Category: Morgunblaðið

Birt þann

Hin 600 milljón króna andstaða við Evrópusambandið hjá formanni framsóknarflokksins

Sigmundur Davíð, formaður framsóknarflokksins á víst 600 milljónir inn á bankabók á Íslandi. Hvort að hann eigi eitthvað meira í skattaskjólum í karabíska hafinu og annarstaðar veit ég ekki, mér þykir það þó líklegt.

Þennan pening, og meira til hefur síðan Sigmundur Davíð verið að nota til þess að berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þetta er staðreynd sem að andstæðingar Evrópusambandsaðildar Íslands nefna aldrei þegar þeir kvarta sáran yfir 230 milljón króna fjárframlagi Evrópusambandsins til kynningar á Evrópusambandinu á Íslandi þetta árið. Staðreyndin er sú að andstæðingar Evrópusambandsins eru að nota margfalt það fjármagn til þess að berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu.

Síðan er það áhugaverða að Sigmundur Davíð segir að Evran sé ekki nein lausn fyrir íslendinga. Þá er sérstaklega áhugavert að hann heldur fram þeirri órökstuddu fullyrðingu að íslendingar þurfi að borga milljarða króna til Seðlabanka Evrópu vegna björgunar þeirra ríkja sem núna eru fjárhagsvandræðum. Eitthvað sem er gjörsamlega ósatt og stenst ekki neinar skoðun. Enda má ljóst vera að ný aðildarríki þurfa ekki að taka þátt í þessum björgunarpakka. Enda eru ný aðildarríki ekki hluti af evrusvæðinu. Upptaka evru tekur nefnilega tvo ár að lámarki og henni fylgja ströng skilyrði að auki.

Fullyrðing Sigmundar Davíðs sem er rökleysa er að finna hérna.

[…]

„Ef við ætlum að taka upp evruna og ganga í ESB þá þurfum við líka að greiða í evrópska seðlabankanna fyrir björgunarpakkana til þeirra landa sem eru að falla,“ bætti Sigmundur Davíð við og spurði hvort Íslendingar séu tilbúnir til að leggja nokkur hundruð milljónir í það, eftir að hafa naumlega reist við eigið bankakerfi.

[…]

Ég veit ekki hvort að Sigmundi Davíð mun finnast evran ekki nein lausn þegar verðbólgan á Íslandi verður komin í 23% eða meira. Það er nefnilega það sem mun gerast innan skamms. Enda er íslenska krónan ekkert nema vandræði, og hefur verið það síðan árið 1918 þegar íslenska krónan varð til sem sjálfstæður gjaldmiðill.

Frétt Morgunblaðsins.

Evran engin lausn

Birt þann

Staðan í Icesave er það sem óskað var eftir

Sú staða sem er komin upp í Icesave málinu kemur ekkert á óvart. Þannig að það þýðir lítið fyrir fólkið sem hvatti til þess að Icesave 3 samningurinn yrði felldur í kosningum að væla núna yfir stöðu mála. Þetta var það sem þau vildu, og fengu. Enda er það, eins og bent var á. Það er betra að semja um málin heldur en að takast við þau í gegnum dómsmál.

Þetta væl sem Ögmundur Jónasson Innanríkisráðherra birtir núna á heimsíðu sinni í kvöld er því bara hlægilegt. Maðurinn hefði sjálfur getað sagt sér að þetta mundi gerast ef að Icesave færi í dómsmál. Aftur á móti vildi Ögmundur fá Icesave sem dómsmál með því að hafna samningaleiðinni, og því er þessi staða sem núna er komin upp meðal annars á hans ábyrgð.

Þetta kjaftæði Ögmundar um að Evrópusambandið vilji Ísland á hnéin er ekkert nema marklaus þvæla. Íslendingar vildu ekki semja um málið, og því þurfti að fara dómsmálaleiðina til þess að leysa úr málinu. Reyndar er alveg ljóst að íslendingar munu tapa Icesave málinu. Það er bara spurning hversu slæmt þetta tap verður þegar á reynir.

