Category: Samfylkingin

Birt þann

Ég er hættur að fjalla um íslenska spillingu, íslensk stjórnmál og aðild Ísland að Evrópusambandinu

Það er verið að leggja íslenskt samfélag í rúst með áróðri gegn útlendingum, gegn fólki sem berst gegn þessu óumflýjanlega hruni á Íslandi. Áróðurinn gegn öllum þeim sem benda á hið ógeðfellda í íslensku samfélagi er gífurlega mikill þessa dagna á Íslandi. Á þessu átta ég mig jafnvel þó svo að ég sé búsettur í Danmörku. Þeir sem gagnrýna þetta ástand eru bara að „rakka allt á Íslandi niður“ eins og mamma mín sagði við mig á Facebook þegar ég var að ræða þetta við hana. Ég ætti bara að hætta að rakka niður Ísland og halda kjafti takk fyrir.

Vitið þið hvað ég ætla að gera í staðinn. Ég ætla að leyfa óvitunum að kveikja í öllu saman og ég ætla að láta þá brenna niður til grunna íslenskt samfélag. Ástæðan er mjög einföld. Það er ekki fyrr en allt er farið, allt er brunnið er ofan af íslensku samfélagi að eitthvað breytist. Það verður nefnilega ekki fyrr en við það ástand að eitthvað fer að breytast á Íslandi og lagast í kjölfarið. Áfallið sem kemur þegar allt verður loksins farið á Íslandi mun breyta ástandinu. Það verður nefnilega ekki fyrr en við þetta ástand sem eitthvað mun breytast á Íslandi. Þetta mun ekki gerast á einni nóttu. Hinsvegar þykir mér líklegt að þetta muni gerast á næsta kjörtímabili og jafnvel áratugina þar á eftir. Í þessu öllu saman mun síðan fylgja óðaverðbólga með tilheyrandi fátækt fyrir almenning á Íslandi.

Ég ætla hinsvegar að halda kjafti og sinna bara öðrum ritstörfum sem ég vinn við (hjá sjálfum mér). Enda þykir mér ljóst að ég muni ekkert fá útúr því að benda á þessar augljósu staðreyndir um stöðu mála á Íslandi nema pirring og skammir. Það þýðir lítið að kvarta í mig þegar allt saman hrynur og eyðilegst á Íslandi eftir nokkur ár til áratugi. Ég lít núna á að ég sé búinn að sinna mínu hlutverki. Það sem gerist næst er á ábyrgð annara manna. Ég er núna búinn að segja mig frá baráttunni um betra Ísland. Ég ætla einnig að segja mig frá umræðunni um að Ísland gangi í Evrópusambandið. Ég fæ alveg sömu skammir þar eins og annarstaðar. Reyndar fæ ég ekki eingöngu bara skammir þar. Ég hef fengið líflátshótanir og verið kallaður öllum illum nöfnum fyrir það eitt að vilja fá Ísland í Evrópusambandið. Það breytir engu þó svo að ég viti flest allt um Evrópusambandið og þekki allar helstu staðreyndinar. Ég hef samt fengið skammir og hótanir fyrir það eitt að hafa rétt fyrir mér. Ég hef eingöngu takmarkaða þolinmæði fyrir því að sitja endanlaust undir hótunum og að vera kallaður öllum illum nöfnum. Síðan til þess að bæta þetta ennþá betur. Þá er ég talin vera sá slæmi þegar ég fer ófögrum orðum um hlutina. Jafnvel þó svo að ófögru orðin séu þau orð sem þarf til þess að lýsa ástandinu á Íslandi og fólkinu sem tekur þátt í þessu ástandi meðvitað og með fullri vitund.

