Category: Íslenska Krónan

Birt þann

Efnahagslegur sannleikur um íslensku krónuna

Hérna er smá efnahagslegur sannleikur um íslensku krónuna.

Þann 1-Október-1981 var gengi íslensku krónurnar þetta hérna á miðgengi. Hérna nota ég USD, DKK og GBP þar sem þeir eru til allt þetta tímabil sem ég skoða. Aðrir gjaldmiðlar í Evrópu hafa hætt og evran hefur verið tekin upp í staðin í flestum tilfellum.

1 USD = 7,775 ISK.
1 GBP = 14,139 ISK.
1 DKK = 1,0658 ISK.

Þann 1-Október-1986 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 40,43 ISK.
1 GBP = 58,4535 ISK.
1 DKK = 5,2798 ISK.

Þann 1-Október-1991 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 59,4 ISK.
1 GBP = 103,7985 ISK.
1 DKK = 9,2286 ISK.

Þann 1-Október-1996 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 67,12 ISK.
1 GBP = 105,07 ISK.
1 DKK = 11,475 ISK.

Þann 1-Október-2001 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 100,56 ISK.
1 GBP = 148,4 ISK.
1 DKK = 12,325 ISK.

Þann 2-Október-2006 var þetta gengi íslensku krónunnar (gengi var ekki skráð þann 1-Október-2006 vegna þess að það var sunnudagur svo að ég tek næsta virka dag á eftir hérna).

1 USD = 70,12 ISK.
1 GBP = 131,39 ISK.
1 DKK = 11,945 ISK.

Þann 3-Október-2011 var þetta gengi íslenskur krónunnar (1 og 2-Október-2011 voru laugardagur og sunnudagur þannig að ég notaði næsta virka dag á eftir hérna).

1 USD = 118,48 ISK.
1 GBP = 184,15 ISK.
1 DKK = 21,286 ISK.

Þann 1-Október-2013 var þetta gengi íslensku krónunnar.

1 USD = 120,39 ISK.
1 GBP = 195,48 ISK.
1 DKK = 21,867 ISK.

Eins og hérna má sjá þá hefur gengi íslensku krónunnar farið stöðugt versnandi með tímanum og verðgildi íslensku krónunnar minnkað á móti. Slæmt gengi íslensku krónunnar er ekki bara hluti af efnahagshruninu sem varð á Íslandi árið 2008. Þetta er hluti af miklu stærra vandamáli sem hefur verið til staðar á Íslandi mjög lengi og er ennþá í gangi. Þetta vandamál mun ennfremur aldrei hverfa á meðan íslendingar nota íslensku krónuna sem gjaldmiðil.

Þegar ég heyri íslenska stjórnmálamenn tala um að þeir vilji halda í íslensku krónuna sem framtíðargjaldmiðil íslensku þjóðarinnar. Þá ofbýður mér vitleysan og ruglið, enda veit ég að fullyrðingar þessara manna eru ekkert nema kjaftæði og hafa alltaf verið það.

Tölurnar eru fegnar af vefsíðu Seðlabanka Íslands.

Birt þann

Loftkastalar evrópuandstæðinga

Á Íslandi er stór hópur sem berst gegn Evrópusambands aðild Íslands, þessir hópar hafa það sameiginlegt að vera sérhagsmunahópar, vera í einokunarstöðu og stýðir af fólki sem er mjög þröngsýnt og með alvarlegan skort á framtíðarsýn. Eina framtíðarsýnin sem evrópuandstæðingar á Íslandi hafa er fátækt, verðbólga og lægri kaupmáttur íslendinga. Ásamt óstöðugleika í hagkerfi Íslands með tilheyrandi vandamálum, samdrætti og krepputímabilum. Þetta er stórt atriði sem evrópuandstæðingar einfaldlega horfa fram hjá í umræðunni, láta sem það skipti ekki máli og halda síðan áfram að tala illa um evruna og Evrópusambandið. Á meðan hæla þeir íslensku krónunni fyrir að hafa „bjargað“ íslenskum efnahag á krepputímum og hag íslensku þjóðarinnar, á meðan staðreyndin er sú að íslenska krónan hefur aldrei þjónað íslendingum jafn illa og núna í dag.

