Category: Íslenska efnahagskreppan

Birt þann

Skiptir umræðan nokkru máli á Íslandi ?

Það er stórt spurning hvort að umræðan á Íslandi skipti almennt einhverju máli. Það verða einstaka breytingar þegar hneykslið er nógu stórt um umræðan nógu öfgakennd. Þá verða helst breytingar, en oftast ekki.

Það er staðreynd að sjálfstæðisflokkurinn, framsóknarflokkurinn og Vinstri Grænir ásamt hluta af Samfylkingunni hunsa umræðuna á Íslandi algerlega og hafa alltaf gert það. Það er ennfremur þannig í umræðunni á Íslandi að það þykir ekki stórmál ef einhver verður uppvís að lygum eða blekkingum í henni. Síðan eru þeir sem benda á þessar staðreyndir oft bara hunsaðir, eða einfaldlega bara skammaðir og sagt að þegja eins og óþekkum krökkum.

Umræðan á Íslandi er til marks um það hversu illa íslenskt samfélag er statt í dag. Enda sést það best á því að ekkert breytist á Íslandi og vandamálin eru þau sömu. Enda komast stjórnmálaflokkar á Íslandi upp með það að hunsa umræðuna gjörsamlega á Íslandi, og hafa alltaf gert það.

Birt þann

Íslenska þjóðin sem fær það sem hún biður um

Íslendingar hafa gjarnan hrósað sér fyrir að vera bestir í hinu og þessu. Alla jafnan alveg óverðskuldað og alla jafna byggt á sögusögnum nútímans sem íslendingar hafa sjálfir skapað í gegnum tíðina. Ein stærsta sjálfsblekking íslendinga síðustu ár er sú blekking að á Íslandi sé grundvöllur fyrir efnahagslífi sem getur staðið fyrir utan hið alþjóðlega kerfi. Ennfremur er það mjög sterk sjálfsblekking að íslendingar geti rekið gjaldmiðil sinn svo vel sé. Þá er ég að tala um íslensku krónuna, sem síðan árið 1918 hefur fallið um 2200 danskar krónur á 94 árum. Enda var það svo að íslenska krónan og hin danska skildu jafnar árið 1918 á genginu 1:1. Á þessum tíma hefur danska krónan sjálf tapað einhverju af verðgildi sínu, enda er hætt að nota 10 og 25 aura í Danmörku.

Íslendingar hafa síðan árið 2008 kvartað mikið yfir því ástandi sem hefur skapast á Íslandi í kjölfarið á efnahagskreppunni, sem kom til vegna banka-sjálfsblekkingarinnar á Íslandi. Þar sem íslendingar trúðu því að hægt væri að stórt bankakerfi á ónýtum grunni sem hin íslenska króna vissulega er, og hefur alltaf verið. Þegar það litla sem hélt hinu íslenska bankakerfi uppi fór að gefa sig árin fyrir efnahagshrunið á Íslandi. Þá var slíkt alla jafna blásið af sem öfundsýki, árásir á íslenskt efnahagslíf og þar fram eftir götunum. Jafnvel var svo langt gengið af ráðherrum, þingmönnum og fleirum að allir þeir sem voguðu sér að benda á ónýtar undirstöður voru kallaðir öllum illum nöfnum, og að þeir jafnvel vissu ekkert hvað þeir væru að tala um. Enda var litið á það sem svo að á Íslandi væri ekkert að efnahagnum og allt í blóma.

Allt þetta hrundi í Október 2008 með látum þegar allt fjármálakerfið á Íslandi varð gjaldþrota. Bankanir og flest allir sparisjóðirnir á Íslandi. Einu sparisjóðirnir sem lifðu efnahagshrunið af voru þeir sparisjóðir þar sem ekki var verið að eltast við stofnbréfin í þeim, og síðan þeir sparisjóðir þar sem hluthafar samþykktu ekki söluna á stofnbréfum í viðkomandi sparisjóði. Áhrifin af þeirri blekkingu að hægt væri að græða á loftinu eru alvarlegar. Þá helst fyrir það fólk sem lét blekkja sig til þessara kaupa. Enda er margt af þessu fólki stórskuldugt í dag og hugsanlega er engin lausn fyrir það í dag.

