Category: Íslensk afneitun

Birt þann

Ég er hættur að fjalla um íslenska spillingu, íslensk stjórnmál og aðild Ísland að Evrópusambandinu

Það er verið að leggja íslenskt samfélag í rúst með áróðri gegn útlendingum, gegn fólki sem berst gegn þessu óumflýjanlega hruni á Íslandi. Áróðurinn gegn öllum þeim sem benda á hið ógeðfellda í íslensku samfélagi er gífurlega mikill þessa dagna á Íslandi. Á þessu átta ég mig jafnvel þó svo að ég sé búsettur í Danmörku. Þeir sem gagnrýna þetta ástand eru bara að „rakka allt á Íslandi niður“ eins og mamma mín sagði við mig á Facebook þegar ég var að ræða þetta við hana. Ég ætti bara að hætta að rakka niður Ísland og halda kjafti takk fyrir.

Vitið þið hvað ég ætla að gera í staðinn. Ég ætla að leyfa óvitunum að kveikja í öllu saman og ég ætla að láta þá brenna niður til grunna íslenskt samfélag. Ástæðan er mjög einföld. Það er ekki fyrr en allt er farið, allt er brunnið er ofan af íslensku samfélagi að eitthvað breytist. Það verður nefnilega ekki fyrr en við það ástand að eitthvað fer að breytast á Íslandi og lagast í kjölfarið. Áfallið sem kemur þegar allt verður loksins farið á Íslandi mun breyta ástandinu. Það verður nefnilega ekki fyrr en við þetta ástand sem eitthvað mun breytast á Íslandi. Þetta mun ekki gerast á einni nóttu. Hinsvegar þykir mér líklegt að þetta muni gerast á næsta kjörtímabili og jafnvel áratugina þar á eftir. Í þessu öllu saman mun síðan fylgja óðaverðbólga með tilheyrandi fátækt fyrir almenning á Íslandi.

Ég ætla hinsvegar að halda kjafti og sinna bara öðrum ritstörfum sem ég vinn við (hjá sjálfum mér). Enda þykir mér ljóst að ég muni ekkert fá útúr því að benda á þessar augljósu staðreyndir um stöðu mála á Íslandi nema pirring og skammir. Það þýðir lítið að kvarta í mig þegar allt saman hrynur og eyðilegst á Íslandi eftir nokkur ár til áratugi. Ég lít núna á að ég sé búinn að sinna mínu hlutverki. Það sem gerist næst er á ábyrgð annara manna. Ég er núna búinn að segja mig frá baráttunni um betra Ísland. Ég ætla einnig að segja mig frá umræðunni um að Ísland gangi í Evrópusambandið. Ég fæ alveg sömu skammir þar eins og annarstaðar. Reyndar fæ ég ekki eingöngu bara skammir þar. Ég hef fengið líflátshótanir og verið kallaður öllum illum nöfnum fyrir það eitt að vilja fá Ísland í Evrópusambandið. Það breytir engu þó svo að ég viti flest allt um Evrópusambandið og þekki allar helstu staðreyndinar. Ég hef samt fengið skammir og hótanir fyrir það eitt að hafa rétt fyrir mér. Ég hef eingöngu takmarkaða þolinmæði fyrir því að sitja endanlaust undir hótunum og að vera kallaður öllum illum nöfnum. Síðan til þess að bæta þetta ennþá betur. Þá er ég talin vera sá slæmi þegar ég fer ófögrum orðum um hlutina. Jafnvel þó svo að ófögru orðin séu þau orð sem þarf til þess að lýsa ástandinu á Íslandi og fólkinu sem tekur þátt í þessu ástandi meðvitað og með fullri vitund.

Ég segi því að núna er komið nóg. Ég er búinn að fá nóg og er hættur þessu. Þetta getur allt saman átt sig fyrir mér núna. Skuldlaust og syndlaust fyrir mér. Ég er einnig hættur að kjósa í íslenskum stjórnmálum. Það borgar sig ekki fyrir mig að eyða pening í það ferli af augljósum ástæðum. Ég segi mig frá þeirri ábyrgð að kjósa íslenska stjórnmálamenn. Þeir sem kjósa geta því borið á því ábyrgð sem gerist í kjölfarið eftir kosningar. Ég er hlynntur lýðræði, en það er mér til efins um að á Íslandi sé raunverulegt lýðræði til staðar. Á Íslandi er eitthvað annað til staðar og það er ekki lýðræði. Það bara þykist vera lýðræði og hefur gert það síðan íslendingar lýstu yfir sjálfstæði þann 17. Júní 1944.

