Það er eitt afl umfram annað sem mótar fólk og það er mótlæti. Hvort sem það eru skoðanir eða annað sem maður lendir í á lífsleiðinni. Fólk sem lendir ekki í einhverskonar mótlæti verður værukært og lætur sér litlu skipta hvað gerist í umhverfi sínu og tekur því illa þegar hlutirnir breytast. Fólk sem verður ennfremur ekki fyrir mótlæti þolir ekki mótlæti þegar það lendir í því.
Þetta gildir líka um skoðanir og þá sem eru þér ekki alveg sammála og hafa jafnvel eitthvað útá málflutning þinn að setja. Ég persónulega sætti mig við alla þá gagnrýni sem ég fæ og gott betur. Enda er ég óhræddur við gagnrýni og að gagnrýna. Ég get ekki sagt það sama um margt fólk á Íslandi. Ég ætla hérna aftur að fjalla örlítið um Pressuhöfundinn Sigrún Einars, sem ég hef fjallað um áður þegar hún sakaði mig um að hafa beitt sig andlegu ofbeldi vegna þess að ég var henni ekki sammála. Hluti af því að vera á Facebook er að þola gagnrýni (þó svo að ég hafi persónulega ekki alltaf gert það sjálfur. Þá hef ég samt sem áður ákveðið að sætta mig við þetta, og takast á við gagnrýnina algerlega óháð því hversu mikið hún pirrar mig og hversu ósammála ég er. Ég er hættur að loka á fólk með aðrar skoðanir eins og ég gerði. Vegna þess að slíkt veikir mína stöðu að mínu mati. Ég banna þó ennþá tröllaskap af mínum vefjum og af Facebook.) og aðrar skoðanir og mótrök. Þetta er eitthvað sem Sigrún Einars gerir ekki, enda er hún núna búinn að loka á þann möguleika að ég geti skrifað athugasemdir við það sem hún setur inn á Facebook hjá sér (hvernig veit ég það. Annað fólk getur sett inn athugasemdir hjá henni án vandamála). Fyrir ekki svo löngu síðan lokaði hún á að fólk gæti sett inná vegginn hennar. Þá er hún kominn í heim sem er kúla og snýst eingöngu um hennar eigin skoðanir.
Ég lenti aftur í rökræðum við Sigrúnu Einars á Facebook. Núna var umræðuefnið sá hræðslufréttastíll sem hefur verið í gangi á Íslandi um menn, sem eiga að hafa verið að lokka börn upp í svarta bíla við grunnskóla á höfuðborgarsvæðinu. Það er ekki nóg með að þessi fréttaflutningur sé í æsifréttastíl. Heldur stökkbreytast þessar sögur mjög reglulega í fréttum á Íslandi og það sem meira er. Það hefur ennþá enginn maður ennþá fundist (og engir bílar heldur) (nema maðurinn sem ruglaðist á börnum í fyrra og baðst afsökunar á því) sem var að reyna að lokka börn upp í bíla með sælgæti eða legokubbum eins og er talað um í fréttinni. Fréttina er hægt að lesa hérna í heild sinni.
Hérna er allur þráðurinn í heild sinni. Smellið á myndirnar til að fá læsilega stærð.
Það er alveg augljóst að með þessu áframhaldi þá er ljóst að Sigrún Einars mun þurfa að gera eitthvað annað en að skrifa á Pressuna. Vegna þess að það nennir engin að lesa fólk sem hagar sér eins og Sigrún Einars til lengri tíma. Enda verður svona hegðun augljóst að mjög fljótt þreytt. Enda eru lesendur fljótir að fara ef þeir sem skrifa verða hrokagikkir og leiðinlegir eins og hefur gerst með Sigrúnu Einars.
Þar sem Sigrún Einars hefur lokað á það að ég geti skrifað inná Facebook hjá henni við það sem hún setur inná Facebook hjá sér (það er ekki hægt að skrifa inn athugasemdir inná Pressuna, enda er það framsóknargreni). Þá er bara eitt að gera hjá mér, eyða henni útaf Facebook hjá mér og ég mun ekki sjá eftir því eina sekúndu. Ef einhver var að velta því fyrir sér. Þá var ég að hrauna yfir Sigrúnu Einars og ég geri það núna og finnst nákvæmlega ekkert að því. Enda er Sigrún Einars ekki hafin yfir gagnrýni frekar en aðrir sem skrifa á internetið í dag. Jafnvel þó svo að hún vilji ekki heyra gagnrýnina.
Sigrúnu Einars er ennfremur frjálst að skrifa inn athugasemdir hingað inn. Þó efast ég um að hún muni skrifa inn athugasemd hingað inn.