Sjálfstæðisflokkurinn og framsóknarflokkurinn eru með meirihlutavald með beinum og óbeinum hætti í öllum fjölmiðlum á Íslandi. Hvort sem það er staðarblaðið á Ísarfirði eða Morgunblaðið. Sjálfstæðisflokkurinn hefur einnig mikil óbein völd á fréttablaðinu. Þrátt fyrir áróður um annað. Það sem munar er bara að þetta er annar armur sjálfstæðisflokksins, en sjálfstæðisflokkurinn er þetta engu að síður. Restin er síðan framsóknarflokkurinn með, þar sem því er við komið. Hugsanlega er vikublaðið DV eina blaðið sem er tiltölulega laust við áhrif þessara tveggja stjórnmálaflokka. Þess í stað tel ég hinsvegar að DV sé meira undir áhrif af Vinstri Grænum og tengdum aðilum. Ég álít pólitísk tengsl dagblaða eins og þau koma fram á Íslandi núna í dag vera stórt vandamál, og það fer aðeins versnandi.

Tengsl hagsmunaaðila við stjórnmálaflokka á Íslandi er stórt vandamál, enda bíður það upp á spillingu og valdníðslu. Eins og hefur verið að gerast á undanförnum árum. Þetta er hluti af vandamálinu á Íslandi, og mun halda áfram að grafa undan efnahag Íslands og stjórnkerfinu nema að þessu verði breytt.

Það þýðir lítið að tala um efnahagsmál við íslendinga. Til þess eru þeir of stoltir til þess að hlusta, og láta hagsmunaaðila sem berjast gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu hafa of mikil áhrif á sig. Á meðan svo er munu íslendingar vera með ónýtan gjaldmiðil og síðan sveiflukennt efnahagslíf með tilheyrandi vandamálum. Mér þykir ljóst að íslendingar þurf að fara alveg á botninn áður en það verður breyting hjá Íslensku þjóðinni. Íslendingar munu þurfa að fara svipað á botninn og Grikkir hafa verið gera undanfarið. Það sem mun lærast verður bæði erfitt og dýrt fyrir íslendinga, en alveg þess virði þegar fram líða stundir fyrir íslenska þjóð.

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnun Gallup þá er sjálfstæðisflokkurinn kominn með 33% fylgi, og framsóknarflokkurinn 13% fylgi. Það er því ekki langt að bíða þangað til að nýr botn næst á Íslandi í efnahagsmálum og vandræðum þeim tengdum.

Birt þann

Dómstólar ritskoða fjölmiðla á Íslandi

Ég sé á nýjustu fréttum að Hæstiréttur Íslands heldur áfram þeirri stefnu sem sjálfstæðisflokkurinn markaði fyrir nokkru síðan. Sú stefna var að ritskoða fjölmiðlamenn á Íslandi í gegnum dómstóla. Enda hefur sjálfstæðisflokkurinn stillt hæstarétti þannig upp að dómarar þar eru hallir undir það sem kemur frá sjálfstæðisflokknum. Þetta sést mjög vel þegar skipanir dómara á valdatíma sjálfstæðismanna eru skoðaðar. Enda var það þannig að sjálfstæðisflokkurinn var alltaf með dómsmálaráðuneytið í þeim ríkisstjórnum sem hann sat í.

Það kemur því lítið á óvart að núna skuli íslenskir fjölmiðlamenn fara halloka fyrir Hæstarétti Íslands, sem er í reynd besti vinur allra hrunaðila á Íslandi og hefur verið það til lengri tíma núna. Stóra spurningin er sú að hvert kærir maður Hæstarétt Íslands fyrir blístrandi vanhæfni og spillingu ?

Nærtækast væri að setja upp íslenska sjónvarpsstöð erlendis, svo að blaðamenn geti flutt fréttir af spillingunni á Íslandi óhræddir við ritskoðun Hæstarétts Íslands. Enda er ljóst að íslenskum blaðamönnum verður ekki óhætt fyrir ritskoðun Hæstaréttar Íslands á öllum þeim spillingarfréttum sem eiga ennþá eftir að koma í dagsljósið á Íslandi.

Fréttir af þessu.

Svavar Halldórsson hlaut dóm (Rúv.is)
Svavar sakfelldur: Greiðir Pálma 200 þúsund krónur (DV.is)

Birt þann

Íslenska skuldakreppan 2008 – 2011

Það er áhugaverð staðreynd að andstæðingar Evrópusambandsins á Íslandi láta eins og það sé ekkert að á Íslandi. Staðreyndin er hinsvegar sú að á Íslandi er margt og mikið að. Sérstaklega þá í ljósi vegna þess að Ísland og íslenskt efnahagslíf er í bullandi skuldakreppu og hefur verið það síðan árið 2008. Það breytir engu þó svo að þetta sé fegrað eða forðast að ræða þetta. Þetta er staðreynd málsins og það er ekki hægt að forðast hana hvernig sem reynt er.

Wikipedia hefur þetta að segja um íslensku skuldakreppuna.