Það mun koma frá mér á þessu bloggi í framtíðinni verður eitthvað allt annað. Ég mun þó væntanlega ekki setja inn kattarmyndbönd hingað inn. Þoli ekki slíkt. Ég mun þó halda áfram að fjalla um Evrópusambandið á almennum grunni í sambandið við núverandi aðildarríki. Þá mun ég einnig fjalla um komandi aðid Króatíu að Evrópusambandinu sem tekur gildi þann 1. Júlí 2013. Önnur málefni og vísindagreinar verða einnig til umfjöllunar hjá mér í framtíðinni. Íslensk málefni mun ég hinsvgar ekki snerta eins og ég nefni hérna að ofan.

Bloggfærsla uppfærð klukkan 04:14 UTC þann 04.03.2013.

Birt þann

Íslenska þjóðin sem fær það sem hún biður um

Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.

Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.

Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.

Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.

Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.

Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.

Birt þann

Útúrsnúningur Brynjars Níelssonar

Lögmaðurinn Brynjar Níelsson reynir að ata blaðamann Rúv skít með því að halda því fram að hún hafi ekki gætt hlutleysis þegar hún fjallaði um útrásina á sínum tíma. Þetta sést vel í þessari tilvitnun hérna.

[…]

Það er gömul saga og ný að blaðamenn og álitsgjafar taka gjarnan undir ákveðin viðhorf eða hugmyndafræði gagnrýnislaust og hafa þannig bæði áhrif til að efla strauminn og tilhneigingu til að berast með honum. Þegar ákveðnar forsendur breytast og andrúmslofið verður með öðrum hætti gerist það líka gjarnan að þessir sömu blaðamenn og álitsgjafar snúist með straumnum og fari að túlka önnur sjónarmið og haldi áfram að gleðja áskrifendur sína með „réttum fréttum”. Sigrún Davíðsdóttir, fréttaritari Ríkisútvarpsins í London er einn þessara blaðamanna. Það þarf ekki annað en að fletta í gegnum gömul eintök af Frjálsri Verslun til að sjá hvernig margendurtekin skrif hennar lofuðu starfsemi Íslendinga erlendis og hversu vel starfsemi þeirra gekk. Aðdáunin var slík að blaðamaðurinn var fenginn af Útflutningsráði árið 2006 til að skrifa skýrslu, sem í raun reyndist lofgjörð, um útrás íslenskra fyrirtækja á Norðurlöndum. […]

Brynjar Níelsson þann 11. Janúar 2012. Samhengi hlutanna

Þessar fullyrðingar Brynjar Níelssonar eru undarlegar. Sérstaklega í ljósi þess að það var ritstjórnarstefna á Viðskiptablaðinu að fjalla vel um útrásina á sínum tíma. Það sem meira var. Það var sérstaklega gert upp úr því að fjalla á jákvæðan hátt um auðmenn Íslands á meðan útrásin stóð yfir (þetta gilti í öllum fjölmiðlum á Íslandi). Enda er Frjáls Verslun í eigu aðila hliðhollum sjálfstæðisflokknum og hefur alltaf verið í eigu slíkra aðila. Það þýðir þó ekki endilega að Sigrún Davíðsdóttir hafi verið vinsamleg í garð útrásarvíkingana. Þetta er fullyrðing sem Brynjar Níelsson setur fram án þess að færa fyrir henni haldbær rök, eða vísa í sönnunargögn máli sínu til stuðnings. Fullyrðingar Brynjars eru byggðar á hálfkveðnum vísum og öðru slíku. Hlutum sem eiga ekki heima í skrifum lögmanns sem vill láta taka sig alvarlega.