Ég segi því að núna er komið nóg. Ég er búinn að fá nóg og er hættur þessu. Þetta getur allt saman átt sig fyrir mér núna. Skuldlaust og syndlaust fyrir mér. Ég er einnig hættur að kjósa í íslenskum stjórnmálum. Það borgar sig ekki fyrir mig að eyða pening í það ferli af augljósum ástæðum. Ég segi mig frá þeirri ábyrgð að kjósa íslenska stjórnmálamenn. Þeir sem kjósa geta því borið á því ábyrgð sem gerist í kjölfarið eftir kosningar. Ég er hlynntur lýðræði, en það er mér til efins um að á Íslandi sé raunverulegt lýðræði til staðar. Á Íslandi er eitthvað annað til staðar og það er ekki lýðræði. Það bara þykist vera lýðræði og hefur gert það síðan íslendingar lýstu yfir sjálfstæði þann 17. Júní 1944.

Það mun koma frá mér á þessu bloggi í framtíðinni verður eitthvað allt annað. Ég mun þó væntanlega ekki setja inn kattarmyndbönd hingað inn. Þoli ekki slíkt. Ég mun þó halda áfram að fjalla um Evrópusambandið á almennum grunni í sambandið við núverandi aðildarríki. Þá mun ég einnig fjalla um komandi aðid Króatíu að Evrópusambandinu sem tekur gildi þann 1. Júlí 2013. Önnur málefni og vísindagreinar verða einnig til umfjöllunar hjá mér í framtíðinni. Íslensk málefni mun ég hinsvgar ekki snerta eins og ég nefni hérna að ofan.

Bloggfærsla uppfærð klukkan 04:14 UTC þann 04.03.2013.

Birt þann

Ekkert minnst á aðildarviðræður við Evrópusambandið

Það er rétt sem haft er eftir fjölmiðlum á Íslandi. Jóhanna Forsætisráðherra íslands minntist ekkert á aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins í stefnuræðu sinni núna í kvöld. Einföld leit sýnir það. Hinsvegar var minnst á Evrópusambandið vegna björgunaraðgerða sem það tók þátt í með IMF við að bjarga efnahag Íslands árið 2008.

Ekkert var hinvsegar talað um aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins. Þykir mér það miður. Mér þykir þó verra að Jóhanna skuli halda því fram að hún hafi gert það í tíufréttum Rúv þegar hún var spurð um þetta atriði. Betra hefði nú verið að vera heiðarlegur og játa bara að ekkert hefði verið talað um aðildarviðræðunar. Eftir allt saman. Þá kemur sannleikurinn alltaf fram. Það er einnig óþarfi að færa andstæðingum Evrópusambandsins á Íslandi skotfæri eins og er í raun verið að gera hérna.

Stefnuræðu Forsætisráðherra Íslands má síðan lesa hérna í heild sinni.

Fréttir um þetta

Jóhanna segist hafa talað um aðildarviðræðurnar (Vísir.is)
(Ég bæti inn fleiri tenglum síðar)

Birt þann

Íslenska þjóðin sem fær það sem hún biður um

Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.

Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.

Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.

Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.

Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.

Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.

Birt þann

Kristján L. Möller segi af sér þingmennsku án tafar

Þingmaður Samfylkingar að nafni Kristján L. Möller á að segja af sér þingmennsku án tafar fyrir gjörsamlega siðlausa hegðun sína núna fyrr í kvöld. Þessi siðlausa hegðun hans náðist á mynd og það er nákvæmlega ekkert sem afsakar hana. Sem kjósandi á Íslandi. Þá krefjst ég þess að Kristján L. Möller segi af sér þingmennsku án tafar. Enda er manninum ekki stætt að sitja á Alþingi eftir hegðun hans í garð blaðamanns DV núna fyrr í kvöld. Þessi skoðun mín gildir ekkert bara um umræddan þingmann. Þeir þingmenn sem haga sér svona eða verra eiga skilyrðislaust að segja af sér eða verða reknir af þingflokki sínum af Alþingi íslendinga. Enda eru þeir óhæfir til þeirra starfa sem þeir voru kosnir til.

Frétt DV.

