Evrópuvaktin er eini vefurinn á Íslandi sem hefur verið styrktur um 23 milljónir króna til þess að fara með lygar ofan í almenning á Íslandi um Evrópusambandið. Heimssýn fékk 23 milljóanir til þess að verja hagsmuni einokunaraðila og sérhagsmunaaðila á Íslandi. Sem kjósandi á Íslandi, þá krefst ég þess að þessi peningur verði endurgreiddur hið snarasta. Ég kem með nánari útskýringar síðar, enda er þetta ekki efni þessar bloggfærslu. Efni þessar bloggfærslu eru rangfærslur Björns Bjarnarsonar um spænskt gos, Evrópusambandið og salt.
Rangfærslur Björns Bjarnarsonar á Evrópuvaktinni varðandi landbúnaðarmál, verðlag og annað slíkt eru hrikalegar. Enda ekki annars að vænta frá manni sem hefur þann starf að blekkja fólk varðandi Evrópusambandið og þau viðskipti sem þar eru stunduð.
Nýlega greip N1 til þess ráðs að flytja inn kóka kóla frá Spáni vegna óánægju með verðlagningu Vífilfells hér á landi. Þetta er spennandi tilraun til að sporna gegn óhóflegri verðlagningu. Hún kann að varpa ljósi á framtíðarþróun takist að grafa undan íslenskum landbúnaði með aðild að Evrópusambandinu. […]
Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.
Það vill nú þannig til að framleiðsla á gosdrykkum telst ekki til landbúnaðarframleiðslu. Hvorki á Íslandi eða annarstaðar í Evrópusambandinu. Á Íslandi er staðan sú varðandi gosdrykki að eingöngu eru fáir framleiðendur á markaðinu og lítið úrval af ódýrum gosdrykkjum til staðar. Í mjög svo einföldu máli. Þá er búið að skipta markaðinum niður á Íslandi og á honum ríkir einokun. Eitthvað sem mætti brjóta með aðild Íslands að Evrópusambandinu, þar sem þá kæmi til tollfrjáls innflutningur á gostengdum sem eru ódýari en þessar helstu gostengundir sem eru framleiddar á Íslandi.
[…]Þessi málflutningur starfsmanns Já Íslands sannar enn hve mönnum þar á bæ þykir litlu skipta að hafa það sem sannara reynist. Skýrslan sem Sema Erla nefnir var ekki samin á vegum utanríkisráðuneytisins eða fyrir samningahóp þess. [Uppfært: Mér hefur verið bent á að þetta sé ekki rétt – ráðuneytið og hópurinn hafi staðið að baki því að skýrslan yrði gerð en með því skilyrði að henni yrði ekki beitt í áróðri gegn bændum í anda Semu Erlu.] Hún er liður í viðleitni Bændasamtaka Íslands til að skilgreina stöðu íslensks landbúnaðar gagnvart Evrópusambandsaðild, hvernig umgjörð um hann muni breytast og hagræn áhrif inngöngu á rekstrarskilyrõi ólíkra greina landbúnaðarins. Niðurstöðurnar veita innsýn í það verkefni sem Íslendingar standa frammi fyrir í aðildarviðræðum. […]
Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.
Hérna sannar Björn Bjarnarson ekki mál sitt með neinum staðreyndum. Hann vísar í bloggfærslu Semu Erlar á DV.is. Þó án þess að vísa í alla bloggfærsluna sem um ræðir. Slíkt er auðvitað bara til þess að blekkja lesendur, enda geta þeir þá ekki kannað heimildir á sínum eigin forsendum.
[…]Efni skýrslunnar á ekkert skylt við matarverð. Þar er fjallað um ESB-áhrif á verð til bænda. Endanlegt útsöluverð vöru rennur aldrei í vasa bænda. Lætur nærri að bændur fái upp undir helming útsöluverðs þegar hlutur þeirra er mestur og þá fyrir lítt unna vöru; annars fá þeir mun minna.[…]
Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.
Verð til bænda á Íslandi ræðst af leiri þáttum en bara aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það ræðst að styrkjum, útsöluverði, smásöluverði og síðan endanlegu slátursverði til bænda. Reikna má með að verðlag til íslenska bænda hækki umtalsvert við aðild Íslands að Evrópusambandinu (þegar breytingum á landbúnaðarkefinu er lokið, getur tekið alveg 5 til 10 ár í heildina). Munar þá mest um aukna styrki til íslenskra bænda, sem þá munu ekki byggja á því hversu framleitt er, eða hversu mikin kvóta bændur eru með. Í tilfelli íslenskra bænda er nauðsynlegt að athuga það að CAP verður breytt árið 2013, styrkjum verður breytt og staða bænda sem framleiðanda styrkt til muna. Einnig sem að mjólkurkvótar verða lagðir niður hjá mjólkurbændum og styrkir þar hugsanlega auknir. Hérna er vefsiða ESB um CAP eftir árið 2013. Samningaviðræður varðandi CAP eftir árið 2013 eru ekki búnar, og því er þetta atriði háð breytingum á næstu mánuðum.
[…]
Hvernig væri að Sema Erla skilgreindi fyrir lesendum sínum verðmyndun á kóka-kóla sem flutt er inn frá ESB?[…]
Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.