Þær fullyrðingar sem Bryjar Níelsson setur fram virðast í fljótu bragði ekki vera studdar neinum sönnunargögnum. Sérstaklega ef eitthvað er að marka þessa hérna (timarit.is) blaðagrein frá árinu 2006 í Frjálsri Verslun. Ég fann ekki með fljótri leit neina af þessum greinum sem Brynjar telur upp í grein sinni, og á tímarit.is ná blöð Frjálsrar Verslunar eingöngu til ársins 2006. Ég fann vísun í eina greina á vefsíðu heimur.is, en það er sú tilvitnun sem Brynjar Níelsson vitnar beint í. Annað fann ég ekki. Þrátt fyrir frekar ýtarlega leit mína á tímarit.is eins langt og hægt var að leita þar.

Einnig fann ég bloggfærslu Sigrúnar Davíðsdóttur sem Brynjar Níelsson vitnar beint í. Eina samhengið hérna virðist því vera það samhengi hlutana sem Brynjar Níelsson býr til, og setur niður í grein hjá sér á Pressan.is. Í hvaða tilgangi veit ég ekki aftur á móti, en mig grunar að það sé frekar sóðalegt hjá honum.

Birt þann

Ísland hefur ekki breyst mikið síðustu áratugi

Það er alveg ljóst að Ísland hefur ekki breyst mikið síðustu áratugi. Hérna eru tvö dæmi.

Fréttayfirlit fyrir árið 1966.
Fréttayfirlit fyrir árið 1984.
Fréttir Rúv árið 1990. Það kemur ekki fram hvaða dag þetta var.

Þarna sést að það er ótrúlega lítið sem hefur breyst á Íslandi á þessum langa tíma. Ég reikna ekki með að mikið breytist á Íslandi á næstu árum. Svona ef fyrri ár eru höfð til viðmiðunar.

Það er alveg ljóst að efnahagur Íslands verður í sama ruglinu og áður fyrr miðað við þessar staðreyndir og ekkert mun breytast á Íslandi þjóðfélagslega séð.

Birt þann

Lygi Árna Páls Efnahags og viðskiptaráðherra

Til þess að réttlæta gjaldeyrishöft á Íslandi. Þá kom Árni Páll Efnahags og viðskiptaráðherra með þessa fullyrðingu samkvæmt frétt á Vísir.is.

Árni Páll segir margt þurfa að koma til svo afnema megi höftin. Mörg lönd í Evrópu séu að taka upp gjaldeyrishöft þessa dagana vegna erfiðleika á alþjóðlegum mörkuðum.

Þetta er rangt. Það eru ekki nein lönd að taka upp gjaldeyrishöft í Evrópu. Innan Evrópusambandsins eru gjaldeyrishöft ólögleg og verða ekki sett af aðildarríki Evrópusambandsins. Lönd sem standa utan Evrópusambandsins geta hinsvegar sett gjaldeyrishöft ef þeim þykir það kostur. Slíkt er hinsvegar vantraustyfirlýsing á efnahagsstöðugleika viðkomandi ríkis um langa framtíð.

Með þessari lagasetningu þá hafa Íslensk stjórnvöld komið með áframhaldandi vantraust á íslenskt efnahagslíf um óákveðin tíma. Það þýðir ennfremur lítið fyrir sjálfstæðismenn að tala um afléttingu gjaldeyrishaftana. Þar sem þeim verður ekki aflétt af þeim eða nokkrum stjórnmálaflokki á næstu áratugum með núverandi áframhaldi. Það bara mun ekki gerast vegna óstöðugleika og vantrausts á íslenskt efnahagslíf.

Fréttir af fábjánagangi Árna Páls.

Heimilt að framlengja gjaldeyrishöftin til 2013 (Vísir.is)

Birt þann

Langvarandi efnahagskreppa framundan á Íslandi

Það er orðið ljóst núna að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með mikilli verðbólgu til lengri tíma. Ástæðan er mjög einföld, og snýst um þá staðreynd að íslendingar eru ekki tilbúnir til að gera það sem þarf að gera til þess að losna úr efnahagskreppunni á Íslandi.