Loftkastalar um að íslenska krónan hafi bjargað íslendingum eru nákvæmlega það og ekkert annað. Staðreyndin er sú að íslenska krónan bjargði ekki íslendingum og hefur aldrei gert það, þessi örgjaldmiðill íslendinga ber ábyrgð á lágum launum, skertum kaupmætti íslendinga. Árið 2008 voru laun íslendinga lækkuð um meira en 50% í upphafi kreppunar, reyndar var á tímabilið ástandið þannig að íslendingar voru fátækasta þjóð í allri Evrópu þó víðar væri leitað vegna íslensku krónunnar. Það hefur með gjaldeyrishöftum og öðrum aðgerðum tekst að draga úr þessum mun og er íslenska krónan þessa dagana á genginu 20 til 23 kr gagnvart dönsku krónunni (sem ég miða alltaf við þar sem ég er búsettur í Danmörku).

Daumsýn evrópuandstæðinga er nákvæmlega það sem hún er, draumsýn sem byggir ekki á neinu nema hugmyndafræði einangrunar og draumsýn um að Ísland geti staðið eitt fyrir utan hnattræn viðskipti og stefnur. Staðreyndin er sú að engar þjóðir geta leyft sér að standa fyrir utan viðskiptabandalög, enda hentar slíkt ekki neinum þjóðum og er gegn hagsmunum þeirra. Enda er það staðreynd að heimurinn hefur verið að skipta sér upp í svæðisbundin viðskiptabandalög sem stunda viðskipti sín á milli. Hérna er ágætt yfirlit yfir þau viðskiptabandalög sem eru nú þegar til staðar í heiminum.

Það er því til marks um ótrúlega skammsýni og þröngsýni að fara fram á viðræðuslit eins og Heimssýn vill núna að stjórnvöld geri. Það er einnig til marks um þröngsýni og skammsýni að báðir stjórnarflokkanir skuli vera á móti Evrópusambands aðild Íslands. Þetta ætti reyndar ekki að koma á óvart, yfirstéttin á Íslandi hefur alltaf verið bæði hrokafull, þröngsýn og heimsk svo öldum skiptir og það er ekkert að fara breytast á næstunni. Frekar láta þeir alla íslendinga lepja dauðan úr skel frekar en að skipta um skoðun. Síðan koma hinir íslensku sérhagmunir inn í Evrópusambands málið, á meðan LÍÚ gerir upp í evrum að mestum hluta (einhverjir gera upp í bandarískum dollurum), þá borga þeir starfsmönnum sínum í íslenskum krónum fyrir aðeins brot af þeim hagnaði sem uppgjör þeirra í evrum skilar sér. Enda sleppa fyrirtækin innan LÍÚ við kerfisbundin óstöðugleika íslensku krónunar með því að gera upp í evrum eins og núna er gert. Fyrirtækin græða en almenningur situr uppi með reikninginn endalausa á Íslandi.

Bændasamtök Íslands eru einnig á móti aðild Íslands að Evrópusambandinu, enda geta þau ekki hugsað sér samkeppni á Íslandi eða leyft íslenskum bændum að komast upp úr þeirri fátækt sem þeir lifa við. Bændasamtök Íslands geta ekki hugsað sér samkeppni og það geta verslanir á Íslandi ekki heldur, þar sem þá er ekki hægt að hækka verðlag upp úr öllu valdi reglulega og mokgræða á því í leiðinni. Samkeppni eykur einnig þjónustu og gæði verslunar, slíkt má ekki sjást í dag á Íslandi. Þjónustan er öll eins lítil og hægt er að komast upp með og eins ódýr og hægt er að komast upp með það. Þetta er eitthvað sem Bændasamtök Íslands geta ekki hugsað sér að gerist, og verslun á Íslandi ekki heldur þegar á reynir. Til hvers að selja fólki góða vöru þegar hægt er að selja almenningi á Íslandi vonda vöru á dýru verði.

Á meðan evrópuandstæðingar stjórna umræðunni þá mun umræðan alltaf verða byggð á loftköstulum og draumsýn íslendinga um eigið ágæti og hæfileika. Það er hinsvegar lítið hægt að treysta á þessa draumsýn og loftkastala, enda er næsta víst að þeir muni hvorki koma með peninga í kassan eða bæta lífsgæði íslendinga á næstu árum og áratugum.

