Category: Efnahagshrun

Birt þann

Uppgangur öfgafólks í íslensku samfélagi

Það er alger óþarfi fyrir mig að hafa þessa blogg-færslu langa.

Í ljósi nýjustu atburða í framsóknarflokknum. Þá er orðið augljóst að framsóknarflokkurinn er orðin fasistaflokkur undir stjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar Alþingismanns og formanns framsóknar. Það sem Sigmundur Davíð er að gera, og hefur verið að gera er að skipulega brjóta niður andstöðu við sig og sína fylgismenn. Þetta er bara endurtekin á þeirri sögu sem átti sér stað í sjálfstæðisflokknum þegar Davíð Oddsson tók þar við völdum á sínum tíma. Enda er sá flokkurinn núna uppfullur af fasistum og öðru skítapakki sem er hvergi húsum hæft.

Það er ennfremur rangt sem Sigmundur Davíð heldur fram um frjálslegri stjórnmál á Íslandi. Það verða engin frjálsleg stjórnmál með framsóknarflokkinn og sjálfstæðisflokkinn við völd. Þessir stjórnmálaflokkar hafa nefnilega ekki neinn áhuga á slíku. Ekkert frekar en Vinstri-Grænir. Enda hafa þessir flokkar það sameiginlegt að vera mestu afturhaldsflokkar á Íslandi. Frelsi er ekki það sem þessir flokkar boða og framkvæma. Það sem er framkvæmt er afturhald og forræðishyggja af verstu gerð. Þetta er gömul saga á Íslandi, enda hafa þessir stjórnmálaflokkar [framsóknarflokkurinn og sjálfstæðisflokkurinn] verið við völd á Íslandi meira og minna síðan lýðveldið Ísland var stofnað árið 1944.

Enda er kominn tími til þess að gefa sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum langt frí frá öllu sem heitir völd á Íslandi. Enda hefur aðeins fylgt þessum stjórnmálaflokkum ekkert nema vandamál og efnahagsleg óstjórn allan þennan tíma. Enda hefur það sannast að þessir tveir stjórnmálaflokkar eru ekki stjórnmálaflokkar sem vinna fyrir almenning á Íslandi. Hvað Vinstri-Græna varðar. Þá er það staðreynd að þar innanborðs er fólk sem er úr stjórnmálflokkum sem stóðu í því að einangra Ísland frá umheiminum á árum áður. Þetta fólk, eins og Vinstri-Grænir í heild sinni eiga ekkert erindi í það nútímasamfélag sem íslendingar segjast vilja.

Það væri reyndar stór framför fyrir íslensku þjóðina að fara eftir því sem hún segist vilja. Ef íslenska þjóðin vill betri lífsskilyrði á Íslandi. Þá verður hún að gera eitthvað í málunum. Það þýðir ekki bara að tala um það og kjósa síðan bölvaða fasista og fábjána til Alþingi Íslendinga. Það bætir ennfremur ekki lífsskilyrði á Íslandi að það skuli vera kosið fólk á Alþingi íslendinga sem stendur í því að einangra Ísland efnahagslega með endalausum tollum og gjöldum til þess að vernda þá einokun sem þrífst á Íslandi út í eitt. Eins og allir eiga að vita. Þá hækkar einokun verðlag til almennings, og hefur alltaf gert það. Sama hvað sérhagsmunaraðildar ljúga í fjölmiðla um slíkt [Bændasamtök Íslands sem dæmi].

Upphlaup þessa fólks gegn aðildarviðræðum Íslands að Evrópusambandinu stafa af því að þetta fólk óttast næstu skrefin í þessum aðildarviðræðum. Enda er það ljóst að aðild Íslands að Evrópusambandinu mun tryggja íslendingum meira frelsi en þeir eru núna í dag. Aðferðarfræðin er sú að keyra áróður og rangar fréttir í gegnum fjölmiðla á Íslandi. Þæði á internetinu og í gegnum blöðin og aðra fjölmiðla á Íslandi.

Það er einnig líka þannig að hægri menn á Íslandi eru mjög duglegir við að skálda eitthvað rugl upp koma því síðan inn í fréttir sem staðreyndum. Heimssýn gerir mikið af þessu. Þar sem að Páll Vilhjálmsson skáldar eitthvað rugl upp og birtir það síðan sjálfur á bloggi Heimssýnar og vitnar síðan í sjálfan sig á blogg Heimssýnar. Sjálfstæðisflokkurinn gera þetta, nema að þeir nota AMX og aðra svona botn miðla til þess að koma af stað röngum upplýsingum og lygum í fréttir á Íslandi.

Birt þann

Langvarandi efnahagskreppa framundan á Íslandi

Það er orðið ljóst núna að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með mikilli verðbólgu til lengri tíma. Ástæðan er mjög einföld, og snýst um þá staðreynd að íslendingar eru ekki tilbúnir til að gera það sem þarf að gera til þess að losna úr efnahagskreppunni á Íslandi.