Helst ber þar að nefna að koma í veg fyrir að þeir fábjánar sem komu íslendingum í þessi vandræði komist ekki aftur til valda á Íslandi. Enda er það alveg ljóst að fábjánar í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum eru ekki líklegir til þess að laga efnahagsástandið á Íslandi, enda er þetta fólkið sem kom íslendingum í þessi vandræði til að byrja með. Það eina sem þessir stjórnmálaflokkar tveir vilja gera er að virkja meira og byggja fleiri álver á Íslandi. Vinstri Grænir eru uppteknir við að reisa múra í kringum íslenskt viðskiptalíf og íslendinga. Það þarf ekki annað en að skoða verk Jóns Bjarnarsonar til þess að átta sig á þeirri staðreynd. Samfylkingin er að reyna laga hlutina, það er þó talsvert erfitt þegar allir eru á móti þér og því sem þú ert að gera. Síðan bætir ekki úr skák þegar besta hugmyndin innan Samfylkinginnar er að virkja meira og byggja fleiri álver [þetta er örugglega sama lið og er að finna í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum, en þolir væntanlega ekki öfgaþjóðernishyggjuna í þessum tveim flokkum].

Íslendingar virðast ennfremur vera uppteknir við að kenna öllum öðrum en þeim sjálfum um hvernig komið er fyrir íslenskum efnahag. Staðreyndin er hinsvegar sú að efnahagskreppan á Íslandi er eingöngu íslendingum að kenna og engum öðrum. Það bætir síðan ekki úr skák að á Íslandi skuli vera til samtök vitleysingja sem kalla sig Heimssýn og boða endanlega einangrun og lokun Íslands. Allt saman í nafni sjálfstæðis og fullveldis sem skiptir ekki neinu máli ef að íslenska þjóðin er gjaldþrota og fátæk í kjölfarið á slíkri einangrunarstefnu.

Íslendingar virðist ennfremur vera mjög uppteknir við að einangra sig og hafna alþjóðlegri samvinnu við Evrópuþjóðir og þær norðurlandaþjóðir sem eru í Evrópusambandinu. Enda er það nú bara þannig að ég hef ekki heyrt nein mótrök fyrir því að aukin viðskipti og tollfrelsi muni koma niður á íslenskum efnahag og fyrirtækjum. Þetta er staðreynd sem rugludallanir og geðsjúklinganir í Heimssýn tala ekkert um. Það er nefnilega gott fyrir íslendinga og íslenskan efnahag að ganga í Evrópusambandið. Ef að íslenskt fyrirtæki þolir ekki erlenda samkeppni. Þá er alveg ljóst að umrætt fyrirtæki þolir ekki innlenda samkeppni og á skilið að fara á hausinn. Þannig virkar frjáls markaður. Óhæfa liðið sem kann ekki að stunda viðskipti fer á hausinn og kemur vonandi aldrei nálægt viðskiptum aftur.

Íslendingar virðast hinsvegar vera staðráðnir í að gera allt rangt, og allt vitlaust þar að auki. Íslendingar segjast ekki vilja aðild að Evrópusambandinu, en vilja samt flytja út eins og þeir geta til Evrópu. Íslendingar vilja ekki Evruna sem gjaldmiðil, en vilja samt sömu vexti og stöðugleika sem evran bíður upp á. Íslendingar vilja sama vöxt og er að finna í Evrópusambandinu [þegar kreppunni líkur] og er að finna í Evrópusambandinu.

Þegar þetta er allt saman skoðað. Þá er augljóst að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með hárri verðbólgu, háu atvinnuleysi og lítilli erlendri fjárfestingu þegar þetta tímabil gengur yfir. Íslendingar eru ennfremur búnir að sjá og finna hvað stefna fólks eins og það sem er að finna í Heimssýn, sjálfstæðisflokknum, framsóknarflokknum og Vinstri Grænum gerir því. Ég veit ekki hversu íslendingar eru almennt spenntir fyrir því að endurtaka upphaf kreppunnar frá árinu 2008 aftur. Hinsvegar miðað við hugsunarháttinn á Íslandi. Þá virðist íslendingar hlakka alveg voðalega til þess að hafa áframhaldandi efnahagskreppu og ömurlegheit.