Iceland
Main article: 2008–2011 Icelandic financial crisis

Iceland suffered the failure of its banking system and a subsequent economic crisis. After a sharp increase in public debts due to the banking failures, the government has been able to reduce the size of deficits each year. The effort has been made more difficult by a more sluggish recovery than earlier expected.[116] Before the crash of the three largest commercial banks in Iceland, Glitnir, Landsbanki and Kaupthing, they jointly owed over 10 times Iceland’s GDP. In October 2008, the Icelandic parliament passed emergency legislation to minimise the impact of the financial crisis. The Financial Supervisory Authority of Iceland used permission granted by the emergency legislation to take over the domestic operations of the three largest banks.[117]

The foreign operations of the banks, however, went into receivership. As a result, the country has not been seriously affected by the European sovereign debt crisis from 2010. In large part this is due to the success of an IMF Stand-By Arrangement in the country since November 2008. The government has enacted a program of medium term fiscal consolidation, based on expenditure cuts and broad based and significant tax hikes. As a result, central government debts have been stabilised at around 80-90 percent of GDP.[118] Capital controls were also enacted and the work began to resurrect a sharply downsized domestic banking system on the ruins of its gargantuan international banking system, which the government was unable to bail out.[119][120]

Despite a contentious debate with Britain and the Netherlands over the question of a state guarantee on the Icesave deposits of Landsbanki in these countries, credit default swaps on Icelandic sovereign debt have steadily declined from over 1000 points prior to the crash in 2008 to around 200 points in June 2011. Further, on 9 June 2011, the Icelandic government successfully raised 1$ billion with a bond issue indicating that international investors are viewing positively the efforts of the government to consolidate the public finances and restructure the banking system, with two of the three biggest banks now in foreign hands.[119][120]

Íslendingar hefðu getað verið komið miklu betur útúr þessari efnahagskreppu en staðreyndin er núna í dag. Ástæðan fyrir því að þetta gengur svona illa hjá íslendingum liggur í þeirri staðreynd að hópar innan þjóðfélagsins hafa krefisbundið komið í veg fyrir að hægt sé að leita hagssælla lausna á þessum vandamálum og koma þannig hlutunum af stað.

Helst ber þar að nefna andstöðu þessara hópa við Evrópusambands aðild Íslands og síðan andstöðu þessa hóps við Icesave samkomulagið. Vegna þess að Icesave samkomulagið var fellt í þjóðaratkvæði. Þá mun efnahagskreppan á Íslandi eingöngu dýpka og vara lengur en annars hefði verið. Sökin á stöðu mála á Íslandi liggur því hjá íslendingum sjálfum, en ekki hjá erlendum ríkjum eða útlendingum eins og vinsælt er að halda fram í fjölmiðlum á Íslandi núna í dag.

Birt þann

Lygi Árna Páls Efnahags og viðskiptaráðherra

Til þess að réttlæta gjaldeyrishöft á Íslandi. Þá kom Árni Páll Efnahags og viðskiptaráðherra með þessa fullyrðingu samkvæmt frétt á Vísir.is.

Árni Páll segir margt þurfa að koma til svo afnema megi höftin. Mörg lönd í Evrópu séu að taka upp gjaldeyrishöft þessa dagana vegna erfiðleika á alþjóðlegum mörkuðum.

Þetta er rangt. Það eru ekki nein lönd að taka upp gjaldeyrishöft í Evrópu. Innan Evrópusambandsins eru gjaldeyrishöft ólögleg og verða ekki sett af aðildarríki Evrópusambandsins. Lönd sem standa utan Evrópusambandsins geta hinsvegar sett gjaldeyrishöft ef þeim þykir það kostur. Slíkt er hinsvegar vantraustyfirlýsing á efnahagsstöðugleika viðkomandi ríkis um langa framtíð.

Með þessari lagasetningu þá hafa Íslensk stjórnvöld komið með áframhaldandi vantraust á íslenskt efnahagslíf um óákveðin tíma. Það þýðir ennfremur lítið fyrir sjálfstæðismenn að tala um afléttingu gjaldeyrishaftana. Þar sem þeim verður ekki aflétt af þeim eða nokkrum stjórnmálaflokki á næstu áratugum með núverandi áframhaldi. Það bara mun ekki gerast vegna óstöðugleika og vantrausts á íslenskt efnahagslíf.

Fréttir af fábjánagangi Árna Páls.

Heimilt að framlengja gjaldeyrishöftin til 2013 (Vísir.is)

Birt þann

Langvarandi efnahagskreppa framundan á Íslandi

Það er orðið ljóst núna að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með mikilli verðbólgu til lengri tíma. Ástæðan er mjög einföld, og snýst um þá staðreynd að íslendingar eru ekki tilbúnir til að gera það sem þarf að gera til þess að losna úr efnahagskreppunni á Íslandi.