Birt þann

Stefnir í gjaldþrot Íslands innan nokkura ára

Efnahagsstefna sem er ekki hægt að lýsa öðrvísi en heimskri hefur nú tekið við á Íslandi. Núna á að fara skerða niður, og á sama tíma að minnka tekjur ríkissjóðs um tugi milljarða með skattalækkunum, niðurfellingu veiðigjalda og auðlyndagjalda á fiskveiðar (íslendingar hafa ekkert annað í raun).

Staðreyndin er nefnilega sú að efnahagsstefna framsóknarflokkins og sjálfstæðisflokksins virkar ekki og hefur aldrei virkað. Þessi efnahagsstefna er grunnurinn að efnahagshruninu á Íslandi árið 2008, og eins og staðan er í dag þá þarf mjög lítið að gerast svo að íslenskur efnahagur fari aftur í kreppu. Það er þó alveg ljóst að þegar íslenska þjóðin fer á hausin eftir nokkur ár, þá verður ekkert sem getur bjargað þeim. Næsta gjaldþrot íslensku þjóðarinnar mun verða kallað olíugjaldþrotið. Það er allavegana hentugur titill, þar sem draumórar um olíuveldið Ísland munu eiga þátt sinn í þessu gjaldþroti.

Hvað það verða margar tómar og ónotað bygginar á Íslandi í kjölfarið á þessu gjaldþroti á eftir að koma í ljós. Ég er þó alveg viss um að það eiga eftir að verða margar byggingar, og mörg gjaldþrot munu fylgja í kjölfarið á því ævintýri.

Birt þann

Óstöðugleiki íslensku krónunar

Það er reyndar eins og að reyna að tala við vegg þegar maður nefnir þetta við íslendinga. Þó ber að nefna að íslenska krónan er alveg skeflilega óstöðug. Íslendingar eru hinsvegar orðnir svo vanir þessum óstöðugleika að þeir eru hættir að taka eftir því. Nema þegar það er nöldrað yfir þessum óstöðugleika á hátíðisdögum. Þessi óstöðugleiki var hvergi sýnilegri en þegar íslenska krónan hrundi árið 2008. Enda var það svo að þann 9. Október 2008 var gildi íslenskrar krónu gagnvart evru var 350 kr (samkvæmt Wikipedia).

Þeir sem hvað harðast tala gegn Evrópusambandinu og evrunni hafa þessa staðreynd að vettugi og sleppa því að minnast á hana. Þar sem þessi sannleikur er óþægilegur. Sérstaklega fyrir evrópuandstæðinga og þá sem tala gegn evrunni sérstaklega. Þetta sama fólk er hinsvegar tilbúið til þess að fórna hagsmunum almennings fyrir andstöðu sína gegn Evrópusambandinu og evrunni. Jafnvel þó svo að ljóst sé að ekki er hægt að halda gengi íslensku krónunar eins og það er í dag til lengri tíma. Eitthvað mun gefa eftir og þá mun allt kerfið hrynja í heild sinni.

Ég vona bara að vera laus undan íslenskum örorkubótum þegar slíkt gerist. Ég er nógu fátækur fyrir án þess að þurfa að þola slíkt áfall.

Birt þann

Fjármálablekkingin um íslensku krónuna

Þessi grein hérna (hun.is) hefur farið nokkrar umferðir á Facebook nú þegar. Þessi grein er að mínu mati kjaftæði að hluta til. Einu sönnu punktanir í henni eru þeir að maður safnar skuldum þegar maður eyðir meira en maður hefur í tekjur. Það eiginlega segir sig bara sjálft.

Það sem er ekki talað um í þessari grein er sú staðreynd að verðbólga brennir upp sparnað fólks á Íslandi og hefur alltaf gert það. Mesti bruni á sparnaði fólks átti sér stað á árunum í kringum 1970 til árins 1982 þegar verðbólgan fór upp í rúmlega 100% á tímabili og verðlag hækkaði stöðugt á Íslandi (ásamt launum). Þegar tekin voru 2 núll af íslensku krónunni til þess að auka verðgildi hennar á ný (5000 gISK = 50 ISK dagsins í dag). Eftir að tvö núll voru tekin af íslensku krónunni árið 1982 jafngildi 1 ISK = 1 DKK. Í dag er gengið 1 DKK = 23 ISK. Gengisfelling á þessum tíma hefur verið rosalega mikil og langt yfir 100% sýnist mér.