Ég hinsvegar neita að taka þátt í þessu, og mun flytja aftur til Danmerkur árið 2013. Í það skiptið verður ekki komið aftur til Íslands nema sem ferðamaður og í heimsóknir til ættingja og vina.

Birt þann

Íslendingar staðráðnir í að endurtaka söguna

Íslendingar eru ótrúlegir. Núna segja þeir í skoðanakönnunum að ekki eigi að fara í dómsmál við Geir Haarde, mannin sem ber höfuðábyrgð á því hvernig kreppan þróast á Íslandi í upphafi. Enda segir það sig sjálft að öðrvísi viðbörgð hefðu haft öðrvísi afleiðingar. Þetta vita íslendingar fullvel, en vilja ekki að neinn beri ábyrgð. Þar sem þá er hættan sú að þá þurfi þeir einnig að taka á sig.

Sú ábyrgð er auðvitað að kjósa gjörspillta fábjána á Alþingi íslendinga (mér er nokk sama í hvaða stjórnmálaflokki þetta fólk stendur, ef það hagar sér eins og fábjánar. Þá eru allar líkur á því að það sé fábjánar.) ár eftir ár. Síðan þegar efnahagshrunið kemur. Þá væla íslendingar eins og frek smábörn sem ekki fengu ís-inn sinn og velta því síðan fyrir sér hvernig best sé að kenna útlendingum um þeirra eigin skít og klúður.

Til að toppa vitleysuna. Þá er sjálfstæðisflokkurinn aftur orðinn vinsæll hjá íslendingum. Það breytir ekki neinu hjá hinum venjulega íslendinga að sjálfstæðisflokkurinn setur allt í gjaldþrot sem hann kemur nálægt. Gildir þá einu hvort að það eru fyrirtæki, sveitarfélög eða sjálft íslenska ríkið. Alltaf skal sjálfstæðisflokkurinn vera við völd. Alveg óháð því hversu oft hann er búinn að sanna það og sýna að þetta er í raun óstjórntækur stjórnmálaflokkur með öllu. Þá sérstaklega síðustu árin. Þar sem spillingin hefur fengið að blómstra og þrífast í friði fyrir eftirliti og rannsóknum lögreglunar.

Ef íslendingar fara ekki að breyta háttum sínum. Þá munu íslendingar tapa sjálfstæðinu á mjög skömmum tíma, og það hefur ekkert með ESB aðild Íslands að gera. Enda eru íslendingar vísir til þess að hafna ESB aðild í hroka sínum þegar þar að kemur. Annað eins og hefur nú gerst á Íslandi rétt fyrir kosningar.

Íslendingar hafa tíma til þess að breytast og sá tími er núna. Þessi tími til þess að breytast kemur ekki aftur næst 50 til 80 árin, eða þegar meirihluti af núverandi kynslóð íslendinga er farinn undir græna torfu í kirkjugörðum landsins.

Breytist íslendingar ekki. Þá mun sagan endurtaka sig, og ég er ansi hræddur um að þetta verði raunin þegar á reynir. Það sem íslendingar eru staðráðnir í að endurtaka söguna nokkrum sinnum og læra nákvæmlega ekkert af sögunni í leiðinni.

Ég ætla mér ekki að taka þátt í þessari vitleysu. Kemur ekki til greina af minni hálfu.

Birt þann

Fræjum seinna efnahagshruns Íslands er sáð

Þessar vikunar hafa íslendingar verið afskaplega duglegir við að sá fræjum nýs efnahagshruns hjá sér. Það er nefnilega mikil afneitun sem er í gangi á Íslandi þessa dagana á stöðu mála. Birtingarmynd þessara fræja eru ýmisleg, en eins og fyrir efnahagshrunið. Þá er helsta birtingarmyndin sú að ekki má gagnrýna íslendinga fyrir axarsköftin og mistökin íslendinga. Eins og t.d höfnun íslendinga á Icesave III lögunum. Enda eru afleiðingar þeirrar höfnunar hægt og rólega farnar að koma í ljós núna, og munu koma hægt og rólega í ljós á næstu vikum og mánuðum.