Helst ber þar að nefna að koma í veg fyrir að þeir fábjánar sem komu íslendingum í þessi vandræði komist ekki aftur til valda á Íslandi. Enda er það alveg ljóst að fábjánar í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum eru ekki líklegir til þess að laga efnahagsástandið á Íslandi, enda er þetta fólkið sem kom íslendingum í þessi vandræði til að byrja með. Það eina sem þessir stjórnmálaflokkar tveir vilja gera er að virkja meira og byggja fleiri álver á Íslandi. Vinstri Grænir eru uppteknir við að reisa múra í kringum íslenskt viðskiptalíf og íslendinga. Það þarf ekki annað en að skoða verk Jóns Bjarnarsonar til þess að átta sig á þeirri staðreynd. Samfylkingin er að reyna laga hlutina, það er þó talsvert erfitt þegar allir eru á móti þér og því sem þú ert að gera. Síðan bætir ekki úr skák þegar besta hugmyndin innan Samfylkinginnar er að virkja meira og byggja fleiri álver [þetta er örugglega sama lið og er að finna í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum, en þolir væntanlega ekki öfgaþjóðernishyggjuna í þessum tveim flokkum].

Íslendingar virðast ennfremur vera uppteknir við að kenna öllum öðrum en þeim sjálfum um hvernig komið er fyrir íslenskum efnahag. Staðreyndin er hinsvegar sú að efnahagskreppan á Íslandi er eingöngu íslendingum að kenna og engum öðrum. Það bætir síðan ekki úr skák að á Íslandi skuli vera til samtök vitleysingja sem kalla sig Heimssýn og boða endanlega einangrun og lokun Íslands. Allt saman í nafni sjálfstæðis og fullveldis sem skiptir ekki neinu máli ef að íslenska þjóðin er gjaldþrota og fátæk í kjölfarið á slíkri einangrunarstefnu.

Íslendingar virðist ennfremur vera mjög uppteknir við að einangra sig og hafna alþjóðlegri samvinnu við Evrópuþjóðir og þær norðurlandaþjóðir sem eru í Evrópusambandinu. Enda er það nú bara þannig að ég hef ekki heyrt nein mótrök fyrir því að aukin viðskipti og tollfrelsi muni koma niður á íslenskum efnahag og fyrirtækjum. Þetta er staðreynd sem rugludallanir og geðsjúklinganir í Heimssýn tala ekkert um. Það er nefnilega gott fyrir íslendinga og íslenskan efnahag að ganga í Evrópusambandið. Ef að íslenskt fyrirtæki þolir ekki erlenda samkeppni. Þá er alveg ljóst að umrætt fyrirtæki þolir ekki innlenda samkeppni og á skilið að fara á hausinn. Þannig virkar frjáls markaður. Óhæfa liðið sem kann ekki að stunda viðskipti fer á hausinn og kemur vonandi aldrei nálægt viðskiptum aftur.

Íslendingar virðast hinsvegar vera staðráðnir í að gera allt rangt, og allt vitlaust þar að auki. Íslendingar segjast ekki vilja aðild að Evrópusambandinu, en vilja samt flytja út eins og þeir geta til Evrópu. Íslendingar vilja ekki Evruna sem gjaldmiðil, en vilja samt sömu vexti og stöðugleika sem evran bíður upp á. Íslendingar vilja sama vöxt og er að finna í Evrópusambandinu [þegar kreppunni líkur] og er að finna í Evrópusambandinu.

Þegar þetta er allt saman skoðað. Þá er augljóst að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með hárri verðbólgu, háu atvinnuleysi og lítilli erlendri fjárfestingu þegar þetta tímabil gengur yfir. Íslendingar eru ennfremur búnir að sjá og finna hvað stefna fólks eins og það sem er að finna í Heimssýn, sjálfstæðisflokknum, framsóknarflokknum og Vinstri Grænum gerir því. Ég veit ekki hversu íslendingar eru almennt spenntir fyrir því að endurtaka upphaf kreppunnar frá árinu 2008 aftur. Hinsvegar miðað við hugsunarháttinn á Íslandi. Þá virðist íslendingar hlakka alveg voðalega til þess að hafa áframhaldandi efnahagskreppu og ömurlegheit.

Ég hinsvegar neita að taka þátt í þessu, og mun flytja aftur til Danmerkur árið 2013. Í það skiptið verður ekki komið aftur til Íslands nema sem ferðamaður og í heimsóknir til ættingja og vina.