Vanstilltur þingmaður veittist að blaðamanni

Birt þann

Lygi Árna Páls Efnahags og viðskiptaráðherra

Til þess að réttlæta gjaldeyrishöft á Íslandi. Þá kom Árni Páll Efnahags og viðskiptaráðherra með þessa fullyrðingu samkvæmt frétt á Vísir.is.

Árni Páll segir margt þurfa að koma til svo afnema megi höftin. Mörg lönd í Evrópu séu að taka upp gjaldeyrishöft þessa dagana vegna erfiðleika á alþjóðlegum mörkuðum.

Þetta er rangt. Það eru ekki nein lönd að taka upp gjaldeyrishöft í Evrópu. Innan Evrópusambandsins eru gjaldeyrishöft ólögleg og verða ekki sett af aðildarríki Evrópusambandsins. Lönd sem standa utan Evrópusambandsins geta hinsvegar sett gjaldeyrishöft ef þeim þykir það kostur. Slíkt er hinsvegar vantraustyfirlýsing á efnahagsstöðugleika viðkomandi ríkis um langa framtíð.

Með þessari lagasetningu þá hafa Íslensk stjórnvöld komið með áframhaldandi vantraust á íslenskt efnahagslíf um óákveðin tíma. Það þýðir ennfremur lítið fyrir sjálfstæðismenn að tala um afléttingu gjaldeyrishaftana. Þar sem þeim verður ekki aflétt af þeim eða nokkrum stjórnmálaflokki á næstu áratugum með núverandi áframhaldi. Það bara mun ekki gerast vegna óstöðugleika og vantrausts á íslenskt efnahagslíf.

Fréttir af fábjánagangi Árna Páls.

Heimilt að framlengja gjaldeyrishöftin til 2013 (Vísir.is)

Birt þann

Útskýringar óskast frá andstæðingum Evrópusambandsaðildar á Íslandi

Það eru margir sem halda því fram að Samfylkingin hafi ekki neitt annað stefnumál en aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þetta er rangt. Sérstaklega í ljósi þess að Samfylkingin er með mörg mál á stefnuskrá sinni, öll þessi stefnumál snúast um það að bæta lífsskilyrði og auka efnahagsstöðugleika á Íslandi. Sú mýta sem haldið er að almenningi á Íslandi að Samfylkingin sé bara með Evrópusambands aðild bara sem stefnumál er röng, aftur á móti skiptir Evrópusambands-aðild miklu máli við að ná fram þeim markmiðum sem Samfylkingin vill fá fram í íslensku þjóðfélagi.

Enda er stöðugleiki ekki ókeypis og það er erfitt að ná honum á Íslandi með ör-gjaldmiðil (320.000 manns standa undir íslensku krónunni), og örlítinn efnahag í samræmi við það. Það er söguleg staðreynd að ekki hefur tekist að halda vaxtastigi og gengi íslensku krónunnar stöðugu síðan íslenska krónan var stofnuð á pari við dönsku krónuna árið 1918. Það eru hvorki meira eða minna en 93 ár af efnahagslegum óstöðugleika á Íslandi (ef frá eru talin árin sem seinni heimsstyrjöldin stóð yfir og Ísland var einangrað frá heiminum). Þetta eru mörg ár af efnahagslegum óstöðugleika og kjararýrnun. Enda er það svo að margar kynslóðir íslendinga þekkja ekkert annað, og þær kynslóðir sem alast upp í dag þekkja ekkert annað en efnahagslega óstöðugleika og vandamál tengdum efnahag Íslands. Að öllu óbreyttu mun þetta ástand halda áfram, með tilheyrandi kjarnarýrnun og efnahagslegum vandræðum.