Helst ber þar að nefna að koma í veg fyrir að þeir fábjánar sem komu íslendingum í þessi vandræði komist ekki aftur til valda á Íslandi. Enda er það alveg ljóst að fábjánar í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum eru ekki líklegir til þess að laga efnahagsástandið á Íslandi, enda er þetta fólkið sem kom íslendingum í þessi vandræði til að byrja með. Það eina sem þessir stjórnmálaflokkar tveir vilja gera er að virkja meira og byggja fleiri álver á Íslandi. Vinstri Grænir eru uppteknir við að reisa múra í kringum íslenskt viðskiptalíf og íslendinga. Það þarf ekki annað en að skoða verk Jóns Bjarnarsonar til þess að átta sig á þeirri staðreynd. Samfylkingin er að reyna laga hlutina, það er þó talsvert erfitt þegar allir eru á móti þér og því sem þú ert að gera. Síðan bætir ekki úr skák þegar besta hugmyndin innan Samfylkinginnar er að virkja meira og byggja fleiri álver [þetta er örugglega sama lið og er að finna í sjálfstæðisflokknum og framsóknarflokknum, en þolir væntanlega ekki öfgaþjóðernishyggjuna í þessum tveim flokkum].

Íslendingar virðast ennfremur vera uppteknir við að kenna öllum öðrum en þeim sjálfum um hvernig komið er fyrir íslenskum efnahag. Staðreyndin er hinsvegar sú að efnahagskreppan á Íslandi er eingöngu íslendingum að kenna og engum öðrum. Það bætir síðan ekki úr skák að á Íslandi skuli vera til samtök vitleysingja sem kalla sig Heimssýn og boða endanlega einangrun og lokun Íslands. Allt saman í nafni sjálfstæðis og fullveldis sem skiptir ekki neinu máli ef að íslenska þjóðin er gjaldþrota og fátæk í kjölfarið á slíkri einangrunarstefnu.

Íslendingar virðist ennfremur vera mjög uppteknir við að einangra sig og hafna alþjóðlegri samvinnu við Evrópuþjóðir og þær norðurlandaþjóðir sem eru í Evrópusambandinu. Enda er það nú bara þannig að ég hef ekki heyrt nein mótrök fyrir því að aukin viðskipti og tollfrelsi muni koma niður á íslenskum efnahag og fyrirtækjum. Þetta er staðreynd sem rugludallanir og geðsjúklinganir í Heimssýn tala ekkert um. Það er nefnilega gott fyrir íslendinga og íslenskan efnahag að ganga í Evrópusambandið. Ef að íslenskt fyrirtæki þolir ekki erlenda samkeppni. Þá er alveg ljóst að umrætt fyrirtæki þolir ekki innlenda samkeppni og á skilið að fara á hausinn. Þannig virkar frjáls markaður. Óhæfa liðið sem kann ekki að stunda viðskipti fer á hausinn og kemur vonandi aldrei nálægt viðskiptum aftur.

Íslendingar virðast hinsvegar vera staðráðnir í að gera allt rangt, og allt vitlaust þar að auki. Íslendingar segjast ekki vilja aðild að Evrópusambandinu, en vilja samt flytja út eins og þeir geta til Evrópu. Íslendingar vilja ekki Evruna sem gjaldmiðil, en vilja samt sömu vexti og stöðugleika sem evran bíður upp á. Íslendingar vilja sama vöxt og er að finna í Evrópusambandinu [þegar kreppunni líkur] og er að finna í Evrópusambandinu.

Þegar þetta er allt saman skoðað. Þá er augljóst að á Íslandi mun ríkja langvarandi efnahagskreppa með hárri verðbólgu, háu atvinnuleysi og lítilli erlendri fjárfestingu þegar þetta tímabil gengur yfir. Íslendingar eru ennfremur búnir að sjá og finna hvað stefna fólks eins og það sem er að finna í Heimssýn, sjálfstæðisflokknum, framsóknarflokknum og Vinstri Grænum gerir því. Ég veit ekki hversu íslendingar eru almennt spenntir fyrir því að endurtaka upphaf kreppunnar frá árinu 2008 aftur. Hinsvegar miðað við hugsunarháttinn á Íslandi. Þá virðist íslendingar hlakka alveg voðalega til þess að hafa áframhaldandi efnahagskreppu og ömurlegheit.

Ég hinsvegar neita að taka þátt í þessu, og mun flytja aftur til Danmerkur árið 2013. Í það skiptið verður ekki komið aftur til Íslands nema sem ferðamaður og í heimsóknir til ættingja og vina.