Núna síðast gagnrýndi fyrrverandi Utanríkisráðherra Danmerkur, Uffe Ellemann-Jensen og síðan maður að nafni Mogens Lykketoft Forseta Íslands að haga sér eins og athyglissjúkt fífl. Enda er augljóst að ákvarðanir Forseta Íslands markast af athyglissýki og hafa það eitt að markmiði að auka vinsældir hans á óvinsælum tímum. Á þetta bentu þessir menn réttilega og í fullkomnum rétti.

Viðbrögðin á Íslandi létu ekki á sér standa. Í staðinn fyrir að taka undir, eða athuga þessa réttmætu gagnrýni. Þá er þess í staðinn farið að draga málflutningin í efa og því er jafnvel haldið fram að Uffe og Mogens viti ekkert um hvað þeir séu að tala. Jafnvel er talað um að þessir menn hafi ekkert vit á íslenskum stjórnmálum. Allt þetta er auðvitað rangt, enda eru þessir menn vel að sér í íslenskum stjórnmálum og stöðu mála á Íslandi.

Núna síðast jemur Innanríkisráðherra, hann Ögmundur Jónasson með þessar hérna fullyrðingar í nýlegri bloggfærslu hjá sér.

[…]

Þeir Uffe Elleman Jensen og Mogens Lykketoft töluðu niðrandi til íslenskra kjósenda og lýðræðisins almennt. Hlutur forsta Íslands var talaður niður í svaðið en hans meinta sök var að hafa vísað Icesave-deilunni til þeirra sem á endanum eiga að borga brúsann. Þessir tveir gömlu stjórnmálamenn urðu ekki aðeins sjálfum sér til skammar heldur þeirri tegund stjórnmála sem ekki skilur að valdið er hjá þjóðinni, ekki fulltrúum hennar, hvað þá stjórnmálaflokkum. Ef þjóðin vill taka ákvörðunarvaldið til sín þá hefur hún þann rétt og það er grundvallarréttur. Við slíkri kröfu varð forseti Íslands.

[…]

Þessi gagnrýni minnir óneitanlega á þá gagnrýni sem átti sér stað á Íslandi árin 2005 til ársins 2008. Þar sem að allar þær raddir sem vöruðu við yfirvofandi efnahagshruni voru bara öfundsjúkar, eða vissu bara ekkert um hvað þær voru að tala. Staðreyndin er hinsvegar sú að íslendingar hefðu átt að taka þá gagnrýni alvarlega, eins og þeir eiga að taka gagnrýna sem kemur fram núna alvarlega. Íslendingar hafa hinsvegar ekkert lært af sögunni og eru því dæmdir til þess að endurtaka hana í einu eða öðru formi innan nokkura ára.

Sigrún Davíðsdóttir var með pistil um þetta óþol íslendinga við gagnrýni. Þar kom meðal annars þetta hérna fram hjá henni.

[…]

Einn erlendur starfsmaður eins bankanna hafði á orði að Íslendingum væri almennt illa við gagnrýni. Í stað þess að taka gagnrýni sem athugasemdum við eitthvert tiltekið atriði hrykkju Íslendingar í þann gír að fara að spá í af hverju gagnrýnin væri borin fram – hvort hún stafaði af annarlegum hvötum eins og öfund, hvort gagnrýnandinn vildi koma höggi á einhvern og svo framvegis. Sjálft gagnrýnisatriðið drukknaði í öllum þessum óviðkomandi vangaveltum sem gagnrýnin vakti. Þessi starfsmaður hafði fljótt lært að íslensku stjórnendurnir skildu ekki þá örvun sem uppbyggileg gagnrýni felur í sér.

Einn íslenskur bankamaður sagðist eftir á hafa áttað sig á að það hefðu ekki verið í gangi neinar umræður í bankanum um áherslur og stefnu. Þeir sem hefðu átt framgang í bankanum hefðu verið fremur veikir aðilar með svipaðan bakgrunn og afstöðu og stjórnendur, auðvitað duglegir en ekki sjálfstætt fólk með sjálfstæðar skoðanir.