Það liggur fyrir að leiðin útúr þessum vítahring er aðild Íslands að Evrópusambandinu og upptaka evrunnar sem gjaldmiðils á Íslandi. Það er leiðin til þess að losna við óstöðugleika á Íslandi, svo lengi sem íslendingar standa sig og haldi rétt á málunum. Enda er það nú bara þannig að hægt er að klúðra öllu ef illa er staðið að þeim. Upptaka evrunar mundi þó koma í veg fyrir óstöðugleika í genginu og slíkt yrði strax mikil framför fyrir íslendinga.

Núna er það stóra málið, eftir þennan stutta formála.

Í málflutningi andstæðinga Evrópusambands aðildar Íslands. Þá hef ég aldrei heyrt þá nefna það eða útskýra hvernig þeir ætli sér að ná efnahagslegum stöðugleika á Íslandi. Það er ekki orð um þetta í málflutningi þeirra stjórnmálaflokka sem eru andstæðir Evrópusambandsaðildar Íslands á Alþingi. Ekki einn bókstafur um þessa staðreynd í málflutningi þeirra.

Reyndar er ekkert í málflutningi andstæðinga Evrópusambands aðildar á Íslandi sem útskýrir fyrir fólkinu á Íslandi hvernig það að standa fyrir utan Evrópusambandið bætir hag þess til framtíðar. Enda er það þannig að Ísland stendur núna fyrir utan Evrópusambandið og efnahagur almennings á Íslandi er ekkert góður, og fer ekki batnandi þessa dagana. Ég túlka þögn andstæðinga Evrópusamband aðildar Íslands um þetta atriði slíkt að þeir hafi ekki neinn áhuga á því að leysa þetta vandamál, sem lendir allt saman á íslenskum almenningi í dag og til framtíðar.

Það er ennfremur staðreynd að andstæðingar Evrópusambands aðildar Íslands tala málflutningi einokunar og sérhagsmunaraðild á Íslandi. Þar ber helst að nefna Bændasamtök Íslands og undirfélög, LÍÚ (sem réði Davíð Oddsson sem ritstjóra Morgunblaðsins), Mjólkursamsalan (sem er undanþegin samkeppnislögum á Íslandi).

Það er áhugaverð staðreynd að hvorki Sjálfstæðisflokkurinn, Framsóknarflokkurinn og Vinstri Grænir hafa útskýrt fyrir almenningi á Íslandi hvernig þeir ætla sér viðhalda efnahagslegum stöðugleika og hagsæld á Íslandi. Jafnframt því að standa fyrir utan Evrópusambandsins og evrunnar á sama tíma. Sérstaklega í ljósi þess að reynsla síðustu áratuga að því að standa fyrir utan Evrópusambandið er ekkert voðalega góð fyrir almenning á Íslandi.

Andstæðingum Evrópusambands aðildar á Íslandi er að frjálst að útskýra fyrir mér hérna hvernig þeir ætla sér að viðhalda efnahagslegum stöðugleika á Íslandi, og á sama tíma að standa fyrir Evrópusambandið og evruna.

Ég tek það fram að ég er ekki meðlimur í Samfylkingunni og hef ekki verið það núna í lengri tíma.

Birt þann

Langvarandi efnahagskreppa framundan á Íslandi

Það er orðið ljóst núna að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með mikilli verðbólgu til lengri tíma. Ástæðan er mjög einföld, og snýst um þá staðreynd að íslendingar eru ekki tilbúnir til að gera það sem þarf að gera til þess að losna úr efnahagskreppunni á Íslandi.