Birt þann

Íslendingar vilja ekki borga

Íslendingar vilja búa í samfélagi sem jafnast á við samfélögin í Danmörku, Noregi, Svíþjóð og Finnlandi. Staðreyndin er hinsvegar sú að allt þetta kostar mikla peninga, en íslendingar vilja ekki borga og hafa lítinn áhuga á því að borga fyrir þá þjónustu sem þeir vilja. Hvort sem það er heilbrigðisþjónusta eða menntaþjónusta. Allt þetta kostar mikla peninga eins og annað.

Þau ríki sem íslendingar vilja gjarnan bera sig saman við á hátíðisdögum (þ.e norrænu löndin) fjármagna samneysluna, menntakerfið, heilbrigðiskerfið og fleiri hluti beint með sköttum. Þar þykir ennfremur sjálfsagt að skattar séu háir svo að hægt sé að standa undir þessari þjónustu við borgarana og samfélagið í heild sinni. Íslendingar eru hinsvegar alltaf á móti skattahækkunum og væla og kvarta alveg ógurlega þegar þær ber á góma. Telja að með skattahækkunum sé verið að gera aðför þeim persónulega. Síðan er vælt og kvartað ennþá meira þegar þjónusta er skorin niður vegna þess að ekki fæst fjármagn í reksturinn.

Íslendingum virðist ekki detta til hugar að þeir séu að fá eitthvað fyrir skattana sína. Eins og til dæmis áðurnefnda þjónustu sem ég nefni hérna að ofan. Þetta er mjög augljóst í umræðunni á Íslandi um skatta og hefur verið mjög augljóst lengi á Íslandi.

Ég veit ekki nákvæmlega ástæðuna fyrir þessu, en mig grunar að þetta tengist ný-frjálshyggju væðingu íslensku þjóðarinnar. Þar sem að efnisleg græðgi var einnig innleidd inn í íslenskt samfélag á mjög skömmum tíma.

Það má í raun segja að Ísland sé Grikkland Norðurlandanna. Eini munurinn er að íslendingar eru ekki í ESB, ekki með evruna og í raun gjaldþrota og mjög líklega hjálparlausir með öllu efnahagslega þegar fram líða stundir.

Birt þann

Efnahagskreppa í boði einangrunar Íslands

Það er ekki ofsögum sagt að ákveðnir þjóðfélagshópar innan Íslands keppist við þessa dagana að einangra Ísland og íslendinga í kjölfarið á efnahagskreppunni. Þar sem gjarnan er notuð sú lína að efnahagskreppan á Íslandi sé alþjóðlegum samskiptum Íslands að kenna. Gildir þá einu hvort um sér að ræða EFTA og EES aðild Íslands, eða hugsanlega ESB aðild Íslands.

Staðreyndin er nú samt sú að efnahagskreppan á Íslandi er eingöngu íslendingum sjálfum að kenna og engum öðrum. Þökk sé efnahagsstefnu sjálfstæðisflokksins og framsóknarflokksins frá árinu 1995 til ársins 2007 þá er skuldastaða Íslands orðin óbærileg með öllu, og nærri því óviðráðanleg. Þökk sé IMF aðild Íslands þá hefur ennþá tekist að halda hagkerfinu á Íslandi gagnandi síðustu árin. Það er þó alveg óljóst hvernig þetta mun ganga ef efnahagskreppan í löndunum sem eru í kringum okkur versnar til mikilla muna eins og virðist vera raunin núna um þessar mundir. Sú staða mun hafa alvarlegar afleiðingar fyrir íslenskan efnahag. Þar sem útflutningur frá Íslandi mun dragast saman og áhugi á fjármögnun og fjárfestingum á Íslandi mun falla niður í frostmark og jafnvel kaldara en það.

Ástæðan fyrir því að það verður enginn áhugi á fjárfestingum á Íslandi er mjög einfaldur. Ísland er núna í einangrun gjaldeyrishafta með gjaldmiðil sem enginn hefur áhuga á að stunda viðskipti í. Allt sem tengist íslensku krónunni og erlendum gjaldmiðlum fer í gegnum Seðlabanka Íslands, sem hefur það hlutverk í dag að takmarka fjármagnsflæði erlends gjaldeyris frá Íslandi. Þetta er í raun ekkert annað en óverjandi staða fyrir íslendinga að standa í. Þar sem íslendingar munu á endanum þurfa að borga upp lán sín, sem eru að meirihluta til öll í erlendum gjaldeyri.