[…]

Um miðjan tíunda áratuginn heimsótti ég Íslendingabyggð sem þá hafði myndast í Hanstholm á Norður-Sjálandi. Þar bjuggu þá um 400 Íslendingar. Í Íslendingabyggðinni hafði orðið rígur milli tveggja einstaklinga, nokkurs konar leiðtoga hópsins, sem lauk með því að annar flutti í burtu. Þegar ég lét í ljós undrun á flokkadráttunum var mér bent á að svona væri þetta í litlum byggðarlögum á Íslandi, einhver sterkur einstaklingur sem öllu réði. Þetta er athyglisvert því þetta er í eðli sínu einkenni goðaveldsins.

Þeirri kenningu hefur einmitt áður verið fleygt í Speglinum að íslenska goðaveldið hafi í raun aldrei liðið undir lok. Að í fyrirtækjum og reyndar víðar í þjóðfélaginu byggist valdakerfið á sterkum einstaklingum sem hafa í kringum sig jámenn sem efast ekki um gjörðir þeirra. Íslendingar vilji gjarnan líta á sig sem þjóð sjálfstæðs fólks en hegðun þeirra einkennist oft þvert á móti af fylgispekt við leiðtoga sem eru ekki dregnir í efa. Gagnrýni er drepin niður með því að vera talin merki um annarleg sjónarmið.

Það mætti halda að í litlu þjóðfélagi væri tilfinningin fyrir heildinni einmitt sterk. En fjölmörg svikamál þar sem er verið að hygla mjög fáum á kostnað heildarinnar ganga þvert á þá skoðun. Aftur þetta: fjármálaglæpir eru ekkert séríslenskt fyrirbæri. Alls ekki. En það sem er svo sérstakt við Ísland er hvað viljinn til að hundsa almannahagsmuni, hagsmuni almennra starfsmanna, hagsmuni lítilla hluthafa, bókstaflega alla aðra hagsmuni en hagsmuni stjórnendaklíku og fylgifiska hennar, skuli vera jafn sterkur og raun ber vitni.

Tekið úr pistlinum, Óupplýstar klíkur (Rúv.is)

Það verður að segjast eins og er að Ögmundur Jónasson fellur beint og fast inn í þetta mót. Enda er Ögmundur talsmaður klíkuhagsmuna en ekki hagsmuna almennings á Íslandi eins og svo margir virðast halda. Þessi hegðun er óneitanlega að sá fræjum næsta efnahagshruns á Íslandi. Enda er augljóst að það hefur ekkert breyst á Íslandi eftir efnahagshrunið og sagan mun endurtaka sig á næstu árum með nýju efnahagshruni með tilheyrandi áhrifum á íslenska þjóð.

Birt þann

Hvenar munu íslendingar skilja ?

Hvenær munu íslendingar skilja það að núverandi kerfi gengur ekki og mun ekki virka í nútímasamfélagi. Sú samfélagskerð sem íslendingar eru með í dag byggir á ættarkerfi sem núna viðgengst á Íslandi virkar ekki, og hefur aldrei virkað. Enda er niðurstaðan af þessu ættarkerfi mjög einföld, þjóðfélagið er í rúst og núverandi hrun má að einhverju leiti rekja til þessa ættarkerfis sem er á Íslandi.

Efnahagshrunið á Íslandi árið 2008 var bara toppurinn á því rugli sem var komið af stað nokkrum árum áður. Þar sem nokkrar stórar ættir á Íslandi sem hafa alltaf verið við völd á Íslandi misstu sig gjörsamlega í græðginni og tóku allt þjóðfélagið með sér þegar græðgin og peningafíkin sprakk framan í þetta fólk.

Íslendingar verða að skilja sem fyrst að núverandi kerfi virkar ekki og mun aldrei virka. Eins og málin eru að þróast um þessar mundir. Þá munu þessar ættir fá sínu framgengt og íslendingar munu hafna aðild landsins að ESB ef til hennar verður kosið. Allt saman vegna þess að umræddar ættir rekna núna gífurlegan áróður gegn ESB aðild Íslands. Almenningur á Íslandi er almennt séð ekki á móti aðild. Hinsvegar er almenningur á Íslandi hræddur við ættarveldið og gerir því það sem sér er sagt. Þetta sást augljóslega strax eftir hrun þegar óreiðan var sem mest, enda rauk þá stuðningur við ESB aðild Íslands talsvert yfir 60% og hafði aldrei verið hærri síðan kannanir hófst á afstöðu íslendinga til ESB aðildar. Síðan náðu ættirnar sem stjórna og eiga Ísland aftur vopnum sínum, og þá breyttist viðhorfið hjá almenningi á Íslandi um leið