Verðtrygging er í raun ekkert nema vextir, eins og bent er vel og vandlega á í þessari grein hérna (dv.is). Á Íslandi virkar verðtrygging húsnæðislána þannig að verðtrygging (vextir) eru lagðir ofan höfuðstól húsnæðisláns. Það þýðir í raun að afborgun lánsins hækkar með hverri afborgun á meðan þessu stendur. Það er yfirleitt 50 til 60% af lánstímanum sem þetta er svona (hægt að sjá þetta í rauntölum í reiknivél bankanna). Gott dæmi um þetta er að ég notaði bara sjálfgefnar tölur sem komu upp í reiknivél Landbankans.

Ég miðaði við 5,20 verðbólgu yfir 40 ára tímabil sem er ekkert of mikið að mínu mati. Lánstíminn er 40 ár. Um er að ræða jafnar greiðslur.

Lánið er 17.000.000.
Markaðsvirði fasteignar er 25.000.000.

Fyrsta greiðsla þessa láns er 68.839 kr.
Lokagreiðsla þessa láns er því 519.963 kr.

Heildargreiðsla þessa láns eftir 40 ár er því 107.141.553 kr.

Til samanburðar. Þá eru hérna tölur úr láni með sömu fjárhæðum. Nema óverðtryggt og með breytilegum vöxtum upp á 6,75% (miðað við stýrivexti þann 22.02.2013). Um er að ræða jafnar greiðslur í þessu dæmi.

Lánið er 17.000.000.
Markaðsvirði fasteignar er 25.000.000.

Fyrsta greiðsla þessa láns er 102.691 kr.
Lokagreiðsla þessa láns er 102.691 kr.

Heildargreiðsla þessa láns eftir 40 ár er því 49.291.483 kr.

Það sem gæti breytt þessari upphæð er auðvitað stýrivaxtabreiting hjá Seðlabanka Íslands. Hvort sem er upp eða niður. Verðbólga hefur ekki mikil áhrif á þetta dæmi.

Þarna munar meira en helming og það breytir í raun engu þó svo að laun hafi hækkað umfram verðlag síðan árið 1989 eins og haldið er fram í greinni sem ég vísa í hérna að ofan. Greiðslubyrðin af verðtryggðum lánum verður óbærileg hjá fólki eftir minna en helminginn af lánstímanum þegar um er að ræða verðtryggð lán á Íslandi. Það breytir engu hversu varlega fólk fer peningalega í þessu dæmi. Verðtryggingin mun alltaf valta yfir fjárhaginn hjá fólki og leggja hann í rúst. Þetta er staðreynd og hún er ekkert að fara breytast.

Það er aftur á móti staðreynd að íslendingar eru ekkert að fara losna við íslensku krónuna og verðtrygginguna núna á næstunni. Upptaka annars gjaldmiðils einhliða á Íslandi er eitthvað sem ekki er hægt eins og er þessa dagana. Ef íslendingar vilja losna við verðtrygginguna og þær sveiflur sem fylgja íslensku krónunni (sem hefur áhrif á verðlag, vexti og verðbólgu á Íslandi). Þá verða íslendingar að stefna á inngöngu í Evrópusambandið með upptöku evrunnar. Þetta ferli verður hvorki einfalt eða auðvelt. Enda eru íslendingar búnir að skapa sér sitt eigið sjálfskaparhelvíti með núverandi peningastefnu og efnahagsstefnu sem setur allt í þrot reglulega á Íslandi.

Þeir sem eru að tala fyrir íslensku krónunni eru í raun bara að tala fyrir óbreyttu efnahagsástandi á Íslandi og staðreyndin er sú að þetta fólk hefur ekki neinar lausnir. Innganga í Evrópusambandið og upptaka evrunnar er þó allavegna lausn á hluta af þeim vandamálum sem íslendingar eru að kljást við.