Birt þann

Íslendingar vilja ekki borga

Íslendingar vilja búa í samfélagi sem jafnast á við samfélögin í Danmörku, Noregi, Svíþjóð og Finnlandi. Staðreyndin er hinsvegar sú að allt þetta kostar mikla peninga, en íslendingar vilja ekki borga og hafa lítinn áhuga á því að borga fyrir þá þjónustu sem þeir vilja. Hvort sem það er heilbrigðisþjónusta eða menntaþjónusta. Allt þetta kostar mikla peninga eins og annað.

Þau ríki sem íslendingar vilja gjarnan bera sig saman við á hátíðisdögum (þ.e norrænu löndin) fjármagna samneysluna, menntakerfið, heilbrigðiskerfið og fleiri hluti beint með sköttum. Þar þykir ennfremur sjálfsagt að skattar séu háir svo að hægt sé að standa undir þessari þjónustu við borgarana og samfélagið í heild sinni. Íslendingar eru hinsvegar alltaf á móti skattahækkunum og væla og kvarta alveg ógurlega þegar þær ber á góma. Telja að með skattahækkunum sé verið að gera aðför þeim persónulega. Síðan er vælt og kvartað ennþá meira þegar þjónusta er skorin niður vegna þess að ekki fæst fjármagn í reksturinn.

Íslendingum virðist ekki detta til hugar að þeir séu að fá eitthvað fyrir skattana sína. Eins og til dæmis áðurnefnda þjónustu sem ég nefni hérna að ofan. Þetta er mjög augljóst í umræðunni á Íslandi um skatta og hefur verið mjög augljóst lengi á Íslandi.

Ég veit ekki nákvæmlega ástæðuna fyrir þessu, en mig grunar að þetta tengist ný-frjálshyggju væðingu íslensku þjóðarinnar. Þar sem að efnisleg græðgi var einnig innleidd inn í íslenskt samfélag á mjög skömmum tíma.

Það má í raun segja að Ísland sé Grikkland Norðurlandanna. Eini munurinn er að íslendingar eru ekki í ESB, ekki með evruna og í raun gjaldþrota og mjög líklega hjálparlausir með öllu efnahagslega þegar fram líða stundir.

Birt þann

Fræjum seinna efnahagshruns Íslands er sáð

Þessar vikunar hafa íslendingar verið afskaplega duglegir við að sá fræjum nýs efnahagshruns hjá sér. Það er nefnilega mikil afneitun sem er í gangi á Íslandi þessa dagana á stöðu mála. Birtingarmynd þessara fræja eru ýmisleg, en eins og fyrir efnahagshrunið. Þá er helsta birtingarmyndin sú að ekki má gagnrýna íslendinga fyrir axarsköftin og mistökin íslendinga. Eins og t.d höfnun íslendinga á Icesave III lögunum. Enda eru afleiðingar þeirrar höfnunar hægt og rólega farnar að koma í ljós núna, og munu koma hægt og rólega í ljós á næstu vikum og mánuðum.

Núna síðast gagnrýndi fyrrverandi Utanríkisráðherra Danmerkur, Uffe Ellemann-Jensen og síðan maður að nafni Mogens Lykketoft Forseta Íslands að haga sér eins og athyglissjúkt fífl. Enda er augljóst að ákvarðanir Forseta Íslands markast af athyglissýki og hafa það eitt að markmiði að auka vinsældir hans á óvinsælum tímum. Á þetta bentu þessir menn réttilega og í fullkomnum rétti.

Viðbrögðin á Íslandi létu ekki á sér standa. Í staðinn fyrir að taka undir, eða athuga þessa réttmætu gagnrýni. Þá er þess í staðinn farið að draga málflutningin í efa og því er jafnvel haldið fram að Uffe og Mogens viti ekkert um hvað þeir séu að tala. Jafnvel er talað um að þessir menn hafi ekkert vit á íslenskum stjórnmálum. Allt þetta er auðvitað rangt, enda eru þessir menn vel að sér í íslenskum stjórnmálum og stöðu mála á Íslandi.

Núna síðast jemur Innanríkisráðherra, hann Ögmundur Jónasson með þessar hérna fullyrðingar í nýlegri bloggfærslu hjá sér.

[…]

Þeir Uffe Elleman Jensen og Mogens Lykketoft töluðu niðrandi til íslenskra kjósenda og lýðræðisins almennt. Hlutur forsta Íslands var talaður niður í svaðið en hans meinta sök var að hafa vísað Icesave-deilunni til þeirra sem á endanum eiga að borga brúsann. Þessir tveir gömlu stjórnmálamenn urðu ekki aðeins sjálfum sér til skammar heldur þeirri tegund stjórnmála sem ekki skilur að valdið er hjá þjóðinni, ekki fulltrúum hennar, hvað þá stjórnmálaflokkum. Ef þjóðin vill taka ákvörðunarvaldið til sín þá hefur hún þann rétt og það er grundvallarréttur. Við slíkri kröfu varð forseti Íslands.