Verðmyndun á gosdrykkjum er háð skattakerfi viðkomandi aðildarríkis Evrópusambandis. Það þýðir að umtalsvert ódýrara getur verið að kaupa gos yfir landamæri ef landið við hliðina er með lægri skatt á gosi en heimaland viðkomandi. Þetta gildir í Danmörku sem dæmi. Þar sem gos ber 25% og sérstakt plast gjald (kallað pant), sem reyndar fæst endurgreitt þegar flaskan er skilað til endurvinnslu. Yfir landamærin í Þýskalandi er ekkert slíkt gjald á gosi sem er selt til Danmerkur í landamærabúðum (gæti vel verið að svona gjald sé á gosi sem er selt til þjóðverja, hef þó ekki ennþá kynnt mér það. Þykir það þó líklegt). Í tilfelli Íslands þá mundi verðmundun á gosi ekki breytast neitt mikið, nema að samkeppni mundi aukast sem væntanlega mundi lækka gosverð á Íslandi í kjölfarið. Íslenskir neytendur mundu því græða á því að Ísland gengi í Evrópusambandið. Aðrar breytingar yrðu þó ekki á gossölu á Íslandi. Enda er ríkjum innan Evrópusambandsins í sjálfsvald sett hvernig þau skattleggja sælgæti og gosvörur. Þau þurfa hinsvegar að sætta sig við samkeppni frá vörum sem eru framleiddar í öðrum ríkjum, og þá hugsanlega ódýari vegna þess.
[…]N1 sætti sig ekki við kókverð hjá Vífilfelli og ákvað að flytja inn kók frá Spáni (Spánverjar eiga nú Vífilfell). Hin ódýrari innflutta ESB-vara lækkaði ekki í verði til neytenda – eða hvað? Bændur hafa bent á að hið sama kunni að gerast við óheftan innflutning á matvælum. Verð til neytenda breytist ekkert. […]
Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.
Hvernig eru tollar á innfluttu gosi ? Ég veit að VSK er 7% á þessari vöru á Íslandi. Aftur á móti hefur ekki komið fram hversu mikið gosið hækkaði við innflutningin til Íslands. Verðlagning N1 kemur til vegna skorts á samkeppni eins og svo oft áður á Íslandi. Hefur ekkert með Evrópusambandið að gera eins og Björn Bjarnarson reynir hérna að vísa í á mjög svo óheiðarlegan hátt. Það er ennfremur staðreynd að verðlag á Spáni er mjög lágt miðað við Ísland, og munar þar mjög miklu í evrum talið.
[…]Fréttastofa RÚV leggur sig mjög fram um að gæta hags neytenda. Enginn árt á bæ hefur hins vegar látið sig innflutning á hinu ódýra ESB-kóki varða og smásöluverðið hér á landi. Athygli er ekki beint að Vífilfelli, kókverði Spánverja hér og þar eða milliliðagróðanum. Ölgerðin er hins vegar undir smásjánni vegna innflutnings á salti sem notað hefur verið árum saman. Hvað segja Samtök verslunar og þjónustu um verðmyndun á kóki? Þótt kók sé ekki framleitt af bændum er það að nokkru landbúnaðarvara vegna sykursins svo að Sema Erla og fréttastofa RÚV ættu að hafa áhuga á því.[…]
Björn Bjarnarson, Kók frá Spáni – rangfærslur Já Íslands – áhugaleysi RÚV, Evrópuvaktin 16.01.2012.
Innflutningur á ódýrara kóki til Íslands ætti að skila sér til neytenda. Það er þó ekki vænlegs til árángurs þegar um er að ræða litla sendingu (40.000 flöskur) og verslanir sem hafa litla til enga samkeppni á markaðinum. Enda er verðlag á bensínstöðum meira og minna það sama á Íslandi. Það verðlag er mjög hátt, og ég ekki von á því að það breytist fyrr en eftir að Íslendingar verða orðnir aðildar að Evrópusambandinu.
Hvað saltið varðar. Þá er það mun alvarlegra mál heldur en verðmyndun á gosdrykkjum sem eru fluttir inn. Þó svo að einokunin sé rannsóknarinnar yrði. Ég er þó hræddur um að eftirlitsstofnaninar sem Björn Bjarnarson sá um að gelda séu ekki ennþá færar til þess að koma í veg fyrir einokun og hátt verðlag á Íslandi sem stendur. Það þarf að gera við þessar eftirlitsstofnanir eftir skemmdarverk sjálfstæðisflokksins undanfarin 13 ár, og þar er langt og erfitt verk framundan. Evrópusambands aðild Íslands mundi flýta því verki umtalsvert. Enda kröfur Evrópusambandsins miklar, og þeim er fylgt eftir af hörku ef til þess kemur.
Björn Bjarnarson hefur væntanlega áhuga á því að útskýra þetta fyrir útlendingum varðandi saltið. Svona sérstaklega þar sem þetta er farið að fréttast fyrir utan Íslands hvað var í gangi á Íslandi síðustu 13 árin með saltið. Saltmálið allt saman gerðist þegar sjálfstæðisflokkurinn var í ríkisstjórn á Íslandi með framsóknarflokknum. Það hófst árið 1999 og endaði ekki fyrr en árið 2012. Síðan er Björn Bjarnarson ósáttur við það að ekki sé hægt að eitra aðeins meira fyrir íslendingum og græða á því. Það er rannsóknarefni afhverju Björn Bjarnarson og sjálfstæðisflokkurinn vill halda áfram að eitra fyrir íslendingum með óöruggu salti.
Sænsk frétt um salt hneykslið á Íslandi. Þetta hefur ekki ennþá ratað í aðra erlenda fjölmiðla sýnist mér, það mun þó breytast á næstu dögum.
Isländskt vägsalt blev matsalt (dn.se)