Hvað Ögmund og hans líka varðar. Þá hef ég aðeins þetta að segja. Ykkur var nær að vera með þennan helvítis hroka og yfirlæti. Ég kenni ykkur um þessa stöðu og engum öðrum, og ég tek ekki mark á afneitun ykkar þar sem þið eruð að afneita eigin gjörðum í Icesave málinu og þeirri stöðu sem er komin upp.

Birt þann

Vilja bara neikvæðar fréttir af Evrópusambandinu

Það er æði undarlegt að sjá Björn Bjarnarson fyrrverandi ráðherra kvarta og kveina yfir fréttum Fréttablaðsins af Evrópusambands-aðildar ferlinu. Sérstaklega í ljósi þess að umræddar fréttir virðast hafa verið jákvæðar í garð Evrópusambandsins. Slíkt er auðvitað eitur í beinum Björns, sem eins og kunnugt er hatast úti í Evrópusambandið þar sem brýtur niður sérhagsmuni sjálfstæðisflokksins á Íslandi, og kemur í veg fyrir eingangrun Íslands á alþjóðlegum vettvangi.

Ég tek sérstaklega eftir þessu hérna neðst í bloggfærslu Björns á blogginu hans í dag.

[…]

Ég hef vakið máls á því að gefnu tilefni vegna efnistaka í Landanum, þætti sjónvarpsins, að hér ætti að gilda sama regla og hjá The Guardian, að þessi yrði getið færu menn í ferðir á kostnað Evrópusambandsins eða annarra aðila. Blaðamaður Fréttablaðsins lætur þess ekki getið hver hafi staðið fyrir hópferð íslenskra fjölmiðlamanna til Brussel í tengslum við að opnaðir voru fjórir kaflar og tveimur lokað „umsvifalaust“.

Við það er ekkert að athuga að Evrópustofa eða utanríkisráðuneytið styðji fjölmiðlamenn til að fara til Brussel í efnisöflun, hið undarlega er að efnið sé svona rýrt sem ferðin skilar. Þegar leitað hefur verið skýringa á því hvers vegna ummæli Ragnheiðar Elínar á þingmannafundinum 3. apríl komust ekki í hámæli fyrr en hún nefndi þau sjálf á fésbókarsíðu sinni er svarið að fundurinn hafi verið svo þurr, leiðinlegur og illa skipulagður að líklega hafi fjölmiðlamenn ekki haft þrek til að fylgjast með því sem þar gerðist.

Miðað við fréttir í Fréttablaðinu og á RÚV virðist þeim sem fóru til Brussel þykja spennandi að fylgjast með því þegar skipst er á að opna kafla og loka þeim. Hvað sem um aðildarviðræður Íslands og ESB má segja eru þær meira spennandi en hinar þurru opinberu tilkynningar segja. Meiru skiptir hins vegar að rýna á bakvið tjöldin, skýra og skilja það sem þar birtist. Þá átta menn sig einnig á því hvers vegna draumarnir um tímasetningarnar hafa ekki ræst og sjá að þeir voru aldrei á neinum rökum reistir. Alvarlegt er ef vitundin um það veldur hinni máttlausu fréttmennsku.

Björn Bjarnarson, 10. Apríl 2012. Pólitískur rétttrúnaður í fréttum af ESB-viðræðum

Þrátt fyrir að Landinn hafi svarað Birni og hans ásökunum. Þá er engu að síður haldið áfram með lygina og blekkinganar. Það er ekki við öðru að búast frá manni eins og Birni, enda skiptir sannleikurinn ekki neinu máli fyrir honum. Það er helst að sannleikurinn sé til vandræða ef eitthvað er hjá Birni og Styrmi í þeirra Evrópuvakt. Sem er í sjálfu sér ekkert nema áróðursvefur fyrir LÍÚ, Bændasamtök Íslands og ný-frjálshyggjuna og kommúnista Íslands sem vilja einangra Ísland frá umheiminum. Enda er ljóst að andstæðingar Evrópusambandsins hafa ekki komið með neinar aðrar hugmyndir hvernig íslendingar eiga að haga alþjóðlegum samskiptum sínum í framtíðinni.