Með dýpri kreppu og minni útflutningi frá Íslandi í kjölfarið þá mun það verða erfitt, ef ekki ómöguleg staða sem íslendingar eru komnir í með íslensku krónuna sem gjaldmiðil. Þetta er staða sem evru-ríkin eru ekki í, jafnvel þó svo að staðan sé mjög erfið þar. Þá er hún ekki nærri því eins slæm og sú staða sem er að koma upp á Íslandi þessa dagna. Enda er það svo að vextir á Íslandi og verðbólga endurspegla þessa stöðu mjög vel. Þróunin mun verða mjög svipuð á næstu dögum og mánuðum, verðbólga mun aukast ásamt stýrivöxtum Seðlabanka Íslands, verðlag mun hækka í kjölfarið og efnahagssamdráttur mun aukast í kjölfarið. Þetta mun koma fram með auknu atvinnuleysi og meira atvinnuleysi til lengri tíma litið.

Ástæðan fyrir þeirri stöðu sem íslendingar eru komnir í er mjög einföld og hefur alltaf verið það. Ástæðan er sú einangrunarstefna sem hefur verið rekin á Íslandi. Þessi stefna lýsir sér í því að fara seint og illa í alþjóðlegt samstarf eins og EFTA, EES og núna síðast umsókn Íslands um aðild að ESB. Þessi stefna íslendinga í utanríkismálum hefur kostað íslendinga milljarða í gegnum tíðina og heldur áfram að kosta íslendinga milljarða. Þessari stefnu hefur að hluta til verið stjórnað af hægri og vinstri mönnum sem eru hvað lengst útá kanti í sínum stjórnmálum. Sem betur fer þá hafa þessir menn ekki alltaf fengið sínu framgengt, vegna þess að ef svo væri. Þá væru íslendingar hvorki í EFTA eða EES núna í dag.

Því miður fyrir íslendinga núna í dag. Þá er annar stjórnarflokkana mjög upptekin af því að einangra Ísland og íslenskt efnahagslíf. Þetta felur meðal annars í sér að takmarka samkeppni á Íslandi, hækka verðlag og gera sitt besta í að tefja fyrir og valda skemmdarverkum á aðildarumsókn Íslands að ESB. Fremstur í flokki fer þar Landbúnaðarráðherra Jón Bjarnarson, en bæði Fjármálaráðherra Steingrímur J. Sigfússon og Innanríkisráðherra Ögmundur Jónasson, ásamt Menntamálaráðherra hafa gert sitt til þess að tefja og valda skemmdum á þessu ferli. Þó svo að þau hafi ekki verið eins og hávær og klaufsk í þessari frekju sinni og Jón Bjarnarson.

Afleiðingar af hegðun Vinstri Grænna í ríkisstjórn Íslands hafa ekki látið á sér standa. Efnahagsleysi Atvinnuleysi er orðið stöðugt í kringum 10% núna og mun væntanlega aukast á næstunni. Efnahagur Íslands er frosin og stefnir í að botnfrjósa á næstu mánuðum. Þökk sé afar þröngsýni stefnu Vinstri Grænna í ríkisstjórnarsamstarfinu. Það sem meira er. Ástandið á Íslandi er ekki líklegt til þess að batna á næstu mánuðum og árum. Ástæðurnar fyrir því er bæði að finna á Íslandi og utan þess.

Það er alveg ljóst núna að efnahagskreppan í heiminum er aftur farin að dýpka og mun dýpka umtalsvert á næstu mánuðum. Hvernig ríki munu koma undan þessari kreppu veltur algerlega á því hversu vel þau hafa unnið heimavinnuna síðustu mánuði í þeirri kreppu sem hefur ríkt frá árinu 2007. Í stuttu máli má reikna með að flest öll aðildarríki Evrópusambandsins komi vel útúr þessari kreppu, jafnvel þó svo einhver vandamál verði í gangi á næstu mánuðum á Íslandi.

Verstu og stærstu vandamálin verða þó til staðar á Íslandi. Þar sem efnahagur Íslands er í gjaldeyrishöftum og bundin þeirri böl sem íslenska krónan raunverulega er. Enda er það þannig að það eru afskaplega litlar líkur á því að íslenskur efnahagur þoli meiri samdrátt í útflutningi en hefur nú þegar orðið vegna kreppunnar erlendis. Enda er það þannig að þetta er falinn samdráttur í útflutningi. Þar sem að meira fæst fyrir minni útflutning frá Íslandi núna um þessar mundir vegna veiks gengis íslensku krónunnar. Það er ansi mikil hætta á því að íslenskur efnahagur einangrist ennþá meira en nú þegar er orðið, og að þessi einangrun verði mjög dýr íslensku þjóðfélagi. Mun meira en það sem hefur orðið nú þegar.