Helst ber þar að nefna að koma í veg fyrir að þeir fábjánar sem komu íslendingum í þessi vandræði komist ekki aftur til valda á Íslandi. Enda er það alveg ljóst að fábjánar í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum eru ekki líklegir til þess að laga efnahagsástandið á Íslandi, enda er þetta fólkið sem kom íslendingum í þessi vandræði til að byrja með. Það eina sem þessir stjórnmálaflokkar tveir vilja gera er að virkja meira og byggja fleiri álver á Íslandi. Vinstri Grænir eru uppteknir við að reisa múra í kringum íslenskt viðskiptalíf og íslendinga. Það þarf ekki annað en að skoða verk Jóns Bjarnarsonar til þess að átta sig á þeirri staðreynd. Samfylkingin er að reyna laga hlutina, það er þó talsvert erfitt þegar allir eru á móti þér og því sem þú ert að gera. Síðan bætir ekki úr skák þegar besta hugmyndin innan Samfylkinginnar er að virkja meira og byggja fleiri álver [þetta er örugglega sama lið og er að finna í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum, en þolir væntanlega ekki öfgaþjóðernishyggjuna í þessum tveim flokkum].

Íslendingar virðast ennfremur vera uppteknir við að kenna öllum öðrum en þeim sjálfum um hvernig komið er fyrir íslenskum efnahag. Staðreyndin er hinsvegar sú að efnahagskreppan á Íslandi er eingöngu íslendingum að kenna og engum öðrum. Það bætir síðan ekki úr skák að á Íslandi skuli vera til samtök vitleysingja sem kalla sig Heimssýn og boða endanlega einangrun og lokun Íslands. Allt saman í nafni sjálfstæðis og fullveldis sem skiptir ekki neinu máli ef að íslenska þjóðin er gjaldþrota og fátæk í kjölfarið á slíkri einangrunarstefnu.

Íslendingar virðist ennfremur vera mjög uppteknir við að einangra sig og hafna alþjóðlegri samvinnu við Evrópuþjóðir og þær norðurlandaþjóðir sem eru í Evrópusambandinu. Enda er það nú bara þannig að ég hef ekki heyrt nein mótrök fyrir því að aukin viðskipti og tollfrelsi muni koma niður á íslenskum efnahag og fyrirtækjum. Þetta er staðreynd sem rugludallanir og geðsjúklinganir í Heimssýn tala ekkert um. Það er nefnilega gott fyrir íslendinga og íslenskan efnahag að ganga í Evrópusambandið. Ef að íslenskt fyrirtæki þolir ekki erlenda samkeppni. Þá er alveg ljóst að umrætt fyrirtæki þolir ekki innlenda samkeppni og á skilið að fara á hausinn. Þannig virkar frjáls markaður. Óhæfa liðið sem kann ekki að stunda viðskipti fer á hausinn og kemur vonandi aldrei nálægt viðskiptum aftur.

Íslendingar virðast hinsvegar vera staðráðnir í að gera allt rangt, og allt vitlaust þar að auki. Íslendingar segjast ekki vilja aðild að Evrópusambandinu, en vilja samt flytja út eins og þeir geta til Evrópu. Íslendingar vilja ekki Evruna sem gjaldmiðil, en vilja samt sömu vexti og stöðugleika sem evran bíður upp á. Íslendingar vilja sama vöxt og er að finna í Evrópusambandinu [þegar kreppunni líkur] og er að finna í Evrópusambandinu.

Þegar þetta er allt saman skoðað. Þá er augljóst að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með hárri verðbólgu, háu atvinnuleysi og lítilli erlendri fjárfestingu þegar þetta tímabil gengur yfir. Íslendingar eru ennfremur búnir að sjá og finna hvað stefna fólks eins og það sem er að finna í Heimssýn, sjálfstæðisflokknum, framsóknarflokknum og Vinstri Grænum gerir því. Ég veit ekki hversu íslendingar eru almennt spenntir fyrir því að endurtaka upphaf kreppunnar frá árinu 2008 aftur. Hinsvegar miðað við hugsunarháttinn á Íslandi. Þá virðist íslendingar hlakka alveg voðalega til þess að hafa áframhaldandi efnahagskreppu og ömurlegheit.

Ég hinsvegar neita að taka þátt í þessu, og mun flytja aftur til Danmerkur árið 2013. Í það skiptið verður ekki komið aftur til Íslands nema sem ferðamaður og í heimsóknir til ættingja og vina.