Ástæða þess að tímasetningar hafa ekki staðist er vegna þess að Vinstri-Grænir eru í ríkisstjórn. Þar hafa þeir barist gegn, og tafið aðildarferið með endalausum heimskulegum látum og fábjánahætti. Það sér ekki fyrir endan á því ennþá. Af þeim sökum er lítið hægt að halda áfram í þeim köflum sem tilheyra undir ráðherra VG. Þeir kaflar eru landbúnaður og sjávarútvegur. Þannig að má reikna með áframhaldandi töfum á aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins á meðan svo vel. Þetta veit Björn fullvel, og styður ennfremur þessa stefnu VG að haga sér svona. Eins og sést hefur í fjölmiðlum undanfarið. Menn eins og Björn Bjarnarson eru til óþurftar í íslensku þjóðfélagi. Enda eru menn eins og Björn Bjarnarson ein táknmynd þess sem var að Íslandi áður en efnahagur landsins hrundi árið 2008. Í dag eru menn eins og Björn Bjarnarson ein tákmynd þeirra sem vilja halda Ísland óbreyttu, ásamt spillingunni og sukkinu.

Birt þann

Íslenska þjóðin sem fær það sem hún biður um

Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.

Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.

Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.

Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.

Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.

Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.

Birt þann

Geðsýki Evrópuandstæðinga opinberast

Ef að það er einn hópur íslendinga sem á verulega bágt. Þá er það sá fámenni og harði kjarni sem stendur gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þessi hópur hefur barist gegn betri alþjóðasamskiptum Íslands við Evrópu síðan fyrir árið 1950. Með þeim afleiðingum að kjör íslendinga eru verri í dag en annars hefði getað orðið.

Núna í gær upplýsti áróðurbloggið Vinstri-Vaktin gegn ESB um það að hægri-öfgamaður að nafni Loftur Alice hefði kært Evrópustofu (upplýsingaskrifstofu Evrópusambandsins á Íslandi) til ríkissaksóknara. Loftur Altice er sá maður sem vildi að Jóhanna forsætisráðherra yrði hengd upp á afturlöppunum og drepin í bloggfærslu fyrir nokkrum mánuðum síðan. Ég kannast ekki við Pétur Valdimarsson. „Samtökin“ Heiður Þjóðar voru stofnuð í kringum Icesave málið, og hafa þann einn tilgang að dreifa út rangfærslum um Icesave, Evrópusambandið. Það eru reyndar bara tveir til þrír menn sem standa að þessum, og því varla hægt að tala um samtök í því samhengi. Líklegt er allavegna að hægri-öfgamaðurinn Jón Valur taki þátt í þessu óbeint. Hinsvegar má ljóst vera að Jón Valur hikar ekki við að hringja í fólk til þess að reyna þagga niður í því á blogginu, eins og sjá má í athugasemdum á bloggi Vinstri Vaktarinnar gegn ESB.

Hvað þessa kæru varðar. Þá mælist ég til þess að henni verið hent í ruslið, og síðan kveikt í því. Enda eru hérna á ferðinni þekktir hægri-öfgamenn sem eru manískir og líklega veikir á geði að auki.

Ef einhver hélt að þetta fólk væri marktækt. Þá er komið svar við þeirri spurningu núna, og svarið er feitt og stórt nei.

Birt þann

Davíð Oddsson fór í verslunarleiðangur til LÍÚ

Davíð Oddsson, ritstjóri number uno á Morgunblaðinu hljóp beint upp til LÍÚ eftir fundarsetu um daginn. Tilgangurinn var að biðja um meiri pening til þess að getað verslað meiri áróður gegn Evrópusambandinu og Evrópusambands umsókn Íslands á næstu dögum og mánuðum.

Áætlað er að Davíð Oddsson hafi eytt milljörðum nú þegar í áróður gegn Evrópusambandinu með Morgunblaðinu, en árangurinn hefur verið eitthvað lítill. Af þessum sökum var brugðið á það ráð að fara í verslunarleiðangur til LÍÚ og meiri áróður gegn Evrópusambandinu keyptur á útsölu. Enda LÍÚ með áróður gegn Evrópusambandinu, sem er innfluttur frá Evrópu og borgaður í evrum.