Birt þann

Heimssýn tjáir sig um fátækt

Það er alltaf talsvert sorglegt að fylgjast með fólkinu í Heimssýn tjá sig. Sérstaklega þar sem þarna er á ferðinni fólk sem hikar ekki við að arðræna íslendinga og láta sína hagsmuni ganga ofar en alls íslenska ríkisins, almennings og jafnvel fyrirtækja. Enda er hérna á ferðinni fólk sem trúir á öfga ný-frjálshyggjunar og blint á markaðinn (sem olli efnahagshruni á Íslandi árið 2008). Síðan á hinum endanum er fólk sem trúir á hið sovéska skipulag og hallast að þjóðfélagslegu skipulagi sem er ástæða fyrir félagslegum vandamálum, og þar á meðal fátækt í austur Evrópu núna í dag.

Ástæða þess að Evrópusambandið er að stofna sjóð gegn fátækt er til þess að leysa þau vandamál sem eru í austur-evrópu eftir valdatíma sovétríkja (kommúnista). Enda skyldu kommúnistar allt í rúst eftir sig þegar þeir töpuðu völdum árið 1990. Þetta er auðvitað nákvæmlega það sama og ný-frjálshyggjan gerði um allan hinn vestræna heim á síðustu áratugum. Þeir lögðu allt í rúst, og stungu af með peningana og settu síðan gjaldþrotið sem kom í kjölfarið á reikning viðkomandi ríkisstjórna. Með þeim vandamálum sem við erum að upplifa í dag um alla Evrópu, Asíu og Ameríku.

Það er einnig gott að hafa í hug að Heimssýn, sem samtök voru stofnuð af fólki sem hefur alltaf verið á móti öllum alþjóðlegum samskiptum, reglum og viðskiptum íslendinga. Þetta fólk finnst ekkert meira sjálfsagt að almennir íslendingar lifi í fátækt, fái engin tækifæri erlendis og hafi fyrst og fremst enga möguleika á því að komast erlendis. Enda hafa einstaklingar í Heimssýn margir hverjir verið á móti EFTA og EES aðild Íslands þegar um þær var rætt á sínum tíma. Ef að þetta fólk hafði haft sitt fram. Þá hefði Ísland verið fátækara og mikið á eftir nágrannaríkjunum í öllu.

Þannig að fullyrðing þeirra í nýjustu bloggfærslu Heimssýnar er því ekkert nema heilsteypt kjaftæði. Upprunið frá fólki sem hefur eingöngu áhuga á því að þjóna sínum eigin hagsmunum á Íslandi. Orð eins og „fullveldi“, „sjálfstæði“ hafa í raun ekkert gildi í hugum þessa fólks og hafa aldrei haft það. Ef að þetta fólk vildi standa í vörð um íslenskt sjálfstæði og fullveldi. Þá mundi það styðja aðild Íslands að Evrópusambandinu. Það er bara svo einfalt.

Fréttatilkynning Evrópusambandsins

Poverty: Commission proposes new Fund for European Aid to the Most Deprived

Birt þann

10.000 íslenskar krónur

Á næsta ári kemur út nýr íslenskur seðill. Sá seðill mun verða 10.000 kr virði. Þessi útgáfa er auðvitað bara til marks um þá verðbólgu sem ríkir í íslensku hagkerfi. Þar sem að 5000 kr seðilinn er orðin verðlítill og 2000 kr seðilinn dugar fólki skammt núna í dag.

Það er hinsvegar spurning hvenar 10.000 kr verða orðnar of litlar fyrir almenning á Íslandi. Þá verður annaðhvort farið að gefa út 15.000 kr seðla og 20.000 kr seðla. Svona í samræmi við það hversu verðlaus íslensk króna verður þegar kemur að þessu.

10.000 króna seðill gefinn út (mbl.is, 29. Mars 2012)
10.000 króna seðill á næsta ári (Rúv.is, 29. Mars 2012)
Útilokar ekki 10.000 króna seðil (DV.is, 6. Júní 2011)

Birt þann

Af gjörspilltum andstæðingum ESB á Íslandi

Eimreiðar og ný-frjálshyggjumaðurinn Björn Bjarnarson er einn af mest þekktum einstaklingum sem berjast gegn Evrópusambands aðild Íslands núna um þessar mundir. Ef frá er talin hinn gjörspillti Davíð Oddsson á Morgunblaðinu. Í þessari bloggfærslu verður Björn Bjarnarson þó tekin eingöngu fyrir. Davíð Oddsson verður tekin fyrir þegar hans tími kemur.

