einnig ljóst að með þessum hótunum, þá eru eigendur Staðarskála að koma í veg fyrir samkeppni og auka þannig kosti fólks sem þarna ferðast um svæðið. Enda er augljóst að Staðarskáli er með þessari hegðun sinni að viðhalda einokunarstöðu á bensín og þjónstu við þjóðveg eitt í Hrútafirði og nálægum svæðum. Það er því augljóst að Samkeppniseftirlitið er í fullum rétti að skoða þetta mál og sekta Staðarskála fyrir ólöglega hegðun og fyrir að koma í veg fyrir eðilega samkeppni í Hrútafirði. Sveitarstjórn Bæjarhrepps þarf einnig að vaxa hryggur og taka á þessum hótunum eigenda Staðarskála, enda gengur ekki að eigendur fyrirtækis komist upp með það að ógna réttkjörnum fulltrúum sveitarfélagsins Bæjarhrepps.

Frétt Fréttablaðsins.

Hótanir í Hrútafirði vegna bensínstöðvar