Þrátt fyrir þessar staðreyndir. Þá er ennþá til fólk á Íslandi sem hefur komið því inn í umræðuna á Íslandi að það sé best fyrir íslendinga að standa fyrir utan ESB. Breytir þá engu fyrir þetta fólk að þessar fullyrðingar þess um slíkt eru ósannar og hafa alltaf verið það. Þeir sem eru á móti ESB aðild Íslands og eru ekki langt til hægri eða vinstri er fólk sem er í harðri sérhagsmunagæslu fyrir sjálfan sig og sína félög sem það starfar fyrir. Enda mundi ESB aðild Íslands auka samkeppni á Íslandi, bæta viðskiptaumhverfið og auka kaupmátt almennings. Umræddir sérhagsmunahópar eru Bændasamtök Íslands, LÍÚ, sjálfstæðisflokkurinn (þessi stjórnmálaflokkur er nátengdur viðskiptaumhverfinu og þeirri einokun sem þar snýst), Mjólkursamsalan (einokunarverslun á Íslandi samkvæmt lögum), framsóknarflokkurinn (tengdur viðskiptaaðilum og einokun). Þessir hópar hafa safnast saman undir félaginu Heimssýn sem var stofnað árið 2002 af öfga-vinstri manninum Ragnari Arnalds. Eini tilgangur þessara samtaka er að einangra Ísland pólitísk og efnahagslega, eins og hefur verið stefna öfga-vinstri manna á Íslandi síðustu 60 til 90 árin eða svo.

Stefna hægri manna sem eru á móti ESB aðild Íslands byggir á græðgi og viðleitni þessara manna við að viðhalda ríkjandi einokun á Íslandi. Þannig að hægt sé að auka hagnað þessara manna með einokun og fákeppni á Íslandi. Tilgangur öfga-hægri er mjög svipaður af markmið öfga-vinstri, en þar blandast hinsvegar kynþáttahyggja og hatur á útlendingum ofan í allt annað. Slíkt má ennfremur finna hjá vinstri-öfgamönnum, það er hinsvegar bara betur falið en það er engu að síður þarna til staðar sé vel gáð.

Vilji íslenska þjóðin ekki þurfa að herða sultarólina um nokkur göt í viðbót þá verður íslenska þjóðin að hafna málflutningi þeirra sem vilja viðhalda núverandi ástandi efnahagsmála á Íslandi. Það verður eingöngu gert með því að ganga í Evrópusambandið og taka upp evruna sem gjaldmiðil nokkrum árum síðar eftir inngöngu.

Það verður ennfremur að hafna þeim blekkingum og lygum sem Heimssýn, Evrópuvaktin (vefur öfga-hægri gegn Evrópusambandinu), Vinstri Vaktin gegn ESB (vefur öfga-vinstri gegn Evrópusambandinu), Bændasamtökin (vefur og bændablaðið eru notuð í blekkingar og lygar um Evrópusambandið), Morgunblaðið (vefur ný-frjálshyggjunnar sem er á móti Evrópusambands aðild Íslands) sem koma koma fram í fjölmiðlum andstæðinga Evrópusambandsins á Íslandi. Vegna þess að þetta eru eingöngu áróðursfjölmiðlar sem berjast gegn Evrópusambandinu með rangfærslum og blekkingum um það sem er að gerast í Evrópu.

Þessir fjölmiðlar og þetta fólk treystir á það að íslendingar nenni ekki að kynna sér málin og fylgjast með erlendum fjölmiðlum um stöðu mála í Evrópu. Á þessu hafna nefnilega þessir fjölmiðlar verið að keyra undanfarin ár og gera ennþá.

Hvað varðar heildarmyndina á öllu þessu. Þá eru efnahagsáhrifin af dýpkandi kreppu nú þegar farin að hafa áhrif á Íslandi samkvæmt frétt Rúv frá því núna fyrr í kvöld (skrifað 6. Ágúst 2011).

Frétt Rúv: Áhrifa farið að gæta hérlendis

Einangrun er ekki nein lausn og hefur aldrei verið það, og mun ekki verða það á næstu áratugum. Vilji íslendingar leysa sín efnahagslegu vandamál. Þá þarf að koma með nýjar lausnir til þess að leysa þessi efnahagslegu vandamál sem íslendingar standa frammi fyrir á næstu árum og áratugum. Það er lausn að ganga í Evrópusambandið, en það er ekki nein lausn fólgin í því að reyna eitthvað sem ekki virkar aftur. Eins og er í raun það sem andstæðingar Evrópusambandsins boða og trúa á að muni virka núna, í þetta skiptið. Það virðist litlu breyta fyrir þetta fólk þó svo að þær lausnir sem þetta fólk boðar hafi í raun ekki virkað undanfarin 50 ár eða lengur.

Saga Íslensks efnahags hefur í raun ekki kennt þessu fólki neitt og mun ekki gera það upp úr þessu. Af þessum sökum á að hafna málflutningi og fullyrðingum andstæðinga Evrópusambandsins.