Björn Bjarnarsson er talsmaður sérhagsmuna innan sjálfstæðisflokksins. Björn Bjarnarson er einnig einn af þáttakendum í eimreiðarhópnum, hvort að hann var stofnandi að honum veit ég ekki ennþá. Þessi hópur er í dag mjög áhrifamikill, og heldur einnig einhverjum völdum innan sjálfstæðisflokksins. Þó svo að eftir efnahagshrunið þá hafi þessi hópur tapað flestum völdum sínum. Þessi hópur aðhyllist ný-frjálshyggju Ronald Reagan (kallað Reaganomics) og hugmyndafræði Margaret Thatcher (kallað Thatcherism). Þessi hugmyndafræði, niðursoðin og einfölduð gengur útá á hagsæld hinna ríku, og viðhaldi efnahagslegu misrétti í þjóðflélaginu. Þannig að hinir ríku borgi lægri skatta heldur en þeir sem minna eiga. Eins og var gert þegar sjálfstæðisflokkur og framsóknarflokkur voru við völd á Íslandi frá árinu 1995 – 2007. Sú stefna sem hefur verið rekin á undanförnum áratugum er í eðli sínu andstæð Evrópusambandinu og aðild Íslands að því. Mótörkin gegn ESB aðild Íslands (og EBE aðild Íslands þar á undan) eru alltaf sú sömu. Tíminn er ekki réttur, óstöðugleiki í Evrópu, fiskimiðin osfrv.

Það er enginn vafi á því að Björn Bjarnarson er gjörspilltur íslenskur fyrrverandi íslenskur stjórnmálamaður. Öll hans embættisverk bera þess merki. Enda er það svo að þetta eru starfshættir innan sjálfstæðisflokksins í dag, og hefur ekkert breyst síðan eftir efnahagshrunið árið 2008.

Þær fullyrðingar sem Björn Bjarnarson setur fram um Evrópusambandið eru oftar en ekki hreinn skáldskapur. Þegar talað er núna í dag um „breyttar aðstæður“ innan ESB. Þá eru slíkar fullyrðingar skáldskapur. Evrópusambandið eins og Ísland er stöðugt að breytast. Ísland dagsins í dags er ekki það sama og það Ísland sem sótti um Evrópusambandið árið 2009. Það hefur margt breytst á þeim tíma hjá íslendingum. Á sama tíma hefur ýmislegt breytst innan Evrópusambandsins. Sumt til hins betra, og annað til hins verra. Svona eins og tilveran gengur.

Afstaða sjálfstæðisflokksins og Björns Bjarnarsonar til Evrópusambandsins markast af sérhagsmunum, græðgi og almennri vanvirðingu gagnvart hagsmunum almennings til lengri tíma. Það er stórt hagsmunamál fyrir almenning á Íslandi að íslendingar gangi í Evrópusambandið. Svo til þess að tryggja efnahagslegan stöðugleika, lægra matvælaverð og stöðugan gjaldmiðil sem íslendingar geta treyst á.

Sú sérhagsmunagæsla sem sjálfstæðisflokkurinn, og Björn Bjarnarson talar fyrir eru aðalega sérhagsmunir LÍÚ, ríka fólksins og Bændasamtaka Íslands. Þessi sérhagsmunir snúast aðalega um að verja núverandi einokunaraðstöðu sem er að finna á Íslandi á sölu fisks, landbúnaðarvara og tollmúrum á innflutningi landbúnaðarvara. Einnig sem að hagsmunir eru varðir með gengisfellingu íslensku krónunnar með reglulegu millibili. Þannig er hægt að auka hagnað útgerðarinnar á kostnað launamanna og almennings á Íslandi og á sama tíma draga úr kaupmætti með hærra verðlagi og aukinni verðbólgu. Hvernig svo sem andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi klæða það. Þá er ljóst að þetta er fólk sem stendur vörð um sérhagsmuni á Íslandi.

Þannig að bloggfærslur eins og þessi hérna hjá Birni Bjarnarsyni, sem bera þennan titil „ESB-aðildarsinni maldar í móinn – segir að halda beri viðræðunum áfram“ (evropuvaktin.is) eru því rökleysa og í raun óttalegt kjaftæði þegar nánar er skoðað. Birni Bjarnarsyni væri kostur á því að þegja áður en hann opinberar heimsku sína fyrir almenningi á Íslandi.