[…]

Þessi gagnrýni minnir óneitanlega á þá gagnrýni sem átti sér stað á Íslandi árin 2005 til ársins 2008. Þar sem að allar þær raddir sem vöruðu við yfirvofandi efnahagshruni voru bara öfundsjúkar, eða vissu bara ekkert um hvað þær voru að tala. Staðreyndin er hinsvegar sú að íslendingar hefðu átt að taka þá gagnrýni alvarlega, eins og þeir eiga að taka gagnrýna sem kemur fram núna alvarlega. Íslendingar hafa hinsvegar ekkert lært af sögunni og eru því dæmdir til þess að endurtaka hana í einu eða öðru formi innan nokkura ára.

Sigrún Davíðsdóttir var með pistil um þetta óþol íslendinga við gagnrýni. Þar kom meðal annars þetta hérna fram hjá henni.

[…]

Einn erlendur starfsmaður eins bankanna hafði á orði að Íslendingum væri almennt illa við gagnrýni. Í stað þess að taka gagnrýni sem athugasemdum við eitthvert tiltekið atriði hrykkju Íslendingar í þann gír að fara að spá í af hverju gagnrýnin væri borin fram – hvort hún stafaði af annarlegum hvötum eins og öfund, hvort gagnrýnandinn vildi koma höggi á einhvern og svo framvegis. Sjálft gagnrýnisatriðið drukknaði í öllum þessum óviðkomandi vangaveltum sem gagnrýnin vakti. Þessi starfsmaður hafði fljótt lært að íslensku stjórnendurnir skildu ekki þá örvun sem uppbyggileg gagnrýni felur í sér.

Einn íslenskur bankamaður sagðist eftir á hafa áttað sig á að það hefðu ekki verið í gangi neinar umræður í bankanum um áherslur og stefnu. Þeir sem hefðu átt framgang í bankanum hefðu verið fremur veikir aðilar með svipaðan bakgrunn og afstöðu og stjórnendur, auðvitað duglegir en ekki sjálfstætt fólk með sjálfstæðar skoðanir.

[…]

Um miðjan tíunda áratuginn heimsótti ég Íslendingabyggð sem þá hafði myndast í Hanstholm á Norður-Sjálandi. Þar bjuggu þá um 400 Íslendingar. Í Íslendingabyggðinni hafði orðið rígur milli tveggja einstaklinga, nokkurs konar leiðtoga hópsins, sem lauk með því að annar flutti í burtu. Þegar ég lét í ljós undrun á flokkadráttunum var mér bent á að svona væri þetta í litlum byggðarlögum á Íslandi, einhver sterkur einstaklingur sem öllu réði. Þetta er athyglisvert því þetta er í eðli sínu einkenni goðaveldsins.

Þeirri kenningu hefur einmitt áður verið fleygt í Speglinum að íslenska goðaveldið hafi í raun aldrei liðið undir lok. Að í fyrirtækjum og reyndar víðar í þjóðfélaginu byggist valdakerfið á sterkum einstaklingum sem hafa í kringum sig jámenn sem efast ekki um gjörðir þeirra. Íslendingar vilji gjarnan líta á sig sem þjóð sjálfstæðs fólks en hegðun þeirra einkennist oft þvert á móti af fylgispekt við leiðtoga sem eru ekki dregnir í efa. Gagnrýni er drepin niður með því að vera talin merki um annarleg sjónarmið.

Það mætti halda að í litlu þjóðfélagi væri tilfinningin fyrir heildinni einmitt sterk. En fjölmörg svikamál þar sem er verið að hygla mjög fáum á kostnað heildarinnar ganga þvert á þá skoðun. Aftur þetta: fjármálaglæpir eru ekkert séríslenskt fyrirbæri. Alls ekki. En það sem er svo sérstakt við Ísland er hvað viljinn til að hundsa almannahagsmuni, hagsmuni almennra starfsmanna, hagsmuni lítilla hluthafa, bókstaflega alla aðra hagsmuni en hagsmuni stjórnendaklíku og fylgifiska hennar, skuli vera jafn sterkur og raun ber vitni.

Tekið úr pistlinum, Óupplýstar klíkur (Rúv.is)

Það verður að segjast eins og er að Ögmundur Jónasson fellur beint og fast inn í þetta mót. Enda er Ögmundur talsmaður klíkuhagsmuna en ekki hagsmuna almennings á Íslandi eins og svo margir virðast halda. Þessi hegðun er óneitanlega að sá fræjum næsta efnahagshruns á Íslandi. Enda er augljóst að það hefur ekkert breyst á Íslandi eftir efnahagshrunið og sagan mun endurtaka sig á næstu árum með nýju efnahagshruni með tilheyrandi áhrifum á íslenska þjóð.