Það gæti þó hugsast að íslendingar vilji halda í hið gamla og ónýta. Ef svo er, þá verður íslendingum að því og það verður ennfremur ekkert hægt að gera því. Þar sem það er íslenska þjóðin sem ræður ferðinni og hvert þjóðin fer á endanum.

Bloggfærsla uppfærð þann 17. Ágúst 2011 klukkan 13:55 UTC.

Birt þann

Sögufölsun Geirs Haarde varðandi efnahagshrunið á Íslandi

Geir Haarde er núna að falsa söguna þegar hann fullyrðir við Rúv að hann hafi bjargað Íslandi frá gjaldþroti. Þetta er sögufölsun vegna þess að íslenska ríkið reyndi að bjarga íslensku bönkunum með beinum fjárframlögum, en hrein stærð íslensku bankana kom í veg fyrir að íslenska ríkið gæti bjargað þeim frá gjaldþroti. Eins og var reynt eins og áður var sagt.

Hérna er gott dæmi um hvernig Geir Haarde hagaði sér rétt fyrir efnahagshrun.

Ísland í dag September 2008.

Kastljós 1. Apríl 2008.

Geir Haarde um evruna árið 2007.

Geir Haarde um Seðlabanka Íslands 31. Október 2008.

Ég þarf ekki að vísa í meira til þess að sýna fram á þessa sögufölsun Geir Haarde og sjálfstæðisflokksins. Jafnframt sem að framsóknarflokkurinn tekur fullan þátt í þessari sögufölsun sem núna er í gangi á Íslandi varðandi efnahagshrunið.

Birt þann

Íslendingar staðráðnir í að endurtaka söguna

Íslendingar eru ótrúlegir. Núna segja þeir í skoðanakönnunum að ekki eigi að fara í dómsmál við Geir Haarde, mannin sem ber höfuðábyrgð á því hvernig kreppan þróast á Íslandi í upphafi. Enda segir það sig sjálft að öðrvísi viðbörgð hefðu haft öðrvísi afleiðingar. Þetta vita íslendingar fullvel, en vilja ekki að neinn beri ábyrgð. Þar sem þá er hættan sú að þá þurfi þeir einnig að taka á sig.

Sú ábyrgð er auðvitað að kjósa gjörspillta fábjána á Alþingi íslendinga (mér er nokk sama í hvaða stjórnmálaflokki þetta fólk stendur, ef það hagar sér eins og fábjánar. Þá eru allar líkur á því að það sé fábjánar.) ár eftir ár. Síðan þegar efnahagshrunið kemur. Þá væla íslendingar eins og frek smábörn sem ekki fengu ís-inn sinn og velta því síðan fyrir sér hvernig best sé að kenna útlendingum um þeirra eigin skít og klúður.

Til að toppa vitleysuna. Þá er sjálfstæðisflokkurinn aftur orðinn vinsæll hjá íslendingum. Það breytir ekki neinu hjá hinum venjulega íslendinga að sjálfstæðisflokkurinn setur allt í gjaldþrot sem hann kemur nálægt. Gildir þá einu hvort að það eru fyrirtæki, sveitarfélög eða sjálft íslenska ríkið. Alltaf skal sjálfstæðisflokkurinn vera við völd. Alveg óháð því hversu oft hann er búinn að sanna það og sýna að þetta er í raun óstjórntækur stjórnmálaflokkur með öllu. Þá sérstaklega síðustu árin. Þar sem spillingin hefur fengið að blómstra og þrífast í friði fyrir eftirliti og rannsóknum lögreglunar.

Ef íslendingar fara ekki að breyta háttum sínum. Þá munu íslendingar tapa sjálfstæðinu á mjög skömmum tíma, og það hefur ekkert með ESB aðild Íslands að gera. Enda eru íslendingar vísir til þess að hafna ESB aðild í hroka sínum þegar þar að kemur. Annað eins og hefur nú gerst á Íslandi rétt fyrir kosningar.

Íslendingar hafa tíma til þess að breytast og sá tími er núna. Þessi tími til þess að breytast kemur ekki aftur næst 50 til 80 árin, eða þegar meirihluti af núverandi kynslóð íslendinga er farinn undir græna torfu í kirkjugörðum landsins.

Breytist íslendingar ekki. Þá mun sagan endurtaka sig, og ég er ansi hræddur um að þetta verði raunin þegar á reynir. Það sem íslendingar eru staðráðnir í að endurtaka söguna nokkrum sinnum og læra nákvæmlega ekkert af sögunni í leiðinni.

Ég ætla mér ekki að taka þátt í þessari vitleysu. Kemur ekki til greina af minni hálfu.