Birt þann

Komið að leiðarlokum íslensku krónunnar

Sú efnahagsstefna sem rekin hefur verið á Íslandi undanfarna áratugi er komin á enda. Í raun var þessi efnahagsstefna komin á enda strax árið 2008. Endalokin voru mörkuð með gjaldeyrishruni íslensku krónunar, og á sama tíma efnahagshruni á Íslandi. Sem meðal annars kom fram í gjaldþroti hins íslenska bankakerfis og efnahagshruni Íslands.

Engu að síður er þetta sú efnahagsstefna sem andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi vilja reka til framtíðar á Íslandi. Jafnvel þó svo að ljóst má vera að umrædd efnahagsstefna gengur ekki upp. Hvorki til lengri eða skemmri tíma. Sagan segir okkur að góð efnahagsstjórnun er ekki nóg þegar það kemur að því að halda jafnvægi á íslensku krónunni, verðbólgu og vöxtum. Tal þess efnis að það þurfi bara betri efnahagsstjórnun á Íslandi til þess að hafa stjórn á vöxtum og verðbólgu með íslensku krónunni halda ekki. Sérstaklega í ljósi þess að undanfarin 30 ár þá hefur ekkert gengið eða rekið í þeim efnum. Þrátt fyrir að íslendingar hafi nú þegar tekið tvö núll af íslensku krónunni árið 1982. Efnahagshrunið á Íslandi árið 2008 var endastöð fyrir íslensku krónuna. Ekki eingöngu þýddi þetta gífurlega kjaraskerðingu fyrir almenning á Íslandi. Heldur táknaði þetta nýtt tímabil verðbólgu og hárra stýrivaxta á Íslandi.

Engar augljósar lausnir á þessu er að finna í málflutningi aðildar Íslands að Evrópusambandinu og upptöku evrunnar á Íslandi. Lausninar verða þó framkvæmdar á einni nóttu, ekkert frekar en Róm sem ekki var byggð á einni nóttu. Það mun taka nokkur ár fyrir íslendinga taka upp evruna sem gjaldmiðil. Það mun taka einhver ár að ná þeim stöðugleika í efnahag Íslands sem þarf til þess að fá að taka upp evruna sem lögeyri á Íslandi. Það er hinsvegar alveg ljóst að það ferli mun borga sig. Hinn kosturinn ef efnahagslegur óstöðugleiki næstu áratugina á Íslandi, með óvissum efnahagsstöðugleika og hagvexti. Ásamt háum vöxtum og verðbólgu sem eru alltaf fylgjandi svona ástandi á Íslandi. Þetta er það sem sagan kennir okkur á Íslandi.

Þessi grein birtist í Morgunblaðinu nýlega.

Birt þann

Gömul og ný íslensk króna

Það virðist vanta talsvert mikið upp á söguþekkinguna hjá Lilju Mósesdóttur. Staðreyndin er sú að íslendingar eru búnir að reyna þessa aðferð. Enda var tekin upp ný króna á Íslandi þegar tvö núll voru tekin af íslensku krónunni árið 1982. Niðurstaðan af þeirri tilraun er sú að íslenska krónan hefur fallið stöðugt frá þeim tíma. Ástæðan eru kerfisbundnar gengisfellingar íslenskra stjórnvalda á þessum tíma, og síðan hrun íslensku krónunar árið 2008.

Það er alveg ljóst að taka upp nýja íslenska krónu mun ekki leysa nein vandamál. Enda er búið að reyna þá leið, og sú leið mistókst gjörsamlega árið 2008. Lilju Mósesdóttur er auðvitað frjálst að endurtaka tilraunina með íslensku krónuna aftur komist hún í ríkisstjórn. Aftur á móti er ljóst að sú tilraun mun mistakast aftur, á svipuðum tímaramma og sú fyrr. Sá tímarammi er rúmlega 30 ár.

Fréttir af þessum bjánaskap.

Vill kasta krónunni og búa til Nýkrónu (Vísir.is)
Samstaða leggur fram Nýkrónur (DV.is)