Ef íslendingar losa sig ekki við það ættarkerfi sem ríkir núna á Íslandi. Þá mun verða hérna annað hrun. Það gæti komið eftir tíu ár, eða tuttugu ár, jafnvel þrjátíu ár. Það gæti líka komið á morgun. Hinsvegar er alveg ljóst að nýtt hrun mun koma svo lengi sem að það ættarkerfi sem ég tala um hérna er við lýði á Íslandi. Vegna þess að þetta ættarkerfi veldur spillingu, vanhæfni og lélegri stjórnsýslu.

Við næsta efnahagshrun á Íslandi er ekkert víst að Ísland verði til eftir það sem ríki. Þar sem að svona efnahagshrun eins og það sem varð árið 2008 geta aðeins orðið einu sinni í sögu þjóðar. Ef slíkt gerist aftur á Íslandi. Þá eru allar líkur á því að íslendingar muni tapa sjálfstæði sínu, og að öllum líkindum gangast aftur undir dönsk yfirráð að nýju. Framtíðin mun hinsvegar skera útúr því hvað mun gerast á næstunni. Hinsvegar er ljóst að ef íslendingar breytast ekki, þá mun sagan endurtaka sig á Íslandi með hrikalegum afleiðingum fyrir alla íslensku þjóðina.

Birt þann

Raunveruleikinn og Steingrímur J.

Það er alveg augljóst að Steingrímur J, þarf að komast í samband við raunveruleikann. Sérstaklega í ljósi þess að hann heldur að íslenska krónan sé betri en Evran. Hinsvegar í ljósi þessar skoðunar hjá Steingrími J, þá skora ég á hann að gera eitt nú þegar og án tafar.

Að fella nú þegar gjaldeyrishöftin úr gildi án nokkurar tafar og fara þess á leit við Seðlabanka Íslands að vextir verði lækkaðir niður í 1% (sama og á evrusvæðinu), og á sama tíma reyna að lækka verðbólguna niður í 1.5% eins og hún er á Evrusvæðinu. Hinsvegar veit ég að Steingrímur J. mun ekki gera neitt af þessu þar sem að hann veit alveg jafnvel og allir aðrir að krónan er ónýtur gjaldmiðill sem kemst ekki af án þess að vera í höftum, og almenningur blæðir fyrir þennan smánarlega gjaldmiðil með skertum kjörum, hærri vöxtum og hærri verðbólgu.

Steingrímur J, er í reynd að ljúga í þessu viðtali á Bloomberg þegar hann segir að krónan hafi bjargað íslendingum. Þetta er rangt, krónan er að sökkva íslendingum hægt en örugglega þessa dagna og hefur í reynd verið að gera það síðan 2008 og ekkert stoppar það ferli á næstunni. Þessar þjóðrómantísku hugmyndir Steingríms J, um krónuna eru ekkert nema bölvuð della sem eiga engan sinn líkan og eiga ekkert skylt við raunveruleikann hérna á Íslandi.

Steingrími J, og öðrum í Vinstri Grænum sem eru að deyja úr aðdáun á afrekum íslensku krónunnar væri og er hollast að viðurkenna hörmulegar staðreyndir um íslensku krónuna og kostnaðinn sem af henni hlýst. Svona áður en krónan sekkur íslenskum efnahag endanlega og varanlega á þeirri staðreynd að þetta er og hefur alltaf verið ónýtur gjaldmiðill.

Enda er staða íslensku króunar best lýst á því sem kemur fram á vefsíðu Seðlabanka Evrópu.

„Icelandic krona – The last rate was published on 3 Dec 2008.“

Tekið héðan.

Viðtalið við Steingrím J.

Iceland Better Off Than Greece Thanks to Krona, Sigfusson Says

Af Evrusvæðinu.

Eurozone inflation stays at 1.5 percent in April
Vefsíða Seðlabanka Evrópu